Για την περιβόητη συναίνεση
Νομίζω, όπως πολύ σωστά είπατε κι εσείς εισαγωγικά πριν, η χθεσινή συμφωνία δεν περιορίζεται μόνο στα ζητήματα της εκπαίδευσης, που βεβαίως έχουν την δικιά τους μεγάλη αξία. Διότι μιλάμε για το Πανεπιστήμιο, μιλάμε για το πανεπιστημιακό άσυλο, για το δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, που αυτή τη στιγμή ανατρέπονται σε μια προσπάθεια να υπάρξει μια συντηρητικότατη μεταρρύθμιση. Οι επιπτώσεις και η σκοπιμότητα της χθεσινής συμφωνίας προεκτείνονται. Κατʼ ουσίαν αποτελούν έναν προπομπό ευρύτερων συμφωνιών και συγκλύσεων ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα, τις βασικές δυνάμεις του δικομματισμού και στους πρόθυμους που τους στηρίζουν όλο αυτό το διάστημα, που προφανώς αποσκοπεί στο να υπάρξει μια ανασύνταξη με τον έναν ή τον άλλο τρόπο των δυνάμεων που υλοποιούν το μνημόνιο.
- Ανασύνταξη και εν ολίγοις διάσωση.
Ναι βεβαίως. Ίσως και οι δηλώσεις του κ. Βενιζέλου χθες για τα ζητήματα της οικονομίας να κουμπώνουν και με τη χθεσινή συμφωνία ως προς το εξής. Ο κ.Βενιζέλος χρησιμοποίησε την ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου. Θυμάστε πολύ καλά ότι αυτός είναι και ένας όρος που έχει θέσει ο Αντώνης Σαμαράς. Ίσως να αποτελεί τελικά αυτή την φόρμουλα για να υπάρξουν όχι επί της ουσίας αλλαγές - γιατί ταυτόχρονα υπογράμμισε με έναν αρκετά σαφή τρόπο την ανάγκη εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου - αλλά για να παρουσιασθεί η νέα συναίνεση. Άρα μιλάμε για μια επαναδιαπραγμάτευση που μπορεί απλά και μόνο να θέλει να συγκαλύψει την ουσία.
- Θα λειτουργήσει ως πρόσχημα…
Ακριβώς. Και θα είναι ένα νέο περιτύλιγμα σε μια προσπάθεια να κατασταλούν κοινωνικές αντιδράσεις και να χειραγωγηθεί η κοινή γνώμη, μέχρι βέβαια και όσο κρατήσει αυτό, γιατί τα πράγματα κινούνται με έναν τέτοιο τρόπο ώστε νομίζω ότι ο κόσμος δεν μπορεί να πείθεται πλέον ότι υπάρχει η παραμικρή ελπίδα στη βάση αυτής της πολιτικής να υπάρξει, δηλαδή, στοιχειώδης βελτίωση των όρων της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας.
- Πάντως κ. Σκουρλέτη οι δυνάμεις εξουσίας κάθε φορά που κινδυνεύουν σπεύδουν να τα βρουν καταργώντας ακόμα και τα προσχήματα. Αυτό δεν πρέπει να είναι ένα μήνυμα για όλους τους υπόλοιπους που αντιμάχονται αυτή την πολιτική;
Πολύ σωστά το λέτε. Πριν σχολιάσουμε αυτή την παρατήρησή σας, θα έλεγα και το εξής, ότι εάν τελικά αυτή η συναινετική συμφωνία, η συναινετική στάση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ επεκταθεί, και έτσι πάει να γίνει, και στα υπόλοιπα ζητήματα, θα είναι πέρα από τον φόβο των κοινωνικών αντιδράσεων και μια προσπάθεια να πάνε πιο πίσω οι εκλογές. Οι εκλογές πια ως μια διέξοδος, αλλά και ως ανάγκη απέναντι στον πλήρη εκτροχιασμό των πραγμάτων σε όλα τα επίπεδα. Ο μεν κ. Παπανδρέου διότι αντιλαμβάνεται το κακό τέλος που θα έχει ο ίδιος και τη παράταξή του και ο κ. Σαμαράς διότι το απεύχεται αυτή τη στιγμή και προτιμάει να παρακολουθεί «εκ του ασφαλούς», από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, την πορεία διάλυσης της χώρας αναμένοντας ίσως για τον εαυτό του να αναλάβει σε ένα μετέπειτα χρόνο. Κατά συνέπεια το αίτημα για εκλογές είναι αυτό το οποίο χαλάει τη σούπα, χαλάει τη συνταγή αυτή τη στιγμή, ανακατώνει τα πράγματα έτσι όπως τα αντιλαμβάνονται τα δύο μεγάλα κόμματα αλλά και κυρίαρχοι εξωθεσμικοί κύκλοι,. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, νομίζω, ότι προβάλλει ακόμα περισσότερο η ανάγκη να υπάρξει ένα πλατύ αντινεοφιλελεύθερο αντιμνημονιακό μέτωπο και θα έλεγα ότι η στάση της Ν.Δ. αυτή τη στιγμή και του ΠΑΣΟΚ, βεβαίως, η οποία είναι σαφής τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, δίνει τη δυνατότητα διεύρυνσης του κοινωνικού και πολιτικού ακροατηρίου για την αριστερά. Μια διεύρυνση ενός ακροατηρίου, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μια ανατροπή των συσχετισμών. Βεβαίως, ανταποκρινόμενοι στη βαθιά ανάγκη μιας ενωτικής παρουσίας και της διατύπωσης ενός προγράμματος το οποίο θα ξαναφέρει την ελπίδα αλλά και το οποίο θα οδηγεί σε συγκεκριμένα μέτρα – στόχους, τα οποία θα βελτιώνουν άμεσα τη ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων, μια και αυτοί υφίστανται με τον πιο βάναυσο τρόπο τα αποτελέσματα της πολιτικής του τελευταίου ενάμισι χρόνου.
- Και όταν μάλιστα έχουμε δει δείγματα για επιβολή αυτής της πολιτικής με κάθε τρόπο. Και φυσικά αναφέρομαι στην καταστολή. Και βέβαια βλέπουμε και τη δημοκρατία μας να μικραίνει όλο και περισσότερο.
Ναι, βλέπουμε και τη δημοκρατία μας να μικραίνει όλο και περισσότερο. Είναι φανερό ότι στην προσπάθεια της χειραγώγησης της κοινής γνώμης και της καταστολής των δικαιολογημένων κοινωνικών εκρήξεων και αντιστάσεων, θα επιστρατευτεί για άλλη μια φορά κάθε είδους κατασταλτικός μηχανισμός, φανερός ή μη, φανερός μέσω των δυνάμεων της καταστολής, οι οποίες βλέπετε αντιμετωπίζονται και με έναν διαφορετικό τρόπο από την ίδια την οικονομική πολιτική – είναι ο μόνος αυτή τη στιγμή τομέας που γίνονται αφειδώς προσλήψεις για δυνάμεις που χρησιμοποιούνται για την καταστολή κοινωνικών αντιδράσεων – αλλά ταυτόχρονα και με τη γνωστή πια μέθοδο χειραγώγησης της κοινής γνώμης μέσα από διάφορα συγκροτήματα Τύπου και τα ΜΜΕ, τα οποία ελέγχονται με απόλυτο τρόπο από τα ισχυρά κέντρα εξουσίας και όλο αυτό δένει και με τις αντίστοιχες πια προσπάθειες που γίνονται για να υπάρξει παρέμβαση στην εναπομείνασα δημόσια τηλεόραση.
Για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου
Εδώ πρόκειται για το τέλος μιας δημοκρατικής κατάκτησης, συνταγματικά κατοχυρωμένης. Τουλάχιστον την απόπειρα για το τέλος της. Ελπίζουμε και θα προσπαθήσουμε να ανατραπεί αυτός ο νόμος και το σημείο για το άσυλο, που αποτελεί την ρεβάνς που επιδίωκαν χρόνια μετά την μεταπολίτευση οι πιο ακραίοι συντηρητικοί κύκλοι αυτής εδώ της χώρας. Απεχθάνονται η ακροδεξιά, η συντήρηση και ο νεοφιλελευθερισμός τη δημοκρατία και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, όπως αυτές κατοχυρώνονται με το πανεπιστημιακό άσυλο.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS