- κ. Τσίπρα είστε Πρόεδρος ενός κόμματος που το τελευταίο διάστημα βρίσκεστε στο επίκεντρο όλης της πολιτικής αντιπαράθεσης, κυρίως από την πλευρά του κυβερνώντος κόμματος. Σας κατηγορούν για χίλια μύρια. Από τις επιθέσεις που δέχονται οι υπουργοί και οι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ, μέχρι τις κινητοποιήσεις, δεν ξέρω εγώ γιατί….
Είμαστε στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης γιατί κάνουμε σκληρή αντιπολίτευση. Αυτό είναι γεγονός.
- Ακραία ίσως. Γιατί λένε άλλα κόμματα όμορα προς εσάς…
Όχι δεν θα το έλεγα. Σκληρή αντιπολίτευση. Εξαρτάται τι εννοείτε όταν λέτε ακραία. Κάνουμε ουσιαστική και σκληρή αντιπολίτευση. Θα σας έλεγα ότι σκληρή είναι και η εποχή που ζούμε.
- Λέω σκληρή αντιπολίτευση κυρίως από κόμματα φιλικά προς εσάς. Είχαμε χθες τον κ. Κουβέλη και τον ρωτήσαμε συγκεκριμένα για τη δήλωσή σας που κάνατε του ότι δεν παραστήκατε στη γιορτή για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Και ο κ.Κουβέλης μάλιστα είπε πού ευθέως δεν βάζει σε συμψηφισμό τον αγώνα που έκαναν οι έλληνες τότε με το τι επικρατεί σήμερα στην δημοκρατία.
Ο καθένας έχει την άποψή του, η οποία είναι σεβαστή, και η στάση όλων μας κρίνεται από τους πολίτες. Αυτό που θα σας έλεγα εγώ είναι ότι δεν θα μπορούσα εγώ προσωπικά και η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ να κάνουμε φέτος σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Έχει περάσει από πάνω μας ένας χρόνος που τα έχει αλλάξει όλα, τα πάντα. Έχει αλλάξει την οικονομία, την κοινωνία, τη δημοκρατία, τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τον τρόπο που λειτουργούμε. Σαράντα ένα, αν δεν κάνω λάθος, αγωνιστές, αντιστασιακοί, τον αντιδικτατορικό αγώνα, έπραξαν το ίδιο πριν από εμένα. Συνεπώς, εγώ δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω, θα αισθανόμουν ότι είμαι σε ένα πολύ άβολο κοστούμι, σα να μην είχε συμβεί ότι είχε συμβεί όλον αυτό τον χρόνο, απέναντι στην ίδια τη δημοκρατία. Διότι η δημοκρατία δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Έχει να κάνει με τη λαϊκή κυριαρχία, έχει να κάνει με το πώς λειτουργεί αν έχει βάθος, αν έχει ουσία η ίδια η δημοκρατία. Δεν είναι μόνο η ουσία της πολιτικής. Εγώ μιλάω για τον ίδιο το θεσμό της δημοκρατίας. Έχουμε αποφάσεις οι οποίες με εκβιαστικό τρόπο, θα έλεγα εγώ, επιβάλλονται σε μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, οι οποίες όμως βρίσκουν συντριπτικής αντίρρησης και αντίδρασης στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Αυτό δεν το λέω εγώ. Το λένε οι δημοσκοπήσεις.
- Αυτό, όμως, καταγράφεται δημοσκοπικά. Και ξέρετε τι γίνεται; Αποδεικνύεται και θερινά, δηλαδή, έχουν πάει διακοπές. Το βάζω λίγο προκλητικά, αλλά έχουμε πάει διακοπές. Οι κινητοποιήσεις μας και οι αντιδράσεις μας πήγαν στις παραλίες.
Κάποιοι έχουν πάει διακοπές, κάποιοι άλλοι δεν έχουν τη δυνατότητα φέτος να πάνε διακοπές.
- Αυτό είναι αλήθεια.
Είναι πολλοί συμπολίτες μας που δεν έχουν τη δυνατότητα διότι κόβουν, κόβουν, κόβουν, από το φροντιστήρια των παιδιών, από τις αναγκαίες δαπάνες που πρέπει να κάνουν, αλλάζουν σπίτι, φεύγουν σε μικρότερο. Έχουμε μια περίοδο, η οποία είναι βάρβαρη και βάναυση. Αλλά, θα σας έλεγα το εξής. Πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε ώστε η δημοκρατία να μην είναι το πρώτο και το μεγαλύτερο θύμα αυτής της ζοφερής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Το λέω αυτό διότι τα αιτήματα των πλατειών ήταν, κατά τη γνώμη μου, δύο τα σημαντικά αιτήματα. Οι πλατείες, οι οποίες έδωσαν τον τόνο επί ενάμισι μήνα σε όλες τις πόλεις της χώρας και ιδίως στο Σύνταγμα. Το ένα ήταν όχι άλλα άδικα, βάρβαρα και βάναυσα μέτρα. Το δεύτερο ήταν η δημοκρατία τώρα. Δηλαδή, ο κόσμος ζητάει να εμπιστευτούμε τους πολίτες, να εμπιστευτούμε τη κρίση τους και να αποφασίσουν αυτοί για το μέλλον τους. Αν είναι να έχουμε μια διεθνή επιτροπή για σαράντα χρόνια – και πανηγυρίζουμε μάλιστα γι’ αυτό, είδατε το Υπουργικό Συμβούλιο καταχειροκρότησε τον Πρωθυπουργό – και αν είναι να ξεπουλήσουμε τη μισή Ελλάδα, τότε αυτή την απόφαση δεν πρέπει να την πάρει ο ελληνικός λαός;
- Αυτό πως μπορεί να γίνει; Να πάμε λέτε σε εκλογές. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι εσείς είστε υπέρ της λογικής να ψηφίζουμε στις πλατείες. Πως αλλιώς μπορεί να γίνει;
Η δημοκρατία έχει κανόνες. Έχει όρους. Εμείς δεν ζητήσαμε ούτε να καταλάβουν οι συγκεντρωμένοι στην πλατεία Συντάγματος τα θερινά ανάκτορα, ούτε να καταλυθεί το σύνταγμα. Εμείς ζητάμε να εφαρμοστεί το σύνταγμα.
- Κ. Πρόεδρε, επειδή ήδη έχουν αρχίσει να ακούγονται διάφορες συζητήσεις, είναι στη λογική σας, είναι στη σκέψη σας, αυτό το κίνημα στις πλατείες με τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί πέρα να πορευτείτε μαζί τους σε μια λογική εκλογών; Δηλαδή, είναι στη στρατηγική σας ένα πράγμα να ομογενοποιήσετε αυτούς τους ανθρώπους, να τους εντάξετε στο κόμμα σας και να πορευτείτε από κοινού σε ένα κοινό συνδυασμό εν’ όψει των εκλογών ….
Όχι δεν είναι σωστό να κάνει κανείς τέτοιες σκέψεις. Διότι αυτό το κίνημα είναι αυθόρμητο, είναι μαζικό και ακηδεμόνευτο. Εμείς εκεί βρεθήκαμε για να ακούσουμε, βρεθήκαμε για να μάθουμε και όχι για να διδάξουμε και να κάνουμε καθοδήγηση. Και νομίζω ότι όλες οι μεγάλες εκρήξεις κοινωνικές ή εξεγέρσεις των λαών έχουν αυτό το στοιχείο. Δεν μπορούμε να περιμένουμε εμείς από ένα αυθόρμητο μαζικό κίνημα να μας δώσει πολιτικές προτάσεις. Περιμένουμε να δείξει βασικούς κατευθυντήριους άξονες και έχει δείξει αυτός ο κόσμος. Σας είπα τους δύο βασικούς άξονες: δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Από εκεί και πέρα είναι δουλειά των πολιτικών δυνάμεων και των κομμάτων να έχουν πρόγραμμα, να έχουν στρατηγική και να πείσουν τους πολίτες ότι έχουν το ορθότερο πρόγραμμα και να εκλεγούν από μια εκλογική διαδικασία, από μια δημοκρατική διαδικασία.
- Θέλω ξανά έρθω, για να το συζητήσουμε λίγο, στο ζήτημα της δικής σας παρουσίας ή μη στο Προεδρικό Μέγαρο.
Τόσο σημαντικό είναι κ. Τερζή αυτό;
- Νομίζω ναι. Γιατί όταν εγώ διάβασα την ανακοίνωση…..
Νομίζω ότι η συντριπτική πλειοψηφία που μας παρακολουθούν, δεν πήρε καν χαμπάρι τι έγινε στο Προεδρικό Μέγαρο και δεν τους νοιάζει κιόλας.
- Είναι ένα πρόβλημα που είναι και δικό μας και δικό σας και η αλήθεια είναι ότι μερικές φορές αναφερόμαστε σε έναν πολιτικό μικρόκοσμο…
Αυτή η απαξίωση της πολιτικής, η απαξίωση της δημοκρατίας, η απαξίωση των θεσμών, αυτό δε ζούμε;
- Παίρνω, λοιπόν, αφορμή από αυτό που λέτε….
Τέτοια απαξίωση ζούμε. Από τη μια του πολιτικού κόσμου και από την άλλη και των πολιτών απαξίωση.
- Θα το πω ευθαρσώς. Μήπως ήταν μια επικοινωνιακή κίνηση και όχι ουσιαστική; Διότι στρεφόταν εναντίον ποίου; Του Κάρολου Παπούλια; Του Προεδρικού Μεγάρου; Του εορτασμού για την αποκατάσταση της δημοκρατίας μετά από επταετή δικτατορία που δεν υπήρχαν δημοκρατίες; Το λέω γιατί; Γιατί πριν από δύο χρόνια είχατε κάνει μια επιλογή….
Τρία χρόνια..
- …πριν από τρία χρόνια είχατε κάνει μια επιλογή, η οποία χειροκροτήθηκε και έγινε ευμενώς αποδεκτή από την κοινή γνώμη.
Ναι.
- Επιλέξατε να βάλετε μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο…. Από τους δημοσιογράφους, προσωπική άποψη. Χειροκρότησαν μια επιλογή να βάλετε έναν μετανάστη δεύτερης γενιάς, που ζει δίπλα μας, είναι δίπλα μας καθημερινά, μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο.
Θα ήταν επικοινωνιακή αν αξιοποιούσα την παρουσία μου εκεί για να κάνω πάταγο. Δεν το έκανα αυτό. Δεν μπορούσα, όμως, να κάνω σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Στις 29 του μήνα του Ιούνη λιγότερο από 20 ημέρες πριν η Αθήνα πνίγηκε στα δακρυγόνα. 3000 χημικά είχαμε ένα απίστευτο πογκρόμ βίας και καταστολής από τις αστυνομικές δυνάμεις. Είχαμε αυτές τις φρικώδης σκηνές συνεργασίας αστυνομικών δυνάμεων με κουκουλοφόρους, παρακρατικές δυνάμεις, με στόχο να αδειάσει η πλατεία και να υπονομευτεί αυτό το αυθόρμητο κίνημα. Μου ζητάτε εμένα όλα αυτά να τα ξεχάσω και να βρεθώ σα να μην συμβαίνει τίποτα για να γιορτάσω τη δημοκρατία; Δεν μπορούσα να το κάνω αυτό.
- Από την άλλη, όμως, υποστηρίζουν τα άλλα κόμματα ότι…..
Ας υποστηρίζουν ότι θέλουν τα άλλα κόμματα. Δεν με αφορά. Καθένας κρίνεται. Αλλά νομίζω ότι αυτή τη στιγμή, αυτό το οποίο
- …είναι υπαρκτό, όμως, αυτό το δίλημμα, ότι απειλείται ο κοινοβουλευτισμός, ας το πούμε έτσι..
Από ποιόν;
- Από όλους αυτούς τους ανθρώπους θα θέλανε να περικυκλώσουν το Σύνταγμα, να περικυκλώσουν τη Βουλή. Θυμάστε τι γινόταν εκείνες τις ημέρες, το ζούσαμε όλοι. Αναγκάστηκαν κάποιοι βουλευτές να φύγουν από τον Εθνικό Κήπο. Τα θυμόμαστε όλοι. Δηλαδή, η βία ενδεχομένως ή η απειλή μπορεί να έχει και δύο πρόσωπα.
Βεβαίως, και τα θυμόμαστε όλοι. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που από απελπισία, από απόγνωση βρίσκονται στο δρόμο και διαδηλώνουν, θέλει να προστατεύσει τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό. Διότι κοινοβουλευτισμός σημαίνει ότι δίνω το λόγο στους πολίτες να κρίνουν και να εκλέξουν αυτούς που θέλουν να τους εκπροσωπήσουν.
- Πάμε στο δια ταύτα.
Αυτό είναι το πιο κρίσιμο. Όταν πριν από δυο χρόνια …. Το ποιος πάει στο Μέγαρο, ποιος δεν πάει στο Μέγαρο…. Το πιο κρίσιμο ξέρετε ποιο είναι; Ότι έχουμε μια κοινοβουλευτική σύνθεση, η οποία εξελέγη πριν από δυο χρόνια σε τελείως διαφορετικές συνθήκες με τον Παπανδρέου να λέει: «λεφτά υπάρχουν και θα δώσω αυξήσεις»…. «σοσιαλισμός ή βαρβαρότα» και άλλα πολύ ωραία πράγματα, όλους εμάς σε τελείως διαφορετικό κλίμα. Ο λαός επέλεξε με αυτά τα δεδομένα και εδώ και δύο χρόνια έχουν συμβεί αλλαγές που δεν έχουν συμβεί τα τελευταία τριάντα χρόνια στη χώρα. Άρα, λοιπόν, έχει αλλάξει το διακύβευμα, έχει αλλάξει το κλίμα και όταν έχει μπροστά σου το κρίσιμο διακύβευμα…..
- Δεν έπρεπε να γίνουν αυτές οι αλλαγές κατά τη γνώμη σας, όταν η τσέπη του κράτους είναι άδεια;
Αφήστε με, λοιπόν, να ολοκληρώσω. όταν έχει μπροστά σου το κρίσιμο διακύβευμα, που είναι ποιο; Θα οδηγηθούμε σε ένα μεσοπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο πρόγραμμα σκληρής λιτότητας και εκποίησης του δημόσιου πλούτου ή δεν θα οδηγηθούμε σε αυτό ή υπάρχουν άλλες λύσεις; Δεν θα έπρεπε, λοιπόν, να είναι οι πολίτες αυτοί που θα αποφασίσουν και θα επιλέξουν; Νομίζω ότι δεν λέω ούτε κάτι εξτρεμιστικό, ούτε κάτι περίεργο, κάτι απολύτως λογικό λέω. Τώρα το αν υπάρχουν ή όχι διαφορετικές λύσεις, νομίζω ότι εδώ είναι η ευθύνη όλων των πολιτικών δυνάμεων να καταθέσουν προτάσεις, να ανοίξουν δρόμους. Εγώ διαρκώς διαλαλώ εδώ και ενάμισι χρόνο ότι δεν είναι μονόδρομος η λιτότητα και το μνημόνιο. Το μνημόνιο μας οδηγεί στην ύφεση και η ύφεση στην αποτυχία των στόχων. Όταν τα έλεγα αυτά κ. Γιακουμή πριν από ενάμισι χρόνο σχεδόν οι περισσότεροι των συναδέλφων σας, όχι όλοι, μου έλεγαν ότι είμαι ουτοπικός, ότι είμαι τρελός, ότι είμαι από άλλον πλανήτη. Ε, λοιπόν αποδείχτηκε ότι είχα απόλυτο δίκιο. Και σήμερα δεν υπάρχει δημοσιολόγος, δημοσιογράφος ή πολιτικός που να μην ξεκινάει από τη διαπίστωση ότι δεν βγαίνουν τα νούμερα. Όταν εμείς λέγαμε αλλάξτε την πολιτική, εσείς λέγατε εμείς θέλουμε τη χρεοκοπία. Και αποδείχτηκε ότι στη χρεοκοπία οδηγεί αυτή η πολιτική. Τώρα εάν πανηγυρίζουν επειδή έσωσαν τις τράπεζες εντάξει. Κι εγώ δεν είμαι υπέρ της άποψης ότι πρέπει σώνει και καλά να βουλιάξουν οι τράπεζες, γιατί έχουμε τις λαϊκές αποταμιεύσεις εκεί. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορούμε να πανηγυρίζουμε όταν έχουμε μείωση 30% του εισοδήματος, όταν κλείνουν σχολεία και νοσοκομεία, όταν διαλύεται το κράτος πρόνοιας, όταν έχουμε μια προοπτική εκποίησης του δημόσιου πλούτου….
- ….αυτές τις προτάσεις σας πως θα τις πείτε στον Πρωθυπουργό όταν δεν πηγαίνετε για παράδειγμα στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις που κάνει με τους πολιτικούς αρχηγούς;
Παρακολουθείτε Βουλή φαντάζομαι. Είστε έγκριτος και έμπειρος δημοσιογράφος. Θα έχετε παρατηρήσει ότι αν κάποιος διαρκώς και με έντονο τρόπο βάζει αυτά τα ζητήματα κάθε Παρασκευή εδώ και ενάμισι χρόνο τώρα – διότι στην πολιτική αντιπαράθεση, ιδίως όταν είναι σκληρές οι συνθήκες, δεν είναι κακό να είναι και έντονη η πολιτική αντιπαράθεση - είμαι εγώ. Όταν, λοιπόν, έλεγα Δεκέμβρη του 2010 στον Πρωθυπουργό σε Επίκαιρη Ερώτηση γιατί δεν διεκδικείς ευρωομόλογο, η απάντηση ξέρετε ποια ήταν; Ότι είναι κακό σήμα προς τις αγορές. Όταν ο Πρωθυπουργός έβγαινε και έλεγε ότι είμαστε Τιτανικός και θα σωθούμε …και θα βουλιάξουμε και μετά έβγαινε να ζητήσει δάνειο, εμείς λέγαμε ότι αυτό που κάνει είναι αδιέξοδη πολιτική, τότε εμάς μας έλεγαν ότι εσείς δεν ξέρετε και δεν έχετε πρόγραμμα. Σήμερα όμως, δυστυχώς, δικαιωθήκαμε σε πολλά όπως τα λέγαμε. Άρα γνωρίζουμε ότι οι πολίτες παρακολουθούν με μεγαλύτερο ενδιαφέρον αυτά που λέμε. Στο από εδώ και πέρα, λοιπόν, γιατί αυτό είναι το κρίσιμο. Βγήκαμε από μια Σύνοδο Κορυφής. Σε αυτή τη Σύνοδο Κορυφής πράγματι, γιατί δεν θέλω να είμαι μηδενιστής, δεν αντιμετωπίσαμε τα χειρότερα. Δηλαδή, το άμεσο χρηματοπιστωτικό κραχ που θα προμήνυε μια …απόφαση. Όμως, δυστυχώς για άλλη μια φορά οι ηγέτες στις δυνάμεις της Ε. Ε. είναι προσκολλημένες στην ίδια αδιέξοδη λογική. Έχουμε ένα ευρωπαϊκό συστημικό πρόβλημα που για να το αντιμετωπίσεις θέλει δομικές συστημικές αλλαγές. Προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα αποσπασματικά αντιμετωπίζοντας μονάχα το θέμα της Ελλάδας, ενώ την ίδια στιγμή η κρίση χτυπά την πόρτα της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Ιρλανδίας και αν αυτές οι χώρες παρασυρθούν αντίο και η Ελλάδα και η ευρωζώνη και έχουμε και μια κυβέρνηση…..
- …το έχουμε πει αυτό, αλλά μια ανάσα δεν πήραμε….
…..και έχουμε και μια κυβέρνηση, η οποία δεν έχει καμία διαπραγμάτευση ενάμισι χρόνο τώρα.
- και πως πέτυχε αυτό που πέτυχε υποτίθεται, νέο δάνειο, μακροπρόθεσμη αποπληρωμή του δανείου, χαμηλότερο επιτόκιο, όλα αυτά ήρθαν από μόνα τους;
Όλα από αυτά που περιγράψατε είναι λύσεις που έδωσαν η κα Μέρκελ, ο κ. Σαρκοζί σε συνεννόηση με τις τράπεζες, με στόχο να αποφύγουν την επέκταση της κρίσης στην Ιταλία και στον χρηματοπιστωτικό τομέα που θα συμπαρασύρει όλη την ευρωζώνη.
Η σύνοδος Κορυφής, εκτάκτως, έγινε διότι τα spreads και τα ομόλογα, τα ιταλικά πήγαν στο 6%. Δεν έγινε γιατί τώρα κατάλαβαν ότι η Ελλάδα βουλιάζει. Να σας πω τη μεγάλη αντίφαση. Η μεγάλη αντίφαση είναι ότι την ίδια στιγμή που λένε ότι αυτή τη πολιτική απέτυχε άρα πρέπει να κάνουμε αλλαγές και την ίδια στιγμή επικροτούν και επιβραβεύουν τη λιτότητα και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.
Λοιπόν, εμείς θα έπρεπε να πανηγυρίζουμε εάν μπορούσαμε να βγούμε και να πούμε στον έλληνα φορολογούμενο, στον έλληνα πολίτη, ότι κάποια από αυτά τα βάρη που του έχουμε φορτώσει στην πλάτη θα τα ελαφρύνουμε. Μια στιγμή ειλικρίνειας που διάβασα στα παραπολιτικά των εφημερίδων και όχι βεβαίως, δεν την είδαμε, ήταν ότι ο πρωθυπουργός αναρωτήθηκε λίγο πριν βγει να μιλήσει στον ελληνικό λαό «κι εγώ τι θα πω τώρα στον έλληνα φορολογούμενο». Εάν αυτή τη στιγμή ειλικρίνειας τη βλέπαμε στο γυαλί θα ήταν πραγματικά μια ανθρώπινη στιγμή. Ομως, έβαλε το γνωστό χαμόγελο, και ξέρετε ο κόσμος πια δεν θα πιστεύει γιατί και θετικά να είναι τα αποτελέσματα διότι εφτά φορές έχει πάει πάνω, εφτά φορές έχει γυρίζει και μας έχει πει ότι κερδίσαμε.
- Για να δούμε, όμως, πως θα πορευτούμε από δω και πέρα μέχρι τον Οκτώβριο τον Δεκέμβριο, πείτε το όπως θέλετε είναι μια ανάσα όμως.
Η ανάσα αφορά επαναλαμβάνω το γεγονός ότι δεν έχουμε άμεσο χρηματοπιστωτικό κράχ. Μισό λεπτό γιατί μου θυμίζετε ένα ανέκδοτο: που έφυγε μια ομάδα στο εξωτερικό να παίξει πόλο, έχασε 9-0 και πανηγύριζε. Τους ρώτησαν γιατί πανηγυρίζετε βρε παιδιά , γιατί δεν πνίγηκε κανένας.
Κοιτάξτε οι στόχοι που βάλαμε ποιο ήτανε. Ήταν η βιωσιμότητα του χρέους. Λοιπόν είναι βιώσιμο το χρέος; Όταν ξεκίνησε η ιστορία του μνημονίου το Μάιο του 2010, είχαμε ένα χρέος γύρω στα 300 δις. έχουμε φθάσει στα 350. Μας λένε ότι σε μια προοπτική 30ετίας η μείωση που θα γίνει είναι 25. Δηλαδή, δύο βήματα πίσω ένα βήμα μπροστά. Μετακύλιση του χρέους στις επόμενες γενιές, αυτό είναι η πραγματικότητα. Και το σημαντικότερο, επιμονή σε μια πολιτική λαθεμένη, εγώ εκεί θέλω να μείνω…
- Αν δεν είχαμε την κρίση, η μετακύλιση του χρέους, η διαρκής ανανέωση των δανείων ήταν μια πραγματικότητα την οποία όλοι δεν βλέπαμε. Αυτή η μετακύλιση του χρέους γινόταν στις πλάτες των επόμενων γενιών…
Θέλετε να πείτε ότι γινόταν ούτως ή άλλως και χρεωνόταν οι επόμενες γενιές; Έχετε απόλυτο δίκιο. Χρεωνόταν οι επόμενες γενιές στην δεκαετία του ‘90 για το 2000 και το 2010. Σήμερα, όμως, γνωρίζουμε ότι ο γιός σας που είναι 2 χρονών μέχρι τα 42 του θα αποπληρώνει αυτά τα δυσβάσταχτα χρέη που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Διότι, αυτά τα ομόλογα τα οποία δανειστήκαμε με άσχημους, επαχθείς όρους, τα πήραμε όχι για να κάνουμε ανάπτυξη, κοινωνικές υποδομές αλλά για να κάνουμε Ολυμπιάδες, για να παίρνουμε μίζες από τα εξοπλιστικά προγράμματα για να έχουμε μια στρεβλή ανάπτυξη, αν θέλετε, η οποία δεν απέφερε κανένα κοινωνικό απόθεμα στον ελληνικό λαό.
- Βόλεψε λίγο ως πολύ τον κόσμο … θυμάμαι ακόμη που λέγατε, δεν θυμάμαι πόσο πρόσφατα είναι, προσλήψεις στο Δημόσιο.
Έχει στρεβλωθεί και αυτό. Εμείς μιλήσαμε για 100.000 θέσεις εργασίας στον ευρύτερο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα μέσα από επενδύσεις, Βέβαια απομονώθηκε αυτό και θεωρήθηκε ότι είναι μόνο για το δημόσιο.
- Χάνει η Αριστερά τη δυνατότητα να έχει ένα δικό της στίγμα και καταγγέλλεται ότι είναι κρατικίστικη η προσέγγιση της, δημιοσιουπαλληλική, αν θέλετε. Ποιο είναι το στίγμα της Αριστεράς για την έξοδο από την κρίση;
Κοιτάξτε εμείς δεν είμαστε με αυτή την έννοια του δημόσιου και του κράτους. Εμείς είμαστε με την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών. Εάν λοιπόν οι κοινωνικές ανάγκες μπορούν να εξυπηρετούνται σε κάποιους τομείς μόνο από ένα δυνατό και εξορθολογισμένο δημόσιο τομέα, δεν θα ντραπούμε να το πούμε. Ξέρουμε για παράδειγμα ότι το νερό δεν ανήκει σε ιδιώτες. Ξέρουμε για παράδειγμα ότι η υγεία δεν μπορεί να δοθεί όλη στους ιδιώτες. Διότι αυτές είναι άμεσες ανάγκες κοινωνικές που ο ιδιώτες θέλουν το κέρδος και μόνο το κέρδος, ενώ η κοινωνική ανταποδοτικότητα της υγείας ή της υγιεινής ή της δυνατότητας να έχει πρόσβαση στο νερό, στο ρεύμα, ο κάθε έλληνας πολίτης αυτό το κράτος πρέπει να το δώσει.
- Με τα ταξί τώρα τι γίνεται, τι βλέπετε; Ήδη έχουμε και τα ενδοκυβερνητικά.
Με τα ταξί, θα ήθελα να πω το εξής. Εδώ έχουμε όντως μια απίστευτη ενδοκυβερνητική αρρυθμία, αισθάνονται – και δικαίως αισθάνονται – ότι έχουν εξαπατηθεί, διότι άλλα τους έλεγε ο προηγούμενος υπουργός και άλλα ο σημερινός, αλλά αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι πολίτες είναι το εξής. Η λύση, την οποία βλέπει το μνημόνιο και κατ’ επέκταση η κυβέρνηση, είναι μια λύση που δεν θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη.
- Εννοείτε ότι με το άνοιγμα του επαγγέλματος δεν θα υπάρξει αυτός ο ανταγωνισμός…..
Ο συγκεκριμένος δεν θα κάνει τη ζωή μας καλύτερη, με την έννοια ότι θα υπάρχουν περισσότερα ταξί – είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη, ίσως και στον κόσμο, που έχει τόσα πολλά ταξί. Άρα πρώτον, θα γίνει πιο δύσκολη η ζωή μας στο κέντρο. Δεύτερο αυτό που θα έχουμε θα είναι μια καρτελοποίηση, δηλαδή θα πάνε μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες θα φτιάξουν στόλους ταξί και θα έχουν κάποιους οδηγούς με 20 ευρώ, ας πούμε, να κάνουν μεροκάματο της πείνας..
- Και τώρα υπάρχουν υπάλληλοι….
Βεβαίως, αλλά δεν υπάρχει τόσο μεγάλη εξαθλίωση και σε τόσο μεγάλο βαθμό. Εγώ δεν είμαι υπέρ του ότι όλα βαίνουν καλώς αυτή τη στιγμή και υπάρχουν και μεγάλες στρευλώσεις. Υπάρχουν ιδιοκτήτες με δέκα – δεκαπέντε άδειες, που τις νοικιάζουν και αυτό δεν είναι καθόλου λογικό και καθόλου σωστό . Αλλά να δούμε ποια είναι η συνολική κατεύθυνση. Νομίζω λοιπόν ότι εδώ πρέπει να καταλάβουν οι πολίτες ότι η λογική του κοινωνικού αυτοματισμού πια δεν λειτουργεί, διότι δεν υπάρχει κοινωνική κατηγορία που να έμεινε αλώβητη από αυτήν την επίθεση.
- Εννοείται ότι δεν πλήττεται ο τουρισμός για παράδειγμα;
Όχι δεν λέω αυτό. Λέω ότι δεν μπορεί να στραφεί μια κοινωνική κατηγορία έναντι στην άλλη. Ο τουρισμός δεν είναι κοινωνική κατηγορία.
- Είναι όμως ένα τεράστιο κεφάλαιο για την χώρα που αντανακλά στο σύνολο της χώρας των πολιτών.
Βεβαίως και είναι και θα σας πω ότι βεβαίως και πλήττεται από αυτές τις κινητοποιήσεις. Θα έπρεπε, όμως, αυτό να το έχει στο μυαλό του κυρίως ο υπουργός ο αρμόδιος και η κυβέρνηση συνολικά που άνοιξε ένα τέτοιο ζήτημα με τους όρους που το άνοιξε μέσα στην καρδιά της τουριστικής περιόδου. Διότι αυτός που αγωνίζεται και διεκδικεί όταν του παίρνουν τα πάντα φτάνει στα άκρα. Και είναι λογικό να φτάνει στα άκρα.
- Δεν του παίρνει τα πάντα κ. Τσίπρα, με συγχωρείται αλλά δεν χάνει τη δουλειά του, δεν χάνει την άδεια του
Δεν χάνει;
- Το λέω αυτό για να γίνει συζήτηση, απαξιώνεται ένα κεφάλαιο.
Κάνουμε τη συζήτηση και πολύ απλά θα σας πω ένα παράδειγμα. Έχω ένα γνωστό που είναι στην ηλικία μας γιατί είμαστε νέοι άνθρωποι και νομίζω ότι έχει μια σημασία διότι αυτή η γενιά θα «φάει» όλο το μεγάλο βάρος. Έχει λοιπόν 12 χρόνια στο τιμόνι, είναι 34 χρονών, και έδωσε όλες του τις οικονομίες είναι υπερχρεωμένος , έχει το σπίτι του στην τράπεζα..
- Ακριβώς..
Και τώρα του λένε ότι αυτή η άδεια την οποία πήρε δίνοντας μια ολόκληρη ζωή και μια δεκαετία δεν αξίζει τίποτα. Αν την πουλήσει θα πάρει 50 ευρώ να πιει 2 καφέδες και να πάει ένα βράδυ να πιει ένα ποτό.
- Συμφωνώ. Και πρέπει να βρεθεί μια μεταβατική περίοδος.
Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν αισθάνεται ότι πέρασε από πάνω του μια δεκαετία κι ότι θα χάσει και το σπίτι του διότι δε θα χει να ξεπληρώσει την υποθήκη.
- Και μπορεί να φτάσει στα άκρα ας το πούμε;
Μα τι θα κάνατε εσείς, αν δεν είχατε όχι μονάχα δουλειά και ταμείο ανεργίας φυσικά αλλά αν σας πέρναν και το σπίτι και αν είχατε να ζήσετε δυο παιδιά; Δε θα φτάνατε στα άκρα;
- Είναι πολλοί και αν μη τι άλλο εσείς το λέτε , είναι 700 χιλιάδες οι άνεργοι.
Εδώ δεν μιλάμε για τομές και μεταρρυθμίσεις, μιλάμε για μια πολιτική εγκληματική που δεν λαμβάνει υπόψη της – μιλάει για αριθμούς αλλά πίσω απ τους αριθμούς βρίσκονται άνθρωποι με ανάγκες που είναι ανελαστικές. Μίλησα με δραματικούς τόνους αλλά δεν είναι διότι είναι η πραγματικότητα.
- Όχι είναι η πραγματικότητα.
Και μιλάμε όχι για έναν και δύο ανθρώπους. Εγώ δε θα υπερασπιστώ το μεγαλοαυτοκινητιστή, που έχει να ανέβει σε κούρσα 10 – 15 χρόνια και έχει 3-4 ταξί. Όχι δεν υπερασπίζομαι αυτόν, αλλά αυτόν τον άνθρωπο που τυγχάνει να τον γνωρίζω και είναι εκατοντάδες στη θέση του, ναι θα τον υπερασπιστώ. Κι ας μου πει ο κ. Ραγκούσης κι όποιος θέλει ότι αυτό είναι λαϊκισμός. Αυτό δεν είναι λαϊκισμός, αυτό είναι αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης, την οποία αίσθηση την έχει απολέσει πλήρως αυτή η κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα.
- Ευχαριστούμε πάρα πολύ.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS