 |
 |
 |
 |
 |
Αλέξης Τσίπρας: Θα ήθελα να ευχαριστήσω το Προεδρείο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Η προγραμματισμένη μας συνεδρίαση ήταν να γίνει σε 15 μέρες από σήμερα στις Βρυξέλλες, όμως οι δραματικές εξελίξεις στην ευρωζώνη με επίκεντρο την Ελλάδα και την Ιταλία μας οδήγησαν στην απόφαση να κάνουμε μια έκτακτη Σύνοδο του Προεδρείου για να προετοιμάσουμε τις παρεμβάσεις μας το αμέσως επόμενο διάστημα.
Θα ήθελα να ξεκινήσω την παρέμβασή μου λέγοντας ότι για την Ευρωπαϊκή Αριστερά όλα όσα διαδραματίζονται τούτες τις ώρες στον ευρωπαϊκό χώρο δεν ήταν μια έκπληξη πρώτου μεγέθους. Δεν αποτελεί έκπληξη για εμάς η πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης στο βαθμό που εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχουμε οικοδομήσει την κριτική μας στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης και οικονομίας, έχουμε οικοδομήσει την κριτική μας στο μονεταρισμό των ευρωπαϊκών συνθηκών, ιδιαίτερα της συνθήκης του Μάαστριχτ και όλων των επόμενων συνθηκών που ήταν τελικά αναπόφευκτο να οδηγήσουν τους λαούς της Ευρώπης, τις ευρωπαϊκές χώρες, την ευρωπαϊκή οικονομία στο χείλος της αβύσσου.
Αυτό που βρίσκεται σε κρίση, δεν είναι η ελληνική οικονομία, η ιταλική οικονομία. Δεν είναι οι Έλληνες οι διεφθαρμένοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι που τα φάγανε μαζί όπως είπε ο κ. Πάγκαλος και δεν είναι ενδεχομένως το μοντέλο του Νότου το πρόβλημα, όταν βλέπουμε ότι η κρίση πλέον χτυπά την καρδιά της Ευρωζώνης. Αυτό που βρίσκεται σε κρίση είναι το νεοφιλελεύθερο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης και η αρχιτεκτονική του ευρώ. Μια αρχιτεκτονική που αποτελεί προϊόν συναίνεσης της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας και της ευρωπαϊκής δεξιάς.
Για εμάς φίλες και φίλοι είναι καθαρό, σήμερα η Ευρώπη έχει μπροστά της δύο επιλογές. Η μία επιλογή είναι να αλλάξει ριζικά. Να ξεχάσει το νεοφιλελευθερισμό ως μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης και να καταργήσει τη συνθήκη του Μάαστριχτ και όλες τις επόμενες συνθήκες οι οποίες αποτέλεσαν τον μπούσουλα για την οικονομική νομισματική ανάπτυξη. Η άλλη επιλογή είναι να διαλυθεί. Η διάλυση της Ευρωζώνης είναι προφανές ότι θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες όχι μονάχα για τους λαούς της Ευρώπης αλλά για την παγκόσμια οικονομία.
Εμείς επιμένουμε, όμως, ότι η δογματική επιμονή στις μονεταριστικές επιλογές, με επίκεντρο το πολιτικό και οικονομικό λόμπι των Βρυξελλών, την ηγεσία, το διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά βεβαίως και την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που σήμερα κυβερνάει την Ελλάδα και την Ιταλία, είναι αυτή που θα διαλύσει τελικά την Ευρωζώνη.
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία. Τα διλήμματα τα οποία έχουν θέσει είναι διλήμματα εκβιαστικά και παραπλανητικά. Θυμηθείτε τι είπαν στην Ελλάδα, είπαν «μνημόνιο ή χρεοκοπία», δηλαδή σκληρή λιτότητα ή χρεοκοπία. Αποδείχτηκε ότι το μνημόνιο ήταν αυτό και η σκληρή λιτότητα ήταν αυτή που μας οδήγησε τελικά στη χρεοκοπία. Τώρα μας λένε: υλοποίηση των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου ή καταστροφή. Είναι προφανές ότι και αυτή η απόφαση όπως και οι προηγούμενες αποφάσεις οδηγούν στην καταστροφή. Ή επίσης μας λένε: ευρώ ή χάος. Είναι επίσης προφανές, για μας, ότι η σημερινή αρχιτεκτονική του ευρώ οδηγεί στο χάος.
Φίλες και φίλοι για τον κόσμο της εργασίας και για τους λαούς της Ευρώπης λύση δεν είναι η εθνική αναδίπλωση και γιʼ αυτό σήμερα βρισκόμαστε όλοι στην Αθήνα, σε λίγες μέρες ίσως να βρεθούμε στη Ρώμη, σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για να ενώσουμε τις φωνές μας με τις φωνές των αγανακτισμένων, των λαών που εξεγείρονται, που αντιδρούν στις νεοφιλελεύθερες επιλογές.
Λύση για μας δεν είναι ο οικονομικός και νομισματικός ανταγωνισμός της μιας ευρωπαϊκής χώρας απέναντι στην άλλη, ιδιαίτερα δε των χωρών του νότου που αποτελούν και τους αποδιοπομπαίους τράγους. Λύση για εμάς είναι η επανίδρυση της Ευρώπης στη βάση της οικονομίας των κοινωνικών αναγκών. Λύση για μας, είναι η επανίδρυση της Ευρώπης στη βάση της αλληλεγγύης των λαών της.
Ο πόλεμος που διεξάγεται με επίκεντρο την Ελλάδα, ξέρετε η Ελλάδα αποτέλεσε ένα ιδιότυπο πειραματόζωο, –το είπαμε πρώτοι αυτό, σήμερα το υιοθετούν πολλοί– η Ελλάδα είναι ο πειραματικός σωλήνας όπου το πείραμα δεν αφορά μονάχα την εφαρμογή σκληρών οικονομικών μέτρων για να ελέγξουν τις κοινωνικές αντιστάσεις. Το πείραμα αφορά και το πολιτικό σύστημα, τη διαμόρφωση του οποίου βλέπουμε στην Ελλάδα και την Ιταλία. Ένα πολιτικό σύστημα που να είναι ικανό να παρακάμπτει διαρκώς τη λαϊκή ετυμηγορία και να εφαρμόζει αυτές τις σκληρές πολιτικές. Και μη νομίζετε ότι αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης θα μείνει στην Ελλάδα και την Ιταλία. Πολύ γρήγορα θα το δούμε να εξάγεται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ακόμα και στον πυρήνα του ευρωπαϊκού βορρά θα το δούμε αυτό το μοντέλο των μεγάλων συνασπισμών, των τεχνοκρατών τραπεζιτών, των ειδικών που θα εφαρμόζουν πολιτικές χωρίς να δίνουν λογαριασμό στο λαό.
Είμαστε όμως σήμερα εμείς οι Έλληνες, ιδιαίτερα όλοι όσοι έχουμε δημοκρατικές ευαισθησίες, ιδιαίτερα ντροπιασμένοι για αυτές τις εξελίξεις. Και είναι ντροπή για μια χώρα που πριν από 2.500 χρόνια γέννησε τη δημοκρατία σήμερα να αποτελεί το εφαλτήριο για τον εκφυλισμό της δημοκρατίας σε όλη την Ευρώπη, το εφαλτήριο για την κατάργηση του δημοκρατικού κεκτημένου σε όλη την Ευρώπη. Και είναι επίσης ντροπή για τη χώρα μας και το λαό μας που αποτέλεσε τον πυρήνα της δημοκρατικής αντίστασης απέναντι στο φασισμό, από τις πρώτες χώρες και τους πρώτους λαούς που αντιστάθηκαν, για το λαό μας που ύψωσε το ανάστημά του απέναντι στην ξενοκίνητη δικτατορία πριν από 37 χρόνια, να είμαστε η πρώτη χώρα του πυρήνα της ευρωζώνης που έχει στην κυβέρνησή της την ακροδεξιά. Αυτό είναι μια μεγάλη ντροπή την οποία ο ελληνικός λαός θέλει να ξεπλύνει διεκδικώντας την κυριαρχία του και διεκδικώντας τη δημοκρατία που σήμερα καταστρατηγείται.
Έλεγα, λοιπόν, ότι ο πόλεμος δεν είναι μεταξύ των λαών, είναι ένας πόλεμος που από τη μια έχει τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης και από την άλλη έχει το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Έχω πει πολλές φορές ότι στην Ελλάδα βρίσκεται, ίσως, το μέτωπο αυτού του πολέμου. Η έκβαση λοιπόν της μάχης, στην πρώτη γραμμή ενδεχομένως να κρίνει και τον πόλεμο, το συνολικό πόλεμο στην Ευρώπη και σε διεθνές επίπεδο.
Θέλω να κλείσω λέγοντας το εξής, για να ακολουθήσουν και οι ερωτήσεις σας. Η Ελλάδα έχει μια ιδιαιτερότητα γιʼ αυτό ίσως είπα και στην επέτειο του Πολυτεχνείου καταθέτοντας στεφάνι –δε γνώριζα εκείνη τη στιγμή ότι θα είμαι ο μόνος πολιτικός αρχηγός που θα πάω στην επέτειο του Πολυτεχνείου–, ήταν μεγάλη έκπληξη αυτό, είπα ότι μάλλον λάθος λαό διάλεξαν για να κάνουν τα πειράματά τους. Και αυτό το είπα διότι η Ελλάδα έχει μια ιδιαιτερότητα, έχει ένα μεγάλο μέρος του λαού –για ιστορικούς λόγους– προσανατολισμένο στα αριστερά του πολιτικού φάσματος, σʼ αυτό που λέμε Αριστερά και ευρύτερα δημοκρατική παράταξη.
Βλέπουμε ότι στη Γαλλία η Αριστερά κατάφερε να ενωθεί, βλέπουμε ότι στην Ισπανία η Αριστερά κατάφερε να ενωθεί, στην Ιταλία όχι, εκεί μάλλον ακολουθούν τις δικές μας κακές συνήθειες. Αν και στην Ελλάδα η Αριστερά ακολουθούσε το παράδειγμα της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Γερμανίας τότε με βάση όλες τις ενδείξεις, μια ενωμένη αριστερά που θα μπορούσε να προσελκύσει υγιείς δυνάμεις από το σοσιαλιστικό χώρο που μετατοπίζονται, η δημοκρατική παράταξη προς τα αριστερά του πολιτικού φάσματος, θα μπορούσε με άνεση να διεκδικήσει μια νέα διακυβέρνηση. Το μπλοκ του μνημονίου, έστω με το ζόρι, έστω με το στανιό έχει συμπαραταχθεί με επικεφαλής τον κ. Παπαδήμο. Και όχι απλά έχει συμπαραταχθεί, έχει διευρυνθεί, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ακροδεξιά.
Πιστεύουμε ότι είναι ώρα να συνειδητοποιήσουμε όλοι τις ευθύνες μας για τη συμπαράταξη και του μπλοκ των δυνάμεων που θα αντιπαλέψουν το μνημόνιο και τις πολιτικές του. Έχουμε διαφορές, σημαντικές διαφορές, όμως νομίζω τούτη την ώρα πρέπει να τις παραμερίσουμε, να βρούμε αυτά που μας ενώνουν για να συγκροτήσουμε ένα νέο συνασπισμό που θα διεκδικήσει την εξουσία, όχι μόνο τη διακυβέρνηση προκειμένου να εκφράσει κοινωνικές ανάγκες και κοινωνικές κατηγορίες που σήμερα με βίαιο τρόπο βρίσκονται στο περιθώριο. Αυτή είναι η βασική μας προτεραιότητα, αυτός είναι ο βασικός μας στόχος στο επόμενο διάστημα.
Β. Παπαδημητρίου (Επενδυτής): Αυτή τη στιγμή συναντιούνται, μόλις έχει αρχίσει η συνάντηση του κ. Παπαδήμου με τον κ. Γιούνκερ, μία συνάντηση που απʼ ότι φαίνεται θα κρίνει πολλά για την οικονομική και πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Πολλοί εκτιμούν, κ. Πρόεδρε, ότι ούτως ή άλλως πάμε σε μία νέα συμφωνία, δεν ισχύει η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Με βάση όλα αυτά τα δεδομένα –τα γνωρίζετε καλύτερα από εμάς– εάν …. λοιπόν ο νεοφιλελευθερισμός δε φεύγει και αν υποπτευθούμε ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο οι δυνάμεις της Αριστεράς –σε πανευρωπαϊκό επίπεδο– να ενωθούν για να διεκδικήσουν μία νέα κυβέρνηση εξουσίας. Το επόμενο μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, διακρίνεται δυσοίωνο και αν ναι σε τι επίπεδο; Και η ερώτηση όσον αφορά εσάς κ. Τσίπρα είναι από αυτή τη συνάντηση τι περιμένετε εσείς, την πρώτη συνάντηση του κ. Παπαδήμου με τον κ. Γιούνκερ;
Αλέξης Τσίπρας: K. Παπαδημητρίου, εγώ δεν περιμένω κάτι ιδιαίτερο από τη συνάντηση του κ. Παπαδήμου με τον κ. Γιούνκερ. Περιμένω όμως από τον Έλληνα Πρωθυπουργό να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Να πει την αλήθεια και γιατί φτάσαμε ως εδώ, ήταν διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος την εποχή της ανάπτυξης, έχει τεράστιες ευθύνες για τη δόμηση του δημόσιου και του ιδιωτικού χρέους. Ήταν αντιπρόεδρος της ΕΚΤ όλο αυτό το διάστημα που οι εμπορικές τράπεζες ενεχυρίαζαν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου στην ΕΚΤ, με 1% δανείζονταν από την ΕΚΤ και ακολούθως δάνειζαν την Ελλάδα με 5 και 6%. Τα τελευταία 15 χρόνια οι τόκοι που έχει πληρώσει το ελληνικό δημόσιο για τα δάνεια και τα χρέη είναι 156 δις. Με ένα μέσο όρο επιτοκίου 5% τα 156 δις, αν αντί για 5% επιτόκιο είχαμε 1,5% θα ήταν 46 δις. Δώσαμε δηλαδή 110 δις παραπάνω σε τόκους την τελευταία δεκαετία ακριβώς επειδή η ΕΚΤ λειτουργούσε πάνω στις νεοφιλελεύθερες δογματικές εμμονές του Μάαστριχτ και των ευρωπαϊκών συνθηκών, όσα πήραμε από το πρώτο μνημόνιο. Ποιος έχει ευθύνη γιʼ αυτό; Πώς δομήθηκε το ελληνικό χρέος;
Επιπλέον, ο κ. Παπαδήμος πρέπει να απαντήσει. Ζήτησε από τον ελληνικό λαό θυσίες, θυσίες, από τον πληγωμένο ελληνικό λαό, νέες θυσίες στο όνομα μιας απόφασης η οποία βρίσκεται ήδη στον αέρα, στο όνομα της απόφασης της 26ης Οκτωβρίου, που μιλάει για ένα κούρεμα 100 δις ομολόγων, που όλες οι πληροφορίες μας λένε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούν εθελοντές στο 100%, ούτε στο 60% και έρχεται ο κ. Νταλάρα –ως εκπρόσωπος των τραπεζών στην Ελλάδα– και ζητάει επιτόκιο για το εναπομείναν χρέος 8%. Με αυτές τις προοπτικές όχι μόνο δε θα έχουμε έξοδο από την κρίση το 2020 αλλά ούτε το 2050. Γιατί λοιπόν ζητάει θυσίες, ο κ. Παπαδήμος, από τον ελληνικό λαό; Γιατί ακριβώς, για ποια ακριβώς λύση;
Και επιπλέον, να εξηγήσει ο κ. Παπαδήμος και στην ερώτηση την οποία του απευθύνω την επόμενη Παρασκευή, πρώτον, εάν θα επιμείνει να μην ζητά από την ΕΚΤ να κουρέψει και αυτή τα 70 δις ομολόγων του ελληνικού δημοσίου που κατέχει και δεύτερον, εάν θα αποδεχθεί τη μετατροπή των ομολογιακών συμβάσεων μετά το κούρεμα στο αγγλοσαξονικό δίκαιο από το εθνικό δίκαιο, πράγμα το οποίο είναι μια πάρα πολύ σοβαρή εξέλιξη διότι απεμπολεί σημαντικές διαπραγματευτικές δυνατότητες από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης σε περίπτωση που, όπως φαίνεται, πάνε την Ευρωζώνη σε διάλυση και άρα βρεθούμε κάποια στιγμή ενώπιος ενωπίω με τους πιστωτές μας. Σʼ αυτά θα δώσει απάντηση ο κ. Παπαδήμος και η κυβέρνηση;
Και σε ότι αφορά στην εναλλακτική πρόταση της Αριστεράς, προσέξτε. Στις 25 Οκτώβρη μίλησα με τον κ. Βενιζέλο στο τηλέφωνο, μια μέρα πριν, και του ζήτησα αντί να βάλουν υπογραφές που θα δεσμεύσουν τη χώρα για τα επόμενα 50 χρόνια –ερήμην του ελληνικού λαού– να ζητήσουν από την κ. Μέρκελ και από τους πιστωτές πάγωμα αποπληρωμής τόκων και χρεολυσίων, μορατόριουμ αποπληρωμής μέχρις ότου βρεθεί συνολική λύση για την Ευρωζώνη. Κατά καιρούς έχουμε περιγράψει, ως Ευρωπαϊκή Αριστερά, μια σειρά από προτάσεις που θα μπορούσαν να δώσουν μια λύση σε σχέση με το ρόλο της ΕΚΤ, τα είπε αυτά ο Πιέρ Λοράν, δεν τις υιοθετούν, όχι γιατί κάνουν λάθος αλλά γιατί έχουν μια λαθεμένη ιδεοληψία και ένα δογματισμό που οδηγεί στην καταστροφή και μέχρις ότου η ελληνική οικονομία –με άλλο μείγμα πολιτικής– οδηγηθεί στην ανάπτυξη. Όσο η ελληνική οικονομία είναι στην περιδίνηση της ύφεσης με αυτές τις επιλογές, απλά μας δίνουν μια και μας πάνε στον πάτο του βαρελιού που απʼ ότι φαίνεται, για να θυμηθώ και τα λόγια του κ. Βενιζέλου, μάλλον δεν έχει πάτο.
Κατσίγιαννης Γιώργος (Αθήνα 9,84): Αναφερθήκατε πριν στη συμμετοχή της ακροδεξιάς στην ελληνική κυβέρνηση και αναρωτιέμαι αν το πρόβλημα είναι η συμμετοχή στην κυβέρνηση ή στο ίδιο το κοινοβούλιο και ποιο είναι το ερώτημα τώρα. Βλέπω ότι αυτή τη στιγμή στις ευρωπαϊκές χώρες δεν υπάρχει ίχνος σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Εκτιμάτε ότι οδηγούμαστε σε μια συντηρητικοποίηση της Ευρώπης και αυτό πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί;
Αλέξης Τσίπρας: Εγώ θέλω μόνο ένα πολύ μικρό σχόλιο σʼ αυτό το ερώτημα, αν θέλετε να σας απαντήσω απολύτως ειλικρινά. Το πρόβλημα δεν είναι ο Καρατζαφέρης στην κυβέρνηση, το πρόβλημα είναι ότι ο Καρατζαφέρης τείνει να γίνει συμπαρουσιαστής των δελτίων ειδήσεων των 8:00 σε πολλά ιδιωτικά κανάλια, ότι ο λόγος της ακροδεξιάς στη χώρα μας –με ευθύνη της διαπλοκής και των μέσων ενημέρωσης– έχει γίνει political correct εδώ και πάρα πολύ καιρό. Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα. Και βεβαίως και το «σοσιαλιστικό» κόμμα στην Ελλάδα, έκανε τον Καρατζαφέρη political correct τον έκανε η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου όταν επανειλημμένως τόσο ο κ. Παπανδρέου, όσο και ο κ. Βενιζέλος, όσο και ο κ. Πάγκαλος στη Βουλή εξήραν την εθνική στάση και τη βοήθεια που προσφέρει ως λαγός εξελίξεων βέβαια στην ελληνική πολιτική ζωή. Ας τα βρουν όμως τώρα με τους Γάλλους σοσιαλιστές που τους κάνουν κριτική γιʼ αυτό.
Σφέτσα Δάφνη (ΑΥΓΗ): κ.Τσίπρα, είπατε ότι η κρίση αυτή την στιγμή χτυπάει την καρδιά της ευρωζώνης. Ήθελα να σας ρωτήσω, με τη δεδομένη την εμμονή της κυρίας Μέρκελ στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία, πόσο πιθανότερο είναι το ενδεχόμενο ακόμη και για διάλυση της ευρωζώνης. Και ήθελα να μου πείτε είτε εσείς είτε ο κ. Λοράν τι προτείνετε απέναντι στην αρχιτεκτονική. Να αλλάξει;
Αλέξης Τσίπρας: Το ενδεχόμενο διάλυσης της ευρωζώνης είναι ορατό και δεν ήταν σχήμα λόγου αυτό το οποίο είπα αρχικά ή θα αλλάξει ριζικά ή θα διαλυθεί. Κατά καιρούς εμείς ασκώντας σκληρή κριτική στο μοντέλο οικονομίας και στη νομισματική ενοποίηση είχαμε φέρει στο τραπέζι μια σειρά από προτάσεις οι οποίες αν είχαν υιοθετηθεί εγκαίρως μπορεί να είχαμε μια διαφορετική εξέλιξη παρά το γεγονός ότι ο νεοφιλελεύθερος πυρήνας είναι το βασικό πρόβλημα, ο πυρήνας αυτός στις ευρωπαϊκές συνθήκες. Για παράδειγμα αν εγκαίρως είχαν αποφασίσει να υιοθετήσουν το ευρωομόλογο μπορεί να αντιμετωπίζαμε –έστω και παροδικά– την επέκταση της κρίσης. Σήμερα το ευρωομόλογο, είναι μια ασπιρίνη, δεν μπορεί να λύσει τίποτα.
Αν εγκαίρως, ακόμη και τώρα –θα έλεγε κανείς– μπορούσαν να υιοθετήσουν τον απʼ ευθείας δανεισμό των κρατών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή μέσω ενός ταμείου, για να μην αλλάξει η συνθήκη το οποίο θα δανείζεται χαμηλότοκα και θα δανείζει χαμηλότοκα τα κράτη που βρίσκονται στο στόχαστρο των αγορών, ενδεχομένως να μπορούσε να βρεθεί μια ανακούφιση που θα ήταν σημαντική για τα κράτη και τους λαούς σε σχέση με την επίθεση των αγορών. Όμως επιμένω, ότι όλα αυτά που είναι λύσεις, δεν λύνουν το βασικό πρόβλημα που είναι οι πολιτικές της λιτότητας ή μεταφορά ενός μέρους του χρέους που είχαμε πει εμείς πολύ έγκαιρα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή η διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους των χωρών όχι μονάχα της Ελλάδας αλλά όλων των χωρών της περιφέρειας και όχι μόνο και το Βέλγιο αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα χρέους. Πρέπει να δούμε ποσοτικά το χρέος της Γερμανίας, διότι αυτό το 20% υπέρβασης είναι μεγαλύτερο απʼ ότι το σύνολο του χρέους της Ελλάδας, γιατί η Γερμανία είναι ένα τεράστιο μέγεθος.
Επαναλαμβάνω όμως, αν αύριο το πρωί ένα μαγικό χέρι άλλαζε τη νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία των ηγετών και άλλαζαν την ΕΚΤ και καταργούσαν και όλο το χρέος, αν η επιμονή στα μνημόνια της λιτότητας παρέμενε η ίδια το χρέος θα δημιουργείτο την επόμενη μέρα. Άρα για μας απαιτείται ένα τρίπτυχο. Διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους, άλλος ρόλος της ΕΚΤ να έχει δηλαδή τη δυνατότητα που έχουν όλες οι κεντρικές τράπεζες στα μήκη και τα πλάτη των κρατών σε όλο τον κόσμο, να μπορούν σε περιόδους κρίσης να τυπώνουν και χρήμα. Και το κυριότερο όμως αντικατάσταση των μνημονίων, των πολιτικών της λιτότητας από πολιτικές ανάπτυξης, από πολιτικές δημόσιων επενδύσεων που θα ενισχύουν την απασχόληση, την κοινωνική συνοχή, την κοινωνική προστασία.
Αν αυτό το τρίπτυχο δεν προωθηθεί συντονισμένα και συνολικά, τότε ναι πολύ φοβάμαι ότι θα οδηγηθούμε ή στη διάλυση ή στην παράταση ενός αργού θανάτου που θα είναι ιδιαίτερα οδυνηρός και ιδιαίτερα για τους λαούς της περιφέρειας.
Λαουτάρης (ΠΡΙΝ): Συγχωρείστε με οι υπόλοιποι ομιλητές αλλά είπατε κ. Τσίπρα κάτι ενδιαφέρον. Μιλήσατε κύριε Πρόεδρε, για την συμπαράταξη της Αριστεράς με τις σοσιαλιστικές δυνάμεις που αποδεσμεύονται και θυμήθηκα ότι ακριβώς αυτή την φρασεολογία την υιοθετήσατε στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση. Δεν πιστεύετε ότι αυτή η συμμαχία απέτυχε τουλάχιστον όπως αποτυπώθηκε στο πρόσωπο του κ. Αλέξη Μητρόπουλου;
Αλέξης Τσίπρας: Η συμμαχία δεν απέτυχε, διότι δεν πρόλαβε να δοκιμαστεί για να αποτύχει. Εμείς πιστεύουμε στην ανάγκη μιας πολύ μεγάλης συμπαράταξης δυνάμεων και θέλω να σας πω κάτι. Υπάρχει μια νέα κοινωνική πλειοψηφία. Την είδαμε στις πλατείες, την είδαμε στους δρόμους, την είδαμε στις διαδηλώσεις. Αυτό που χαρακτηρίζει πλέον τη σκέψη των πολιτών που βρίσκονται αντιμέτωποι με αυτή τη λαίλαπα που απειλεί την ίδια τους τη ζωή, την αξιοπρέπεια, δεν είναι η πολιτική τους καταγωγή. Αυτό που χαρακτηρίζει το νέο άνθρωπο που στα 25 του αναγκάζεται να αναζητήσει μια καλύτερη ζωή έξω από τη χώρα έχοντας και ένα και δυο πτυχία, δεν είναι αν οι γονείς του ανήκαν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. ή στη Νέα Δημοκρατία ή στην Αριστερά. Αυτό που χαρακτηρίζει τον άνεργο τον 50αρη που χάνει τη δουλειά του και δεν μπορεί να βρει δουλειά και έχει δυο παιδιά. Αυτό που χαρακτηρίζει τη μάνα που αναγκάζεται να αποχωριστεί τα παιδιά της γιατί φεύγουν στο εξωτερικό, αυτό που χαρακτηρίζει αν θέλετε το δημόσιο υπάλληλο, μια οικογένεια δυο δημοσίων υπαλλήλων που έχει μειωθεί ξαφνικά το εισόδημά τους στο 50% και δέχονται και όλη αυτή την επίθεση, τους λοιδορούν οι πάντες από τα μέσα ενημέρωσης ότι αυτοί φταίνε για την κρίση, δεν είναι αν ψήφισαν ΠΑ.ΣΟ.Κ. ή Νέα Δημοκρατία ή Αριστερά.
Νομίζω λοιπόν ότι πλέον επαναπροσδιορίζονται οι πολίτες, ιδίως στα μεσαία κοινωνικά στρώματα με βάση τις κοινωνικές τους ανάγκες και το κοινωνικό τους συμφέρον, με βάση ταξικούς όρους θα έλεγε κανείς σε μια πολιτική ορθή ανάλυση.
Εμείς λοιπόν, πιστεύουμε ότι πρέπει να δημιουργηθεί μια ευρεία συμπαράταξη που θα διεκδικήσει έναν νέο συνασπισμό εξουσίας για να εκφράσει αυτές τις κοινωνικές κατηγορίες και αυτές τις κοινωνικές ανάγκες. Και σε αυτή την ευρεία συμπαράταξη πιστεύουμε ότι πρέπει να έχει καθοριστικό ρόλο η Αριστερά, αλλά βεβαίως δεν πιστεύουμε ότι χωρά μόνο η Αριστερά. Μίλησα για τις δυνάμεις που κάνουν κριτική και αποχωρούν από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που αποτέλεσε κορμό της δημοκρατικής παράταξης από το ʼ74 και μετά, μπορώ να μιλήσω ακόμη και για πολίτες που βρέθηκαν στην κάλπη της Νέας Δημοκρατίας όλα τα προηγούμενα χρόνια. Δεν πιστεύω σε καμιά περίπτωση ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Νέα Δημοκρατία –τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα- υπάρχει ούτε μια τοις χιλίοις πιθανότητα να ακολουθήσουν άλλες πολιτικές απʼ αυτές που ακολουθούν. Άρα στις επόμενες εκλογές θα έχουμε ένα δίλημμα κύριε Λαουτάρη. Ή θα ψηφίσουμε τις δυνάμεις που θα στηρίξουν την όποια δανειακή σύμβαση και την όποια διαδικασία λεηλασίας της χώρας, των πλουτοπαραγωγικών της πηγών, της δημόσιας περιουσίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων ή θα στηρίξουμε τις δυνάμεις εκείνες που θα διεκδικήσουν για λογαριασμό του λαού μια εναλλακτική πορεία και μια άλλη διακυβέρνηση για τον τόπο. Και με αφορμή αυτό που είπα για τις δυνάμεις των δυο μεγάλων κομμάτων που δεν θα ακολουθήσουν άλλη πολιτική.
Τελευταίες μέρες μεγάλος κουρνιαχτός έχει πέσει σε σχέση με το αν θα υπογράψει ή δεν θα υπογράψει ο κ. Σαμαράς σε σχέση με την περιβόητη επιστολή. Μα το πρόβλημα είναι αν θα υπογράψει ή αν θα υλοποιήσει με την ψήφο του στη Βουλή, μια πολιτική που θα αποδυναμώσει τη χώρα, που θα καταργήσει την εθνική κυριαρχία και που θα βάλει σε μεγάλες περιπέτειες τις Ελληνίδες και τους Έλληνες. Αυτό είναι το ερώτημα. Όχι αν θα υπογράψει ότι θα διαπράξει το έγκλημα, αλλά αν θα το διαπράξει το έγκλημα. Σε αυτό πρέπει να απαντήσει ο κ. Σαμαράς και όλες οι πολιτικές δυνάμεις.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS