- Καλημέρα σας κ. Βίτσα. Όταν ερχόταν ο Αύγουστος θεωρούσαμε ότι οι εκλογές ήταν αναπόφευκτες. Τώρα υπάρχει διαμορφωμένο ένα κλίμα συναίνεσης, το οποίο πάει μάλλον να αποτρέψει την αναγκαία προσφυγή σε εκλογές. Είναι και δική σας εκτίμηση αυτή;
Κατʼ αρχήν σωστά το είπατε. Οι εκλογές δεν είναι αναπόφευκτες. Είναι αναγκαίες. Το κλίμα που προσπαθεί να διαμορφώσει η κυβέρνηση, αλλά και ο Σύλλογος Ελλήνων Βιομηχάνων, είναι ότι διαμορφώνεται μια συναίνεση με βάση την υπερψήφιση του νόμου της κας Διαμαντοπούλου για τα ΑΕΙ. Άλλωστε, οι σημερινές εφημερίδες θέλουν να τονίσουν ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν οι προϋποθέσεις μιας συμπαράταξης ή όπως το βλέπω εγώ μιας συγκρότησης ενός συντηρητικού μπλόκ εξουσίας. Το βασικό ζήτημα είναι ότι αυτό ήταν αναμενόμενο και με μία έννοια το πιο επικίνδυνο στοιχείο του, πέρα από το γεγονός ότι δεν πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα, είναι ότι αυτό το μπλοκ εξουσίας συγκροτείται με ακροδεξιά ηγεμονία.
- Εννοείτε Καρατζαφέρη;
Εννοώ τις ιδέες του κ. Καρατζαφέρη, ο οποίος επίχαιρε χθες και προχθές γιατί υποτίθεται πέτυχε να συνδράμει την κυβέρνηση και να συγκροτήσει μαζί της αυτό το μέτωπο.
- Κατά την άποψή σας, ένας μεγάλος συνασπισμός, ένα νέο μπλοκ εξουσίας, όταν έχει ύφεση 7% και βγαίνει ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομίας και λέει ότι είμαστε μέχρι το λαιμό και δεν έχουμε καμία ελπίδα, μήπως να διαπραγματευτούμε με την τρόικα… Τι περιθώρια έχουμε;
Γίνεται αυτή τη στιγμή η εξής προσπάθεια. Να επιλέξουν τα μέτωπα εκείνα που θα δημιουργήσουν ένα επικοινωνιακό τρικ στον κόσμο, ότι προχωράμε σε αυτή την κατεύθυνση, τα μέτρα που παίρνουμε είναι αναγκαία και τέλος εσύ λαέ είσαι για να ψηφίζεις εμάς ή να μην ψηφίζεις κανέναν άλλο. Αυτό είναι το βασικό σύνθημα. Νομίζω ότι όλα αυτά είναι πολύ δύσκολο να ξεπεράσουν την πρακτική ζωή. Η πρακτική ζωή λέει ότι ο κόσμος που επιστρέφει ή επέστρεψε από τις ολιγοήμερες διακοπές του βρήκε λογαριασμούς να τον περιμένουν και αναμένει τα εκκαθαριστικά της εφορίας και βεβαίως φτάνουμε σε μια κατάσταση που ο κόσμος δεν είναι ότι δεν θέλει - εγώ θα έλεγα δεν θα πρέπει ούτε να θέλει - αλλά δεν μπορεί να πληρώσει. Άρα, και σε σχέση με τα Πανεπιστήμια, αυτή η υπερψήφιση κατά τη γνώμη μου απέδειξε ότι η Ελλάδα του μνημονίου δεν αντέχει τα Πανεπιστήμια, αλλά θέλει αυταρχικά εκπαιδευτήρια. Οι επιπτώσεις αυτού του νόμου σύντομα θα φανούν. Επικοινωνιακά έχει αναδεχθεί κατά κύριο λόγο το ζήτημα της διοίκησης και βεβαίως σωστά αναδείχτηκε, αλλά υπάρχει το πρόβλημα της ίδιας της λειτουργίας των φοιτητών αλλά και η επίδραση που θα έχει στο ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα, όπου πια μιλάμε για ιδιωτικοποίηση και των ΑΕΙ.
- Αυτό το κλίμα που είχε διαμορφωθεί πριν ο κόσμος φύγει για τα χωριά του – γιατί οι περισσότεροι στα χωριά τους πήγαν, κακά τα ψέματα – ήταν ότι μέχρι και τον Ιούνιο είχε αναδειχθεί ο λαϊκός παράγοντας ως παίχτης σε αυτή την υπόθεση. Αυτό έχει ξεχαστεί ή έχει φύγει από την ατζέντα. Παρακολουθώντας κανείς τα κυρίαρχα μέσα δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στις πλατείες, στους αγανακτισμένους και σε τέτοια πράγματα. Ποιο είναι τώρα το πλάνο;
Είναι ο λαϊκός παράγοντας, διότι ο λαϊκός παράγοντας πρέπει να εξακολουθήσει να παίζει τον κυρίαρχο ρόλο. Αυτό θα αποδειχθεί και με τις πλατείες στις 3 του Σεπτέμβρη, που θα έλεγε κανείς είναι η επανεκκίνηση αυτής της διαδικασίας, αλλά και με τις εκδηλώσεις και με τη μεγάλη πορεία και συγκέντρωση στις 10 του μήνα στη Θεσσαλονίκη, με βάση τη ΔΕΘ. Εδώ υπάρχει ένα στοιχείο. Μέχρι τα τέλη Ιούνη ή αρχές Ιούλη το βασικό στοιχείο ήταν η προσπάθεια να αποτραπεί η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και το βασικό αίτημα ήταν η πραγματική δημοκρατία τώρα. Αυτό που χρειάζεται να κατανοηθεί αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν πρόκειται να γίνει καμία αλλαγή αν δεν έχει μέσα της το στοιχείο της πολιτικής ανατροπής. Άρα, απέναντι σε αυτό το μπλοκ εξουσίας με ακροδεξιά ηγεμονία, όπως είπαμε και προηγούμενα, είναι αναγκαίο να ορθωθεί ένας νέος συνασπισμός εξουσίας των αντιμνημονιακών και αντινεοφιλελεύθερων δυνάμεων. Έχουμε μιλήσει αρκετά γιʼ αυτό και πρέπει με πραγματικούς όρους να αρχίσει να γίνεται πράξη. Δεν φτάνει, δηλαδή, μόνο να αναλύουμε τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση. Εδώ έχουμε αρχίσει να συζητάμε για ζώνες εμπορίου κλπ. Δεν φτάνει μόνο αυτό. Πρέπει να συγκροτηθεί και η πολιτική ελπίδα, όχι της επόμενης μέρας, αλλά της τωρινής. Άρα ο λαϊκός παράγοντας μπορεί να ωθήσει σε τέτοιες λύσεις.
- Το μπλοκ εξουσίας πάνω σε ποια γραμμή μπορεί να συγκροτηθεί; Δεδομένου του ότι οι μισές αντιμνημονιακές δυνάμεις θεωρούν ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως εναλλακτική λύση εντός της Ε.Ε. και οι άλλες μισές δεν το θεωρούν. Και αυτό εμφανίζεται ως στοιχείο διαίρεσης μέσα στην ίδια την αριστερά.
Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή το βασικό στοιχείο αυτού του μπλοκ εξουσίας είναι να ανατραπεί η κυβερνητική πολιτική και βεβαίως η ίδια η κυβέρνηση. Το βασικότερο στοιχείο είναι να αθετήσουμε της υπογραφή αυτής της κυβέρνησης στο μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο. Αυτό θα ανοίξει μια διαδικασία επάνω στην οποία νομίζω ότι όλες οι απόψεις μπορούν να ακουστούν. Εμείς έχουμε την άποψη ότι αυτή την στιγμή αφού το κεφάλαιο συνεννοείται διεθνώς, θα πρέπει και οι εργαζόμενες τάξεις να μπορέσουν να συνεννοηθούν διεθνώς και να ανατρέψουν, ξεκινώντας ίσως από μια χώρα αλλά με βάση και τη διεθνιστική αλληλεγγύη, την κατάσταση που υπάρχει στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ισλανδία, στην Ε.Ε. νομίζω, αυτό είναι το ελάχιστο πρόγραμμα. Άλλωστε, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έχει προτείνει πέντε βασικούς άξονες ενός ελάχιστου προγράμματος και μιας κυβερνητικής πολιτικής. Ο ένας είναι απεμπλοκή από το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο. Ο δεύτερος είναι η αναδιανομή του πλούτου με τη φορολόγηση επιτέλους των νέων πλουσίων κλπ. Ο τρίτος είναι ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα με στόχο την αύξηση της απασχόλησης και της περιβαλλοντικής προστασίας. Ο τέταρτος είναι η ανατροπή των συνθηκών στην Ε.Ε. και η αλλαγή του ρόλου της ΕΚΤ. Και ο πέμπτος είναι η διαγραφή μεγάλου μέρους, περίοδος χάριτος κλπ.
- Μια τελευταία ερώτηση, σχετικά με τους απεγκλωβισμένους από το ΠΑΣΟΚ. Φαίνεται ότι οι απεγκλωβιζώμενοι από το ΠΑΣΟΚ και από την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ, είναι ένα μαζικότατο ρεύμα στην κοινωνία. Ωστόσο, σε επίπεδο εκπροσώπησης ή κορυφής, οι άνθρωποι, ακόμα και κάποιοι απεγκλωβιζώμενοι που λίγο δείχνουν να διαφοροποιούνται, δεν έχουν ούτε την έξωθεν καλή μαρτυρία, ούτε την εμπιστοσύνη του κόσμου, και της Αριστεράς και της βάσης των πρώην πασόκων για να μπορέσουν να εκπροσωπήσουν ένα τέτοιο ρεύμα. Αυτή η συμμαχία πως θα μπορέσει να επεκταθεί στην πάλαι ποτέ βάση του ΠΑΣΟΚ χωρίς κεντρική εκπροσώπηση;
Κατʼ αρχήν αυτή τη στιγμή το ζήτημα είναι όχι απλά ο απεγκλωβισμός αλλά η συμμετοχή του μέσα σε στη μαζική δράση και η ανταπόκρισή του στο δικαίωμα να παίρνει μέρος στις αποφάσεις του ίδιου του κινήματος. Ένα ζήτημα, λοιπόν, είναι αυτό. Και σε αυτή τη διαδικασία εμείς θέλουμε να προχωρήσουμε σε ανοιχτές συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, όπου το βασικό ζήτημα δεν θα είναι ο ομιλητής, αλλά ο συμμετέχων ή η συμμετέχουσα, ώστε να αντιληφθούν ότι θέλουμε να πάμε με τη δημοκρατία ως στόχο και τη δημοκρατία ως μέσο να αλλάξουμε τα πράγματα. Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι υπάρχει και απεγκλωβισμός παραγόντων ή ομάδων του ΠΑΣΟΚ, που με μια αποφασιστικότητα και με μια εγκυρότητα κρατάνε όλο αυτό το διάστημα θέση ενάντια στο μνημόνιο και αυτό μπορεί να επεκταθεί. Βεβαίως, βασικό ζήτημα που είναι αναγκαίο αυτή τη στιγμή είναι η συμπαράταξη και ενιαία δράση των αριστερών δυνάμεων. Έγραψα και πρόσφατα, ότι είναι μια ευθύνη των αριστερών δυνάμεων να ανταποκριθούν στις ανάγκες της εποχής, όχι βάζοντας το πολιτικό πλαίσιο μέχρι την τελευταία γραμμή, αλλά κοιτώντας που μπορούν να συνεννοηθούν και από κοινού να δράσουν. Αυτό θα διαμορφώσει την απάντηση στην απλή ερώτηση, γιατί δεν ενώνεται η Αριστερά, η οποία μπορεί να είναι και το αντίπαλο δέος σε αυτή την κατεύθυνση. Τώρα τι θα κάνουμε πρακτικά. Ο καθένας μέσα στο κίνημα θα πρέπει να αποδείξει την ποιότητά του και την πιστότητά του. Έτσι δεν είναι; Και σε αυτή την λογική θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να υπάρξει και με ανοιχτή συζήτηση και με διαφάνεια ανάμεσα σε όλους τους εμπλεκόμενους όπου να εκφραστούν ιδέες και σκέψεις πως θα ανατραπεί αυτή η κυβερνητική πολιτική και τι πρέπει να γίνει από εκεί και πέρα.
- Επομένως η επόμενη πολιτική πρωτοβουλία είναι μέσα από τις εκδηλώσεις για τη ΔΕΘ, έτσι δεν είναι;
Έχουμε τέσσερις σταθμούς. Ο ένας σταθμός είναι η συμβολή μας στο κίνημα των πλατειών. και η συμβολή μας, βέβαια, στην ανάδειξη του συνδικαλιστικού κινήματος, στο οποίο γίνονται κι εκεί ενδιαφέροντα πράγματα. Ο δεύτερος σταθμός είναι η ΔΕΘ και όσο αφορά την συγκέντρωση και πορεία και όσο αφορά την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα αναδείξει μέσα από την συνέντευξη και το προγραμματικό πλαίσιο που προτείνει αλλά θα δει και άλλες μορφές συνάντησης και συνεννόησης με τα κινήματα. Η τρίτη είναι η έναρξη της σχολικής χρονιάς, η οποία θα βρει τα σχολεία με μικρότερο διδακτικό προσωπικό, μεγαλύτερα τμήματα και χωρίς βιβλία. Και η τέταρτη είναι το φεστιβάλ της Νεολαίας Συνασπισμού το οποίο θα είναι αρκετά πρωτότυπο φέτος και με πολύ ωραίες ιδέες. Ενδιάμεσα, έχει ήδη συζητηθεί να γίνει μια μεγάλη εκδήλωση για τα 70 χρόνια του ΕΑΜ. Αυτές είναι οι χθεσινές αποφάσεις της Πολιτικής Γραμματείας.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS