- Καλημέρα σας κ. Βίτσα. Είδα χθες την αντίδρασή σας, σε σχέση με την αύξηση του ΦΠΑ. Θέλω να ρωτήσω, πέρα από το προφανές, ότι θα ακριβύνει το πιο βασικό πράγμα που υπάρχει στη ζωή όλων μας, δηλαδή, το φαγητό, η βασική ανάγκη κάθε ανθρώπου. Αυτό είναι προφανές, ότι θα έχουμε μια αύξηση στις τιμές του φαγητού. Από εκεί και πέρα, θα έχουμε και άλλες επιπτώσεις, εσείς πιστεύετε, στην οικονομία; Είναι, δηλαδή, κάτι που θα έχει ευρύτερη διάσταση, η αύξηση του ΦΠΑ;
Υπάρχει κάποιο άλλο σημείο της δήλωσής μου, που απλά θέλω να το επαναλάβω, γιατί είναι κυρίαρχο στοιχείο όλης της κυβερνητικής πολιτικής και το οποίο συνδέεται με μια ευρωπαϊκή και παγκόσμια προσπάθεια και έχει ταξικό πρόσημο και περιεχόμενο. Δηλαδή, αν ξεπεράσει κανένας το πρώτο βιβλίο των οικονομικών θεωριών του πρώτου έτους κάποιας οικονομικής σχολής, γνωρίζει ότι σε περιόδους ύφεσης, η προσπάθεια να αυξήσεις τους έμμεσους φόρους είναι ευθεία επίθεση προς τα λαϊκά στρώματα, δηλαδή προς τους εργαζόμενους, και βεβαίως δεν παράγει και το προσδοκόμενο αποτέλεσμα. Διότι, θα μειώσει και την κατανάλωση και συγχρόνως θα οδηγήσει με αυτό τον τρόπο και σε παραπέρα αύξηση της ανεργίας σε μια σειρά κλάδους, αλλά και σε κλείσιμο μιας σειράς μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων ή επαγγελματικών δραστηριοτήτων.
- Εννοείτε ότι όχι μόνο δεν βοηθάει στην ανάπτυξη, αλλά το πάει ανάποδα.
Εννοώ αυτό. Ακούω τον κ. Βενιζέλο να λέει. Βρείτε μου έναν άλλο τρόπο να ισοσκελίσω τα έσοδα, με βάση τις επιταγές του μεσοπρόθεσμου. Εμείς αρνούμαστε το μεσοπρόθεσμο αλλά και ο κ. Βενιζέλος δεν θα χει, δια της έμμεσης φορολογίας, τα αναμενόμενα έσοδα. Θα του πούμε εμείς έναν τρόπο. Φορολόγηση των κερδών, αύξηση της φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας, περιορισμό κατά πολύ μεγάλο ποσοστό των στρατιωτικών δαπανών. Τίποτε απʼ όλα αυτά δεν γίνεται. Το μοναδικό που επιλέγεται, είναι η αύξηση των έμμεσων φόρων. Σας λέω ότι, έχει και αντιαναπτυξιακό και αναποτελεσματικό χαρακτήρα. Αλλά δείχνει και την κεντρική στρατηγική της κυβέρνησης, η οποία έρχεται να συνταχθεί και να ευθυγραμμιστεί με την προσπάθεια που γίνεται παγκοσμίως και στην ευρωζώνη, αλλά και στη Μ. Βρετανία - που είναι να θυμίσω εκτός ευρωζώνης - και στις ΗΠΑ, να αξιοποιηθεί η κρίση χρεών ως μέσο πίεσης, ώστε να πληρώσουν την κρίση οι δυνάμεις της εργασίας και να κερδοφορήσουν για άλλη μια φορά οι δυνάμεις του κεφαλαίου.
- Και να θυμίσω, για να μη βιαστεί κανείς να πει ότι η πρόταση που μόλις κάνατε για αύξηση της φορολόγησης των κερδών στο μεγάλο κεφάλαιο, δεν είναι μια πρόταση, που μπορεί να πει κάποιος ότι είναι ακραία. Να θυμίσουμε ότι ο πρόεδρος της Αμερικής Μπαράκ Ομπάμα η αντιπαράθεση τώρα με τους ρεπουμπλικάνους ακριβώς αυτή ήτανε. Αν θα πάνε σε περικοπή οι ρεπουμπλικανοί των κοινωνικών δαπανών ή αν θα συντηρηθεί μια κάπως υψηλή φορολογία στα κέρδη των επιχειρήσεων..
Το πρόβλημα είναι ότι ο συμβιβασμός που βρέθηκε στην Αμερική ήταν υπέρ των συντηρητικών απόψεων.
- Σαφώς, έχετε απόλυτο δίκιο. Κύριε Βίτσα να εκμεταλλευτώ ότι σας έχουμε στην τηλεφωνική μας γραμμή ,να κάνουμε ένα γενικότερο σχόλιο. Βλέπουμε αυτή τη στιγμή ότι η οικονομία, όπως κι εσείς ήδη το είπατε, ξαναγυρνάει στο χρηματοπιστωτικό σύστημα η κρίση. Βλέπουμε αυτή τη στιγμή λοιπόν μια επέκταση της, βλέπουμε να απειλείται στην ουσία η ευρωζώνη. Υπάρχουν φωνές από σοβαρούς οικονομολόγους, να πω φερʼ ειπείν ότι ο Πιερ Λουίτζι Πόρτα , ο πρόεδρος της οικονομικής σχολής του Μιλάνο, διάβαζα κάπου ότι αυτό που έλεγε ήταν ότι το ευρωσύστημα έτσι όπως είναι δομημένο το ευρώ δεν μπορεί να συνεχίσει, χρειάζεται μια μορφή πολιτικής, δηλαδή όλο και από περισσότερους οικονομολόγους ακούγεται ότι το σύστημα έτσι όπως οδηγείται δεν μπορεί να πάει άλλο.
Κύριε Καραγεώργο, εμείς έχουμε μιλήσει εδώ και πολλά χρόνια. Πολλές από αυτές απαντήθηκαν και στο πρόγραμμα του ΣΥΝ το 2008, ξανατονίσαμε στο πρόσφατο συνέδριο μας, το τόνισε και η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ , ότι είναι αναγκαία η ανατροπή της σημερινής αρχιτεκτονικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνολικά και η επαναθεμελίωση της Ευρώπης στο πλαίσιο των κοινωνικών και των ταξικών συμφερόντων. Εδώ λοιπόν, έχουμε ένα μεγάλο πεδίο ταξικής πάλης που θα συναντηθούν, να σας το πω με σύγχρονους όρους , οι αγανακτισμένοι της Ελλάδας, με τους αγανακτισμένους της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Μεγάλης Βρετανίας και μεθαύριο της Γαλλίας κλπ, σε μια κοινή μάχη αντίκρουσης, που θα παίρνει και με βάση το παλιό οικολογικό πρόταγμα τα χαρακτηριστικά , ότι παλεύω τοπικά, σκέφτομαι πανευρωπαϊκά και παγκόσμια. Σʼ αυτό το επίπεδο, αφού υπάρχει συντονισμένη επίθεση του διεθνούς κεφαλαίου ενάντια στις δυνάμεις της εργασίας, με αυτόν τον τρόπο θα πρέπει εμείς να αντιπαρατεθούμε. H γνώμη μου είναι ότι δεν θα πρέπει να αντιπαρατεθούμε με λογικές «χώρας», «εθνικής οικονομίας» ή «εθνικής ανάπτυξης», που τσουβαλιάζουμε πια και τους εργαζόμενους και τους άνεργους και τους μετανάστες, με τα συμφέροντα των γνωστών και των επώνυμων συμφερόντων, είτε αυτά είναι κατασκευαστικά, είτε αυτά είναι επικοινωνιακά, είτε συνδέονται ακόμη με τα σκουπίδια ή τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική ή οπουδήποτε αλλού.
- Συμφωνώ απολύτως κ. Βίτσα μαζί σας διότι είναι φανερό καταρχήν και ότι η κρίση πλέον είναι πανευρωπαϊκή, το να μιλάει κανείς μόνο για ελληνικό φαινόμενο είναι αστείο πλέον, όταν ένα μεγαθήριο όπως η ιταλική οικονομία, η όγδοη οικονομία στον κόσμο αυτή τη στιγμή, δέχεται τη μεγαλύτερη επίθεση, με στόχο την ευρωζώνη σημειώνουν πολλοί…
Κοιτάξτε να δείτε, εγώ κ. Καραγεώργο, δεν μπορώ να πω αν η ευρωζώνη θα παραμείνει ή θα διαλυθεί. Δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να το πω.
- Έχετε δίκιο..
Είναι οι ίδιες οι αντιφάσεις του συστήματος, οι οποίες μπορούν αυτό να το προκαλέσουν. Εγώ τι μπορώ να πω; Ότι έχει κηρυχθεί, έχει ανοιχθεί ένα μεγάλο μέτωπο, ένας αγώνας, ένας πόλεμος αν θέλετε να το πω έτσι. Το θέμα είναι να δούμε, πώς θα βγούμε απ την κρίση και αυτή τη διαδικασία δεν μπορούμε να την δούμε παρά μόνο στο εξής. Θα βγούμε από την κρίση, διατηρώντας τον νεοφιλελευθερισμό και προτάσσοντας την κερδοφορία του κεφαλαίου, ή θα βγούμε από την κρίση προτάσσοντας τις κοινωνικές ανάγκες, ιδιαίτερα των δυνάμεων της εργασίας, άρα θα βάλουμε ως πρώτο πρόταγμά μας την αναδιανομή του πλούτου, την υπεράσπιση των μισθών των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων κτλ. Η Αριστερά δεν έχει, πώς να το πω, πρώτο συμφέρον και πρώτο ζήτημα, να δει τις υπαρκτές διαφορές ανάμεσα στις χώρες, αλλά σαν πρώτο ζήτημα έχει, να δει αυτή τη σύγκρουση, να πάρει θέση, και βεβαίως η θέση μας είναι υπέρ των εργαζομένων. Η λογική μας, αν θέλετε, και αυτή είναι και η πρότασή μας για έναν νέο συνασπισμό εξουσίας στην Ελλάδα, είναι να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική και αυτή την κυβέρνηση και να δημιουργήσουμε, με τις δικές μας δυνάμεις και τις δυνάμεις της αριστεράς, ένα μεγάλο δημοκρατικό «πανηγύρι», ας μου επιτρέψετε να το πω με αυτό τον τρόπο, που ο λαός θα συμμετέχει, θα αποφασίζει με μορφές άμεσης, αλλά και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και θα διαμορφώνει μια τελείως νέα κατάσταση σε Ελλάδα και Ευρώπη, παίρνοντας υπʼ όψιν, βεβαίως, ότι ο χρόνος θα λύνει και ζητήματα και εμείς θα εμπλεκόμαστε μέσα σε διαδικασίες κινηματικές και θα προχωράμε τα πράγματα.
- Κύριε Βίτσα σας ευχαριστώ πολύ.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS