Είναι θλιβερό ότι ασκείται ποινική δίωξη στον προϊστάμενο διαχείρισης του περίφημου «βαλιτσακίου». Προφανώς απαιτείται αναλυτική ενημέρωση για την υπόθεση και στο επίπεδο που προβλέπεται. Η κυβέρνηση σήμερα οφείλει να ενημερώσει όλα τα κόμματα για τις διαστάσεις αυτής της υπόθεσης. Εδώ που είμαστε μόνο αυτό μας έλειπε. Δεν είναι δυνατόν να κουκουλώνονται αυτά και να κάνει κανείς «το παγώνι», όπως έγινε επί Καραμανλή Ευτυχώς που η Δικαιοσύνη ανέσυρε μετά από πρωτοβουλία της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας τον κλειστό φάκελο των υποκλοπών και βρέθηκαν κάποια ίχνη που συνδέονται με την Αμερικανική Πρεσβεία.
Επιτέλους σʼ αυτήν την χώρα πρέπει να υπάρξει κράτος, δικαιοσύνη, κυβέρνηση που να υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα και να διαπραγματεύεται. Αν νοικοκυρέψουμε αυτή τη χώρα, που είναι οικόπεδο γωνία, θα διαπραγματευόμαστε όλα τα θέματα με καλύτερο τρόπο.
Είναι βέβαιο ότι ο πολιτικός χρόνος και το πολιτικό κεφάλαιο αυτής της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού έχει σπαταληθεί εδώ και 2 χρόνια χωρίς ικανοποιητικά αποτελέσματα. Γι αυτό τρέχουν και δεν φτάνουν. Το ενδεχόμενο να προκύψει εκλογές το επόμενο χρονικό διάστημα από ανάγκη κι όχι από σχεδιασμό Παπανδρέου είναι εξαιρετικά πιθανό. Γιʼ αυτό φουντώνουν και τα σενάρια συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και το πελάγωμα εντός της κυβέρνησης.
Τα έχουν κάνει εντελώς μούσκεμα, έχουν αποτύχει παταγωδώς, μειώνεται ραγδαία η επιρροή του ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις και τώρα το δίλημμα μέσα στο ΠΑΣΟΚ είναι εκλογές σύντομα με αξιοπρεπή ήττα, έτσι ώστε να συνδιαχειριστούν τα πράγματα μαζί με τη ΝΔ ή μια μετεκλογική συντριβή που θα οδηγήσει και σε διάσπαση αυτό το χώρο.
Η αντικατάσταση μιας κυβέρνησης γίνεται μόνο μέσα από τον δρόμο των εκλογών. Ποτέ εμείς στην αριστερά δεν θα υποδεικνύαμε σε βουλευτές άλλου κόμματος νομίμως εκλεγμένους να προχωρήσουνε σε πραξικοπηματικού τύπου ενέργειες. Αυτό που ειπώθηκε χθες από τον πρόεδρο της κοινοβουλευτικής μας ομάδας είναι ότι ο κοινωνικός παράγοντας με μαζικές ειρηνικές εκδηλώσεις μπορεί να επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις. Επιθυμίας μας είναι πέρα από την αναμονή της κάλπης είναι η ενεργοποίηση του κοινωνικού παράγοντα μαζικά, ειρηνικά, αποτελεσματικά, για να ξεφύγουμε από μια πολιτική που εδώ και πολύ καιρό, διαπιστώνουμε ότι πηγαίνει από το «μνημόνιο ή χρεωκοπία» στο και «μνημόνιο και χρεωκοπία».
Με χαρά διαπιστώνω ότι και ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί όλο και περισσότερο το τελευταίο χρονικό διάστημα πιο καθαρά, αυτόν τον στόχο της ευρύτατης, αριστερής, δημοκρατικής αντιμνημονιακής συμμαχίας. Δεν υποτιμώ τις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος αλλά αν επιτευχθεί μια συμμαχία ικανή να εκφραστεί και στις εκλογές μαζί, που να αποτελείται από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις δυνάμεις από την Δημοκρατική Αριστερά, τους Οικολόγους Πράσινους, το κόμμα του κ. Δημαρά, τους διαφωνούντες του ΠΑΣΟΚ, και μικρότερες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, θα είναι κάτι καινοτόμο και προοδευτικό. Ακόμα κι αν το ΚΚΕ απορρίπτει μια τέτοια συμμαχία, σε περίπτωση έγκαιρου σχηματισμού αυτής της πολιτικής συμμαχίας και κατάστρωσης σχεδίου αλλαγών, θα μπορούσε να διεκδικήσει ακόμα και την πρωτιά.
Ο κ. Δημαράς είναι εν δυνάμει σύμμαχος, ο κ. Κουβέλης λέει κατηγορηματικά «όχι», το ΚΚΕ λέει «όχι». Γιατί δεν είστε πιο ειλικρινείς και να πείτε θέλουμε ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει πλειοψηφία;
Δεν πετάμε στα σύννεφα. Η πίεση που έρχεται από την κοινωνία είναι διαφορετική από τις στιγμιαίες παροδικές αντιδράσεις και αντιστάσεις ηγετικών περιχαρακώσεων. Όπουδήποτε κι αν σταθείτε, ο κόσμος που βρίσκεται στο ευρύτερο φάσμα της αριστεράς και της οικολογίας μας «τραβάει από το μανίκι» να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και υπάρχουν και άνθρωποι που δεν έχουν ψηφίσει ποτέ αριστερά και λένε: «τι περιμένετε; Ενωθείτε γύρω από πέντε συγκεκριμένα πράγματα και προσφέρετε λύσεις διεκδικείστε έναν σημαντικότερο ρόλο», για να βρούμε κι εμείς διέξοδο. Και ως φρένο σε μια λαίλαπα μέτρων και ως μοχλό για την προώθηση θετικών αλλαγών που χρειάζεται επιτέλους αυτός ο τόπος. Είναι ένας ολόκληρος τρόπος διακυβέρνησης που φτάνει στο τέλος του.
Δεν υπάρχει ανάγκη με την πρώτη άρνηση να πηγαίνει κανείς στην καταγγελία. Αν ήταν έτσι δε θα φτιάχνονταν ποτέ συμμαχίες. Χρειάζεται υπομονή, επιμονή και βομβαρδισμός προτάσεων και ενωτικών πρωτοβουλιών σʼ όλη την Ελλάδα σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Με πρόγραμμα ρεαλιστικών και εφικτών προτάσεων για έξοδο από την κρίση . Όχι, ενότητα για την ενότητα. Έτσι ώστε αυτή η ανάγκη να ωριμάσει, να πιέσει και να υπάρξουν αλλαγές.
Ακόμα και στην ΔΗΜΑΡ υπάρχουν δυνάμεις που βλέπουν θετικά την πρόταση μας, παρʼ ότι ο σύντροφος ο Φώτης ο Κουβέλης λέει «όχι». Αυτήν την ώρα υπό το φώς της κοινωνικής δυναμικής και του κοινωνικού αδιεξόδου απαιτούνται ευρύτεροι αναστοχασμοί.
Είναι απορίας άξιον, πως είναι δυνατόν η ΔΗΜΑΡ να συζητά το ενδεχόμενο εκλογικής συνεργασίας με το κόμμα του κ,. Δημαρά κι όχι με τον ΣΥΝ, στον οποίο συνυπήρχαμε μέχρι χθες.
Αν δει κανείς τις κοινωνικές εξελίξεις και τις δημοσκοπήσεις θα διαπιστώσει ότι η επιμονή του ΣΥΝ στην πρόταση δημιουργίας πλατιάς αντι-νεοφιλελεύθερης συμμαχίας ακουμπάει σε μια κοινωνική δυναμική. Επιβραβεύεται και βρίσκει απήχηση. Όχι καταγγελίες αλλά επίθεση φιλίας παντού!
Ακόμα και προς το ΚΚΕ, ένα άπλωμα χεριού. Χωρίς να παραγνωρίζουμε τις μεγάλες διαφορές που έχουμε. Ένα κομμάτι κι αυτού του χώρα διψά για ανανέωση και σύμπραξη. Μάλιστα αυτό το κομμάτι ενοχλήθηκε που το ΚΚΕ δεν έβγαλε ούτε μια ανακοίνωση όταν πέθανε ο Λεωνίδας Κύρκος.
Σταθερά μας κατηγορούν ότι δεν προτείνουμε λύσεις. Όταν παρουσιάζουμε σοβαρές προτάσεις, κοστολογημένες και εμπεριστατωμένες μας λένε, αυτά δεν εφαρμόζονται. Είναι προφανές ότι η κυβερνητική πολιτική έχει αποτύχει παταγωδώς να περιορίσει τις σπατάλες που προκύπτουν από την κομματική λογική που βλέπει το κράτος σαν ταμείο από το οποίο μοιράζουν αφειδώς χρήματα χωρίς έλεγχο, την ίδια ώρα που κόβουν μισθούς, συντάξεις και πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Πώς γίνεται ενώ κόβουν με τον μπαλτά, οι κρατικές δαπάνες να αυξάνονται αντί να μειώνονται;
Η απάντηση είναι πολιτική και υπαγορεύει αλλαγή και στο τιμόνι. Για να θυμηθώ μια φράση του Χαρίλαου Φλωράκη: «δεν αρκεί να αλλάξει ο χαβάς, πρέπει να αλλάξουν και οι βιολιτζίδες». Το ερώτημα είναι να μην πάνε στην γαλάζια ορχήστρα που μας έφερε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, με αποτέλεσμα ο προηγούμενος μαέστρος να κάνει 1,5 χρόνο να μιλήσει. Ούτε βέβαια στο πρασινογαλάζιο.
Αν πιστεύουν κάποιοι ότι αθροίζοντας δύο αποτυχίες θα δημιουργήσουν μια θριαμβευτική επιτυχία, αν αυτό θεωρούν λύση πρέπει πριν ανεβάσουν αυτό το πρόγραμμα στη σκηνή να το παρουσιάσουν και στον ελληνικό λαό ζητώντας την έγκριση του με εκλογές. Αφού πρώτα ψηφίσουν την απλή αναλογική με πλήρη αντιστοιχία ψήφων και εδρών, αφού πιστεύουν και στις κυβερνήσεις συνεργασίας κι όχι μόνο στις μονοκομματικές.
Η αλλαγή του εκλογικού νόμου μπορεί να γίνει και άμεσα μάλιστα εάν Παπανδρέου και Σαμαράς συμφωνήσουν, αν και αρκεί και μόνος του, ο Παπανδρέου. Διότι οι 154 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ συν τους βουλευτές της ελάσσονος αντιπολίτευσης που στηρίζουν την απλή αναλογική, υπερβαίνουν τους 200 που απαιτείται.
Η ατζέντα με την οποία εκλέχτηκαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ το 2009 είναι πολύ διαφορετική από τις σημερινές συνθήκες.
Απέναντι σ΄ αυτό εμείς πρέπει να αντιτάξουμε την αντι-νεοφιλελεύθερη συμμαχία της ευρύτατης αριστερής συμμετοχής. Πιστεύω ότι υπό το βάρος των εξελίξεων επιταχύνεται μια τέτοια εξέλιξη.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS