Τα φαινόμενα απατούν.
Η συνάντηση της Τρίτης δεν ήταν μια συνάντηση μεταξύ δύο ηγετών, αλλά εκείνη της αυστηρής αλλά ακριβοδίκαιης δασκάλας με τον αδύναμο αλλά πειθαρχικό της μαθητή. Ο πρωθυπουργός – το πάλαι ποτέ “ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί” λόγω προεδρίας της Σοσιαλιστικής Διεθνούς – αντί να επιχειρήσει να διαπραγματευτεί, σε μια συγκυρία όπου όλα τα βασικά δεδομένα του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος σείονται συθέμελα, έσκυψε το κεφάλι και υποσχέθηκε την πλήρη τήρηση των μέτρων που οδηγούν σε εξαθλίωση την ελληνική κοινωνία, ενώ εξέφρασε και την ικανοποίησή του για την παρουσία της λεγόμενης task force στη χώρα μας – η οποία συνιστά την επιτομή της καταπάτησης της κρατικής κυριαρχίας της Ελλάδας. Και από την πλευρά της η κα Δασκάλα – Άγκελα Μέρκελ έδειξε περισσή κατανόηση για τις δυσκολίες του μαθητή της, υπενθυμίζοντας παράλληλα αυστηρά ότι αναμένει από αυτόν να “καλύψει τις υποχρεώσεις του”. Ο δε μαθητής – πρωθυπουργός, σοσιαλιστής κατ’ όνομα, προσπάθησε να υπερβεί τις προσδοκίες της συντηρητικής δασκάλας, εμμένοντας στο ότι “παρά το βάθεμα της ύφεσης, πέραν των προβλεπομένων, οι στόχοι δεν αλλάζουν”. Σαν το βάθεμα της ύφεσης να ήταν ένα… φυσικό φαινόμενο και όχι η συνέπεια της δηλητηριώδους πολιτικής λιτότητας που επιβάλλει η Τρόικα, και την οποία αποδέχθηκε και προωθεί η κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου.
Εν κατακλείδι, και πέραν όλων των συνειρμών στους οποίους παρέπεμπαν οι δύο ηγέτες, η συνάντησή τους δικαίωσε την ουσία της παρατήρησης του Βόλφγκανγκ Μίνχεν των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, τη Δευτέρα, 26 Σεπτεμβρίου: “δεν έχω δει ποτέ Ευρωπαίους πολιτικούς τόσο τρομαγμένους όσο τους είδα στην Ουάσιγκτον τώρα”.
Ηγεσίες άβουλες, τρομαγμένες, εγκλωβισμένες στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία, με τους λαούς να πληρώνουν το τίμημα διαρκείας της καλπάζουσας πλέον τριπλής κρίσης: χρέους, τραπεζικού συστήματος, ανάπτυξης.
Για τη χώρα μας η μόνη λύση εξόδου από την εξαθλίωση είναι η άμεση προσφυγή στις κάλπες για την ανατροπή της επικίνδυνης κυβέρνησης μαθητευόμενων μάγων του κ. Παπανδρέου.
To Γραφείο Τύπου