Αγαπητοί φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είναι μεγάλη χαρά για μας, να σας υποδεχόμαστε στην Αθήνα στη συνδιάσκεψη που πραγματοποιείται από το δίκτυο αριστερών συνδικαλιστών του ΚΕΑ.
Επισκέπτεστε την χώρα μας σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία. Παρακολουθήσατε άλλωστε ένα μικρό βίντεο από το οποίο πήρατε μία εικόνα από τους αγώνες του ελληνικού λαού, των εργαζόμενων, της νεολαίας, όλο το προηγούμενο διάστημα. Αγώνες για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας, αγώνες για την υπεράσπιση της κοινωνικής συνοχής σε μια χώρα που εδώ και δύο χρόνια έχει μετατραπεί σε διεθνές και ευρωπαϊκό πειραματόζωο.
Ένα πείραμα που έχει σαν στόχο να υιοθετηθεί η πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική και να μεταδοθεί αυτή η πολιτική -αν το πειραματόζωο αντέξει- και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Μόλις χθες ορκίστηκε στην Ελλάδα μια κυβέρνηση «νέου τύπου». Φαίνεται ότι αυτή η συνταγή γρήγορα θα περάσει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ήδη μαθαίνουμε ότι και στην Ιταλία σκέφτονται να προχωρήσουν σε μια νέου τύπου διακυβέρνηση με τεχνοκράτη οικονομολόγο πρωθυπουργό και εκεί.
Και περνάμε στη λογική που λέει ότι η πολιτική και η διακυβέρνηση είναι δουλειά των ειδικών. Και αυτοί οι ειδικοί που ξέρουν καλύτερα από τους λαούς θα διαχειρίζονται τις τύχες μας δίχως πια να έχουν και καμία λαϊκή εντολή και καμία δημοκρατική νομιμοποίηση.
Μιλάμε πια για κυβερνήσεις "εθνικής συνεννόησης" και «εθνικής σωτηρίας». Επί της ουσίας πρόκειται για κυβερνήσεις κοινωνικής αποδόμησης και δημοκρατικής οπισθοδρόμησης. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ολόκληρος ο κόσμος της κερδοσκοπίας, των ορατών και αοράτων hedge funds, οι Merkel και Sarkozy , χαιρέτησαν τις εξελίξεις αυτές και στην Ελλάδα και στην Ιταλία. Και μάλιστα ευχήθηκαν οι κυβερνήσεις αυτές να έχουν και μεγάλο βίο.
Σήμερα διαβάσαμε στις εφημερίδες την χθεσινή δήλωση της κας Lagarde η οποία προχώρησε σε μια αδιανόητη σε άλλες εποχές παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας και ευχήθηκε αυτή η κυβέρνηση να μην έχει ορίζοντα λήξης τον Φλεβάρη αλλά να έχει ορίζοντα λήξης ενδεχομένως και πέρα από τα συνταγματικά όρια της τετραετίας, αυτό θα ήθελε.
Στην Ελλάδα παλιότερα λέγαμε ένα ανέκδοτο, ίσως για να μετριάσουμε και την πικρία μας διότι παρά τους αγώνες μας η ηγεμονία της αστικής ιδεολογίας έφερνε εκλογικά αποτελέσματα που δεν ήταν τα επιθυμητά για τις δυνάμεις της Αριστεράς. Λέγαμε λοιπόν: «αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα θα ήταν παράνομες».
Φαίνεται ότι ακριβώς επειδή χειραφετούνται οι λαοί και οι εκλογές πράγματι μπορούν να αλλάξουν τους συσχετισμούς και τα πράγματα, αρχίζει να περνάει η ιδέα στο μυαλό των οικονομικά και πολιτικά ισχυρών στην Ευρώπη ότι οι εκλογές πρέπει μάλλον σιγά σιγά να γίνουν παράνομες. Ή σιγά σιγά οι εκλογές θα πρέπει να γίνονται σε εκείνο το timing όπου θα είναι διασφαλισμένο από όλες τις πλευρές ότι δε θα φέρουν ανατροπές. Και αυτό επιχειρείται σήμερα και στην Ελλάδα και στην Ιταλία. Επιχειρείται να ανατραπεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Και επιχειρείται να περάσει ο λαός που αντιδρά, σε δεύτερο πλάνο.
Η δημοκρατία στην Ελλάδα και την Ευρώπη δέχεται βαριά και συντονισμένα πυρρά και καθήκον των δυνάμεων της Αριστεράς είναι να σταματήσουμε αυτήν την εξέλιξη εκτροπής και να υπερασπιστούμε τη Δημοκρατία.
Στην Ελλάδα η προσπάθεια ανασύνταξης του μνημονιακού μπλοκ είναι καταδικασμένη να αποτύχει όσο οι πολιτικές που θα ακολουθούν και από τη νέα κυβέρνηση θα είναι αυτές που μας οδήγησαν στην καταστροφή. Το νέο κυβερνητικό σχήμα που ορκίστηκε χθες είναι 80% ΠΑΣΟΚ, 10% ΝΔ, 10% ακροδεξιά αλλά 100% μνημόνιο.
Χθες διάβασα στη Liberation μια κριτική η οποία με συγκλόνισε και έχει σημασία το γεγονός ότι διάβασα αυτήν την κριτική στον διεθνή τύπο, έλεγε λοιπόν ότι από το 1974 και μετά, από την μεταπολίτευση και μετά είχε να ορκιστεί ακροδεξιός υπουργός σε Ελληνική κυβέρνηση. Και αυτή είναι μια εξέλιξη ντροπής, όσο κι αν η ακροδεξιά στη χώρα μας είναι «light» και «lifestyle». Και βεβαίως γι αυτό έχουν φροντίσει τα ΜΜΕ, έχοντας φροντίσει να «ξεπλύνουν» τον κ. Καρατζαφέρη, να τον κάνουν «politically correct» όσο κι αν ο κ. Καρατζαφέρης είναι ο αρχιμάστορας της πολιτικής κωλοτούμπας στην Ελλάδα και μια τα λέει έτσι και μια τα λέει διαφορετικά, δεν παύει να είναι εκφραστής της ακροδεξιάς.
Δεν παύει να είναι ο άνθρωπος ο οποίος, την στιγμή που ο Ελληνικός λαός τιμούσε την επέτειο του «ΟΧΙ», της Αντίστασης δηλαδή των Ελλήνων απέναντι στις δυνάμεις του Ναζισμού, δε δίστασε να επισκεφθεί το σπίτι του δικτάτορα Μεταξά για να τιμήσει την επέτειο. Βέβαια τα ΜΜΕ επιτέθηκαν στους εργαζόμενους, στους νέους που βγήκαν μαζικά στους δρόμους για να τιμήσουν και να αποκαταστήσουν αυτήν την επέτειο και δεν ασχολήθηκαν με τον κ. Καρατζαφέρη.
Φίλες και φίλοι,
θα προσπαθήσουν το επόμενο διάστημα στη χώρα μας, και ο κύριος Παπαδήμος πρώτος, να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι η αποτυχία μέχρι σήμερα δεν οφείλεται στην ασκούμενη πολιτική αλλά οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο εφαρμόστηκε. Ο κ. Παπαδήμος μάλιστα μας είπε στις πρώτες του δηλώσεις δεν είναι πολιτικός. Δυστυχώς για αυτόν, και θα φανεί στις προγραμματικές του δηλώσεις, θα κάνει επιλογές οι οποίες είναι πολιτικότατες. Το δόγμα τους λοιπόν θα είναι ότι δε φταίει η πολιτικΗ, αλλά φταίνε οι πολιτικΟΙ.
Μάλιστα το πρωί παρακολουθούσα τις πρωινές ειδησεογραφικές εκπομπές, και μάλιστα παρακολουθούσα το κανάλι Mega όπου ξαφνικά ήταν σα να βλέπει κανείς ένα αντιστασιακό κανάλι απέναντι στον κ. Παπανδρέου λες και έβλεπε κανείς εκπομπή στην Deutsche Welle την εποχή της δικτατορίας. Βέβαια «δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται» λέει η παροιμία. Επιτίθενται τώρα αυτοί οι οποίοι στήριξαν με πάθος τον κ. Παπανδρέου και την πολιτική του στον προηγούμενο Πρωθυπουργό. Γιατί; Για να αποδείξουν ότι το πρόβλημα δεν είναι η πολιτική αλλά εκείνοι που δεν εφάρμοσαν σωστά αυτήν την πολιτική.
Και θέλω να θέσω κάποια ερωτήματα τα οποία απασχολούν όλη την ελληνική κοινωνία. Αναρωτιέται η κοινωνία παρακολουθώντας τους ασταμάτητους πανηγυρισμούς στις τηλεοπτικές οθόνες: Με ποιες από τις πολιτικές επιλογές του κύριου Παπανδρέου διαφωνεί ο κ. Παπαδήμος; Ποιες από αυτές θα αλλάξει; Θα παγώσουν τα χαράτσια; Θα παγώσει η εφεδρεία και οι απολύσεις; Θα έχουμε ή δε θα έχουμε μόνιμη επιτροπεία; Ποιο στόχο βάζει αυτή η κυβέρνηση για την ανεργία που ιδίως στους νέους ανθρώπους έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ποσοστά. Ένας στους δύο νέους είναι άνεργοι. Αυτά είναι τα κρίσιμα ερωτήματα στα οποία ζητούνται και κρίσιμες απαντήσεις.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
είναι καιρός τώρα που ακούτε στη χώρα σας την κυρίαρχη προπαγάνδα. Ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες και ότι ο ελληνικός λαός είναι διεφθαρμένος. Εμείς θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε θερμά γιατί αντιστέκεστε στις χώρες σας σε αυτήν την προπαγάνδα και προσπαθείτε να αναδείξετε και στους δικούς σας λαούς την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι ο ελληνικός λαός είναι ένας λαός που εργάζεται σκληρά, είναι ένας λαός ο οποίος έχει ανεχθεί τη διαφθορά αλλά δεν είναι διεφθαρμένος, και η διαφθορά ήταν στις κυβερνήσεις και στη διαπλοκή της πολιτικής με την οικονομική εξουσία. Τα στοιχεία της eurostat, δείχνουν ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι είναι πρώτοι στα ωράρια εργασίας αλλά έχουν τους χαμηλότερους μισθούς συγκριτικά με τις άλλες χώρες της ΕΕ.
Επίσης τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι η οικονομική ελίτ στη χώρα μας, δηλαδή το 1% των Ελλήνων, πληρώνει τα μόλις το 0,8% των άμεσων και έμμεσων φόρων. Και ότι η Ελβετία, οι τράπεζες της Αυστρίας του Λουξεμβούργου, οι φορολογικοί παράδεισοι, οι εταιρίες OFF-SHORE, είναι για δεκαετίες το καταφύγιο αυτού το 1% του ελληνικού πληθυσμού που τα τελευταία χρόνια ιδίως τις ημέρες της κρίσης μετέφεραν δεκάδες δισεκατομμύρια από τις ελληνικές τράπεζες σε ασφαλείς και αφορολόγητες καταθέσεις σε τράπεζες της Ευρώπης.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
η κρίση που περνάμε οικονομική, πολιτική, κοινωνική, δεν είναι μια κρίση που αφορά μόνο στην Ελλάδα. Είναι κρίση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Είναι κρίση της Ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής της ΟΝΕ. Η αλληλεγγύη ανάμεσά μας είναι απαραίτητη προϋπόθεση είναι αναγκαία αλλά δεν αρκεί. Η συνεργασία ανάμεσά μας είναι αναγκαία αλλά δεν αρκεί. Η κοινή δράση είναι αναγκαία αλλά δεν αρκεί. Το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς πρέπει να αγωνιστεί για να ανατρέψει το σημερινό πολιτικό και οικονομικό έκτρωμα μιας Ευρώπης που σε τίποτε δε θυμίζει την Ευρώπη που οικοδομήθηκε από τον πόλεμο και μετά. Μιας Ευρώπης που προδίδει το ευρωπαϊκό δημοκρατικό κεκτημένο, που καταλύει τη Δημοκρατία και ακολουθεί πιστά τις εντολές ενός διευθυντηρίου που καθορίζεται από τις επιταγές του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά και το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, οφείλει να πρωτοστατήσει στον κοινό αγώνα των λαών της Ευρώπης για την επανίδρυση της Ευρώπης. Για μια Ευρώπη των κοινωνικών αναγκών, για μια Ευρώπη των λαών, και όχι για μια Ευρώπη φυλακή, για μια Ευρώπη του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Δεν μπορεί η Ευρώπη σήμερα να είναι μια αποκλειστική οικονομική ζώνη των επιθυμιών της κας Merkel και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Για όλα αυτά βεβαίως χρειαζόμαστε και την ιστορική μνήμη, χρειαζόμαστε και τις αναλύσεις, χρειαζόμαστε όμως και ένα σχέδιο με πειστικό πρόγραμμα με μαχητικά μαζικά κινήματα τα οποία είναι και το οξυγόνο της Αριστεράς. Χρειαζόμαστε με λίγα λόγια ένα λαϊκό κίνημα, ένα εργατικό κίνημα που θα βασίζεται στις πλούσιες παραδόσεις της Ευρώπης.
Να ξανάανακαλύψουμε τις παρακαταθήκες μας. Να ξαναδιαβάσουμε τον Μαρξ, τον Λίμπνεχτ, την Ρόζα Λούξεμπουργκ, τον Α. Γκράμσι, νε φέρουμε τις νέες εμπειρίες του 21ου αιώνα, με τις νέες γενιές που δεν θα συναντούν γραφειοκρατικά συνδικαλιστικά αποκρουστικά μορφώματα.
Αλλά το πρώτο και το σημαντικότερο είναι να ξανασυγκροτήσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα πέρα και έξω από τις αποκρουστικές γραφειοκρατίες, να πείσουμε τους νέους ανθρώπους και τους νέους εργαζόμενους να κάνουν τα συνδικάτα δικό τους σπίτι. Μετερίζι αγώνα.
Φίλες και φίλοι,
αγωνιζόμαστε από κοινού οι εργαζόμενοι και οι λαοί της Ευρώπης απέναντι στον κοινό εχθρό. Και θέλω να κλείσω με αυτό: θεωρώ ότι η Ελλάδα που βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, για λόγους και συγκυριακούς αλλά και εξαιτίας των μεγάλων διαχρονικών δομικών προβλημάτων της παραγωγικής διάρθρωσης και των πολιτικών επιλογών του δικομματισμού η Ελλάδα σήμερα αποτελεί όχι μόνο το πειραματόζωο αλλά και την πρώτη γραμμή, το μέτωπο ενός πολέμου που είναι παγκόσμιος και πανευρωπαϊκός. Και σε αυτόν τον πόλεμο αντιτιθέμενες δυνάμεις δεν είναι οι Έλληνες με τους Γερμανούς εργαζόμενους ή οι Ιταλοί με τους Γάλλους εργαζόμενους. Όχι. Αντιτιθέμενα στρατόπεδα είναι οι εργαζόμενοι, οι λαοί, οι νέοι όλων των ευρωπαϊκών χωρών απέναντι στις δυνάμεις του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου με την κυρίαρχη έκφρασή τους σήμερα που είναι η πολιτική ελίτ της Ευρώπης που πολύ εύστοχα ονομάστηκε «Merkozy».
Εδώ, και ίσως και στην Ιταλία τούτες τις ώρες, διεξάγεται η πρώτη γραμμή του μετώπου. Η έκβαση της μάχης στο μέτωπο ίσως να κρίνει και το τέλος του πολέμου. Εμείς πιστεύουμε ότι στην Ελλάδα μπορούμε να πετύχουμε πολύ σημαντικές νίκες. Μπορούμε να ανατρέψουμε την ακολουθούμενη πολιτική. Θέλουμε την αλληλεγγύη σας αλλά θέλουμε να γνωρίζετε ότι οι αγώνες και οι μάχες που δίνουμε είναι μάχες και για δικό σας λογαριασμό. Για λογαριασμό των λαών και των εργαζόμενων στην Γερμανία, στην Γαλλία στις Βόρειες χώρες, για λογαριασμό όλων των λαών της Ευρώπης. Αυτόν τον πόλεμο τον δίνουμε από κοινού και είμαστε πεπεισμένοι ότι μπορούμε να τον κερδίσουμε.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS