Όπως είναι γνωστό, οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης μέσω του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και του Εφαρμοστικού Νόμου είναι η υλοποίηση ενός φιλόδοξου - όπως χαρακτηρίζεται από την κυβερνητική προπαγάνδα- προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και εκποίησης δημόσιας περιουσίας. Βεβαίως οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους. Όσο πιο απαράδεκτο, επιζήμιο και εγκληματικό για το συμφέρον του τόπου είναι αυτό το πρόγραμμα, τόσο πιο τολμηρό, πιο φιλόδοξο και αναγκαίο κρίνεται από τις κυρίαρχες σήμερα δυνάμεις εξουσίας. Το πρόγραμμα αυτό, εμπλουτίζει τον κατάλογο όσων έχουν εκποιηθεί ως σήμερα και εισάγει την ιδιωτικοποίηση των πάντων. Ο κατάλογος ιδιωτικοποιήσεων έχει εύστοχα χαρακτηριστεί σαν «Shopping list” γιατί περιλαμβάνει όλες γενικά τις δημόσιες επιχειρήσεις που κατέχει το ελληνικό δημόσιο.
Στο τρέχον έτος 2011 προγραμματίζεται η πώληση ή μερική ιδιωτικοποίηση σημαντικών δημόσιων φορέων στις τηλεπικοινωνίες(10% του ΟΤΕ που ήδη προχώρησε αλλά και άδειες κινητής τηλεφωνίας) στην Ενέργεια(ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ), στις Μεταφορές(ΤΡΑΙΝΟΣΕ), φορέων κοινής ωφέλειας(πχ ΕΥΑΘ), στις υποδομές(πχ ανανέωση σύμβασης παραχώρησης του «Ελ.Βενιζέλος» και η πώληση περίπου 23% του ΟΛΠ και ΟΛΘ) σημαντικών Τραπεζών(πώληση του 34% του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, ακόμα και του 1,2% της Εθνικής Τράπεζας) και τέλος σημαντικών φορέων που μπορούν να αποδώσουν αρκετά έσοδα στο δημόσιο(πχ του ΟΠΑΠ, του ΟΔΙΕ, των κρατικών λαχείων)
Η κυβέρνηση συνεχίζει να παραδίδει φορείς ακόμη και στρατηγικών τομέων (πχ τηλεπικοινωνίες, Ενέργεια, Αμυντική βιομηχανία, Τράπεζες) διαπράττοντας ένα μεγάλο έγκλημα σε βάρος του τόπου. Από τους εκπροσώπους της Τρόικας υπάρχει συμφωνία με την κυβέρνηση στο πρόγραμμα, αλλά διαφωνία σε ένα θέμα. Η Τρόίκα επιθυμεί και πιέζει για την όσο γίνεται ταχύτερη προώθηση τους. Κυβέρνηση και Τρόϊκα ανησυχούν για το αύριο και θέλουν να προωθήσουν τα μέτρα τους μια ώρα νωρίτερα.
Aποκρατικοποιήσεις. Το Ταμείο Περιουσίας και η διοίκηση του
Για την επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων και πώλησης της δημόσιας περιουσίας συστήθηκε ειδικό Ταμείο. Ο ρόλος της διοίκησης του και η σύνθεση είναι τέτοια ώστε να ικανοποιεί τα κόμματα του δικομματισμού και των άλλων προθύμων αλλά και τις αγορές. Στη διοίκηση συμμετέχει ο Αντώνης Βαρθολομαίος που πρότεινε η Ν.Δ, ο Ιωάννης Κουκιάδης ομότιμος καθηγητής και εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ, τη δε θέση του διευθύνοντος συμβούλου αναλαμβάνει ο καθηγητής Κωνσταντίνος Μητρόπουλος επικεφαλής της Eurobank Χρηματιστηριακής και άλλοτε βασικός μέτοχος της εταιρείας συμβούλων Cantor AE). Επίσης ο Ταμπρατζής Ανδρέας σαν εντεταλμένος σύμβουλος, πρώην manager στα ΕΛΤΑ και το ΤΤ που είναι υπό πώληση. Ο κ.Ταμπρατζής ήταν στενός συνεργάτης του δ/ντος συμβούλου Κυριακόπουλου που είναι στέλεχος σε επιχειρήσεις που ελέγχει ο όμιλος Βαρδινογιάννη που αναφέρεται δημοσιογραφικά σαν επίδοξος αγοραστής των ΕΛΤΑ και ΤΤ. Ακόμη η Άννα Ζωηρού συνεργάτιδα του προέδρου του ΛΑΟΣ.
Η επιλογή Μητρόπουλου σαν στελέχους της Eurobank Χρηματιστηριακής ικανοποιεί και τις «αγορές», όμως δεν πρέπει να παραλείψουμε ότι αυτή επιλογή αφορά και την αγαστή συνεργασία μεταξύ κυβέρνησης και ομίλου Λάτση αλλά είναι και στέλεχος που έχει δώσει εξετάσεις.
Η εταιρεία του συμμετείχε δραστήρια για την σύνταξη των επιχειρησιακών, στρατηγικών σχεδίων πολλών σημαντικών επιχειρήσεων βάσει των προβλέψεων του νόμου 2414/1996 που η φιλοσοφία του ήταν οι μετοχοποιήσεις των Δ.Ε. και όχι η αναπτυξιακός εκσυγχρονισμός τους ώστε να πατήσουν στα πόδια τους. Η Cantor AE λοιπόν του κ. Μητρόπουλου συνέβαλε ουσιαστικά στην προετοιμασία των ως σήμερα ιδιωτικοποιήσεων αλλά και των επικείμενων.
Η θέσπιση του προαναφερθέντος Ταμείου έχει τη λογική ενός φορέα μεσιτικού γραφείου που θα λειτουργεί με βάση τις επιδιώξεις των αγορών και χωρίς κανένα ουσιαστικό κοινωνικό και κοινοβουλευτικό έλεγχο. Δεν νοείται αλλιώς η δημιουργία ενός νέου φορέα, όταν στο υπουργείο Οικονομικών υφίσταται συγκεκριμένη υπηρεσία για τις δημόσιες επιχειρήσεις και συγκεκριμένη υπηρεσία για τις αποκρατικοποιήσεις. Πως άλλωστε συνάδει η επιδίωξη της κυβέρνησης για μείωση της σπατάλης όταν φτιάχνεται φορέας που καλύπτεται ήδη από το υπάρχον σύστημα διοικητικής οργάνωσης. Εκτός αν εννοεί τη μείωση της σπατάλης με το φτιάξιμο νέων φορέων.
Να σταματήσουμε την εγκληματική πολιτική. «Καθόλου χρόνος για χάσιμο»
Σήμερα, με βάση τα παραπάνω, το σημαντικότερο θέμα που πρέπει να εξετάσει η Αριστερά και το μαζικό ταξικό κίνημα είναι ο τρόπος απόκρουσης αυτού του προγράμματος και η δημιουργία των προϋποθέσεων για μια άλλη πορεία των ΔΕ.
«Απέναντι στο δίλημμα του κρατισμού ή των ιδιωτικοποιήσεων προβάλλουμε σαν εναλλακτικό στρατηγικό στόχο την κοινωνικοποίησή των δημόσιων επιχειρήσεων. Κοινωνική ιδιοκτησία, κοινωνική λειτουργία και κοινωνικός έλεγχος των Δ.Ε.» (Από τις θέσεις του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής ΣΥΝ.)
Αν κυβέρνηση και τρόϊκα βιάζονται να υλοποιήσουν το έγκλημα σε βάρος της λαϊκής περιουσίας και προωθούν τα σχετικά οργανωτικά μέτρα, η Αριστερά και το κίνημα, διαπράττουν τηρουμένων των αναλογιών το δικό τους έγκλημα. Ένα έγκλημα που συνίσταται στην έλλειψη συνειδητοποίησης της ανάγκης για μέγιστη δυνατή συσπείρωση και δράση, τουλάχιστον στη βάση της απόκρουσης των ασκούμενων πολιτικών. Καμιά άλλη αργοπορία πλέον.
Επιτροπή Δημοσίων Επιχειρήσεων
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS