Απομένει να καθοριστεί το ύψος του τελικού κουρέματος αλλά αυτό που είναι σίγουρο είναι αυτό που θα συνοδεύει αυτό το τελικό κούρεμα:
Α)Νέα άγρια εσωτερική υποτίμηση που σημαίνει νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, αφενός για μείωση των κρατικών δαπανών και αφετέρου λόγω του πλήγματος των ασφαλιστικών ταμείων από το κούρεμα. Την ίδια ώρα που στηρίζοντα οι τράπεζες με ανακεφαλοποίηση τα ασφαλιστικά ταμεία φαίνεται να αφήνονται στην τύχη τους.
Β)Νέα πιο σκληρή επιτροπεία και κηδεμονία από τους δανειστές μας με ακόμα πιο ωμό τρόπο, έχει προαναγγελθεί η μόνιμη εγκατάσταση της Τρόικας στην Αθήνα και το προαπαιτούμενο της υπογραφής του εκάστοτε επιτρόπου για την εκταμίευση οποιασδήποτε δαπάνης Υπουργείου.
Γ)Επαλήθευση και με τη «βούλα» πλέον ότι η Ελλάδα θα κάνει δέκα και πλέον χρόνια να επιστρέψει στις αγορές
Στην Ελλάδα όλα τα παραπάνω γίνονται ακόμα πιο επώδυνα αφού την εσωτερική άγρια υποτίμηση με το κούρεμα μισθών και συντάξεων συνοδεύει η αύξηση του πληθωρισμού. Οι τιμές παραμένουν στα ύψη με παντελή απουσία ελέγχου.
Με αμοιβές Πορτογαλίας και με προοπτική αυτές της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, η ελληνική πραγματικότητα είναι δυσοίωνη. Η γενιά των 700 ευρώ που 2-3 χρόνια πριν οικτίραμε, σε λίγο θα είναι μακρινό όνειρο.
Στις χθεσινές αποφάσεις και τις δηλώσεις των ηγετών, οι λέξεις «ανάπτυξη», «αναδιανομή» και «επενδύσεις» ήταν περίπου απούσες. Η δε δήλωση Παπανδρέου ήταν: «εμείς θέλουμε να είμαστε πλούσιοι, νέοι και υγιείς». Τα πράγματα παραμένουν αδιευκρίνιστα γιατί υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε Γαλλία και Γερμανία, διαφορές ανάμεσα σε κυβερνήσεις και τράπεζες για το ύψος του κουρέματος και «ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο».
Ωστόσο τι επιδιώκει η Ελλάδα, με τι διαφωνεί, που συμφωνεί, δεν το καθιστά σαφές η κυβέρνηση. Δίνεται η εντύπωση ότι η κυβερνητική στάση εξαντλείται στο «ότι πάρουμε καλό είναι», «δεν έχω τα ματάκια μου, ελεήστε τον ανάπηρο». Με τέτοια τακτική δεν μπορείς σε ένα τόσο σκληρό πεδίο διαπραγμάτευσης να πετύχεις πράγματα. Η κυβέρνηση ακόμα κι ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ως διαπραγματευτικό όπλο το έχει απολέσει εκ των προτέρων. Δείχνει να ακολουθεί τη γραμμή: «Ρημάξαμε τους Έλληνες, είμαστε τα καλά παιδιά, δώστε μας κάτι».
Έχει αποδειχθεί ότι αυτή η τακτική δεν οδηγεί πουθενά, πολλώ δε μάλλον, όταν όλες οι άγριες περικοπές στην Ελλάδα γίνονται στο όνομα της αντιμετώπισης του χρέους αλλά η ίδια η πρόσφατη έκθεση της Τρόικας αποδεικνύει ότι η δυναμική του χρέους είναι ανεξέλεγκτη. Αυτή του είδους η πολιτική έχει αποτύχει.
Είναι ο καιρός για μαζικότερη, ειρηνική εκδήλωση της δυσφορίας των Ελλήνων. Θορυβούνται και οι δανειστές μας, όταν αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει μαζικότατη συμμετοχή και αντίδραση σε μια εκ προοιμίου λανθασμένη πολιτική.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS