ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ B΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΣΙΕ΄
Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011
ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ ΕΠΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Θα συζητηθεί η υπʼ αριθμόν 62/31-8-2001 επερώτηση δεκαέξι Βουλευτών του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σχετικά με τις κακοποιήσεις ζώων συντροφιάς.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Το λόγο έχει η κα Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και Βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης.
ΛΙΤΣΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θα ήθελα να πω δυο λόγια γιʼ αυτό που διαδραματίζεται αυτές τις ώρες, τις τελευταίες ημέρες που είναι το θρίλερ της τηλεδιάσκεψης. Με αυτόν τον τρόπο παρουσιάζεται και από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι η Κυβέρνηση θα εξαγγείλει ακόμη πιο σκληρά μέτρα, περισσότερα από όσα έχουν παρθεί. Ξέρουμε ένα μεγάλο πακέτο μέτρων. Γνωρίζουμε για τις απολύσεις στο δημόσιο. Γνωρίζουμε για την εργασιακή εφεδρεία. Γνωρίζουμε για την περικοπή των συντάξεων. Τώρα, καταλαβαίνετε ότι όλα αυτά θα είναι το τελειωτικό χτύπημα. Περνάμε στην τελική εξαθλίωση. Έχουμε, δηλαδή, μια Κυβέρνηση που θανατώνει την ελληνική κοινωνία.
Ας περάσω, όμως, στους βασανισμούς και στη θανάτωση των ζώων από ασυνείδητους. Τα δικαιώματα ανθρώπων και ζώων είναι η ηθική κατάκτηση του ανθρώπινου πολιτισμού, πηγαίνουν μαζί και έχουν κοινές ρίζες σε παγκόσμιο επίπεδο. Έχουμε, λοιπόν, ηθική υποχρέωση εμείς που θεωρούμε ότι είμαστε το ανώτερο είδος να προστατεύουμε τα ζώα.
Η κατάσταση στη χώρα μας δεν μας κάνει περήφανους. Η κακοποίηση και η θανάτωση ζώων συντροφιάς, από όποια πλευρά και αν εξεταστεί, αποτελεί μια πληγή στην σύγχρονη κοινωνία που δυστυχώς συχνά αρκετοί αρμόδιοι αποφεύγουν να αναφέρουν και τα θεωρούν είτε απλά δυσάρεστα είτε μικρότερης σημασίας.
Οι ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι, όμως, είναι σαφείς. Οι βίαιες πράξεις σε βάρος των ζώων έχουν αναγνωριστεί ως ενδείξεις επικίνδυνης ψυχοπάθειας που σπάνια περιορίζονται μόνο σε αυτά. Νομοθεσία και δικαστήρια διαθέτουν αρκετά στοιχεία που συνδέουν τις πράξεις βίας προς τα ζώα με αντίστοιχες συμπεριφορές με ανθρώπινα θύματα. Στοιχεία που αφορούσαν μέχρι χθες την Αμερική μας ενδιαφέρουν όλο και περισσότερο, γιατί είναι όλο και λιγότερα ξένα προς εμάς. Δηλαδή ανάλογες μελέτες ανθρώπων που έχουν διαπράξει εγκλήματα σε βάρος συνανθρώπων αποδεικνύουν ότι προϋπάρχει ιστορικό κακοποίησης ζώων. Η βία προς τα ζώα αποτελεί διαγνωστικό κριτήριο για διαταραχές συμπεριφοράς.
Αν τώρα συνυπολογίσουμε τη συμπεριφορά που επιφυλάσσουμε συνολικά στα ζώα, η χώρα μας κατατάσσεται μεταξύ των χωρών που αποτελούν τόπο μαρτυρίου για τα ζώα, είτε αυτά είναι αδέσποτα και δεσποζόμενα είτε είναι παραγωγικά. Οι υποθέσεις, όμως, που φτάνουν τελικά στα δικαστήρια είναι ελάχιστες σε σχέση με το ποσοστό των συμβάντων.
Θα αναφέρω και τη χρησιμότητα των ζώων συντροφιάς και πώς γιατροί επιλέγουν να προτείνουν στους ασθενείς, για να έχουν μια πολύ πιο σύντομη ανάρρωση, ζώα συντροφιάς. Για τους ανθρώπους αυτούς τα ζώα αυτά είναι πολύ σημαντικά. Στο θέμα αυτό η νομοθεσία που προβλέπει το τι ισχύει για τα δικαιώματα των ζώων δεν είναι ότι δεν υπάρχει –υπάρχει με τον α΄ ή β΄ τρόπο- απλά δεν τηρείται. Αυτό, όμως, που πρέπει να κατακτηθεί στη χώρα μας είναι η κοινωνική συνείδηση απέναντι στα ζώα. Όταν μια κοινωνία δεν δείχνει σεβασμό στα ζώα συντροφιάς και έχει μάθει να τα χρησιμοποιεί, τότε θεωρεί ότι έχει δικαίωμα να τα κακοποιεί ή να τα θανατώνει, γιατί αυτό σημαίνει απλά ότι δεν υπάρχει επαρκής, άτυπος κοινωνικός κανόνας που να απαγορεύει τέτοιες συμπεριφορές.
Η κακοποίηση έχει πολλές μορφές, είτε άμεσα με βασανισμό είτε έμμεσα με την εγκατάλειψη, τη στέρηση τροφής, την έλλειψη κτηνιατρικής φροντίδας. Η χώρα μας, όμως, πρωταγωνιστεί και μεταξύ των χωρών που έχουν τα περισσότερα ζώα θύματα τροχαίων στους δρόμους της. Το αποκρουστικό θέαμα νεκρών κατοικίδιων για τους επισκέπτες της Αθήνας είναι από τους λόγους που επισπεύτηκε η διαδικασία ψήφισης του ν. 3170/2003 πριν ακριβώς από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έτσι, παρά τη νομοθετική ρύθμιση για την αντιμετώπιση του θέματος των αδέσποτων ζώων και την κακοποίησή τους, δεν δόθηκε το ανάλογο βάρος για την εφαρμογή του νόμου.
Οι καταγγελίες για τη λειτουργία του Διαδημοτικού Κέντρου Περίθαλψης Αδέσποτων Ζώων, καθώς και για τις συνθήκες κράτησης στα διαδημοτικά κυνοκομεία είναι παρά πολλές. Είναι βέβαιο ότι με την έλλειψη κτηνιατρικών ελέγχων, αλλά και την απουσία των δήμων, παραβιάζονται οι κανόνες για την προστασία των ζώων και την επαναπροώθησή τους όπως προβλεπόταν στο νόμο.
Εδώ θα πρέπει να πούμε και για τα πρότυπα που αναπαράγονται για αυτό το θέμα μέσα από τα τσίρκο που έρχονται στη χώρα μας. Μιλάμε για το τσίρκο που έχει ζώα, που ξέρουμε πώς ταλαιπωρούνται, πώς βασανίζονται για να παράξουν αυτό το θέαμα που θεωρείται πολιτισμός. Το πιο τραγικό απʼ όλα είναι όταν πηγαίνουν σχολεία, για να δουν αυτό το θέαμα.
Η κακοποίηση δεν πρέπει να σταματήσει μόνο επειδή το απαγορεύει το νομοθετικό μας πλαίσιο, αλλά και γιατί δεν το επιτρέπει η ηθική. Γιʼ αυτό η φιλοζωία ως έννοια πρέπει να εισαχθεί ως μάθημα στα δημοτικά σχολεία. Θα μου πείτε, τα δημοτικά σχολεία δεν έχουν βιβλία και εμείς περιμένουμε να μπει ένα αντίστοιχο μάθημα; Και όμως, πρέπει να μπει, γιατί έχει να κάνει με τις μετέπειτα ισορροπίες όλων των νέων ανθρώπων και ειδικά στις συνθήκες που ζούμε, που αυτές οι ισορροπίες είναι πολύ σημαντικές.
Έρχομαι στα προτεινόμενα μέτρα. Αποτελεσματική πρόληψη και αντιμετώπιση του προβλήματος είναι η συνεργασία όλων των αρμόδιων φορέων, των δήμων, της Αστυνομίας, των κτηνιάτρων, των φιλοζωικών σωματείων, των οργανώσεων, αλλά πρωτίστως της ίδιας της κοινωνίας.
Με ενημέρωσή τους οι δήμοι και οι περιφέρειες πρέπει να πάρουν μέτρα, για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της αύξησης του πληθυσμού των αδέσποτων. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλά ζώα συντροφιάς καταλήγουν ως αδέσποτα λόγω του συχνού φαινομένου της εγκατάλειψης. Αυτό το βλέπουμε ειδικά το Σεπτέμβριο στις περιοχές που έχουν πολλά εξοχικά. Μόλις πάμε σε κατοικημένες περιοχές βλέπουμε μια πληθώρα αδέσποτων, διότι για το καλοκαίρι καλό ήταν το σκυλάκι, αλλά τώρα πού θα το πάμε, στο διαμέρισμα; Έτσι, λοιπόν, το αφήνουν.
Οι δήμοι πρέπει να προχωρήσουν έστω και τώρα στη δημιουργία ειδικής υπηρεσίας, όπως ορίζει ο ν.3170/2003, με συνολική ευθύνη τους για τα θέματα ζώων, όπως είναι η δημιουργία δημοτικών κτηνιατρείων όπου δεν υπάρχουν και δημοτικών προγραμμάτων στείρωσης αδέσποτων σε μόνιμη βάση.
Οι κακοποιήσεις και δηλητηριάσεις, καθώς και ο έλεγχος σήμανσης ζώων συντροφιάς αποτελούν αρμοδιότητες της Δημοτικής Αστυνομίας, η οποία θα πρέπει να εξετάζει τις σχετικές καταγγελίες.
Επίσης, πρέπει να οργανωθούν οι βάσεις δεδομένων για την ηλεκτρονική ταυτοποίηση των ζώων συντροφιάς σε συνεργασία με τον Πανελλήνιο Κτηνιατρικό Σύλλογο, ώστε να ανευρίσκονται όταν χαθούν ή όταν πέφτουν θύματα κλοπής και βασανισμών.
Κύριοι συνάδελφοι, δεν υπάρχουν εύκολα επιχειρήματα, προκειμένου να πειστεί κάποιος ότι το να ζεις με ζώα είναι ό,τι πιο φυσικό. Αυτό είναι στην ελεύθερη επιλογή του καθενός, το να έχει ζώα στο σπίτι του, αλλά αυτό που αποτελεί σαφώς δείγμα πολιτισμού είναι το να τα βλέπεις στο δρόμο ή οπουδήποτε αλλού και να μην τα εχθρεύεσαι, να μην σκέφτεσαι ότι είναι παρείσακτα και να ζητάς την εξόντωσή τους, γιατί απλούστατα ο ίδιος ο άνθρωπος έχει φτιάξει ένα περιβάλλον για λογαριασμό του και για τις ανάγκες του, στο οποίο δυσκολεύεται το ζώο να ζήσει. Άρα, με αυτή την έννοια μπορεί να πει κανείς ότι χρωστάμε στα ζώα εν γένει και πρέπει να τα σεβαστούμε.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να υπενθυμίσω την άποψη του Άλμπερτ Σβάϊτσερ που έλεγε ότι: «όποιος έχει μάθει να θεωρεί τη ζωή ενός ζώντος πλάσματος ευτελή κινδυνεύει να οδηγηθεί σε αντίστοιχα συμπεράσματα, θεωρώντας ευτελείς και τις ανθρώπινες ζωές».
Ευχαριστώ.
(βίντεο ομιλίας)
http://www.youtube.com/watch?v=HBkMiQ3UbVM
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS