21/10/2011

Ομιλία Μ. Κριτσωτάκη στο πολυνομοσχέδιο του Υπ.Οικονομικών

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΓʼ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Γʼ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΙΕʼ
Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Αθήνα, σήμερα στις 20 Οκτωβρίου 2011, ημέρα Πέμπτη και ώρα 09.42ʼ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει ……

….Συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο - βαθμολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015».

……………………

Το λόγο έχει ο Βουλευτής Ηρακλείου του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Μιχαήλ Κριτσωτάκης.

ΜΙΧΑΗΛ ΚΡΙΤΣΩΤΑΚΗΣ:

« Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, νομίζω ότι μιλάμε για ένα νομοσχέδιο που η απάντηση γιʼ αυτό δίνεται μέσα στην Αίθουσα, αλλά πιο αδρά δίνεται εκτός. Πρωτοφανείς συγκεντρώσεις εχθές και σήμερα, ανθρώπινα ποτάμια σε όλη τη χώρα απαντούν σʼ αυτό το νομοσχέδιο, σε αυτή την πολιτική. Θα έλεγα ότι αυτή η πολιτική δεν θα σταματήσει σʼ αυτό το νομοσχέδιο, εάν δεν συμβεί κάτι άλλο. Θα έχουμε οπωσδήποτε και άλλα.

Θα έλεγα ότι αυτή η πολιτική είναι βαριά, άδικη, παράνομη, αντισυνταγματική, αντικοινωνική, κυρίως όμως αναποτελεσματική. Εδώ και ενάμιση χρόνο δεν έχει αποδώσει κάτι προς το θετικό αλλά αντίθετα προς το αρνητικότερο. Παρόλα αυτά όμως συνεχίζεται.

Εγώ έχω μια εξήγηση. Καταρχήν βέβαια να πω ότι δεν είναι συντεχνίες, δεν είναι συνωμοσίες, δεν είναι τα βολέματα αυτοί που έχουν γεμίσει σήμερα τις πλατείες. Αυτός είναι ο ελληνικός λαός. Δεν μπορείτε να τον πείτε έτσι. Βλέπετε ότι ανασκευάζονται και μέσα στην Αίθουσα αυτά που είχαν ειπωθεί προχθές πριν τις συγκεντρώσεις. Αυτή είναι η απάντηση. Αυτή η απάντηση της μεγάλης πλατείας, της μεγάλης Βουλής, των ανθρώπινων ποταμιών δεν σηκώνει να κάνει κανείς μαζί τους αστεία.

Θα έλεγα ότι μοιάζει, χωρίς να το θεοποιήσω με το κίνημα του 99% στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην ουσία με ένα σύνθημα λέει πάρα πολλά πράγματα. Λέει και για τη δημοκρατία, την κοινωνία. Σημαίνει πολλά, κυρίως ότι το 99% δεν έχει ό,τι του στερεί το 1%. Αυτό ισχύει και εδώ, μόνο που δεν εκφράζεται έτσι μέσα στη Βουλή, δεν εκφράζεται ούτε καν στα κόμματα, ούτε στο πολιτικό σκηνικό. Νομίζω όμως ότι πρέπει να το σκεφτούμε.

Σήμερα στο παγκόσμιο χωριό που οι μισοί παραπάνω από τα τρία και κάτι δισεκατομμύρια των ανθρώπων πεθαίνουν απʼ αυτά που τρώνε -γιατί τρώνε πολύ- από εγκεφαλικά, από καρκίνους και το άλλο μισό πεθαίνει από την πείνα, από τη δίψα, από τις κακές συνθήκες διαβίωσης, δείχνει ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι στην πιο ακραία του έκφραση και ότι στο τέλος «καταντά» να είναι θέμα δημοκρατίας, μιας δημοκρατίας όχι όμως των τύπων και των νόμων αλλά των λαών, της πλειοψηφίας, του ανθρώπου της συλλογικής μνήμης, της ανθρωπότητας και της ιστορία της για το μέλλον. Διότι και η ιστορία είναι το κομμάτι του μέλλοντος. Πάνω εκεί πατάμε για να πάμε στο μέλλον.

Παρόλα αυτά έμπειρος πρώην Υπουργός, στέλεχος της κυβερνητικής πλειοψηφίας μίλησε για ακραία πράγματα. Ό,τι πιο ακραίο είναι αυτή η πολιτική του Μνημονίου. Νομίζω ότι εδώ θα πρέπει να ξεχωρίσουμε ορισμένα πράγματα, όχι πια πολιτικά αλλά ταξικά απέναντι στην κοινωνία.

Ένα θέμα που πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι ο πατριωτισμός, για την πατρίδα. Ποια πατρίδα; Αυτή που μέσα της δεν περιλαμβάνει τους ανθρώπους της; Πατριωτισμός αυτών που επικαλούνται όσοι σκοτεινά απεργάζονται; Μας θύμισε και ο Μανώλης Γλέζος ότι και ο Τσολάκογλου για την πατρίδα έλεγε ότι κάνει ό,τι κάνει. Εν πάση περιπτώσει ας αφήσουμε την πατριδοκαπηλία και ας μιλήσουμε γιʼ αυτό το λαό. Ας μην πούμε για την πατρίδα. Να μιλάμε για την πατρίδα εννοώντας μέσα και το λαό και όχι αφήνοντάς τον απʼ έξω.

Έχω τρία ερωτήματα. Γιατί κύριοι της Κυβέρνησης και των κυβερνήσεων να σας πιστέψουμε, όταν κανείς μέχρι τώρα δεν πήγε ούτε πάει φυλακή όσα κι αν έφαγε, ό,τι και αν έκανε; Δεύτερον, γιατί κανείς δεν επέστρεψε ούτε μια δραχμή ούτε ένα ευρώ; Τρίτον, γιατί δεν υπάρχει ούτε μια λέξη ούτε πρόγραμμα για την ανάπτυξη της παραγωγικής βάσης της χώρας και την άλλη πορεία για ανάπτυξη. Τίποτα απʼ όλα αυτά.

Εγώ θα ήθελα να πω δύο κουβέντες για την υγεία που δεν περιλαμβάνεται σʼ αυτό το νομοσχέδιο, αλλά νομίζω ότι εκεί φαίνονται τα απόνερα της πολιτικής που εσείς εφαρμόζεται. Περικόπτετε μνημονιακά, εμπορευματοποιείτε συστηματικά, προωθείτε την ιδιωτικοποίηση ύπουλα.

Εγώ θα έλεγα ότι θα χρειαζόταν να δούμε μόνο τα αποτελέσματα της έρευνας που έχει γίνει σε είκοσι έξι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως την παρουσίασε η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία. Λέει ότι κάθε 1% της ανεργίας αντιστοιχεί σε αύξηση κατά 0,79% σε αυτοκτονίες και επίσης κατά 0,79% σε ανθρωποκτονίες. Αντίθετα λέει ότι τα τροχαία μειώνονται κατά 1,39%. Αυτό είναι καλό ή κακό; Δεν κυκλοφορούμε και αυτό είναι καλό για το περιβάλλον. Δεν κυκλοφορούμε όμως όχι γιατί σεβόμαστε το περιβάλλον, αλλά γιατί δεν έχουμε να βάλουμε βενζίνη.

Θα έλεγα επίσης  ότι υπάρχει μια συσχέτιση του ποσοστού ανεργίας και των επισκέψεων στα εξωτερικά ιατρεία. Στο τμήμα των επειγόντων του Αιγινήτειου Νοσοκομείου το ποσοστό ανεργίας βρέθηκε να συσχετίζεται θετικά με τις ανθρωποκτονίες και τα διαζύγια και μάλιστα με διαχρονικά στοιχεία.

Θα έλεγα, για να μπορέσω να πω δύο κουβέντες σʼ αυτό τον ελάχιστο χρόνο για το νομοσχέδιο, ότι το μεγάλο θέμα σήμερα είναι η έρευνα και η τεχνολογία, τα ινστιτούτα που ετοιμάζονται να κλείσουν με αυτές τις πολιτικές και από την άλλη πλευρά το ότι οι ξένοι έτσι και αλλιώς φεύγουν, αλλά ετοιμάζονται να φύγουν οι νέοι Έλληνες είτε είναι επιστήμονες είτε οτιδήποτε άλλο.

Θα έλεγα ότι θα πρέπει να κάνετε έναν αναπροσανατολισμό να αλλάξετε δηλαδή τη φορά του τείχους που έχετε στα σύνορα, όχι για να μην μπορούν να μπουν αλλά για να μην μπορούν να βγουν έξω, έτσι όπως καταντάμε σιγά-σιγά και έτσι όπως κατηφορίζει αυτή η χώρα με αυτή την πολιτική.

Εν πάση περιπτώσει νομίζω πως ό,τι έχει κάνει αυτή η Κυβέρνηση, ό,τι έχει κάνει αυτή η πολιτική του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Τρόικα και όλων των υπολοίπων που απεργάζονται, ό,τι απεργάζονται –δεν έχω χρόνο να αναλύσω- θα σας πω ότι πρέπει να σταματήσει. Διότι στο πρώτο κεφάλαιο συρρικνώνονται εισοδήματα, συντάξεις και χαλάει ό,τι έχει κερδηθεί από την κοινωνία και από τους εργαζόμενους. Στο δεύτερο κεφάλαιο τίθενται οι βάσεις για ένα συγκεντρωτικό και αντιδημοκρατικό τρόπο λειτουργίας του δημόσιου τομέα με μισθούς πείνας. Και στο τρίτο κεφάλαιο η άρση της μονιμότητας και όλα αυτά που περιγράφονται εκεί, είναι πράγματα τα οποία όχι μόνο δεν μπορεί κανείς να τα ανεχθεί αλλά θα πρέπει να γυρίσει προς τα πίσω για να πάει μπρος.

Πρέπει να αλλάξετε προσανατολισμό, πρέπει να μην ψηφιστεί αυτό το νομοσχέδιο και να αποσυρθεί η Κυβέρνηση και η πολιτική του ΔΝΤ, της Τρόικα, η πολιτική του 1% που είναι ενάντια στο 99%.

Πρέπει, λοιπόν, να μιλήσουμε για πολιτική για το 99%, για τη δημοκρατία, για την κοινωνία. Χρειάζεται μια άλλη κυβέρνηση που να στηρίζεται σε άλλες δυνάμεις, να κοιτάει την κοινωνία και να μην είναι εχθρός της. Αυτή νομίζω ότι θα είναι μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται στις κοινωνικές δυνάμεις, στους εργαζόμενους. Πρέπει να είναι μια κυβέρνηση της Αριστεράς η οποία πρέπει να δει το ζήτημα της ενότητας με άλλη ματιά,  όχι κάτω από το βάρος των ιδεολογιών και των ιδεοληψιών αλλά κάτω από το βάρος της πραγματικότητας και της κοινωνίας.