ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρακάτω Πρακτικό δεν αποτελεί το τελικό κείμενο, διότι εκκρεμούν ορθογραφικές, συντακτικές και νομοτεχνικές διορθώσεις.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΜΒ΄
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011
Μόνη συζήτηση επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2012».
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κανένας προϋπολογισμός προφανώς –και το ξέρουμε όλες και όλοι- δεν είναι ένα ουδέτερο κείμενο, δεν είναι ένα τεχνοκρατικό κείμενο. Είναι πολιτικές επιλογές, προφανώς μέσα σε πλαίσια σε όρια, σε δεδομένες δυνατότητες και συνθήκες, αλλά είναι πολιτικές επιλογές.
Τούτος εδώ ο Προϋπολογισμός φτάνει στα άκρα ενός τυφλού συστήματος πολιτικών επιλογών, που επιμένει αυτή η Κυβέρνηση -όπως και η προκάτοχός της κυβέρνηση, την οποία διαδέχεται με την αλλαγή του Πρωθυπουργού- στο ίδιο μοτίβο.
Στην κρίση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι αδιανόητη η λιτότητα για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους μικρομεσαίους, τα φτωχά στρώματα. Είναι αδιανόητη η ασυδοσία των τραπεζών και είναι αδιανόητη η προσδοκία σε συνθήκες κρίσης της ανάπτυξης μέσα από τις ιδιωτικές επενδύσεις. Αυτά τα τρία αποτελούν -όχι μόνο στον Προϋπολογισμό αλλά και στα τρία κόμματα που στηρίζουν αυτήν την Κυβέρνηση και στις επιλογές τους- το Ευαγγέλιο, ενώ παντού σʼ όλον τον κόσμο βοά και η επιστήμη και τα συνδικάτα και τα κινήματα και οι άνθρωποι που προσπαθούν να αντιδράσουν σʼ αυτό το πλέγμα οργανωμένων πολιτικοοικονομικών συμφερόντων και δοξασιών και να πουν: Όχι λιτότητα, αλλά στήριξη των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, όχι ασυδοσία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά έλεγχος, εθνικοποίηση, άμεση, γενικευμένη, με όλους τους τρόπους και γενναίο στρατηγικό πρόγραμμα επενδύσεων, που να έχει μελετηθεί με βάση τις ιδιαιτερότητες, τις ανάγκες, τις προτεραιότητες της χώρας.
Εάν θέλει να μιλήσει κανείς με συνθήκες λογικής, αυτοί οι τρεις πυλώνες -για μια εναλλακτική και ριζικά διαφορετική αντιμετώπιση και αντίθετη πορεία για το ξεπέρασμα της κρίσης, για την αντιμετώπιση χωρίς να ισοπεδωθεί η κοινωνία, χωρίς να εξουθενωθεί ο πληθυσμός, χωρίς να δημιουργηθούν πολλαπλές οδυνηρές παρενέργειες κάθε είδους, κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές, ανθρώπινες- είναι απολύτως λογικό να τεθούν σʼ αυτήν την κατεύθυνση. Κι όμως δεν τίθενται. Γιατί; Γιατί υπάρχει η Αριστερά που έχει τα genius μυαλά ενώ οι άλλοι δεν έχουν; Υπάρχει ειδική σοφία; Όχι. Είναι το πλέγμα των συμφερόντων. Αυτό το πολιτικό σύστημα πλέον και το ελληνικό και το ευρωπαϊκό και το διεθνές είναι απόλυτα υποταγμένο. Επομένως, πράγματι οι λύσεις δεν είναι εύκολες και δεν είναι λύσεις απλώς μίας διόρθωσης της πολιτικής, είναι λύσεις ριζικών ανατροπών.
Όμως, αυτό δεν χρειάζεται να το επαγγέλλεται μόνο η Αριστερά, απαιτείται να το επαγγέλλεται κάθε δημοκρατική δύναμη που έχει ως αναφορά τη λαϊκή κυριαρχία, την κοινωνική δικαιοσύνη και τον αυτοκαθορισμό των κοινωνιών, των ανθρώπων και των πολιτισμών τους. Διαφορετικά όλα τα άλλα οδηγούν σε έναν τέτοιο ανορθολογισμό, που πράγματι, κύριε Κιλτίδη, το μόνο που μένει είναι οι προσευχές. Όχι γιατί έτσι έχουν τα πράγματα σώνει και καλά, αλλά γιατί ακριβώς επιλέγονται και ακολουθούνται αυτές οι πολιτικές.
Συζητάμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έναν Προϋπολογισμό μίας κυβέρνησης που αποκαλείται «εθνικής ενότητας», «εθνικής σωτηρίας», «έκτακτης ανάγκης». Μην ξεχνάμε –κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό και δεν μπορεί κανείς να υπεκφύγει απʼ αυτό- ότι αυτή η Κυβέρνηση χρειάστηκε να σχηματιστεί γιατί η προηγούμενη έπεσε. Αυτό συνέβη κατʼ ουσίαν, επεσε υπό την πίεση των λαϊκών κινητοποιήσεων και της λαϊκής κατακραυγής. Δεν ολοκληρώθηκε η πτώση της, ήρθε ακριβώς αυτή η διαδικασία της «εθνικής σωτηρίας», για να προλάβει τις μεγαλύτερες συνέπειες από την πτώση αυτής της κυβέρνησης που είχαμε μέχρι πριν τρεις εβδομάδες. Μία κυβέρνηση που είχε αποτύχει σε όλους τους σκοπούς εκτός από έναν, να προωθήσει σʼ αυτά τα δύο χρόνια με έναν δραστικό και βίαιο τρόπο την πιο μεγάλη αναδιανομή πλούτου που έχει συντελεστεί στη χώρα μας επί πολλές δεκαετίες σε βάρος των λαϊκών τάξεων και υπέρ των πλουσίων και σε βάρος του δημοσίου. Έχει συμβεί αυτό ή δεν έχει συμβεί; Η κρίση είναι για όλους;
Η Ελλάδα, παρά την κρίση, συγκριτικά τουλάχιστον αλλά και πραγματικά παραμένει στη χωρία των λεγομένων πλουσίων χωρών με 230 δισεκατομμύρια πέρυσι και 220 δισεκατομμύρια ευρώ τώρα Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. Μπορούμε να κάνουμε τεράστια συζήτηση για τη δομή, για το ένα, για το άλλο, αλλά αυτό παράγεται. Και παράγεται μα από υπηρεσίες, μα από έτσι, από αλλιώς, αλλά παράγεται. Και παράγεται από εργαζόμενους ανθρώπους, δεν πέφτει από τον ουρανό, ούτε από τα δάνεια. Παράγεται.
Ποιο ήταν πάντα το πρόβλημα των προϋπολογισμών και αυτού, αλλά και πολλών άλλων προηγούμενων, ακόμα και την περίοδο της ανάπτυξης; Ότι δεν είχαν τη βασική κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης, της δίκαιης διανομής του πλούτου, ήταν προϋπολογισμοί αδικίας, προϋπολογισμοί ιδιοτέλειας υπέρ των πλουσίων και υπέρ των επιχειρήσεων και με έναν τέτοιο τρόπο μάλιστα, που όχι μόνο ήταν άδικος, αλλά οδηγούσε ακριβώς μέσα από αυτήν τη διαδικασία στα ελλείμματα και στην αύξηση του χρέους και στο δανεισμό.
Το χρέος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιμένουμε εμείς του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν είναι μόνο προϊόν κακοδιοίκησης ή άλλων παθογενειών της ελληνικής οικονομικής ή πολιτικής και διοικητικής ζωής, αλλά είναι προϊόν κυρίως και κατʼ εξοχήν την άδικης διανομής του πλούτου. Η διάβρωση του κράτους και η συναλλαγή δεν έχει γίνει μόνο από το κομματικό κράτος και τα ρουσφέτια, αλλά έχει γίνει από τη διείσδυση του ιδιωτικού κεφαλαίου σε όλους τους τομείς της διοίκησης και κυρίως στους νευραλγικούς, στην πολεοδομία, στην εφορία και σε πολλούς άλλους, όπως επίσης και στους περίφημους δημόσιους οργανισμούς, τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ κ.λπ..
Οι υπερκοστολογημένες αδειοδοτήσεις έργων για χάρη του κεφαλαίου, αυτού που οι ίδιοι κάνουν τους διαγωνισμούς και τις μελέτες και συντάσσουν τα σχέδια των προκηρύξεων των διαγωνισμών και η συναλλαγή με τις διοικητικές δομές του κράτους, αλλά και με τις πολιτικές εκπροσωπήσεις, ανεβάζουν χρόνια τώρα το κόστος κάθε επένδυσης σε δυσθεώρητη επένδυση που την πληρώνει το δημόσιο.
Και από αυτήν τη συναλλαγή προκύπτει όχι μόνο η φοροδιαφυγή που είναι ποινικό αδίκημα, αλλά και το ότι ποτέ δεν υλοποιείται ένα σχέδιο για τον εξορθολογισμό και εκσυγχρονισμό της διαδικασίας ελέγχου της φοροδιαφυγής. Κυρίως, όμως, προκύπτει και η μόνιμη φοροαποφυγή. Αμφιβάλλει κανείς ότι τα μετρήσιμα μεγέθη και όχι στη μέγιστη εκδοχή τους, όχι στην εκδοχή της ιδανικής σύλληψης της φοροδιαφυγής ή της δίκαιης κατανομής, αλλά στη σχετική τους, στην εξαιρετικά σχετικά τους κατεύθυνση, θα είχαν οδηγήσει την ελληνική οικονομία στο να είναι οικονομία χωρίς ελλείμματα και χωρίς χρέη;
Γιατί, λοιπόν, αυτά θεωρούνται αδιέξοδα ή μάλλον θεωρούνται ότι δεν μπορούν να επιδιωχθούν; Βέβαια, τον τελευταίο καιρό γίνονται πάμπολλες αναφορές και με διάφορους τρόπους για το κυνήγι των φοροφυγάδων που διαφεύγουν ή των οφειλετών του δημοσίου. Καλή κίνηση. Όμως, θα πρέπει να συνεχιστεί και να μεθοδευθεί όχι επικοινωνιακά, αλλά ως μια δίκαιη οργάνωση της υλοποίησης αυτού που το ελληνικό Σύνταγμα προβλέπει.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ελληνικό Σύνταγμα στο δεύτερο μέρος του έχει τίτλο –και όχι τυχαία- «Ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα». Αυτή η κατηγορία, αυτό το κεφάλαιο «Ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα» αρχίζει με το άρθρο 4 και αφού λέει ότι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου στην πρώτη παράγραφο, φτάνει στην πέμπτη παράγραφο και λέει ότι οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, σʼ αυτά δηλαδή που έχει ανάγκη μια δημόσια οικονομία για να λειτουργήσει και να καλύψει τις ανάγκες της, όπως θα τα προϋπολογίσει μια κυβέρνηση που είναι κοντά στην κοινωνία και που πραγματικά μπορεί να επιδιώξει την κατά το δυνατόν μέγιστη ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας.
Στα δημόσια βάρη, λοιπόν, συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις οι Έλληνες πολίτες ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Υπάρχει τίποτα πιο καθαρό από αυτό; Κι όμως, σε όλη αυτή την πολιτική των δύο τελευταίων χρόνων παροξύνθηκε σε τέτοιο βαθμό αυτή η παραβίαση της συνταγματικής επιταγής «ανάλογα με τις δυνάμεις τους» που να μη μπορεί να το χωρέσει ανθρώπινος νους. Τι αναλογικότητα έχει αυτή τη στιγμή το Μνημόνιο ή αυτός ο Προϋπολογισμός ή ο περσινός, αναφορικά με την πραγματική φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων πολιτών; Οι παραπηγματούχοι σεισμόπληκτοι των Γρεβενών αποτελούν την αναλογική εφαρμογή της συνταγματικής αυτής επιταγής; Υπάρχει περίπτωση να αποδείξει κανείς Υπουργός ότι τηρήθηκε στοιχειωδώς αυτή η διάταξη του Συντάγματος, η παράγραφος 5 του άρθρου 4;
Και δεν έχω καμμιά ιδιαίτερη τάση να μιλώ για την αντισυνταγματικότητα ή το ένα ή το άλλο. Όμως, εδώ τα πράγματα είναι εμφανή. Θα μιλήσουμε μόνο για την έκτακτη ανάγκη; Μα, ακριβώς η έκτακτη ανάγκη είναι που απαιτεί αυτή την εφαρμογή της συνταγματικής επιταγής.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτή η άδικη και καταστροφική πολιτική δεν μπορεί να γίνει δεκτή από την ελληνική κοινωνία. Και δεν μπορεί να γίνει δεκτή όχι γιατί το λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ ή ο οποιοσδήποτε άλλος, αλλά δεν γίνεται δεκτή γιατί δεν την αντέχει η ελληνική κοινωνία. Ξεπερνά τα όρια. Και αυτό δεν μπορεί να λυθεί με την επίκληση των θυσιών του ελληνικού λαού, για τις οποίες αισθανόμαστε ότι πράγματι πρέπει να τις τιμάμε και όλα αυτά κροκοδείλια τα οποία συνεχώς ακούμε είτε από Υπουργούς, είτε από τον προηγούμενο Πρωθυπουργό. Ο νέος Πρωθυπουργός δεν έχει φτάσει ακόμα σʼ αυτό το σημείο. Τουλάχιστον εγώ δεν τον έχω ακούσει να λέει κάτι τέτοιο και ελπίζω να το αποφύγει, τουλάχιστον για λόγους αξιοπρέπειας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα επιμείνω σε ένα-δυο ζητήματα για όσο μου το επιτρέπει ο χρόνος.
Λέμε για το εφοπλιστικό κεφάλαιο και επιμένουμε ότι υπάρχουν ογδόντα έξι φοροαπαλλαγές. Είναι χαρακτηριστικό ότι και από τα στοιχεία αυτού του Προϋπολογισμού, όπως και των προηγούμενων, από τον Κωδικό «0141» που αφορά στο φόρο των πλοίων προκύπτει η είσπραξη μόλις 13, περίπου 14 εκατομμυρίων ευρώ. Πρόκειται για φοροαπαλλαγές σε ογδόντα έξι περιπτώσεις σε ναυτιλιακές επιχειρήσεις και εφοπλιστές.
Η ΔΟΥ πλοίων στον Πειραιά για το έτος 2000 βεβαίωσε από τη ναυτιλιακή δραστηριότητα 306 –περίπου 307- εκατομμύρια ευρώ. Εισέπραξε 200 εκατομμύρια. Δεν μπόρεσε να εισπράξει 106 για διάφορους λόγους και ο λογαριασμός της είναι πολύ πιο κάτω από μια συνοικιακή ΔΟΥ. Αυτό γίνεται με το αντεπιχείρημα του συναλλάγματος. Δείτε τα στοιχεία. Ίσως λόγω της κρίσης και πολλών άλλων αιτιών, το ναυτιλιακό συνάλλαγμα διαρκώς πέφτει.
Όμως, εκείνο που έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία, γιατί προβάλλεται ως σημαία των επιχειρημάτων, είναι ότι τα πλοία θα φύγουν από την ελληνική σημαία. Ε, λοιπόν, σας λέω, κύριοι συνάδελφοι, ότι το 1990 το ποσοστό των πλοίων με ελληνική σημαία επί του συνόλου του στόλου ήταν πάνω από 45%. Σήμερα, το 2010 και με όλες αυτές τις φοροαπαλλαγές ήταν 34%.
Στο δε πίνακα με τη χωρητικότητα, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Αυτά είναι στοιχεία από το Ναυτικό Επιμελητήριο της Ελλάδας. Κι όμως, άλλες πηγές λένε ότι αυξήθηκε ο αριθμός των πλοίων με ελληνική σημαία. Αυτές χρησιμοποιούν μόνο τον αριθμό, χωρίς να τον συγκρίνουν με τη συνολική αύξηση των πλοίων που έχουν οι Έλληνες πλοιοκτήτες, η οποία εκτοξεύθηκε τα τελευταία δέκα, είκοσι χρόνια. Τα περισσότερα δεν τα έχουν με ελληνική σημαία. Και το ποσοστό διαρκώς πέφτει, παρά τα όσα τους δίνει το ελληνικό κράτος και οι κυβερνήσεις. Είναι αυτό δίκαιο και ειδικά σε στιγμές κρίσης που κινδυνεύει η πατρίδα, η χώρα, η κοινωνία; Αποτελεί αυτό εφαρμογή του Συντάγματος;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει και άλλη μια πολύ σημαντική παράμετρος που έχει να κάνει με τη μείωση των στρατιωτικών δαπανών.
Είναι αμφισβητούμενη η θεωρία ότι οι στρατιωτικές δαπάνες και οι εξοπλισμοί αφορούν την άμυνα της χώρας. Είναι μια συζήτηση που την έχουμε κάνει πολλές φορές τα τελευταία δυο χρόνια στην Επιτροπή Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων. Δυστυχώς υπάρχουν πάρα πολλά στοιχεία που λένε ότι δεν συμβαίνει αυτό και ότι αντίθετα, η διπλωματία των εξοπλισμών και οι ΝΑΤΟικές δεσμεύσεις επιβαρύνουν όλη αυτή την εξαιρετικά οδυνηρή για την ελληνική κοινωνία αύξηση των εξοπλισμών και των στρατιωτικών δαπανών.
Οι ασκήσεις της Ελληνικής Αεροπορίας στην έρημο Νέγκεφ στο Ισραήλ προ ενός μηνός, πόσο κόστισαν; Ποιος μπορεί να μας εξηγήσει τη σκοπιμότητά τους; Ποιος μπορεί να μας εξηγήσει σε συνθήκες κρίσεις τη σκοπιμότητά τους; Είναι ένα μικρό ερώτημα από τα πάρα πολλά.
Απʼ όλο το δημόσιο και τα Υπουργεία, έχουμε μία αύξηση του προϋπολογισμού στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη κατά 4,4%. Δεν διορίζονται πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, ενώ έχουν εκλεγεί ακριβώς γιατί είναι παγωμένες οι πιστώσεις. Γιατί έχουμε αύξηση του προϋπολογισμού στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη; Όχι για τους υπηρετούντες αστυνομικούς, που το εισόδημά τους πέφτει, αλλά για να προσληφθούν ειδικοί φρουροί. Η πρόσληψη ειδικών φρουρών καταστρατηγεί τη διαδικασία των γενικών εξετάσεων. Αντιλαμβανόμαστε πώς λειτουργούν τα πράγματα;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι θυσίες που καλείται να κάνει η ελληνική κοινωνία, σιγά-σιγά γιʼ αυτές τις θυσίες καλείται να ανταποκριθεί και όλη η ευρωπαϊκή κοινωνία. Σήμερα η τύχη, η μοίρα της Ελλάδας, της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού λαού, των Ελλήνων εργαζομένων, κάθε μέρα που περνά συνδέεται όλο και πιο στενά με την τύχη των Πορτογάλων, των Ιρλανδών, των Ισπανών, των Ιταλών, των Γερμανών, των Ολλανδών εργαζομένων. Εκεί μπορεί να έχουν πιο ανεβασμένο βιοτικό επίπεδο, μπορεί να έχουν μια γερή παραγωγική βάση, αλλά μέρα με τη μέρα, εβδομάδα με την εβδομάδα η κρίση χτυπάει και εκεί. Αυτή είναι η Ευρώπη που πρέπει να ενωθεί. Το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις της χριστιανοδημοκρατίας και της σοσιαλδημοκρατίας, αυτές οι πολιτικές δυνάμεις, αποδείχθηκε ότι δεν μπορούν να ενώσουν την Ευρώπη. Κι αυτό γιατί είναι υποταγμένες στα συμφέροντα των κεφαλαιουχικών συγκροτημάτων και των υπερεθνικών κυρίως χρηματοπιστωτικών πια συμφερόντων.
Απέναντι σε αυτά η ενότητα της Ευρώπης είναι υπόθεση των εργαζομένων και όχι υπόθεση αυτών των Κυβερνήσεων και αυτών των συμφερόντων.
Αυτός ο προϋπολογισμός και δεν πρόκειται να υλοποιηθεί και είναι μια απατηλή εικόνα. Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί να γίνει δεκτός εξαιτίας κυρίως της τεράστιας αδικίας που επαγγέλλεται και επιχειρεί να υλοποιήσει.
Ευχαριστώ.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS