Σήμερα η βία ασκείται σε όλους τους τομείς της ζωής, όπως συνέβαινε άλλωστε πάντα στην ανθρώπινη ιστορία. Η σωματική και η ψυχική βία ασκούνται με σκοπό την επιβολή και την εξουσία, μια επιβολή που σχετίζεται με την ιδιοκτησιακή άποψη ως προς το σώμα της άλλης, με την αντικειμενοποίηση του γυναικείου σώματος.
Η αχόρταγη δίψα για κέρδος που συνδέεται με τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την πείνα, την περιθωριοποίηση στις οποίες ωθούνται οι λαοί, ειδικά σε μια περίοδο παγκόσμιας κρίσης, εντείνει τα φαινόμενα βίας. Στις χώρες που ο πόλεμος δε σταμάτησε ποτέ, ο κύκλος της ιστορίας επαναλαμβάνεται: πρώτα θύματα οι γυναίκες, που χρησιμοποιούνται ως «μέσο» επιβολής της νίκης, τρόπαια της εξουσίας ή σώματα αναπαραγωγής του εκάστοτε εισβολέα.
Η βία κατά των γυναικών έχει πολλές μορφές. Μιλάμε για τις φτωχές, τις άνεργες, τις κακοπληρωμένες, χωρίς καμιά κοινωνική προστασία. Θύματα σωματικής βίας, σεξουαλικής κακοποίησης και εμπορίας για σεξουαλική εκμετάλλευση. Οι κοινωνικά αποκλεισμένες δεν μπορούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Ζούμε σε μια πατριαρχική κοινωνία που αναπαράγει όλες τις παλιές δομές της. Η σωματεμπορία ποτέ δεν καταργήθηκε, μια από τις επεκτάσεις της είναι το άθλιο φαινόμενο του trafficking. Η κοινωνία εθελοτυφλεί, νομίζοντας πως τέτοια φαινόμενα είναι μακριά από τον περίγυρό της. Όμως στο εμπόριο ανθρώπων ένοχοι είναι οι πελάτες, μαζί με την πολιτεία που δεν προνοεί για τα μέλη της.
Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει και το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας, ένα ακόμη θέμα-ταμπού που η αναγνωρισιμότητά του δεν πρέπει να μείνει μόνο στα χαρτιά και τους νόμους. Λείπουν οι υποδομές πρόληψης και αντιμετώπισης. Ξενώνες κακοποιημένων γυναικών δεν υπάρχουν πλέον, ενώ με αγωνία και επιφύλαξη περιμένουμε να δούμε την πραγματοποίηση των εξαγγελιών από τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων σχετικά με τη δημιουργία 15 τέτοιων ξενώνων. Ποια μέτρα όμως λαμβάνονται για την αποτροπή τέτοιων φαινομένων;
Αν δεν υπάρξει συστηματική παρέμβαση της πολιτείας, ξεκινώντας από τη διαπαιδαγώγηση στα σχολεία και φτάνοντας μέσα από τα όρια της «απόρθητης» οικογενειακής δομής, η βία κατά των γυναικών θα εξακολουθήσει εντονότερα λόγω και των προβλημάτων που δημιουργεί η κρίση.
Δυστυχώς η έμφυλη διάσταση των κοινωνικών φαινομένων είναι μία «ακριβή» υπόθεση, που συχνά αντιμετωπίζεται ως δευτερεύουσας σημασίας.
Ο Συνασπισμός θεωρεί ότι απαιτείται μία συνολική στρατηγική για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών, όπως ένας ενιαίος νόμος σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο όπως ζητεί και το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Μη μένοντας όμως μόνο στη θέσπιση, έχουμε ως στόχο την εφαρμογή των απαραίτητων και αναγκαίων κοινωνικών μέτρων που θα εξαλείψουν όλα τα προαναφερθέντα φαινόμενα που σχετίζονται με την έμφυλη βία.
Ο μόνος δρόμος ενάντια σε κάθε μορφή βίας και καταπίεσης είναι ο αγώνας. Αυτός ο αγώνας γυναικών και αλληλέγγυων ανδρών στην εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών χρειάζεται για να μη ξεθεμελιωθεί κάθε κατάκτηση του γυναικείου κινήματος, για την αποφασιστική διεκδίκηση της ισότητας των φύλων.
Τμήμα Φεμινιστικής Πολιτικής
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS