 |
 |
 |
 |
 |
 |
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που ξεκίνησε αυτή η μεγάλη κοινωνική περιπέτεια της κρίσης. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της τότε κυβέρνησης, κάπου αυτές τις ημέρες το πρόβλημα θα είχε λυθεί και θα είχαμε ήδη βγει στις αγορές. Σήμερα έχουν σταματήσει να υπόσχονται. Αυτό που κάνουν είναι να απειλούν ανοιχτά. Αλλά τώρα πια οι μάσκες έχουν πέσει. Πριν από ενάμιση χρόνο ήταν οι ανεύθυνοι Έλληνες, απέναντι σε μια υπεύθυνη κυβέρνηση και μια υπεύθυνη Ευρώπη. Σήμερα, η Ευρώπη βρίσκεται λίγο ως πολύ στην δική μας θέση. Και δεν φταίνε οι τεμπέληδες.
Δεν φταίνε οι τεμπέληδες Έλληνες που άλλες δύο χώρες, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία βρίσκονται και αυτές δεμένες πίσω από το όχημα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Δεν φταίνε οι τεμπέληδες Έλληνες που η Ιταλία έχει περάσει το σημείο όπου δεν υπάρχει επιστροφή και θα εξαναγκαστεί σε μια ελεγχόμενη αναδιάρθρωση κρατικού χρέους το νωρίτερο το 2012.
Δεν φταίνε οι τεμπέληδες Έλληνες που ακόμα και η Γαλλία απειλείται από την εκτόξευση των επιτοκίων με τα οποία δανείζεται. Προφανώς όχι.
Δεν φταίνε οι τεμπέληδες Έλληνες που η Ευρώπη του μονεταρισμού και του νεοφιλελευθερισμού κλυδωνίζεται και βρίσκεται σε κατάσταση νευρικής κρίσης.
Που όλοι βρίζονται με όλους, και κανείς τους δεν ξέρει τι θα ξημερώσει αύριο.
Προφανώς κάτι άλλο συμβαίνει. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η Ευρώπη του Μάαστριχτ, η Ευρώπη του νεοφιλελεύθερου μονεταρισμού δεν τα βγάζει πέρα με την κρίση. Σήμερα μπορούμε πια να πούμε ότι η κριτική της Αριστεράς στην νεοφιλελεύθερη αρχιτεκτονική του ευρώ δικαιώνεται. Δεν υπάρχει καμία εξέλιξη η οποία δεν είχε προβλεφθεί. Με τη συναίνεση δεξιάς και μεταλλαγμένων σοσιαλδημοκρατών, το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα οικοδομήθηκε πάνω σε μια λογική που εξυπηρετούσε τις αγορές και το κεφάλαιο. Όχι τις κοινωνικές ανάγκες. Ήταν μια λογική που συνέδεε την προοπτική της ευρωπαϊκής πορείας με την λιτότητα, την ανεργία, τις περιφερειακές ανισότητες. Αυτή ακριβώς η λογική είναι η βάση της σημερινής κρίσης.
Σήμερα, οι αγορές και το κεφάλαιο, στην προσπάθειά τους να βγάλουν τα σπασμένα της κρίσης έχουν πέσει πάνω στα κράτη. Και τα κράτη, μετακυλύουν το βάρος στους αδύναμους κρίκους. Στους μισθούς, τις κοινωνικές παροχές και τον δημόσιο πλούτο.
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι οι σημερινές ευρωπαϊκές ηγεσίες δεν έχουν ούτε την διάθεση, ούτε την επάρκεια να κάνουν έστω και την παραμικρή διαρθρωτική αλλαγή, ενάντια στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αρνούνται να καταλάβουν ότι η Ευρώπη του Μάαστριχτ πέθανε. Ότι η Ευρώπη στο σημείο που έχει φτάσει έχει δύο δρόμους: Ή αλλάζει ή διαλύεται. Προτιμούν να παραμένουν εγκλωβισμένες σε ψεύτικα διλήμματα.
Ευρώ η χάος.
Σκληρή λιτότητα ή χάος.
Αποφάσεις της 26ηςΟκτωβρίου ή χάος.
¨Όμως η πραγματικότητα ανατρέπει αυτά τα επιχειρήματα, μέρα με την ημέρα. Ο χαρακτήρας του κοινού νομίσματος, και η εμμονή στην πολιτική της λιτότητας και την ύφεσης, είναι ο συντομότερος και ασφαλέστερος δρόμος για το χάος. Κάθε σχέδιο ελέγχου της κατάστασης καταρρέει πριν περάσουν λίγες ημέρες.
Οι αποφάσεις του Ιουλίου τινάχτηκαν στον αέρα πριν καλά καλά ανακοινωθούν. Οι αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου είναι ήδη εκτός πραγματικότητας από την στιγμή που η κρίση σαρώνει την Ιταλία, αγγίζει τη Γαλλία ενώ ο ίδιος ο Γιούνκερ είπε δυνατά αυτό που πολλοί στην ευρωπαϊκή ηγεσία σκέφτονται. Ότι το χρέος της Γερμανίας είναι μεγαλύτερο από αυτό της Ισπανίας. Και οι συνθήκες που διαμορφώνονται δημιουργούν μια κατάσταση εκρηκτική.
Πολλά θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί αν είχαν εισακουστεί οι προτάσεις της ευρωπαϊκής αριστεράς. Για κοινό ευρωπαϊκό δανεισμό. Για την Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα, ως μηχανισμό τελευταίας καταφυγής. Σε αυτήν την περίπτωση η κρίση θα μπορούσε ακόμα και σήμερα να τεθεί υπό έλεγχο.
Αλλά, όπως ξέρουμε και από παλιότερες κρίσεις, οι κυρίαρχοι κύκλοι προτιμούν να βυθιστούν μαζί με το καράβι, παρά να παραχωρήσουν έστω και το ελάχιστο στο πεδίο των συσχετισμών δύναμης.
Και οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες συναινούν για μια φορά ακόμα σε αυτό το αυτοκτονικό σχέδιο. Βάζουν ως πρώτη προτεραιότητα την αποδόμηση του κοινωνικού συμβολαίου, ρισκάροντας να τινάξουν ολόκληρο το οικοδόμημα στον αέρα. Και έτσι φτάνουμε ακόμα και στο αδιανόητο πριν από λίγο καιρό. Να διακυβεύεται ακόμα και το δημοκρατικό κεκτημένο στην Ευρώπη.
Δεν ξέρουμε προς ποια κατεύθυνση θα εξελιχθούν τα πράγματα. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι όλα τα πιθανά σενάρια έχουν έναν μοναδικό κοινό παρονομαστή. Την άσκηση συντριπτικής πίεσης πάνω στην κοινωνία, και την κατάργηση κάθε κοινωνικού δικαιώματος που κατακτήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι είτε με ευρώ, είτε με ευρώ δύο ταχυτήτων είτε χωρίς ευρώ, όλες οι εξελίξεις σχεδιάζονται στην πλάτη των λαών, και με την πιο σκοτεινή προοπτική.
Για μας το δίλημμα δεν είναι παραμονή στο ευρώ της κοινωνικής εξαθλίωσης, ή επιστροφή στην δραχμή της κοινωνικής καταστροφής. Το πραγματικό δίλημμα είναι η συνέχεια ή η ανατροπή της σημερινής κατάστασης. Είναι να σωθούν από την κρίση οι κοινωνίες και όχι οι αγορές. Το πραγματικό δίλημμα είναι η διάλυση ή η επανίδρυση της Ευρώπης στην βάση της ουσιαστικής δημοκρατίας, της πλήρους απασχόλησης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της εθνικής αξιοπρέπειας και της ισότιμης συνεργασίας.
Αν λοιπόν τα σχέδια τους για τη διαχείριση της κρίσης βασίζονται στην προϋπόθεση ότι οι κοινωνίες, οι λαοί, ο κόσμος της εργασίας και της μόρφωσης, θα εξακολουθήσουν να είναι ο αδύναμος κρίκος, ας μην έχουν αυτή τη βεβαιότητα.
Οι λαοί έχουν αρχίσει ήδη να ξεσηκώνονται. Οι λαοί δεν πρόκειται να υποταχθούν στους σημερινούς συσχετισμούς δύναμης. Με τους αγώνες τους θα τους ανατρέψουν. Ας ξέρουμε λοιπόν ότι κάθε αγώνας εδώ στην Ελλάδα, είναι ταυτόχρονα αγώνας για την ζωή και την αξιοπρέπεια όλων των λαών της Ευρώπης. Και ότι κάθε αγώνας στην Ευρώπη, είναι αγώνας για ζωή και αξιοπρέπεια στην Ελλάδα.
Και σε αυτόν τον αγώνα η Ευρωπαϊκή Αριστερά είναι μπροστά, είναι η δύναμη της αλληλεγγύης. Είναι η δύναμη που γνωρίζει ότι η νίκη των ελλήνων εργαζομένων, η νίκη του ελληνικού λαού κόντρα στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο θα είναι μια νίκη και για λογαριασμό όλων των λαών της Ευρώπης. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Που στέλνουν αταλάντευτα ένα μήνυμα διεθνούς αλληλεγγύης, όταν τα αδέλφια και τα ξαδέλφια των άλλων κομμάτων της Ελλάδας στην Ευρώπη, ξερνούν απειλές, προσβολές και βρισιές απέναντι στον ελληνικό λαό.
Γιατί για τον κόσμο της εργασίας και τους λαούς της Ευρώπης, λύση δεν είναι η εθνική αναδίπλωση.
Λύση δεν είναι ο οικονομικός και νομισματικός ανταγωνισμός της μιας χώρας απέναντι στην άλλη, ιδιαίτερα των χωρών του Νότου που αντιμετωπίζονται ως αποδιοπομπαίος τράγος. Λύση είναι η επανίδρυση της Ευρώπης στη βάση της οικονομίας των αναγκών. Λύση είναι η επανίδρυση της Ευρώπης στη βάση της Αλληλεγγύης των λαών της.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Η αποτυχία της πολιτικής των Μνημονίων, και το δυνάμωμα των κινημάτων κοινωνικής αντίστασης, έχουν οδηγήσει το πολιτικό κατεστημένο στην Ελλάδα σε κινήσεις πανικού ενʼ όψει της λαϊκής ετυμηγορίας. Ένα είναι το μέλημά τους. Πως θα μπορέσουν να εφαρμόσουν την άθλια πολιτική τους, εμποδίζοντας με κάθε μέσον το άνοιγμα μια εναλλακτικής προοπτικής.
Στην προσπάθεια αυτή, επιστράτευσαν κάθε εφεδρεία. Επιστράτευσαν τον τεχνοκράτη κ. Παπαδήμο, για να συνεχίσει την ίδια ακριβώς πολιτική, έτσι ώστε να αποφύγουν οι ίδιοι το πολιτικό κόστος. Επιστράτευσαν τον κ. Σαμαρά, που τον μάζεψαν άρον άρον από τις δήθεν αντιμνημονιακές τους κορώνες, για να στηρίξει το καταρρέον σύστημα. Επιστράτευσαν ακόμα και την λαϊκιστική ακροδεξιά, χωρίς καν να έχουν ανάγκη τις ψήφους της. Μόνο και μόνο για να διευρύνουν την κοινοβουλευτική βάση της νέας κυβέρνησης και να αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο νέων διαφοροποιήσεων.
Και όλα αυτά για να συνεχίσουν τον ίδιο κατήφορο.
Να ξεπουλήσουν τον δημόσιο πλούτο.
Να καταργήσουν κάθε εργασιακό δικαίωμα.
Να ευθυγραμμίσουν τις δημόσιες δαπάνες με αυτές των χωρών της υποσαχάριας Αφρικής.
Να καταργήσουν την κοινωνική ασφάλιση.
Να στείλουν εκατομμύρια εργαζόμενους από τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα στην ανεργία.
Να ιδιωτικοποιήσουν και το τελευταίο δημόσιο αγαθό.
Ποιο είναι το αντάλλαγμα για όλα αυτά; Μήπως το περίφημο κούρεμα που περιλαμβάνεται στις αποφάσεις της 26ης Οκτώβρη; Μα με τα δις που θα πληρώσουμε την ίδια στιγμή για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, και με τις απαιτήσεις του εκπροσώπου του τραπεζικού κεφαλαίου, του κ. Τσαρλς Νταλάρα για επιτόκιο δανεισμού 8%, το κούρεμα αυτό πλέον δεν υπάρχει.
Και δεν υπάρχει ούτε μελλοντική δυνατότητα διαπραγμάτευσης του χρέους, καθώς η νέα δανειακή σύμβαση με την πονηρή μεταφορά του χρέους από το ελληνικό στο αγγλοσαξωνικό δίκαιο, μας μετατρέπει σε έρμαιο των τοκογλύφων δανειστών μας. Εγκαταλείπεται κάθε διαπραγματευτική δυνατότητα με τους τοκογλύφους ακόμα και σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι για την επιχείρηση αυτή επελέγη ο κ. Παπαδήμος. Φανατικός εχθρός κάθε αναδιαπραγμάτευσης του χρέους, και συνεπής υπερασπιστής των συμφερόντων των δανειστών μας. Η κυβέρνηση του κου Παπαδήμου, όμως, συγκροτήθηκε με αποκλειστικό σκοπό την υλοποίηση της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου. Μια συμφωνία που ήδη αποτελεί παρελθόν.
Συνεπώς, ο ιδρυτικός λόγος αυτής της κυβέρνησης, δεν υπάρχει. Κανένα λοιπόν τυπικό λόγο δεν έχει να παραμένει στην εξουσία. Παρά μονάχα για να αποφευχθεί η κρίση του ελληνικού λαού.
Κάνουν τα πάντα για να αποτρέψουν το ενδεχόμενο εκλογών.
Κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν τον λαό να εκφράσει την άποψή του.
Ας ξέρει, όμως, αυτός ο θίασος ποικιλιών, ο οποίος συναποτελεί το κόμμα του Μνημονίου ότι τα σχέδια εκτροπής και υποταγής της λαϊκής θέλησης δεν θα περάσουν.
Η διευρυμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν κρύβει την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα λέει ότι όσους και αν καταφέρνουν να μαζέψουν στην βουλή, στην κοινωνία θα παραμένουν μια αξιοθρήνητη μειοψηφία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Εμείς γνωρίζουμε καλά τα λόγια του Νίκου Πουλαντζά που έλεγε ότι ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δε θα υπάρξει.
Η μνημονιακή κυβέρνηση βάλθηκε να αποδείξει όχι μόνο ότι μνημόνιο και αριστερά είναι πράγματα ασύμβατα. Βάλθηκε να αποδείξει, ότι ο καπιταλισμός δεν χρειάζεται να είναι δημοκρατικός για να υπάρξει.
Έτσι, όμως, οδηγούνται στη πλήρη γελοιοποίηση.
Όταν οι νοσταλγοί της χούντας, οι κάπηλοι τους ρατσισμού και της ξενοφοβίας καμαρώνουν σε υπουργικές καρέκλες, δίπλα σε υποτιθέμενους δημοκράτες και σοσιαλιστές. Γιατί οι νοσταλγοί της χούντας και του Μεταξά είναι νοσταλγοί της χούντας. Τελεία και παύλα. Αυτό, ο λαός μας το ξέρει, όσο και αν η διαπλοκή προσπαθεί να τους φτιάξει προφίλ μεσαίου χώρου. Σε λίγο ο κ. Καρατζαφέρης θα συμπαρουσιάζει και τα δελτία των οκτώ. Αυτό το ξέπλυμα της ακροδεξιάς, η οποία ανησυχεί μήπως υπάρξει εκλογική συνεργασία της αριστεράς, θα είναι το επιστέγασμα ντροπής για το σύντομο και καταστροφικό πέρασμα του κ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία. Θα είναι και το στίγμα που θα ακολουθεί τον κ. Παπαδήμο.
Και επειδή πολύς λόγος γίνεται για τη διεθνή αποδοχή αυτής της κυβέρνησης, τους πληροφορούμε ότι η ευρωπαϊκή προοδευτική κοινή γνώμη είναι σοκαρισμένη από την ακροδεξιά συμμετοχή στη συγκυβέρνηση του μνημονίου.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Οι δυνάμεις που αντιμάχονται το μνημόνιο από προοδευτική σκοπιά συγκλίνουν μέρα με τη μέρα στους αγώνες.
Ένας νέος συνασπισμός κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων αναδεικνύεται. Με τα συνδικάτα, την αριστερά, τα κινήματα των πολιτών και τους δημάρχους που δεν μασάνε τα λόγια τους. Οργανώνει τις αντιστάσεις στα χαράτσια της ΔΕΗ, και αποτρέπει την διακοπή της ηλεκτροδότησης στα φτωχά νοικοκυριά. Υπερασπίζεται την ζωή και την αξιοπρέπεια ολόκληρης της κοινωνίας.
Είναι ένας συνασπισμός που δυναμώνει μέρα με την ημέρα.Γεμίζει πια τις πλατείες και τους δρόμους, αψηφώντας τους τόνους των δακρυγόνων, την καταστολή και την τρομοκρατία. Ξεδιπλώνεται σε όλους τους χώρους δουλειάς, στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Υπερασπίζεται τους αδύναμους μέσα από δίκτυα αλληλεγγύης στις γειτονιές. Αυτός ο συνασπισμός κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων έχει έρθει για να μείνει.
Έχει έρθει για να αψηφήσει τον φόβο και να αλλάξει το μέλλον. Έχει έρθει και θα συγκροτηθεί σε ένα Νέο Συνασπισμό Εξουσίας.
Και η δική μας αριστερά είναι περήφανη, που από την πρώτη στιγμή βρίσκεται στην πρωτοπορία αυτών των διεργασιών και των κοινωνικών αγώνων.
Ας επαναλάβουμε εδώ την υπόσχεση που δώσαμε από την πρώτη στιγμή στην κοινωνία. Κανένας μόνος του στην κρίση. Όλοι μαζί είμαστε πιο δυνατοί. Μπορούμε να τους σταματήσουμε. Με τη δύναμη των αγώνων και της αλληλεγγύης της κοινής δράσης και της συνεργασίας θα αποτρέψουμε κάθε σχέδιο κοινωνικής ισοπέδωσης. Θα ανοίξουμε νέους δρόμους ελπίδας και προοπτικής για το λαό μας. Θα μας βρίσκουν μπροστά τους σε κάθε τους βήμα, σε κάθε σχέδιο καταστροφής.
Το μέλλον δεν ανήκει σε εταιρείες και σε ισολογισμούς. Δεν ανήκει σε κερδοσκόπους, τοκογλύφους και γραφειοκράτες του καζινοκαπιταλισμού.
Το μέλλον ανήκει στους ανθρώπους, και οι άνθρωποι είναι αποφασισμένοι αυτό το μέλλον να το πάρουν στα χέρια τους. Δίνουμε μια μάχη μέρα με τη μέρα.
Απέναντι σε πανίσχυρα συγκροτήματα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Απέναντι σε μια πρωτοφανή εκστρατεία παραχάραξης της πραγματικότητας. Απέναντι σε ένα οργανωμένο σύστημα κατασυκοφάντησης των κοινωνικών αγώνων. Σε μια εκστρατεία, στην οποία συμπλέουν όλοι οι πρόθυμοι. Από τους ακροδεξιούς, τους εταίρους του πρώην δικομματισμού, αλλά και κάποιους που με λύπη είδαμε να κοντοστέκονται σαστισμένοι στη μέση του δρόμου.
Και τη μάχη αυτή, τη δίνουμε με περιορισμένα μέσα. Και με μια πίεση που αυξάνει διαρκώς, προκειμένου να αποδυναμωθεί η φωνή μας. Τη μάχη τη δίνουν πρώτα από όλα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην Αυγή και στον ραδιοφωνικό μας σταθμό. Με τεράστιες θυσίες και με πολύ μεγάλο προσωπικό κόστος.
Γιʼ αυτό καλούμε τον κόσμο της Αριστεράς, μέσα σε αυτό το γήπεδο, αλλά και έξω από αυτό. Να στηρίξει με αποφασιστικότητα έστω και με το υστέρημά του την φωνή και τη γραφή, το λόγο της αριστεράς, την Αυγή και το Κόκκινο.
Γιατί έτσι δίνει δύναμη στην δική του φωνή και στους δικούς του αγώνες.
Κάποιοι θα ήθελαν πολύ να επιβάλλουν ομοφωνία νεκροταφείου στο πεδίο της μαζικής επικοινωνίας. Δεν πρέπει να τους κάνουμε αυτή τη χάρη.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η Αριστερά δυναμώνει. Αλλά οι απαιτήσεις από την Αριστερά αυξάνονται ακόμα περισσότερο. Δεν μας αρκεί και δεν πρέπει να μας αρκεί να καταγράψουμε αυξημένα εκλογικά ποσοστά. Η κοινωνία δεν περιμένει αυτό από εμάς. Αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να συγκρουστούμε με τους συσχετισμούς δύναμης. Και να τους αλλάξουμε.
Η μάχη που έχουμε να δώσουμε, είναι σε τρία μέτωπα. Στο πεδίο των κοινωνικών αντιστάσεων, στην υπεράσπιση της δημοκρατίας και την οικοδόμηση της εναλλακτικής λύσης.
Ας τελειώνουμε και με το τελευταίο επιχείρημα του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος: ότι εναλλακτική λύση δεν υπάρχει.
Εναλλακτική λύση πάντα υπάρχει. Αρκεί να έχεις πάρει την απόφαση να αναμετρηθείς με τους συσχετισμούς δύναμης, και τους μηχανισμούς εξουσίας, στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Εναλλακτική λύση είναι να μπει φρένο στους κερδοσκόπους και τις αγορές. Γιατί αυτοί είναι σήμερα το μεγάλο πρόβλημα. Αυτοί είναι που χτίζουν την κυριαρχία τους, κρατώντας υποταγμένους τους λαούς με την θηλιά του χρέους.Εναλλακτική λύση είναι να φορολογηθεί ο πλούτος και το κεφάλαιο. Και όχι να πληρώνουν ξανά και ξανά αυτοί που δεν έχουν πλέον τίποτα να πληρώσουν, αυτοί που αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν ακόμα και στις καθημερνές τους ανάγκες. Εναλλακτική λύση είναι να επιβληθεί δημόσιος κοινωνικός έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα.
Και όχι να διοχετεύουμε κατά δεκάδες τα δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες, την ώρα που η υπόλοιπη κοινωνία στενάζει κάτω από το βάρος της ύφεσης, της ανεργίας και της φτώχειας.
Μας λένε που θα βρούμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις, πως θα εξασφαλίσουμε τα 8 δις της 6ης δόσης;
Απαντάμε.
Αυτόν και τον επόμενο μήνα στα ταμεία του κράτους προϋπολογίστηκε ότι θα μπουν 12 δις. Οι μισθοί και οι συντάξεις του δημοσίου είναι 3,5 με 4.
Οι επιχορηγήσεις προς τα λλα 3. ΣΥΜΦΩΝΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ. Άρα λεφτά για τις συντάξεις και τους μισθούς υπάρχουν από τα φορολογικά έσοδα. Αν θέλουν κι άλλα, μπορούν να τα βρούν από τρείς κυρίως πηγές. Εφοπλιστές, Φόρος τζίρου μεγάλων επιχειρήσεων, φόρος στις μεγάλες κινητές και ακίνητες περιουσίες. Αυτά χωρίς ρήξη με τα μνημόνια δε γίνονται.άλλα ασφαλιστικά άλλα 3. Και αυτά ΣΥΜΦΩΝΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΌ.
Άρα λεφτά για τις συντάξεις και τους μισθούς υπάρχουν από τα φορολογικά έσοδα.
Λεφτά για τους τόκους και τα χρεολύσια δεν υπάρχουν.
Αλλά ας το πείτε έτσι. Πείτε επιτέλους την αλήθεια στον ελληνικό λαό.
Απαντάμε επίσης. Εάν θέλετε τα 8 δις που είναι η έκτη δόση αντί να σφάζεται το λαό για να τα πάρετε από την τρόικα κάντε το εξής.;
Πάρτε 1 δις ειδική εισφορά επί του τζίρου των 500 πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων (αντί να μειώνεται ο φορολογικός συντελεστής για τα αδιανέμητα κέρδη από το 25% στο 20%)
Πάρτε 2 δις ειδική εισφορά των εφοπλιστών που η ετήσια συνεισφορά τους στα δημόσια έσοδα από φόρους είναι μόλις 12 εκατομμύρια ευρώ.
Πάρτε 3 δις ειδική εισφορά (πλέον ΦΜΑΠ) σε παντός τύπου ακίνητα (όχι μόνο κτίρια) στην Ελλάδα και κυρίως το εξωτερικό, αξίας πάνω από 500.000 ? κατά άτομο
Πάρτε 2 δις. ευρώ ειδική εισφορά επί μετοχών, ομολόγων, μεριδίων αμοιβαίων κεφαλαίων κλπ στην Ελλάδα και κυρίως στο εξωτερικό, αξίας πάνω από 50.000 ? κατ΄ άτομο.
Να τα 8 δις.
Να τη η 6η δόση για την οποία μας ζητάνε να υπογράψουμε είμαστε τα επόμενα 10 χρόνια δούλοι στα σκλαβοπάζαρα.
Θέλετε κι άλλα; Προχωρήστε άμεσα σε περιουσιολόγιο.
Ερευνήστε τις πανύψηλες καταθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, και κυρίως χτυπήστε τη φοροδιαφυγή (ύψους τουλάχιστον 12 δις ετησίως) μέσω της οποίας η Ελλάδα γέμισε με βίλες offshore, εξοχικές κατοικίες με άδεια ναΐσκου, κότερα με βιτρίνα τουριστικής επιχείρησης, εταιρικά αυτοκίνητα και ότι άλλο μπορούσαν από κοινού να σκαρφιστούν οι κυβερνώντες με τους πλούσιους φίλους τους.
Τέλος, στέλνουμε ένα μήνυμα στον κ. Βενιζέλο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον ευρωβουλευτή του στο Ευρωκοινοβούλιο θα συνεχίσει να ενοχλεί. Και εσάς και την Τρόικα και τους φοροφυγάδες της Ελβετίας που πίνουν νερό στο όνομά σας.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Για κάνουμε το μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, έχουμε ένα πολύτιμο εργαλείο, ένα πανίσχυρο όπλο. Το όπλο αυτό είναι η συνεργασία και ο κοινός βηματισμός.
Στις συνθήκες στις οποίες βρισκόμαστε, μια εκλογική ενότητα δεν αθροίζει απλώς δυνάμεις. Τις πολλαπλασιάζει.
Η ενότητα δεν υπερασπίζεται απλώς θέσεις. Κερδίζει καινούριες.
Η ενότητα δεν φτιάχνει απλώς μίνιμουμ προγράμματα. Ανοίγει νέα πεδία και ορίζοντες.
Σε αυτή τη βάση, ο ΣΥΡΙΖΑ, με επιμονή και υπομονή, προβάλλει την ανάγκη να υπάρξει η ευρύτερη δυνατή συνεννόηση όλων όσοι αγωνίζονται ενάντια στο ήδη συσπειρωμένο κόμμα του Μνημονίου, γύρω από ένα κοινό πολιτικό και κοινωνικό σχέδιο.
Όχι μόνο οι δυνάμεις της Αριστεράς, όλης της Αριστεράς. Αλλά και κάθε προοδευτική δύναμη που αρνείται να τοποθετήσει τον εαυτό της στο κόμμα του Μνημονίου. Οι δυνάμεις της Οικολογίας. Δυνάμεις που από θέση αρχών και αξιών κόβουν τους παλιούς δεσμούς τους με το ΠΑΣΟΚ.
Αλλά πρώτα και κύρια οι δυνάμεις του τεράστιου και πολύμορφου κινήματος κοινωνικών αντιστάσεων, καθώς και οι απλοί άνθρωποι που δεν βλέπουν τον εαυτό τους και τις πολιτικές τους αξίες να συμβιβάζονται πια με το απογυμνωμένο και υπό κατάρρευση δικομματικό σύστημα.
¨Όλες αυτές οι δυνάμεις, μπορούν και πρέπει να παραμερίσουν τις διαφορές τους. Να βαδίζουν βάζοντας μπροστά αυτά που μας ενώνουν.
Και να βάλουν τα θεμέλια για έναν Νέο πολιτικό και κοινωνικό Συνασπισμό Εξουσίας, που θα κάνει πραγματικότητα την ανάγκη για έναν εναλλακτικό δρόμο.
Και θα πούμε άλλη μια φορά δημόσια από αυτό εδώ το βήμα: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκφωνεί την γραμμή της ενότητας για να φανεί καλός.
Ούτε για να αποκομίσει οφέλη στον εσωτερικό ανταγωνισμό της Αριστεράς.
Αν διακηρύσσουμε την ανάγκη για ενότητα, είναι γιατί πιστεύουμε ότι αυτό είναι σήμερα το σωστό. Γιατί είναι αυτό που περιμένει από εμάς η κοινωνία. Και γιατί είναι αυτό που πρέπει να γίνει.
Δεν έχουμε αυταπάτες. Γνωρίζουμε ότι κάποιες ηγεσίες δεν αισθάνονται άνετα με μια τέτοια προοπτική. Και ότι η δυσπιστία, η επιφύλαξη και ο ανταγωνισμός, υπάρχουν ακόμα ανάμεσα στις γραμμές μας.
Γνωρίζουμε όμως και κάτι άλλο. Ότι η ανάγκη να προχωρήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση είναι περισσότερο ώριμη στην κοινωνία από κάθε άλλη φορά.
Και αυτή η ανάγκη, που ωριμάζει στα κοινωνικά μέτωπα, στους δρόμους και στους χώρους δουλειάς, πρέπει να περάσει και μέσα στα πολιτικά γραφεία.
Οφείλουμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών, την στιγμή που το σύστημα εξουσίας καταρρέει και ο λαός περιμένει το κάλεσμα της συσπείρωσης και της κοινής δράσης.
Το κάλεσμά μας δεν είναι συναισθηματικό. Είναι βαθειά πολιτικό.
Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις της αριστεράς και της δημοκρατικής παράταξης, σε όλους τους πολίτες που επαναπροσδιορίζονται στη βάση των κοινωνικών τους αναγκών και των ταξικών τους συμφερόντων και τους λέμε. Μπορούμε να γίνουμε η πρώτη πολιτική δύναμη.
Με μια εκλογική συνεργασία πάνω σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα απεμπλοκής από το μνημόνιο της χρεοκοπίας. Απαιτώντας την απλή αναλογική.
Αυτή η πρόταση μας από τον Ιούνιο που διατυπώθηκε ευθαρσώς έχει πυροδοτήσει συζητήσεις και εξελίξεις.
Γνωρίζαμε από την αρχή τις δυσκολίες, γνωρίζουμε όμως και τη δυναμική που έχει δημιουργήσει. Είμαστε πολύ πιο αισιόδοξοι από τον Ιούνιο.
Τους καλούμε λοιπόν όλους και τους λέμε.
Ας κάνουμε τον εφιάλτη της διαπλεκόμενης ακροδεξιάς πραγματικότητα. Ας συγκροτήσουμε μια εκλογική συνεργασία που θα γίνει πρώτη πολιτική δύναμη.
Ας κάνουμε όλοι ένα βήμα πίσω στην κομματική αυτοσυντήρηση και πολλά βήματα μπρός στη σωτηρία του λαού μας.
Η κοινωνία ξέρει, προχωράει πιο γρήγορα από τις ηγεσίες, ανταποκρίνεται ήδη στις νέες ανάγκες.
Όποιος επιμένει να κλείνει τα μάτια, ψάχνοντας να βρει αριστερούς οπορτουνιστές, δεξιούς αναθεωρητές, υπερασπιστές του Μάαστριχτ και αναχώματα του δικομματισμού, αργά η γρήγορα θα έρθει αντιμέτωπος με το αδιέξοδο.
Δεν είναι λοιπόν ώρα να εγκλωβιζόμαστε σε αδιέξοδα. Είναι η ώρα να αντιστοιχηθούμε με τις απαιτήσεις των καιρών.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Η ευθύνη και το χρέος της Αριστεράς είναι να βρεθεί στην πρώτη γραμμή ενός γιγάντιου κοινωνικού κινήματος που θα κάνει επιτέλους τον νεοφιλελευθερισμό παρελθόν.
Το μήνυμά μας πρέπει να είναι σαφές: η ώρα για κάτι τέτοιο έχει έρθει.
Η ώρα να αλλάξουμε το μέλλον είναι τώρα.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS