- Προβάλλετε συχνά πυκνά, κ. Παπαδημούλη, μια διαφορετική οικονομική πρόταση με άλλα χαρακτηριστικά. Μήπως όμως παραβλέπετε το γεγονός ότι στην Ε.Ε. το πάνω χέρι το έχουν συντηρητικές κυβερνήσεις και όχι τα κόμματα της ευρωπαϊκής αριστεράς;
Γνωρίζουμε καλά ότι οι αλλαγές που διεκδικούμε στην Ελλάδα αλλά και την Ευρωζώνη, απαιτούν διαφορετικούς πολιτικούς συσχετισμούς. Η συντηρητική κυριαρχία στην Ε.Ε και η ενοποίηση «α λα καρτ», ευνοεί τους ισχυρούς ,αυξάνει τα εσωτερικά χάσματα και απειλεί με διάλυση την ίδια την Ευρωζώνη. Ας μη βγάζουμε «λάδι» όμως το αμαρτωλό πολιτικό μας σύστημα.
Για την φοροδιαφυγή, την παραοικονομία, την άδικη κατανομή των βαρών, την ασυλία των ισχυρών, την αφρικανικού επιπέδου διαφθορά, το αναχρονιστικό πελατειακό κράτος ,τα δώρα στην διαπλοκή, το ισχνό κοινωνικό κράτος, η κύρια ευθύνη βαραίνει εξακολουθητικά τις κυβερνήσεις της Αθήνας, πράσινες και γαλάζιες.
Η Ελλάδα κατάντησε ο αδύνατος κρίκος και το πειραματόζωο, υπό την κηδεμονία της Τρόικας, εξʼ αιτίας ενός άθλιου τρόπου διακυβέρνησης που έχει χρεοκοπήσει οριστικά. Η κρίση και η συντηρητική κυριαρχία στην Ευρωζώνη ασφαλώς μας δυσκολεύει ,αλλά και μας υποχρεώνει να «τρέξουν» ταχύτερα οι αλλαγές στην Ελλάδα που θα εξασφαλίσουν ανάπτυξη, αποτελεσματικό κράτος δικαίου και δίκαιη κατανομή βαρών.
- Τι διαφορετικό θα έκανε ο Συνασπισμός /ΣΥΡΙΖΑ αν ήταν αυτός στην κυβέρνηση; Με την τρόικα να πιέζει για νέα μέτρα και τα ταμεία άδεια;
Τα περιθώρια είναι όντως περιορισμένα. Ασφαλώς χρειάζεται δημοσιονομικό νοικοκύρεμα και ανακοπή της αυξητικής δυναμικής του χρέους. Αύξηση των εσόδων, που είναι 6% του ΑΕΠ κάτω από το μέσο όρο της Ευρωζώνης, όχι με υπερφορολόγηση αυτών που ήδη πληρώνουν φόρους αλλά με περιορισμό της φοροδιαφυγής, της παραοικονομίας και της ασυλίας των υψηλών εισοδημάτων. Περιορισμό των δαπανών από το 50% στο 44-45%, όχι με οριζόντιες περικοπές και καρατόμηση των προγραμμάτων δημοσίων επενδύσεων ,αλλά με περιορισμό της σπατάλης του πελατειακού κράτους ,τερματισμό των ακριβών έργων και προμηθειών, αύξηση της αποδοτικότητας των δαπανών και αναδιοργάνωση της διοίκησης.
Διεκδίκηση, παράλληλα με το σταδιακό δημοσιονομικό νοικοκύρεμα, μεγαλύτερης περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής και βαθύτερου κουρέματος του Ελληνικού χρέους, με μετατροπή ενός μέρους του σε κοινοτικό με ισχυροποίηση του ρόλου της ΕΚΤ. Η παθητική προσαρμογή στις απαιτήσεις των δανειστών οδηγεί την κοινωνία στην ξέρα και την οικονομία σε ένα υφεσιακό σοκ. Ενάμισι χρόνο μετά το μνημόνιο η πραγματικότητα βοά ότι η συνταγή είναι λάθος και ο μάγειρας, η κυβέρνηση, είναι κακός. Η ρητορική δεινότητα και η πολιτική ευστροφία του νέου σερβιτόρου (Βενιζέλος) είναι αδύνατο να κρύψει ότι το φαγητό δεν τρώγεται.
Στην οικονομία ξέρετε, τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
- Κάποιοι πάντως κατηγορούν τον Συνασπισμό ότι έχει μεταλλαχθεί στο κόμμα της απόλυτης άρνησης. Μπορείτε να μου αναφέρετε ένα κυβερνητικό μέτρο που να στηρίζετε;
Μου έρχονται αμέσως στο μυαλό ο νόμος για την Ιθαγένεια και κάποιες διατάξεις για την προστασία των δασών. Έχουμε στηρίξει και ορισμένες επί μέρους ρυθμίσεις σε αρκετά νομοσχέδια που θεωρούμε σωστές…Αντίθετα δεν θυμάμαι, ούτε μία περίπτωση που η κυβέρνηση να υιοθετήσει κάποιες από τις προτάσεις νόμου και τροπολογίες που έχουμε καταθέσει. Η αυστηρή μας κριτική και η έντονη αντιπολίτευση που κάνουμε, προσπαθούμε πάντοτε να συνοδεύεται από κατάθεση εναλλακτικών προτάσεων.
Όσοι μας καταγγέλλουν για στείρα άρνηση, το κάνουν απλώς επειδή τους βολεύει.
- Η ανεργία είναι το πρόβλημα που πλήττει πια κάθε ελληνικό σπίτι. Ο Συνασπισμός τι έχει, πρακτικά, να προτείνει, εκτός από τη διατήρηση των κεκτημένων;
Διεκδικούμε μια πολιτική ανάπτυξης που αξιοποιώντας δημόσιους, ιδιωτικούς και κοινοτικούς πόρους, να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας και ένα ισχυρό δίκτυ προστασίας των ανέργων, συμπληρωμένο με προγράμματα επανακατάρτισης. Θέλουμε να αλλάξει το κυβερνητικό «κεκτημένο», να πετάει στον αέρα 280 εκατ. Ευρώ για πράσινα stage στην θέση των γαλάζιων, μέσω ΜΚΟ που στήνονται ως «παραμάγαζα» σε γραφεία κυβερνητικών βουλευτών.
- Στη χώρα μας υπάρχει το προηγούμενο κομμάτων (π.χ. το ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του ʽ70) που διπλασίαζαν την εκλογική τους επιρροή μετά από κάθε αναμέτρηση. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στις μέρες μας, δημοσκοπικά εννοώ, με κανένα κόμμα, ούτε ασφαλώς με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως χρειάζεται μια μεγάλη αλλαγή και αν ναι, ποια μπορεί να είναι αυτή;
Το τελευταίο εξάμηνο ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν μια σταθερά ανοδική πορεία γιατί προβάλουν ένα πιο συνεκτικό πολιτικό και προγραμματικό στίγμα, έχοντας διδαχθεί από λάθη και μονομέρειες του παρελθόντος. Δεν μας αρκεί και δεν μας ικανοποιεί .Το κλειδί για μια δυναμικότερη ανοδική πορεία είναι η υπέρβαση των αρχηγισμών και της πολυδιάσπασης, η διαμόρφωση μιας ευρύτερης αντιμνημονιακής, αντινεοφιλελεύθερης συμμαχίας, ικανής να εκφραστεί και στις εκλογές, στηριγμένη σε ένα αριστερό , ρεαλιστικό κοινό μίνιμουμ πρόγραμμα .
Καλλιεργώ αυτή την ιδέα συστηματικά εδώ και καιρό και χαίρομαι γιατί αποτελεί πλέον και επίσημη θέση του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Το επόμενο διάστημα απαιτούνται πρωτοβουλίες με σχέδιο, επιμονή και σοβαρότητα για την υλοποίηση αυτής της ανάγκης .Ο ευρύτερος κόσμος της αριστεράς μας «τραβάει από το μανίκι» και πρέπει να ανταποκριθούμε.
- Ορισμένοι σύντροφοί σας επιχειρηματολογούν υπέρ της εξόδου από το ευρώ. Την ίδια στιγμή, βασικοί εταίροι της εκλογικής συμμαχίας που οραματίζεται ο Συνασπισμός επιδιώκουν έξοδο της χώρας από την Ε.Ε. Ποια είναι η εναλλακτική πολιτική σας πρόταση; Μια Ελλάδα της δραχμής στο περιθώριο των ευρωπαϊκών εξελίξεων;
Όχι φυσικά. Εμείς διεκδικούμε πολιτική ρύθμιση του χρέους σε Ευρωπαϊκό επίπεδο και επανίδρυση της Ευρώπης και όχι στάση πληρωμών και επιστροφή στη δραχμή. Οι απόψεις που αναφέρατε εκφράζουν αυτούς που τις διατυπώνουν .Όχι τον ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότερο είναι αντίθετες με την συλλογική θέση του ΣΥΝ .
Είμαστε αντίθετοι στην επιστροφή στην εθνική απομόνωση που για την Ελλάδα θα οδηγούσε και σε μια τεράστια κοινωνική οπισθοδρόμηση, την μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού και ιδιαίτερα τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα.
- Το κόμμα σας έχει προτάξει ως πρωταρχικό πολιτικό στόχο την απομάκρυνση της κυβέρνησης Παπανδρέου. Κάτι που μπορεί να επιτευχθεί και από μια κοινωνική αναταραχή, ενδεχόμενο που δεν μπορεί κατʼ αρχήν να αποκλεισθεί λόγω των οξύτατων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο πολίτης αλλά και των αλλαγών στα Πανεπιστήμια. Επιδιώκετε ένα νέο Δεκέμβρη;
Αγωνιζόμαστε εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ μέσα από την πολιτική κριτική, την κατάθεση προτάσεων και μέσα από μαζικούς ειρηνικούς αγώνες. Δεν ποντάρουμε στην αναμπουμπούλα .Έχουμε καθαρά μέτωπα απέναντι στο «μπάχαλο» και την βία.
Την αναταραχή και την κοινωνική ένταση την προκαλεί μια επικίνδυνη και ολότελα λανθασμένη κυβερνητική πολιτική, που συχνά καταφεύγει στη βία αξιοποιώντας και τις δυνάμεις του «μπάχαλου» .
Έχουμε αντλήσει διδάγματα από λάθη και μονομέρειες της περιόδου 2008-2010. Γι΄ αυτό άλλωστε η πρόσφατη εκστρατεία συκοφάντησης και στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ ως δήθεν υποκινητή της βίας, εξελίχθηκε σε ένα μεγαλοπρεπές μπούμερανγκ εναντίον των εμπνευστών της, μέσα στη κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ.
- Δεν αναγνωρίζετε την αναγκαιότητα να αλλάξουν κάποια πράγματα στην παιδεία; Για παράδειγμα, η συναλλαγή συνδικαλιστικών παρατάξεων των φοιτητών και διοίκησης των πανεπιστημίων είναι προοδευτικό φαινόμενο;
Η συμμετοχή των φοιτητών στα πανεπιστημιακά πράγματα είναι θετική, η συναλλαγή όχι. Αντί να καταργούν την συμμετοχή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, χέρι- χέρι με τον Καρατζαφέρη, θα μπορούν να μαζέψουν τις κομματικές τους νεολαίες που πρωταγωνιστούν σε φαινόμενα συναλλαγής .
Το θεσμικό πλαίσιο των δημοσίων Πανεπιστημίων χρειάζεται ασφαλώς αλλαγές για να ενισχυθεί η δυνατότητα τους να παρέχουν υψηλής ποιότητας γνώση και εφόδια στους φοιτητές και να προάγουν ακόμη περισσότερο την επιστημονική έρευνα. Όμως ο τελευταίος νόμος είναι βήμα προς τα πίσω. Νοθεύεται δραστικά η αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων που είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένη, εκτείνεται υποχρηματοδότηση τους και αποδυναμώνεται ο δημόσιος χαρακτήρας τους, στον βωμό μιας αγοραίας αντίληψης για την εκπαιδευτική έρευνα.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS