Η πρόταση για δημοψήφισμα δεν έπρεπε να απορριφθεί από τις δυνάμεις της αριστεράς τόσο από θέση αρχής όσο και στην βάση μιας ορθής ανάγνωσης -ανάλυσης των νέων διεθνών, κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών.
Το γεγονός ότι το δημοψήφισμα απορρίφθηκε ακαριαία από το σύνολο των οικονομικών ελίτ, εγχώριων και ξένων και η λυσσώδης αντίδραση των ελληνικών εκδοτικών συγκροτημάτων δείχνει με το πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι ο κίνδυνος που διαβλέπουν δεν είναι η προσωρινή αναστάτωση στις διεθνείς χρηματαγορές και το «πάγωμα» των διεθνών συμφωνιών όσο τον ορατό κίνδυνο της οριστικής ακύρωσης -με τον πλέον δημοκρατικό τρόπο- του υποδείγματος νεοφιλελεύθερης διαχείρισης στην Ελλάδα και οι πιθανές «συστημικές» επιπτώσεις του στους νέους κοινωνικούς σχηματισμούς της υπόλοιπης Ευρώπης.
Το δημοψήφισμα που αποπειράθηκε να εξαγγείλει ο Παπανδρέου είναι μια ακόμα κίνηση στην σκακιέρα του κυρίαρχου μπλοκ εξουσίας στην Ελλάδα αλλά και των υπό διαμόρφωση νέων διεθνών γεωπολιτικών ισορροπιών. Οι σκοποί αυτής της πρότασης είναι πολλαπλοί και αδιαφανείς οπότε είναι ακόμα υπό διερεύνηση. Το σίγουρο όμως είναι ότι μέσω του τεχνητού διλλήματος που θα επιχειρήσει (-ούσε;) να θέσει θα εκβιάζει τον ελληνικό λαό να νομιμοποιήσει τη διάλυση του βιοτικού επιπέδου και των δικαιωμάτων του στα πλαίσια ενός υποτιθέμενου υπέρτερου «εθνικού» στόχου. Για την αριστερά όμως το δημοψήφισμα θα μπορούσε να είναι η θεσμική δυνατότητα όχι απλά να καταψηφίσει τη «δανειακή» σύμβαση αλλά να πείσει πραγματικά τον ελληνικό λαό να πει όχι στη συγκεκριμένη αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ένωσης του παρασιτικού χρηματιστικού κεφαλαίου και των αδηφάγων αγορών. Να επιστρέψει δηλαδή με την στήριξη του λαϊκού παράγοντα τον ωμό εκβιασμό Μέρκελ – Σαρκοζί στους ίδιους.
Το εργατικό κίνημα σήμερα λοιπόν ξέρει πολύ καλά πως οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος δεν πήγαν χαμένοι: ο εχθρός, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα συμπληρώματά της κρέμονται από μια κλωστή. Η άρχουσα τάξη είναι βαθιά διαιρεμένη, σε πρωτοφανή κρίση, στον απόλυτο πανικό.
Αυτή η πάλη πρέπει να ολοκληρωθεί: αν τα πράγματα φτάσουν στο δημοψήφισμα, η κυβέρνηση Παπανδρέου (η οποιαδήποτε άλλη προκύψει χωρίς εκλογική διαδικασία) πρέπει να καταψηφιστεί μαζικά. Είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο αυτή η κυβέρνηση και τα πιθανά θεσμικά της παράγωγα πρέπει να πέσουν!
Στο δημοψήφισμα, όπως και να διατυπωθούν τα ερωτήματα, η απάντηση πρέπει να είναι ένα καθαρό «ΌΧΙ»! Το εκβιαστικό δίλημμα που θα μας θέσουνε κατά πάσα πιθανότητα θα είναι «ή ψηφίζετε «ναι» ή φεύγουμε από το ευρώ.
Η απάντηση της Αριστεράς πρέπει να είναι «ΟΧΙ» και επιθετικά να αναδείξει τόσο τη στάση πληρωμών στους δανειστές όσο και την έξοδο από το ευρώ ως αφετηρία προοδευτικών εξελίξεων και εφαρμογής ενός συνολικού προοδευτικού προγράμματος ανατροπής.
Η Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση του ΣΥΝ πιστεύει πώς η Αριστερά στο σύνολό της πρέπει να ανταποκριθεί σ΄ αυτό το αναπόδραστο ιστορικό καθήκον. Αν δεν το κάνει -δέσμια, μικροκομματικών ιδιοτελειών- σύντομα θα προκύψουν και γιʼ αυτή συνθήκες για την υπέρβασή της.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS