Φίλες και φίλοι,
Η κρίση έχει ονοματεπώνυμο. Δεν είναι κάτι αόριστο, δεν είναι κάτι που έχει να κάνει με την ελληνική ιδιαιτερότητα. Η κρίση είναι συστημική, είναι ευρωπαϊκή, είναι παγκόσμια.
Μόνο που σε αυτήν την παγκόσμια κρίση δεν ξεκινάμε όλοι οι λαοί από την ίδια αφετηρία.
Η χώρα μας εδώ και δύο χρόνια έχει μετατραπεί σε δοκιμαστικό σωλήνα.
Ζήσαμε μία εφιαλτική διετία.
Η επίθεση που δέχτηκε η κοινωνία και η πραγματική οικονομία ήταν ανελέητη.
Και όλα αυτά για να μας πουν σήμερα που η κρίση χτυπά πλέον και τον πυρήνα της ευρωζώνης, ότι στην καλύτερη περίπτωση σε μια δεκαετία σκληρών θυσιών θα έχουμε τα ίδια μεγέθη στο δημόσιο χρέος με αυτά που είχαμε μπαίνοντας στη κρίση.
Αλλά με άλλους όρους θα μπει στη δίνη της παγκόσμιας ύφεσης, ο Γάλλος ακόμα και ο Ιταλός που τώρα συνειδητοποιεί ότι το χρέος της Ιταλίας είναι 6 φορές μεγαλύτερο από της Ελλάδας και άρα το πρόβλημα της Ευρώπης δεν ήταν οι τεμπέληδες Έλληνες που τα έφαγαν μαζί.
Οι έλληνες όμως, που καθόλου τεμπέληδες δεν είναι, έχουν ξεπεράσει κάθε όριο αντοχής.
Ψάχνουν δήθεν να βρουν το λίπος της ελληνικής οικονομίας. Το λίπος έχει μεταφερθεί στις τράπεζες της Ελβετίας και είναι αφορολόγητο.
Εδώ και καιρό δεν ακουμπούν το λίπος, αλλά το μεδούλι.
Στραγγαλίζοντας τη μικρομεσαία επιχείρηση πίνουν το μεδούλι της ελληνικής οικονομίας.
Πρόκειται για μια βίαιη επιχείρηση αναδιανομής του πλούτου και κοινωνικής κατεδάφισης.
Πρόκειται για ένα βίαιη επιχείρηση καταστροφής της μεσαίας τάξης και του εμπορικού κόσμου, των εργαζομένων και των πιο αδύναμων στρωμάτων.
Οι πιο δυναμικοί κλάδοι, όπως είναι το εμπόριο και οι επιχειρήσεις, βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή στη δίνη της ύφεσης, της διόγκωσης του χρέους, της ανεργίας και της δραματικής πτώσης του εισοδήματος των εργαζομένων.
Μισθοί και συντάξεις έφτασαν σε επίπεδο προνοιακών επιδομάτων.
Η ανεργία έχει ξεπεράσει όλα τα ρεκόρ, στην Ευρώπη δεν μιλούν πια για ανεργία σε επίπεδα Ισπανίας, αλλά σε επίπεδα Ελλάδας.
Η κατανάλωση βυθίστηκε και μαζί της όλος ο εμπορικός κόσμος.
Αυτή η πολιτική σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και η εφαρμογή της στη χώρα μας που επιλέχτηκε ως το πειραματόζωο, δεν είναι απλά λάθος φάρμακο σε λάθος δόση.
Είναι συνειδητή επιλογή χορήγησης δηλητηρίου στην κοινωνία και στην οικονομία.
Σε μία οικονομία που οδεύει στον πέμπτο χρόνο ύφεσης, φαινόμενο που χρονικά ξεπερνά ακόμα και την περίοδο της κατοχής, κάποιοι φανατικά προσηλωμένοι και ταλιμπαν του νεοφιλελευθερισμού, επιμένουν ακόμα.
Αποτύπωσαν την ίδια καταστροφική πολιτική στον προϋπολογισμό, ετοιμάζονται να αποτυπώσουν την ίδια πολιτική σε νέο μνημόνιο και μία ακόμα χειρότερη δανειακή σύμβαση.
Καταδικάζουν την κοινωνία και την πραγματική οικονομία σε ισόβια κάθειρξη.
Για τον προϋπολογισμό, δεν ισχύει μόνο αυτό που εμείς ονομάζουμε ταξικό πρόσημο και νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία. Έχουμε ένα μνημονιακό και βαθύτατα αντι-αναπτυξιακό προϋπολογισμό, που καθαρά έχει στόχο την κατεδάφιση της κοινωνίας και την απο-επένδυση της ελληνικής οικονομίας.
Είναι αυτό που ο κ. Ράιχενμπαχ προκλητικά αποκαλεί «δεν έχει φτάσει ακόμα στον πάτο η Ελλάδα».
Φίλες και φίλοι,
Αν οι τράπεζες και οι πολυεθνικές τα τελευταία χρόνια έχουν χορτάσει με δάνεια και εγγυήσεις και με δημόσιο χρήμα, οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις και οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες έχουν χορτάσει με υποσχέσεις.
Αν ο εμπορικός κόσμος ήταν τράπεζα, θα είχε σωθεί σε λίγους μήνες.
Δεν τους απασχολεί όμως. Αποτελεί παράπλευρη απώλεια. Ακόμα και αν η συντριπτική τους πλειοψηφία των εργαζομένων της χώρας βρίσκεται σε αυτόν τον χώρο.
Οι τράπεζες δεν ανοίγουν τις στρόφιγγες στην αγορά και στην πραγματική οικονομία.
Άσχετα αν έχουν ήδη λάβει σε τρία χρόνια μέσα εγγυήσεις και ρευστό κοντά 130 δις ευρώ.
Άσχετα αν με μία απλή πράξη νομοθετικού περιεχομένου μόλις πριν τρεις μέρες ο κ. Βενιζέλος έκανε τα 30 δις εγγυήσεις 60 δις.
Δεν τους νοιάζουν τα λουκέτα και απολύσεις.
Δεν τους νοιάζει αν ο εμπορικός κόσμος καταστραφεί από νέα Μall, για αυτό και ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια παντού δημιουργώντας ασφυξία στην αγορά.
Πρόκειται για μια σκανδαλώδη επιλογή εξυπηρέτησης μεγάλων συμφερόντων.
Φίλες και φίλοι, άκουσα με προσοχή τις ομιλίες.
Ας μην μείνουμε σε θέσεις και απόψεις που είναι μάλλον αποτέλεσμα της μακροχρόνιας κρίσης.
Ας μείνουμε στις πραγματικές αιτίες.
Υπάρχει ένα κεντρικό ζήτημα.
Να δοθεί τώρα τέλος στην πολιτική και στους πολιτικούς του μνημονίου.
Να ανατραπεί η πολιτική που καταστρέφει την πραγματική οικονομία.
Εσείς το βιώσατε στο πετσί σας.
Μείωση των πωλήσεων και των κερδών.
Επιδείνωση της κερδοφορίας.
Κάμψη του κύκλου εργασιών.
Χιλιάδες λουκέτα.
Αδυναμία ανταπόκρισης στις υποχρεώσεις.
Χρειάζονται μεγάλες τομές στην ελληνική κοινωνία.
Χρειάζεται ένας νέος Συνασπισμός εξουσίας για να βγάλει το τόπο από τη καταστροφική πολιτική των μνημονίων της λιτότητας και της ύφεσης.
Και αυτός ο συνασπισμός δεν μπορεί να συγκροτηθεί μόνο από τη συμπόρευση πολιτικών δυνάμεων. Πρέπει πρωτίστως να είναι συνασπισμός κοινωνικών δυνάμεων. Διότι σήμερα περισσότερο από ποτέ, τα συμφέροντα και οι επιδιώξεις της μικρομεσαίας διαστρωμάτωσης, του εμπορικού κόσμου, ταυτίζονται με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των χαμηλών στρωμάτων και όχι με τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και ιδιαίτερα του χρηματοπιστωτικού.
Εμείς θεωρούμε ότι τα υγιή στρώματα της κοινωνίας είναι σύμμαχοι, κυρίως διότι δέχονται στο πετσί τους αυτή τη βάρβαρη επίθεση.
Και πιστεύουμε ότι για να αποτρέψουμε την κοινωνική χρεοκοπία και να ανοίξουμε νέους εναλλακτικούς δρόμους για την κοινωνία, χρειάζεται να πορευθούμε μαζί.
Χρειάζεται μια μεγάλη κοινωνική και πολιτική συμμαχία που θα διεκδικήσει την ανατροπή αυτής της πολιτικής, για να δοθεί ελπίδα και προοπτική σε αυτόν τον τόπο.
Εμείς για τους εμπόρους και τις επιχειρήσεις καταθέτουμε τρεις σημαντικούς άξονες:
Πρώτον, δημόσια τράπεζα ειδικού σκοπού τώρα.
Να σταματήσει αυτό το παραμύθι με το ΤΕΜΠΜΕ, το οποίο χρηματοδοτεί μονάχα τις εύρωστες επιχειρήσεις και έχει οδηγήσει στην απελπισία και στην απόγνωση χιλιάδες συναδέλφους σας και έχει κάνει τον Τειρεσία να ξεχειλίζει πια.
Δημόσια τράπεζα ειδικού σκοπού που θα αποτελέσει τον φορέα υλοποίησης της χρηματοπιστωτικής πολιτικής προς τις επιχειρήσεις και τους αυτοαπασχολούμενους, με ευνοϊκούς όρους χρηματοδότησης.
Δεύτερον. Εγγύηση και χρηματοδότηση του δημοσίου για τις συντάξεις του ΟΑΕΕ. Είναι συνταγματική επιταγή η εγγύηση των συντάξεων.
Τρίτον, να χαρακτηριστούν επιτέλους οι αγορές της Αττικής και της Θεσσαλονίκης κορεσμένες και να σταματήσει αυτή η υπερσυγκέντρωση σε λίγους επιχειρηματικούς ομίλους, τα νέα Mall που ετοιμάζουν ακόμα και μέσα στην κρίση, που σκοτώνουν τον εμπορικό κόσμο.
Σας ευχαριστώ.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS