1. Διανύουμε μια περίοδο που η κρίση εκδηλώνεται με πολλές μορφές εις βάρος της κοινωνίας και των πολιτών. Εκτιμάτε ότι θα συνεχιστεί αυτή και τι επιπλέον χαρακτηριστικά μπορεί να αποκτήσει;
Η κρίση τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε τοπικό επίπεδο βαθαίνει αποδεικνύοντας ότι πρόκειται για δομική-συστημική κρίση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Αν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και βεβαίως η ελληνική, αφεθούν να εφαρμόσουν μέτρα και πολιτικές που ικανοποιούν τους δανειστές και το μεγάλο κεφάλαιο σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνίας, το μέλλον των νέων ιδίως γενεών είναι καταδικασμένο. Στη χώρα μας, οι πολιτικές πρακτικές του Δ.Ν.Τ, της Ε.Ε, της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και των προθύμων, με τα απανωτά μνημόνια όχι μόνο βυθίζουν την οικονομία σε ύφεση αλλά ταυτόχρονα δημιουργούν στην πλειονότητα των πολιτών ανασφάλεια και αβεβαιότητα για τη ζωή τους. Η κρίση δηλαδή μεταφέρεται και στο κοινωνικό πεδίο. Μόνη λύση στο αδιέξοδο είναι η ανατροπή των δυνάμεων του δικομματισμού και των νεοφιλελεύθερων επιλογών στην οικονομία για να ανοίξουν νέοι δρόμοι, σε προοδευτική και σοσιαλιστική κατεύθυνση σε τοπικό και διεθνές πλαίσιο.
2. Πιστεύετε ότι η αριστερά ανταποκρίνεται με την παρουσία, τη δράση και τις θέσεις της στα αιτήματα και τις αγωνίες του κόσμου της εργασίας, στις αναζητήσεις των “αγανακτισμένων” και της νέας γενιάς; Ποια θεωρείτε ότι πρέπει να είναι τα κύρια προτάγματά της αυτή τη στιγμή;
Πιστεύω ότι η Αριστερά δεν βρίσκεται στο περιθώριο των εξελίξεων όπως πολλοί θα ήθελαν. Παρά τον ανελέητο πόλεμο που δέχεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και την κυβερνητική προπαγάνδα διαπιστώνουμε ότι οι θέσεις της αρχίζουν και πάλι να συζητιούνται στον κόσμο που υποφέρει, να γίνεται και πάλι ελκτική. Άλλωστε στο πεδίο της οικονομίας και της αντιμετώπισης της κρίσης η εναλλακτική προοπτική που προτείνουμε, με όλο το εύρος των προτάσεων και σκέψεων, δείχνει να υιοθετείται από πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Η ανατροπή των μνημονίων, η επιθετική στάση στο θέμα του χρέους, η φορολόγηση των «εχόντων και κατεχόντων», η εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, το νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο είναι αιτήματα επίκαιρα και ορατά στους ανθρώπους που πλήττονται από την πολιτική βαρβαρότητα της κυβέρνησης και των καπιταλιστών, ντόπιων και ξένων.
Κατά τη γνώμη μου τρία είναι τα κρίσιμα ζητήματα για την αριστερά την επόμενη περίοδο. Να καταφέρει να οσμωθεί ακόμη περισσότερο με τα κινήματα αντίστασης και διεκδίκησης των νέων κυρίως ανθρώπων, να καταδείξει στους πολίτες ότι οι ευθύνες ανήκουν στα κόμματα που κυβέρνησαν επί δεκαετίες αυτό τον τόπο κάνοντας σαφές ότι ούτε «όλοι μαζί τα φάγαμε», ούτε «όλοι το ίδιο είμαστε» και τέλος να επιταχύνει τις ενοποιητικές διαδικασίες στο εσωτερικό της δημιουργώντας ένα πλατύ πόλο με σαφή αριστερά και αντι-μνημονιακά χαρακτηριστικά που θα θέσει θέμα πολιτικής αλλαγής. Οι πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς οφείλουν να κατανοήσουν τις απαιτήσεις των καιρών και να συμβάλουν στην ενότητα του χώρου. Εμείς, στο ΣΥΡΙΖΑ, προχωρούμε σταθερά σε ενωτικά βήματα μετά και την ελπιδοφόρα 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, απευθύνοντας κάλεσμα προς όλα τα κόμματα και τις συλλογικότητες της αριστεράς. Από την άλλη και η ηγεσία του Κ.Κ.Ε έχει ιστορική ευθύνη να συμβάλει σʼ αυτή την κατεύθυνση καθώς είναι ώρα να αντιληφθεί ότι δεν μπορεί με μια βάρκα να διασχίσει ολόκληρη τη Μεσόγειο.
3. Στη Θεσσαλονίκη, όπου και εκλέγεστε, βλέπετε να αλλάζει το πολιτικό σκηνικό; Οι πολίτες πως αντιμετωπίζουν την πολιτική συγκυρία και τις αλλαγές στην προσωπική τους ζωή;
Ο νομός μας βρίσκεται στα όρια μιας πρωτοφανούς εξαθλίωσης και μαρασμού. Επί δεκαετίες, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ, συνέβαλαν αποφασιστικά στην αποβιομηχάνιση, στο κλείσιμο μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, στην απαξίωση του αγροτικού κόσμου, στην καταστροφή του φυσικού πλούτου. Και σήμερα, με τις μνημονιακές πολιτικές που ακολουθούνται προσπαθούν να σαρώσουν κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας στους κατοίκους του. Όμως, οι συμπολίτες μας δείχνουν ότι πλέον έχουν αντιληφθεί το, σε βάρος τους, στημένο παιχνίδι.
Η Θεσσαλονίκη αρχίζει να παίρνει και πάλι τόσο μέσα από το κίνημα των «αγανακτισμένων» όσο και από τα τοπικά κινήματα αντίστασης, άρωμα από τους μεγάλους αγώνες του παρελθόντος, διανθισμένο από τα αιτήματα του παρόντος και του μέλλοντος. Το γεγονός αυτό αυξάνει τις απαιτήσεις και για εμάς, τον ΣΥΡΙΖΑ, να εντείνουμε ακόμη περισσότερο τις προσπάθειές μας. Ήδη, από προσωπική εμπειρία, στο πλαίσιο των πολιτικών δραστηριοτήτων στο νομό μπορώ να σας πω ότι το κλίμα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι και πάλι θετικό. Ο κόσμος αναγνωρίζει ότι αγωνιζόμαστε με συνέπεια για τη βελτίωση των όρων ζωής του χωρίς να γινόμαστε έμποροι ελπίδας και κούφιων υποσχέσεων όπως πράττουν εδώ και δεκαετίες οι εκπρόσωποι ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Οι φετινές κινητοποιήσεις στη Δ.Ε.Θ νομίζω ότι θα δώσουν το στίγμα της νέας κατάστασης που διαμορφώνεται και στη Θεσσαλονίκη.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS