• Δεν υπήρξαν προσδοκίες παρά τις κάποιες προσπάθειες της κυβέρνησης. Και αυτό μπορεί κανείς δει, παρακολουθώντας τον διεθνή Τύπο των τελευταίων εβδομάδων, όπου τονιζόταν η «εμμονή της Γερμανίας», να μη συζητήσει δηλαδή καθόλου για το ευρωομόλογο.
• Ως δεύτερη επισήμανση θα έλεγα ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο ο ισχυρισμός του Βερολίνου και της κ. Μέρκελ ότι η έκδοση ευρωομολόγου θα μειώσει, όπως ακούσαμε χθες, τα κίνητρα νοικοκυρέματος των δημοσίων οικονομικών στις υπερχρεωμένες ευρωπαϊκές χώρες, νομίζω ότι είναι το γεγονός ότι ένα κοινό ομόλογο θα οδηγούσε αναπόφευκτα το υπερβολικά χαμηλό σήμερα κόστος δανεισμού του γερμανικού δημοσίου σε υψηλότερα επίπεδα.
• Τρίτη επισήμανση: τα γραφόμενα σήμερα από τις γερμανικές εφημερίδες: τα ευρωομόλογα θα εκδοθούν, είναι αναπόφευκτο, όπως λένε. Το ζήτημα όμως δεν είναι αυτό καθαυτό το ευρωομόλογο αλλά να υπάρξει συντεταγμένη αλλαγή πορείας έτσι όπως τονίζει και ο Συνασπισμός και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και ο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο στο ευρωπαϊκό όσο και στο εθνικό κοινοβούλιο. Απαιτείται λοιπόν πραγματική αλλαγή σε επίπεδο ΕΕ, φοβάμαι όμως ότι, όπως έλεγε πριν από 1.5 μήνα η γαλλική Λε Μοντ, «τα παλιόπαιδα που μας κυβερνούν» έχουν επιλέξει εδώ και καιρό μεταξύ των ευρωπαίων πολιτών και των αγορών, τις αγορές, μεταξύ των αναφαίρετων δικαιωμάτων πολιτών στην εργασία και την αξιοπρεπή ζωή και των τραπεζών, τις τράπεζες.
• Ακόμη κι ο τρόπος που αντιμετώπισαν χθες στη συνέντευξη Τύπου οι δύο ηγέτες το ζήτημα της περαιτέρω πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης είναι πολύ ανησυχητικός: με προτάσεις που πόρρω απέχουν από τη δημοκρατία που οφείλει να υπάρχει στην ΕΕ, ανακοινώνοντας χθες για παράδειγμα ότι ο κ. Ρομπάι θα μπορούσε να αναλάβει για 2.5 χρόνια έναν θεσμικό ρόλο, χωρίς αυτό να έχει περάσει όπως τόσα και τόσα άλλα θέματα από την ευρωβουλή ή τα εθνικά κοινοβούλια!
• Η Ευρωπαϊκή Αριστερά, εδώ και δύο χρόνια, και σε επίπεδο ευρωβουλής αλλά και χωριστά κάθε δύναμη σε κάθε κράτος μέλος, έχει δώσει μια μάχη και είναι χαρακτηριστική η δουλειά της Die Linke μέσα στη Γερμανία, τη χώρα που έχει ξεκινήσει εδώ και 1.5 χρόνια να μας λέει πώς οι τεμπέληδες του ευρωπαϊκού νότου ευθυνόμαστε για όλα. Έχει ξεκινήσει λοιπόν η ευρωπαϊκή αριστερά και προωθεί ένα συγκεκριμένο πακέτο δράσης και προτάσεων για τη διαγραφή μέρους του χρέους, για την αλλαγή του ρόλου και της αποστολής της ΕΚΤ, για τη δημιουργία Ταμείου Ανάπτυξης Αλληλεγγύης σε αντίθεση με το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το EFSF, που λειτουργεί τιμωρητικά και είτε αυξηθούν είτε όχι τα κονδύλιά του, είναι ένα ταμείο από το οποίο δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά.
• Χωρίς τις δυνάμεις τις αριστεράς και χωρίς τα κοινωνικά κινήματα δεν μπορούμε να δούμε να αλλάζουν σήμερα οι συσχετισμοί τόσο στην ελληνική όσο και στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Στις νέες συνθήκες, η Αριστερά καλείται να βρει τρόπους να ενοποιήσει τη δράση της, να συνθέσει τις αναγκαίες αντιστάσεις όχι μόνο έναντι της κατασταλτικής δράσης που θα οξύνεται όλο και περισσότερο αλλά και σε αυτή την οικονομική λαίλαπα που μας εξαθλιώνει. Άρα ο ρόλος της Αριστεράς μαζί με τα κοινωνικά κινήματα και τους πολίτες είναι περισσότερο κρίσιμος από ποτέ άλλοτε».
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS