* Διανύουμε μια περίοδο που η κρίση εκδηλώνεται με πολλές μορφές εις βάρος της κοινωνίας και των πολιτών. Εκτιμάτε ότι κάπου εδώ θα μπει ένα τέλος ή θα συνεχιστεί με άλλα χαρακτηριστικά;
Η κρίση είναι παγκόσμια, η κρίση είναι του συστήματος και στην Ελλάδα έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά, ήρθε πιο γρήγορα, είναι πιο βαθιά και έχει να κάνει και με τον τρόπο της κυβερνητικής διαχείρισης - της δικομματικής διαχείρισης όλα αυτά τα χρόνια.
Δεν πρόκειται δυστυχώς να έχουμε γρήγορα ανάκαμψη είτε στο διεθνές περιβάλλον είτε στη χώρα. Ειδικά στη χώρα φαίνεται ότι το Μνημόνιο, αντί να λύσει προβλήματα δημιουργεί ένα ακόμα πρόβλημα στην κρίση.
Δυστυχώς η κρίση θα γενικεύεται. Η ανεργία δεν θα είναι πια ένα πρόβλημα, αλλά θα είναι το κυρίαρχο πρόβλημα και θα διαμορφώσει την κοινωνία πολύ διαφορετικά και χειρότερα. Αυτό που πιστεύαμε, ότι φτάσαμε στον πάτο του βαρελιού -τουλάχιστον σε κάποια θέματα όπως τα εργασιακά, το ασφαλιστικό κ.λπ.- δεν είναι έτσι. Η κυβέρνηση ανοίγει τρύπα στον πάτο του βαρελιού και τα πράγματα θα πάνε ακόμα χειρότερα. Να θυμίσω μόνο την περίπτωση των νέων εργασιακών σχέσεων που προσπαθεί να επιβάλει μέσα από περιπτώσεις όπως στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο στο Δαφνί, όπου προσλαμβάνει -όχι μέσω των διαδικασιών του ΑΣΕΠ, αλλά μέσα από μια ΜΚΟ, με 625 ευρώ μισθό και για 5 μήνες- ανθρώπους που αύριο μέσα και από τα προγράμματα “κοινωνικής εργασίας” θα διαμορφώνουν ένα ακόμα χειρότερο εργασιακό περιβάλλον.
* Πιστεύετε ότι η αριστερά ανταποκρίνεται με την παρουσία, τη δράση και τις θέσεις της στα αιτήματα και τις αγωνίες του κόσμου της εργασίας, στις αναζητήσεις των Αγανακτισμένων και της νέας γενιάς; Ποια θεωρείτε ότι πρέπει να είναι τα κύρια προτάγματά της αυτή τη στιγμή;
Η αριστερά, παρότι δίνει καθημερινά μάχες για την ανατροπή των πολιτικών της τρόικας, εκείνο που δεν κάνει είναι ότι δεν είναι ενωμένη ή έστω δεν είναι σε μία σαφή συνεννόηση τουλάχιστον για τα θέματα της κρίσης. Επίσης δεν έχει συνεννοηθεί ούτε για τα θέματα του χρέους και ούτε συνεννοείται, με ευθύνη πρώτα του ΚΚΕ, στο μαζικό κίνημα.
Το δεύτερο είναι ότι δεν έχει δώσει μια σαφέστατη απάντηση, συνολικά η αριστερά -όλα της τα κόμματα δηλαδή- για το θέμα του χρέους στη χώρα.
Η αλήθεια είναι ότι όλο και περισσότερο ο κόσμος καταλαβαίνει ότι μπορεί να συναντήσει την αριστερά και να στηριχτεί σʼ αυτήν, αλλά αυτό γίνεται με διαφορά φάσης. Είναι σίγουρο ότι η αριστερά πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο και αυτό δεν είναι επειδή έχει τη δυνατότητα, αλλά είναι από τη φύση της υποχρέωσή της να το κάνει και να απαντήσει σʼ αυτά τα ζητήματα.
* Στην Κρήτη, όπου εκλέγεστε, βλέπετε να αλλάζει το πολιτικό σκηνικό; Οι πολίτες πώς αντιμετωπίζουν την πολιτική συγκυρία και τις αλλαγές στην προσωπική τους ζωή;
Έλεγα παλιότερα, πριν από την κρίση, ότι αυτή η μονοκαλλιέργεια, η μονοχρωμία που υπάρχει στην Κρήτη για το ΠΑΣΟΚ ήταν κάτι περίεργο - δύσκολο να σπάσει, αλλά κάποια στιγμή θα είχε ραγδαίες εξελίξεις. Φαίνεται ότι τώρα τα πράγματα πηγαίνουν προς τα εκεί. Όλο και περισσότερος κόσμος καταλαβαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι αυτό που γνώρισε και η κριτική που του έκαναν η κοινωνία και η αριστερά δεν μπορεί να είναι πια η ίδια. Το ΠΑΣΟΚ έχει αλλάξει, είναι πια το κόμμα του Μνημονίου, και αυτό φαίνεται στον κόσμο. Υπάρχουν πραγματικά μεγάλες διαφοροποιήσεις, οι οποίες θα εκφραστούν και στις εκλογές. Ο κόσμος είναι αγανακτισμένος. Το θέμα είναι ότι αυτή η αγανάκτηση πρέπει να εκφραστεί και κοινωνικά και πολιτικά και πιστεύω ότι αυτό θα γίνει.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS