Η Ρένα Δούρου, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, υπεύθυνη Ευρωπαϊκής Πολιτικής, αναφέρθηκε στις κινητοποιήσεις των αμερικανών πολιτών κατά της Γουόλ Στριτ στην εκπομπή του Μπ. Αγρολάμπου στο ρ/σ «Στο Κόκκινο 105.5»:
Το κίνημα «Occupy Wall Street» θυμίζει μέρες Σηάτλ, το 1999, όταν είχαμε ένα νεανικό κίνημα αμφισβήτησης στους δρόμους της Αμερικής. Όπως επισήμανε η Ναόμι Κλάιν, πρέπει να διαφυλάττουμε αυτή τη μνήμη, είναι όπως λέμε η διαμαρτυρία της διαμαρτυρίας. Γιατί από τότε ως σήμερα υπήρξαν πολλοί σταθμοί του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, με μεγάλες διαδηλώσεις χωρίς όμως να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εκείνες για την ανατροπή όλων όσων ζούμε σήμερα. Όπως, για παράδειγμα με τους Μέρκελ και Σαρκοζί χθες που δεν έχασαν την ευκαιρία να ξαναχάσουν μια ευκαιρία να ανατρέψουν τις πολιτικές που ακολουθούν.
Στην Ελλάδα έχουμε ένα οριζόντιο στερεότυπο, που καλύπτει όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα, σύμφωνα με το οποίο οι αμερικανοί πολίτες βρίσκονται σε διαρκή απραξία. Ωστόσο η Ιστορία του 20ου αιώνα μας διδάσκει ότι όταν οι αμερικανοί πολίτες βγαίνουν στους δρόμους δύσκολα ξαναμπαίνουν στα σπίτια τους αν δεν πετύχουν τα αιτήματά τους.
Είναι αρκετές οι διαδηλώσεις; Δεν χρειάζονται πιο στέρεα αιτήματα; Ένα πλαίσιο; Πιστεύω ότι η εξαιρετική επιστολή του Πωλ Κρούγκμαν, που έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά δίνει τις απαντήσεις. Στο κείμενο λοιπόν αυτό υπάρχουν δύο παράγραφοι μου μας θυμίζουν την κριτική που δεχθήκαμε όσοι ήμασταν στην πλατεία Συντάγματος τον Ιούνιο και τον Ιούλιο. Ο Κρούγκμαν θέτει το ερώτημα αν μπορούμε να συμφωνήσουμε με παρδαλά ντυμένους και καμιά φορά φωνάζοντας ανόητα συνθήματα διαδηλωτές. Αναρωτιέται επίσης αν αυτές οι διαδηλώσεις προβάλλουν στέρεα αιτήματα. Και απαντά ο ίδιος, όπως απαντούσε και ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι είναι ευθύνη των αριστερών και δημοκρατικών κομμάτων, των διανοουμένων όλα τούτα τα συνθήματα, όλη η οργή και η αγανάκτηση να συναρθρωθούν σε καίρια αιτήματα. Γιατί όπως λέει και ο Πιέτρο Ινγκράο, σε ένα εξαιρετικό βιβλίο στο οποίο συνομιλεί με άλλους ιταλούς καθηγητές, η αγανάκτηση δεν αρκεί. Είναι ευθύνη λοιπόν των δυνάμεων της Αριστεράς να αντιστοιχηθούν με αυτή την οργή και σε ευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο προκειμένου να οικοδομηθεί εκείνο το πολιτικό υποκείμενο, ώστε να μπορέσουμε να ελπίσουμε και να ανατρέψουμε όλα όσα σήμερα στοιχειώνουν τις ζωές μας.
• Για συμμετοχή συνδικάτων στα κινήματα των αγανακτισμένων:
Τα συνδικάτα στις ΗΠΑ στηρίζουν τις κινητοποιήσεις, στέλνουν τρόφιμα, υλικά ή βοηθούν με τη φυσική τους παρουσία. Και προσπαθούν, όπως επισημαίνουν στις ανακοινώσεις τους, να μην επαναλάβουν ό,τι έκαναν σε πρόσφατες κινητοποιήσεις, όταν προσπάθησαν να παίξουν κεντρικό οργανωτικό ρόλο, λειτουργώντας όμως εντέλει αποτρεπτικά.
Στη χώρα μας τώρα γίνεται μεγάλη κουβέντα για το συνδικαλιστικό κίνημα, για το πώς ένας βασικός πυλώνας της ελληνικής Δημοκρατίας έχει απαξιωθεί ή έχει τεράστιες ευθύνες για τη σημερινή κακή κατάσταση της χώρας. Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις έχουν καταλάβει εδώ και καιρό τις τεράστιες τους ευθύνες, χωρίς να λέω ότι οι ευθύνες των δύο κυβερνητικών κομμάτων, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έχουν το ίδιο βάρος με εκείνες του συνδικαλιστικού κινήματος. Όμως πρέπει να παραδεχθούμε ότι ιδίως οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που πρόσκεινται στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ λειτούργησαν για πολύ καιρό με τρόπο που ήταν κατά των εργαζομένων, άρα δικαίως υπάρχει καχυποψία απέναντί τους. Θα πρέπει, νομίζω, οι υγιείς δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος να αντιληφθούν ότι η οργή των ελλήνων πολιτών δεν προσφέρεται ξανά προς άγρα ψήφων αλλά ότι πρέπει να ακολουθήσουν τα κινήματα και όχι να επιχειρήσουν να τα καθοδηγήσουν.
• Για συμμετοχή πολιτικών δυνάμεων στα κινήματα των αγανακτισμένων πολιτών:
Δυστυχώς τον Ιούλιο και Ιούνιο είχαμε την προσπάθεια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να εμφανίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμη χάους που υποκινεί τα κινήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ με σοβαρότητα και υπευθυνότητα κατανόησε και βρέθηκε μαζί με τους συγκεντρωμένους στο Σύνταγμα, χωρίς να επιχειρήσει να καπελώσει ή να αλιεύσει ψήφους. Και αυτό το πιστώθηκε από τους πολίτες που ζητούν από τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι δύναμη ανατροπής.
Το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που είχε σύνοδο το σαββατοκύριακο, με συμμετοχή του προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπροέδρου του ΚΕΑ, Αλέξη Τσίπρα, συζήτησε για τα κινήματα των αγανακτισμένων. Αποφασίστηκε λοιπόν η ανάληψη πρωτοβουλιών σε θεσμικό επίπεδο, με επιστολές στις ευρωπαϊκές ηγεσίες, και σε κοινωνικό επίπεδο, με συμμετοχή όλων των ευρωπαϊκών αριστερών δυνάμεων στα κινήματα των αγανακτισμένων. Μπορούμε να ελπίζουμε.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS