• Επαληθεύονται οι εκτιμήσεις μας, ότι μία χώρα η οποία είναι χρεοκοπημένη δεν σώζεται με προγράμματα που οδηγούν στην ύφεση. Η ύφεση σε βυθίζει πιο βαθιά στα χρέη και πιο βαθιά μέσα στη χρεοκοπία. Όπως επίσης δεν σώζεται ένας χρεοκοπημένος με νέα βαριά και επαχθή δάνεια.
• Δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι εδώ που είμαστε. Όμως το ερώτημα είναι για λογαριασμό ποιανού θα σωθεί η παρτίδα. Αν είναι λοιπόν να σωθεί για λογαριασμό των τραπεζιτών ή των όσων, πατριωτών κατά τα άλλα, έχουν 600 δις, λένε τα δημοσιεύματα, στην Ελβετία, αυτό δεν μας λέει τίποτα.
Αν είναι να σωθεί η παρτίδα για τους πολλούς και όχι για τους λίγους, χρειάζονται ριζικές αλλαγές και ανατροπές
• Εμείς πιστεύουμε ότι ήρθε η ώρα για μια μεγάλη ανατροπή στους συσχετισμούς και στην ασκούμενη πολιτική. Εάν έρθει μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ., είτε χωρίς εκλογές -αυτό θα είναι το χειρότερο για τη δημοκρατία μας- αλλά ακόμα και μετά από εκλογές, τι θα αλλάξει σε σχέση με την εφαρμοζόμενη πολιτική; Δεν θα αλλάξει τίποτα
• Ετοιμάζουν 55 χιλιάδες προσλήψεις μέσω ΜΚΟ που στήνουν τα γραφεία των υπουργών, την ίδια στιγμή που ορκίζονται στην αξιοκρατία.
• Η συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού που με προοπτική εξουσίας όλων εκείνων των δυνάμεων που από τα αριστερά του πολιτικού φάσματος έως και δυνάμεις από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας που αμφισβητούν το νεοφιλελευθερισμό δίνει μια άλλη προοπτική
• Αθροιστικά τα δυο μεγάλα κόμματα δεν συγκεντρώνουν ποσοστά που θα έβγαζε αυτοδυναμία.
• Δεν υπάρχει άλλη εκδοχή. Η άλλη εκδοχή είναι να μας κυβερνάει η συγκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., ασκώντας την ίδια πολιτική.
• Στις 21 Ιουλίου οδηγηθήκαμε σε μια λύση μέσα στο ίδιο πλαίσιο της ηγεμονίας των αγορών. Και όταν εμείς λέμε ριζική διαγραφή, εννοούμε μια διαγραφή πάνω από 50%, που θα δώσει την ανάσα. Εννοούμε την θεσμοθέτηση του ευρωομολόγου ώστε να υπάρξει μια δυνατότητα κοινοτικής αλληλεγγύης, να αναλάβει μέρος του χρέους η ΕΚΤ προκειμένου να μην είναι εκτεθειμένες η Ελλάδα αλλά και οι άλλες χώρες στη μανία των αγορών.
• Είναι αστείο αυτή τη στιγμή να μιλάμε για φορολογία ΦΠΑ στο 23% στην εστίαση, που δεν υπάρχει πουθενά αλλού, σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα αυτό, και περιμένουμε μ΄ αυτόν τον τρόπο να κλείσουμε το δημοσιονομικό έλλειμμα και να μαζέψουμε χρήματα στα ταμεία. Ξέρετε πού θα οδηγηθούμε με τέτοιες επιλογές; Στο να μην πληρώνει κανένας κανέναν.
- Θέλω να ζητήσω τις εκτιμήσεις σας για το διάστημα που έχουμε μπροστά μας. Φαίνεται ότι είμαστε στα μέσα για άλλη μια φορά μιας σκληρής διαπραγμάτευσης με την τρόικα, μιας διαπραγμάτευσης η οποία θα πάει περίπου μέχρι τις 15 Οκτωβρίου και ήδη τα ξένα ΜΜΕ, στη Γερμανία αυτό γίνεται κατά κόρον, προβλέπουν άλλα έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και άλλα χρεοκοπία μας μέχρι τον Μάρτη του 2012…
Ναι, αυτό προβλέπουν τα ΜΜΕ, αλλά είναι λίγο οξύμωρο αυτό, γιατί τα ίδια μέσα ενημέρωσης και η κυβέρνηση βεβαίως στα τέλη του Ιούνη, όχι πολύ καιρό πριν δηλαδή, πριν από δύο μήνες, μας εκβίαζαν να ψηφίσουμε το μεσοπρόθεσμο …. την ύφεση, ακριβώς με τον στόχο να μην συμβούν όλα αυτά τα οποία τώρα προμηνύονται ως δεδομένα. Κι αυτό όντως είναι οξύμωρο. Αλλά δεν εκπλήσσομαι. Δυστυχώς επαληθεύονται οι εκτιμήσεις μας, εκτιμήσεις που δεν είναι κάτι το φοβερό να τις έχει κανείς, νομίζω ότι στοιχειώδη γνώση των οικονομικών να έχει κανείς καταλαβαίνει ότι μία χώρα η οποία είναι χρεοκοπημένη δεν σώζεται με προγράμματα που οδηγούν στην ύφεση. Η ύφεση σε βυθίζει πιο βαθιά στα χρέη και πιο βαθιά μέσα στη χρεοκοπία. Όπως επίσης δεν σώζεται ένας χρεοκοπημένος με νέα βαριά και επαχθή δάνεια.
Άρα λοιπόν εδώ ακολουθούμε την ακριβώς αντίθετη συνταγή απ΄ αυτήν που θα έπρεπε να ακολουθήσουμε για να βγούμε από την κρίση. Και πολλές φορές το έχουμε πει εμείς ότι η συνταγή αυτή είναι χειρότερη από την κρίση. Ξεκινήσαμε μ΄ ένα χρέος 110% του ΑΕΠ και έχει φτάσει κοντά στο 170% του ΑΣΕΟ. Και δυστυχώς οι αποφάσεις της 21ης Ιουλίου, που εδώ έγιναν δεκτές με μεγάλες θριαμβολογίες και πανηγυρισμούς από την πλευρά του Πρωθυπουργού, είναι στον αέρα. Όχι ότι οι αποφάσεις αυτές θα έλυναν το πρόβλημα. Γιατί η μείωση του χρέους ήταν ελάχιστη σε σχέση με το πραγματικό πρόβλημα. Αλλά ακόμα κι αυτό είναι στον αέρα. Το μόνο που δεν είναι στον αέρα είναι οι μισθοί και οι συντάξεις που έχουν κοπεί, είναι η ανεργία που έχει φτάσει.. η πραγματική ανεργία στο 30%, είναι τα 120 χιλιάδες λουκέτα στα μαγαζιά των μικρομεσαίων, είναι η δυστυχία και ο πόνος σε κάθε ελληνική οικογένεια. Αυτό δεν είναι στον αέρα. Είναι μια πραγματικότητα. Η έξοδος από την κρίση είναι στον αέρα.
Εμείς διερωτόμαστε. Υπάρχει πολιτικός χρόνος για να συνεχιστεί αυτή η περιδίνηση, η θανατηφόρος περιδίνηση προς τα κάτω για την ελληνική οικονομία; Εμείς λέμε όχι. Είμαστε στο χρόνο μηδέν.
- Σώζεται η παρτίδα εδώ που είμαστε ή όχι;…. Αυτό είναι το ερώτημα…
Θα σας μιλήσω με ειλικρίνεια. Δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι εδώ που είμαστε. Όμως το ερώτημα είναι για λογαριασμό ποιανού θα σωθεί η παρτίδα. Αν είναι λοιπόν να σωθεί για λογαριασμό των τραπεζιτών ή των όσων, πατριωτών κατά τα άλλα, έχουν 600 δις, λένε τα δημοσιεύματα, στην Ελβετία, αυτό δεν μας λέει τίποτα. Γιατί γι αυτούς τελικά μπορεί να σωθεί η παρτίδα. Μπορεί και όχι βέβαια, γιατί και γι αυτούς τα πράγματα είναι δύσκολα. Εννοώ ότι είναι τόσο μεγάλες οι αντιφάσεις πια σε ευρωπαϊκό επίπεδο, που είναι όλα ανοιχτά, ακόμα και η προοπτική της διάλυσης της ευρωζώνης. Είναι τόσο αντιτιθέμενα και συγκρουόμενα τα συμφέροντα, που ακόμα κι αυτό, κατά την εκτίμησή μας, είναι ανοιχτό.
Βεβαίως εκτιμάμε ότι τελευταία στιγμή θα κάνουν κάποια βήματα ώστε να οδηγηθούμε σε ελεγχόμενη πτώχευση και χρεοκοπία και όχι ανεξέλεγκτη,
Όμως αυτό πόσο αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων; Που σήμερα βρίσκονται, εν έτη 2011, σε περιόδους που έζησε η πατρίδα μας -και θέλουμε να τη σβήσουμε από τη μνήμη μας- μετά τον Β΄ Παγκόσμια Πόλεμο, ξεκινάνε μεθαύριο τα σχολειά και δεν έχουν βιβλία. Θα είναι με φωτοτυπίες. Η μέση οικογένεια αντιμετωπίζει το φάσμα της ανεργίας. Σχεδόν σε κάθε οικογένεια υπάρχει κι ένας άνεργος. Κι απ΄ ότι μαθαίνω, οι νέοι άνθρωποι και στην πλειοψηφία τους όσοι έχουν υψηλού επιπέδου σπουδές, προσανατολίζονται μαζικά στη μετανάστευση.
Αν είναι να σωθεί η παρτίδα για τους πολλούς και όχι για τους λίγους, χρειάζονται ριζικές αλλαγές και ανατροπές.
- Στις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν την Κυριακή προκύπτει ότι οι πολίτες μέσα στην απελπισία τους από τα αποτελέσματα αυτού του πολιτικού προσωπικού που σήμερα κυβερνά τη χώρα, μιλούν γι συναίνεση των δύο μεγάλων κομμάτων και βλέπουν θετικά το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. Θα μπορούσε αυτό έστω προσωρινά να δώσει κάποιες λύσεις στα προβλήματα που περνούμε ή πιστεύετε ότι μπορεί μια τέτοια εξέλιξη να μας οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα;….
Το ερώτημα είναι συναίνεση για ποια πολιτική και για ποιο σχέδιο. Ο κόσμος, απελπισμένος απ΄ όσα συμβαίνουν γύρω του, ψάχνει να γαντζωθεί από κάπου. Με προλάβατε. Θα σας έλεγα ότι δύο είναι οι πιθανές εκδοχές. Η μία είναι η εκδοχή της συναίνεσης για την εφαρμογή της ίδιας μνημονιακής πολιτικής. Και το βλέπω σαν κάτι το οποίο είναι πολύ πιθανό να έρθει, ακόμα και χωρίς εκλογές, γιατί αυτός είναι ο στόχος του κ. Παπανδρέου, να μην πιεί το πικρό αυτό ποτήρι. Στις δημοκρατίες όμως όλοι πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε την κρίση των πολιτών για τις πράξεις μας.
Είναι πολύ πιθανό αυτό το σενάριο. Είναι ένα σενάριο το οποίο εξυφαίνεται εδώ και πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Και το άλλο είναι το σενάριο της ανατροπής, που σας έλεγα πιο πριν.
Εμείς πιστεύουμε δηλαδή και έχουμε καταθέσει αυτή την πρόταση στο δημόσιο βίο εδώ και πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ότι ήρθε η ώρα για μια μεγάλη ανατροπή στους συσχετισμούς και στην ασκούμενη πολιτική. Εάν έρθει μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ., είτε χωρίς εκλογές -αυτό θα είναι το χειρότερο για τη δημοκρατία μας- αλλά ακόμα και μετά από εκλογές, τι θα αλλάξει σε σχέση με την εφαρμοζόμενη πολιτική; Δεν θα αλλάξει τίποτα….
- Απλώς θα εφαρμοστεί….. Θα αλλάξει ότι σήμερα η πολιτική της τρόικας κατ΄ουσίαν εφαρμόζεται μόνο εν μέρει, γιατί δεν τολμά το ΠΑΣΟΚ να την εφαρμόσει φοβούμενο το πολιτικό κόστος. Ίσως οι δύο μαζί την εφαρμόσουν πλήρως. Βέβαια αυτό σημαίνει …
… όλοι θα κριθούν από τον κόσμο…
- Ακριβώς …. Σε πολλά μέτωπα αυτό σημαίνει. Σε κάποια άλλα μπορεί να σημαίνει και θετική εξέλιξη. Γιατί, για παράδειγμα, το να υλοποιηθεί ένας εκσυγχρονισμός στο δημόσιο τομέα και να λειτουργήσει εκεί ένα σύστημα αρχών και αξιών που θα εμποδίζει τη διαφθορά να λειτουργεί τόσο ανεξέλεγκτα όσο σήμερα, είναι θετικό..
…. Προσέξτε να δείτε όμως. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση και οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις ομνύουν, ορκίζονται στην αξιοκρατία και στην καταπολέμηση του πελατειακού κράτους που οι ίδιες δημιούργησαν, την ίδια στιγμή ετοιμάζουν 55 χιλιάδες προσλήψεις μέσω ΜΚΟ που στήνουν τα γραφεία των υπουργών. Και διάβαζα εχτές και ένα ρεπορτάζ ότι και ο διευθυντής του γραφείου της κας Διαμαντοπούλου έχει στήσει μια τέτοια φάμπρικα, προκειμένου να διορίσουν -βεβαίως ρουσφέτια της πλάκας πια, της ξεφτίλας, επιτρέψτε μου την έκφραση- γιατί πέντε μήνες εργασίας για 500 ευρώ το μήνα είναι ρουσφέτια της ξεφτίλας, αλλά το ίδιο επιμένουν να κάνουν, γιατί αυτό έχουν μάθει να κάνουν. Την ίδια στιγμή που ορκίζονται στην αξιοκρατία.
Λέτε λοιπόν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν θετικό. Να σας πω ότι εδώ που έχουμε φτάσει, δεν αρκεί να οδηγήσουμε σε μια χρηστή διαχείριση το δημόσιο τομέα. Χρειάζονται μεγάλες ανατροπές και αλλαγές. Βεβαίως κι αυτά είναι σημαντικά. Δεν θεωρώ όμως ότι μπορεί να τα κάνουν αυτοί που δημιούργησαν τη σημερινή κατάσταση, αυτοί που έστησαν αυτό το πελατειακό κράτος, γιατί έτσι έχουν μάθει να λειτουργούν.
- Ναι, αλλά από τις δημοσκοπήσεις πάλι δεν βλέπουμε να έχει προκύψει ένα τέτοιο ρεύμα υπέρ μιας άλλης πολιτικής δύναμης που θα μπορούσε να ανατρέψει το δικομματισμό, παρότι αυτός είναι στο χειρότερο σημείο του…
Έχετε δίκιο. Οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν κατ΄ αρχήν την κόπωση και την απογοήτευση της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Όταν βλέπουμε ποσοστά αναποφάσιστων που πλησιάζουν ή και υπερβαίνουν το 30%, αντιλαμβάνεστε ότι αυτό είναι πρωτοφανές.
Συνεπώς εγώ, όχι γιατί δεν θεωρώ έγκυρες αυτές τις δημοσκοπικές εταιρείες που διενεργούν τις μετρήσεις, αλλά ακριβώς επειδή δεν θεωρώ ότι μετρήσεις με τέτοια ποσοστά αναποφάσιστων δεν μπορούν να είναι έγκυρες, θεωρώ ότι το μεγάλο ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι να δημιουργηθεί μια μεγάλη ελπίδα για τον κόσμο, για το λαό, για τους εργαζόμενους, για τους νέους που θα οδηγήσει σε μια μεγάλη ανατροπή.
Κι εμείς πώς τη μεταφράζουμε αυτή την ελπίδα; Η συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού που με προοπτική εξουσίας όλων εκείνων των δυνάμεων που από τα αριστερά του πολιτικού φάσματος έως και δυνάμεις από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας που αμφισβητούν το νεοφιλελευθερισμό.. δίνει μια άλλη προοπτική…
- Αυτό τώρα θα με συγχωρήσετε να κάνω το συνήγορο του διαβόλου είναι μια θεωρητική κατασκευή, γιατί στην πράξη ούτε το ΚΚΕ δείχνει διατεθειμένο να συνεργαστεί με τον ΣΥΝ, ούτε ο ΣΥΝ κατάφερε να διατηρηθεί ενιαίος, βλέπε Δημοκρατική Αριστερά και Φώτης Κουβέλης και επομένως είναι πολυκερματισμένος ο ευρύτερος χώρος αριστερά του ΠΑΣΟΚ…
Ακριβώς κι αυτή είναι η βασική αιτία της αδυναμίας σήμερα, που καταγράφεται δημοσκοπικά, να δοθεί ένα τέλος στο δικομματικό σύστημα που τόσο μας έχει ταλαιπωρήσει. Είναι σε τέλμα, αλλά όχι σε τέρμα. Αθροιστικά τα δυο μεγάλα κόμματα δεν συγκεντρώνουν ποσοστά που θα έβγαζε αυτοδυναμία. Και ακριβώς λόγω αυτού του κατακερματισμού, στον οποίον πολύ σωστά αναφερθήκατε, ακόμα δεν έχει δημιουργηθεί αυτή η ελπίδα.
Εμείς λοιπόν θα εργαστούμε σ΄ αυτή την κατεύθυνση. Λέτε ότι είναι θεωρητικό. Θα σας πω ότι εκτός από θεωρητικό, είναι και πρακτικά αναγκαίο. Δεν υπάρχει άλλη εκδοχή. Η άλλη εκδοχή είναι να μας κυβερνάει η συγκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., ασκώντας την ίδια πολιτική.
Κι εμείς απευθυνόμαστε για άλλη μια φορά και στην ηγεσία του ΚΚΕ .. Βέβαια δεν περίμενα η ηγεσία του ΚΚΕ να αλλάξει στάση από τη μια μέρα στην άλλη. Όμως οι μεγάλες διαδικασίες που συντελούνται ήδη στον κοινωνικό χώρο, θα αναγκάσουν και την ηγεσία του ΚΚΕ να αλλάξει στάση…
- Τι διαφορετικό.. Εγώ ας δεχθώ ότι αυτή η θεωρητική κατασκευή γίνεται πρακτικά εφαρμόσιμη, πρακτικά υλοποιήσιμη. Τι θα άλλαζε ένας τέτοιος συνασπισμός εξουσίας αυτή τη στιγμή; Θα γυρίζαμε στη δραχμή για παράδειγμα;… Τι θα κάνατε πρακτικά;. Πολλοί συμπολίτες μας μου γράφουν και συμφωνώ μ΄ αυτή την κριτική, μου λένε ότι ο Τσίπρας είναι ο καλύτερος στην αντιπολίτευση στη Βουλή. Συμφωνώ σ΄ αυτό. Όντως τον τελευταίο καιρό είναι εντυπωσιακή πολιτικά η παρουσία σας στη Βουλή και το πιστώνεστε και στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων για τον ΣΥΝ, ο οποίος ανακάμπτει. Λένε όμως -και συμφωνώ και μ΄ αυτό- κι αυτό δεν είναι καλή κουβέντα- ότι δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη πρόταση για την έξοδο από την κρίση, που να έρχεται απ΄ αυτόν τον πολιτικό χώρο και να μας κάνει να νιώθουμε ότι μπορούμε να ακουμπήσουμε εκεί.
-
Το τελευταίο κρατάω, γιατί προτάσεις υπάρχουν πολλές. Να σας θυμίσω ότι ήμασταν οι μόνοι που θέσαμε από την αρχή ζήτημα ισχυρής επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους, με ριζική διαγραφή μεγάλου μέρους του ως την μοναδική πρόταση η οποία μπορεί να μας βγάλει ή να ανοίξει ένα παράθυρο να βγούμε από την κρίση…
- Περίπου αυτό δεν έγινε στις 21 Ιουλίου;…
Όχι βέβαια. Στις 21 Ιουλίου οδηγηθήκαμε σε μια λύση μέσα στο ίδιο πλαίσιο της ηγεμονίας των αγορών. Και όταν εμείς λέμε ριζική διαγραφή, εννοούμε μια διαγραφή πάνω από 50%, που θα δώσει την ανάσα. Εννοούμε την θεσμοθέτηση του ευρωομολόγου ώστε να υπάρξει μια δυνατότητα κοινοτικής αλληλεγγύης, να αναλάβει μέρος του χρέους η ΕΚΤ προκειμένου να μην είναι εκτεθειμένες η Ελλάδα αλλά και οι άλλες χώρες στη μανία των αγορών.
Διάβαζα χθες ότι η Standard and Poor´ s βγήκε και είπε ότι ακόμα κι αν γίνει το ευρωομόλογο, εμείς δεν θα το θεωρούμε ιδιαίτερα ισχυρό και ασφαλές ομόλογο, θα το αξιολογήσουμε αντιστοίχως με τα ομόλογα τα ελληνικά. Δηλαδή με spreads στον ουρανό.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι οι αγορές το λένε αυτό, ακριβώς γιατί το φοβούνται. Τι πρέπει να κάνουμε για να οδηγηθούμε σήμερα σε λύση; Πρέπει να πάμε κόντρα σε αυτά τα οποία θέλουν οι αγορές και να κάνουμε ακριβώς αυτά που φοβούνται. Δηλαδή τι; Να τους υπερβούμε, να τους παρακάμψουμε. Αν δεν παρακάμψουμε τις αγορές, δεν πρόκειται να βρούμε λύση.
Βεβαίως θα μου πείτε αυτό είναι ζήτημα μιας ελληνικής κυβέρνησης; Έχει να κάνει με τους συσχετισμούς στην Ευρώπη. Θα συμφωνήσω. Τι έχει κάνει η ελληνική κυβέρνηση δύο χρόνια τώρα; Πού πήγε να θέσει τα ισχυρά διαπραγματευτικά χαρτιά της. Οδηγούμαστε στην καταστροφή διαρκώς, από ήττα σε ήττα. Στην αρχή η κυβέρνηση πήγαινε στις συνόδους κορυφής με τα χέρια ψηλά, τώρα πηγαίνει και με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα, γιατί έχει πάρει όλα τα μέτρα που της έχουν ζητηθεί και δεν έχει δει άσπρη μέρα.
Συνεπώς στο κρίσιμο ερώτημά σας, τι θα έκανε ένας νέος συνασπισμός εξουσίας. Όχι, δεν θα έλεγε αύριο το πρωί βγαίνουμε από το ευρώ. Ίσα-ίσα το αντίθετο θα έκανε. Θα έλεγε ότι επειδή ακριβώς είμαστε μέσα στο ευρώ και επειδή η δική μας κατάρρευση μπορεί να οδηγήσει το ευρώ σε διάλυση και την ευρωζώνη σε διάλυση, κάτι το οποίο η Γερμανία και η κα Μέρκελ προφανώς και θα το απεύχεται γιατί θα πρέπει να πληρώσει μετά την κατάρρευση των οικονομιών, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας, θα λέγαμε, δώστε λύση ουσιαστική, ριζική, με διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους και ευρωομόλογο, γιατί αλλιώς εμείς από μόνοι μας σας απειλούμε, αυτό που μας απειλείτε εσείς, αντιστρέφουμε την απειλή και σας λέμε ότι θα οδηγήσουμε στον πάτο την ίδια την ευρωζώνη.
Χρειάζεται όμως μια κυβέρνηση με σθένος και με ισχυρή λαϊκή εντολή να το κάνει αυτό.
Και βεβαίως το δεύτερο σημαντικότερο που θα μπορούσα να πω , πέρα από το ζήτημα του χρέους και της αναδιαπραγμάτευσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι το θέμα της αναδιαπραγμάτευσης του πλούτου. Κρίσιμο θέμα, κομβικό θέμα. Η αίσθηση της κοινωνικής αδικίας είναι διάχυτη στους Έλληνες πολίτες. Κάποιοι είναι στην πρώτη γραμμή αυτού του πολέμου και ματώνουν και κάποιοι άλλοι επωφελούνται ακόμα κι αυτές τις ώρες που μιλάμε, της κρίσης…
- Είναι απολύτως έτσι.. Πληρώνουν για άλλη μια φορά οι μικροί και οι μεσαίοι…
Και κάποιοι βεβαίως επωφελούνται και έχουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Και βεβαίως δεν φορολογούνται. Είναι αστείο αυτή τη στιγμή να μιλάμε για φορολογία ΦΠΑ στο 23% στην εστίαση, που δεν υπάρχει πουθενά αλλού, σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα αυτό, και περιμένουμε μ΄ αυτόν τον τρόπο να κλείσουμε το δημοσιονομικό έλλειμμα και να μαζέψουμε χρήματα στα ταμεία. Ξέρετε πού θα οδηγηθούμε με τέτοιες επιλογές; Στο να μην πληρώνει κανένας κανέναν. Στην πλήρη ασυδοσία θα οδηγηθούμε. Και είναι βαρύτατη η ευθύνη και του υπουργού των Οικονομικών του κ. Βενιζέλου, ο οποίος υποτίθεται ότι θα άλλαζε κάποια πράγματα και δυστυχώς βλέπουμε έναν άνθρωπο, ο οποίος είναι βεβαίως ευφυέστατος, έχει μια ιδιαίτερη ρητορική ικανότητα, την επόμενη μέρα να διαψεύδει αυτά που με περισσή αυτοπεποίθηση εξήγγειλε την προηγούμενη. Κάθε μέρα αυτό βλέπουμε….
- Έχω πάρει τρία -τέσσερα διαφορετικά μηνύματα από άλλους ακροατές, που μου λένε όλοι το ίδιο πράγμα, ότι θα νιώθαμε όλοι πιο κοντά στον Αλ. Τσίπρα και στον ΣΥΝ αν έπαιρνε μια πιο καθαρή θέση στο θέμα των λαθρομεταναστών. Τι λέτε;….
Εξαρτάται τι εννοεί κανείς καθαρή θέση; Η δική μας θέση είναι καθαρή και είναι θέση αξιακής φόρτισης και σημασίας. Αλλά εδώ έχει γίνει μια παρανόηση. Αυτό το οποίο εμείς λέμε δεν είναι ότι όλα όσα ισχύουν σήμερα καλώς έχουν κι ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα η οποία πρέπει να κλείσει τα μάτια στην παραβατικότητα, πρέπει να κλείσει τα μάτια στην μαύρη εργασία, πρέπει να ανεχθεί τις καταστάσεις γκέτο σ΄ αυτές τις περιοχές τις πολύπαθες της Αθήνας και των άλλων μεγάλων αστικών κέντρων. Αντιθέτως.
Εμείς αυτό που λέμε είναι ότι χρειάζεται η χώρα μας επιτέλους και σ΄ αυτό το επίπεδο να αποκτήσει μια ισχυρή διαπραγματευτική πολιτική σε επίπεδο Ε.Ε., γιατί δεν μπορεί να είναι αυτή η οποία θα πληρώσει το γεγονός ότι είναι ένα διαμετακομιστικό κέντρο και να γίνει μια αποθήκη ανθρώπινων ψυχών. Λέμε λοιπόν ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που έρχονται εδώ, δεν θέλουν να μείνουν εδώ. Θέλουν να πάνε στην Ιταλία, στη Γερμανία στη Σουηδία. Περνάνε όμως αναγκαστικά από την Ελλάδα γιατί είναι η είσοδος της Ευρώπης από την Ανατολή προς την Ευρώπη. Είναι είσοδος η Ελλάδα. Λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι όταν έρχονται εδώ και θέλουν να πάνε έξω και δεν τους δίνουμε τη δυνατότητα να ταξιδέψουν γιατί ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Χρυσοχοΐδης έχουν υπογράψει τη συνθήκη του Δουβλίνο ΙΙ, δεν μπορούμε να τα βάζουμε μ΄ αυτούς τους ανθρώπους μετά.
Βεβαίως υπάρχει τεράστιο ζήτημα. Εμείς το βλέπουμε από μια ανθρωπιστική σκοπιά και έτσι πρέπει να το δούμε. Να μην χάσουμε την ανθρωπιά μας στις κρίσιμες αυτές ώρες. Μέσα από την κρίση το χειρότερο που μπορούμε να πάθουμε είναι να τα βάλει ο καθένας με το διπλανό του. Αυτό θα οδηγήσει σε έναν κανιβαλισμό…
- Αυτό φαίνεται πως κάποιες φορές αποτελεί και τη στρατηγική των κυβερνώντων…
Βεβαίως και αποτελεί στρατηγική των κυβερνώντων. Συνεπώς για να δούμε πώς μια κυβέρνηση, με τσαμπουκά, με τόλμη, θα προσπαθούσε να λύσει κι αυτό το ζήτημα, εγώ θα έλεγα, με τους φράχτες, με την καταστολή δεν βγάζει τίποτε κανείς. Όταν κάποιος έχει ξεκινήσει και έχει κάνει με τα πόδια τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα, δεν θα τον εμποδίσει ένας φράχτης.
Αυτό λοιπόν που θα μπορούσε να δώσει μια ανάσα είναι να πούμε, κύριοι, εμείς φεύγουμε από τη Συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ. Την καταγγέλλουμε και δίνουμε ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους θέλουν να φύγουν από τη χώρα, όπως έκανε ο Μπερλουσκόνι, να φύγουν από τη χώρα. Αυτή θα ήταν μια επιθετική, μια ριζοσπαστική πολιτική στο θέμα της μετανάστευσης. Όχι μόνο αυτό βέβαια, συνδυασμένο και με άλλα μέτρα που πρέπει να παρθούν, κίνητρα σ΄ αυτές τις περιοχές τις υποβαθμισμένες, έργα ανάπτυξης, αναβάθμιση ποιότητας ζωής και βεβαίως έργα που έχουν να κάνουν με τα κέντρα υποδοχής σε ανθρώπινες συνθήκες.
Δεν πρέπει να χάσουμε την ανθρωπιά μας. Πρέπει όμως να έχουμε και ρεαλιστικούς στόχους, διότι πράγματι, συμφωνώ μαζί σας και με πολλούς από τους ακροατές, η κατάσταση η οποία επικρατεί σε πολλές περιοχές της Αθήνας, δεν τιμά τον πολιτισμό μας.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS