ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΙΩΝΑ ΤΣΩΧΟ
Με τη σημερινή πολιτική, η Ελλάδα είναι πιθανό να φτάσει και στην τυπική χρεοκοπία, όπως εκτιμά ο Δημήτρης Βίτσας σε συνέντευξή του στον «ΑτΚ».
Ο γραμματέας του ΣΥΝ υποστηρίζει ότι «με το πρόγραμμα που εκτελεί η κυβέρνηση, εκτελεί την ελληνική κοινωνία». Καλεί τον κόσμο να μην υποκύψει στην κυβερνητική τακτική του εκφοβισμού, όπως λέει, και να διαδηλώσει μαζικά στα εγκαίνια της ΔΕΘ, ενώ ασκεί αυστηρή κριτική στη στάση του αριστερού ρεύματος να ζητά έξοδο από την ΕΕ.
Αναλυτικότερα, η συνέντευξη του γραμματέα του ΣΥΝ έχει ως εξής:
Οδεύουμε προς τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας, κ. Βίτσα;
Αυτό που έχει χρεοκοπήσει είναι η πολιτική της κυβέρνησης, των μνημονίων, των μεσοπρόθεσμων κ.λπ. Δεύτερον, έχει χρεοκοπήσει η πολιτική που ακολουθεί η ΕΕ ως μέθοδο εξόδου από την κρίση. Ολα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά. Η κυβερνητική πολιτική οδηγεί και στην τυπική χρεοκοπία. Η απόφαση της 21ης Ιουλίου είναι μια «τρύπα στο νερό». Η πολιτική αυτή περικλείει σημαντικότατους κινδύνους και για την ευρωζώνη.
Μπορούν οι πρόωρες εκλογές και η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών να ανασχέσουν, στην Ελλάδα, την πορεία που περιγράφετε;
Ο Γ. Παπανδρέου είπε ότι η Ελλάδα δε χρειάζεται εκλογές, αλλά αλλαγές. Συμφωνώ. Και το πρώτο που πρέπει ν' αλλάξουμε είναι η κυβέρνηση και η πολιτική της. Η κυβέρνηση εκλέχτηκε με άλλο πρόγραμμα και εκτελεί τελείως διαφορετικό. Και μέσα από αυτό εκτελεί την κοινωνία. Παίρνει μέτρα που έχουν χρονικό ορίζοντα πέραν της θητείας της. Το μεσοπρόθεσμο φτάνει έως το 2015 και στην ουσία θεμελιώνει τη λιτότητα για 20 - 30 χρόνια. Και υπάρχει μια πολύ μεγάλη κοινωνική αντίδραση και αντίσταση, που εκδηλώθηκε στις πλατείες, στους συνδικαλιστικούς αγώνες, στις δημοσκοπήσεις. Υφίσταται, λοιπόν, ζήτημα αναντιστοιχίας της κυβερνητικής πολιτικής με τη λαϊκή θέληση.
Αντί των εκλογών κερδίζουν έδαφος άλλα σενάρια, όπως για παράδειγμα αυτό της συναίνεσης, που κάποιοι βλέπουν ως «πρόβα συγκυβέρνησης»...
Μετά τις 15 Αυγούστου γίνεται μια προσπάθεια ανασυγκρότησης του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος και αναπαράγεται μια λογική δημιουργίας ενός συντηρητικού μπλοκ εξουσίας, το οποίο, μάλιστα, τις περισσότερες φορές έχει «ιδεολογικό υπεύθυνο» τον κ. Καρατζαφέρη... Το ζήτημα είναι ότι η πολιτική που θα εφαρμόσει αυτό το μπλοκ, αν συσταθεί, θα είναι ακόμη συντηρητικότερη από τη σημερινή. Εμείς απέναντι σ' αυτό μπλοκ προτείνουμε ένα άλλο, αντιμνημονιακό, αντινεοφιλελεύθερο. Η πρότασή μας έχει δύο βάσεις: ποιες θα είναι οι βασικές κυβερνητικές κατευθύνσεις και ποιοι θα μπορούν να τις εφαρμόσουν.
Θα εξακολουθήσουν να αποστέλλονται στο ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ προσκλήσεις γι' αυτό το προοδευτικό μέτωπο;
Η πρότασή μας δέχεται ότι οι δυνάμεις που αντιπαλεύουν το μνημόνιο με όλες τις διαφορές τους μπορεί να βρουν 2, 3, 5 ζητήματα ώστε να συγκροτήσουν ένα πρόγραμμα και να δώσουν πολιτική ελπίδα. Θα εξακολουθήσουμε να το λέμε, όσες αρνήσεις κι αν πάρουμε. Ομως, μαζί με τις αρνήσεις βλέπετε ότι διαμορφώνονται και κοινές δράσεις, σε επίπεδο κοινωνίας.
Ετοιμαζόμαστε για εγκαίνια ΔΕΘ με αντλίες νερού και άλλα πρωτοφανή μέτρα αστυνόμευσης. Θα κατέβει ο κόσμος στις πλατείες ή θα φοβηθεί;
Η κυβέρνηση ακολουθεί μια συγκεκριμένη πολιτική. Αυτή η πολιτική χρειάζεται και τον αυταρχισμό για να «περάσει». Η κυβέρνηση σπέρνει επικοινωνιακά (και πιθανόν να το κάνει και πρακτικά) το φόβο. Που πάει να πει: «Μην έρθετε, πολίτες, στη Θεσσαλονίκη για να διαδηλώσετε». Εδώ υπάρχει απάντηση: «Στο φόβο πατάνε Ελληνες και ξένοι για να κυβερνούν την Ελλάδα μ' αυτόν τον τρόπο. Εμείς θα συμβάλουμε και με την πολυπληθή φυσική μας παρουσία στις διαδηλώσεις στο να δείξει η κοινωνία ότι δε φοβάται».
Στο εσωτερικό σας, ο Π. Λαφαζάνης και το αριστερό ρεύμα εξακολουθούν να βγαίνουν «εκτός γραμμής», ζητώντας έξοδο από ΕΕ και ευρωζώνη. Σας προβληματίζει αυτό;
Αυτή είναι συζήτηση ενός άλλου χρόνου, μιας περιόδου αριστερής διακυβέρνησης της χώρας. Οσο μένει ως τέτοια, είναι και δημοκρατική και ωφέλιμη. Οσο όμως δημιουργεί συγχύσεις στον κόσμο της Αριστεράς, δε διευκολύνει τον κύριο στόχο σήμερα που είναι η συμπαράταξη όλων των προοδευτικών δυνάμεων για να φύγει η κυβέρνηση. Αυτά τα ζητήματα δε λύνονται στα άρθρα ή στα βιβλία, αλλά σε επίπεδο κοινωνικής δράσης και η κοινωνία θα καταλήξει στις λύσεις που την εκφράζουν.