Κοινωνικός αποκλεισμός, υψηλή ανεργία, υποβαθμισμένες περιοχές, μα πάνω απʼ όλα το συνολικό κοινωνικό αδιέξοδο, που δεν αφήνει καμιά προοπτική ζωής, βιώσιμης και ανεκτής. Όπως το 2005 στα παρισινά προάστια, όπως το 2008 στο μαθητικό προανάκρουσμα της Αθήνας, έτσι και τώρα στο Λονδίνο, το Μάντσεστερ, το Μπέρμιγχαμ και σε άλλες βρετανικές πόλεις σημειώνονται κοινωνικές εκρήξεις που πηγάζουν από τις ίδιες αιτίες. Την ίδια στιγμή που η κρίση, σε Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες, φθάνει σε πρωτόγνωρα «οικονομικά γεγονότα», η κοινωνική δυσαρέσκεια κορυφώνεται λόγω των δρακόντειων μέτρων λιτότητας που επιβάλλουν οι κυβερνήσεις, μεταξύ τους και αυτή του συνασπισμού Συντηρητικών και Φιλελεύθερων Δημοκρατικών στη Βρετανία.
Η πρόσφατη μεγάλη αύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια, οι περικοπές προγραμμάτων προνοίας για νέους άνεργους και άλλες περικοπές δημοσίων παροχών –όλα χαρακτηριστικά της πολιτικής της κυβέρνησης Κάμερον– συνιστούν τα 'συστατικά στοιχεία' της όψης της κρίσης που βιώνει σήμερα και η Βρετανία. Και η απάντηση σε αυτή την κρίση δεν μπορεί να είναι κατασταλτική ή αστυνομοκρατική. Γιʼ αυτό, όσοι περιορίζονται στην καταδίκη των καταδικαστέων ακραίων ενεργειών ομάδων νεαρών, μένουν μόνο στην επιφάνεια των πραγμάτων.
Η κοινωνική έκρηξη στη Βρετανία, αλλά και η πρωτόγνωρη οικονομική ένταση της κρίσης, δείχνουν την αποτυχία του ακραίου φιλελευθερισμού, σε όλες τις χώρες όπου το χάσμα ανάμεσα στους πλουσιότερους και στους φτωχότερους διευρύνεται συνεχώς, σχολιάζει ο σημερινός ευρωπαϊκός Τύπος.
Οι ευρωπαίοι πολίτες, οι κοινωνίες τους, οφείλουν να απαντήσουν, ζητώντας μια άλλη πολιτική. Δεν λείπουν οι προτάσεις, αλλά η απόφαση να αλλάξει ρότα ολόκληρος ο κλυδωνιζόμενος σήμερα δυτικός κόσμος.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS