Μιλώντας σήμερα στο ρ/σ «ΣΚΑΙ 100,3», (Σ. Κοσιώνη), ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, δήλωσε σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις μεταξύ άλλων τα εξής:
Όσο μεγαλώνουν τα ποσοστά μας στις δημοσκοπήσεις, τόσο μεγαλώνουν κι οι ευθύνες μας να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της κοινωνίας. Οι Έλληνες πιστεύουν με μεγάλη πλειοψηφία ότι αν επιστρέψουμε σήμερα στη δραχμή τα πράγματα θα είναι χειρότερα. Γιʼ αυτό δεν είναι θέση μας, η επιστροφή στη δραχμή. Αντίθετα, ο κόσμος έχει δίκιο να υποστηρίζει ότι η πολιτική του μνημονίου, δυσκολεύει τα πράγματα και απομακρύνει τη λύση. Δεν είναι αντίφαση. Οι πολίτες ζητούν μια πολιτική ανάπτυξης, δικαιοσύνης, κοινωνικής αλληλεγγύης μέσα στην ΕΕ και δίκαιη κατανομή των βαρών. Διεκδικούν μια Ευρώπη των λαών και των πολιτών, όχι των τραπεζιτών.
Τα μυαλά μας δεν παίρνουν αέρα, παρότι οι δημοσκοπήσεις μας δίνουν αέρα. Έχοντας διδαχθεί από την κακή διαχείριση και τα λάθη της περιόδου 2008-2010, πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας σε τρία πράγματα:
• Εναλλακτικό, τεκμηριωμένο πρόγραμμα για τα ζητήματα που απαιτούν λύσεις τους επόμενους μήνες και χρόνια
• Πύκνωση των ενωτικών πρωτοβουλιών προς όλες τις δυνάμεις της ευρύτερης αριστεράς, της οικολογίας και τις προοδευτικές δυνάμεις που αποδεσμεύονται από το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ .
• Παρεμβάσεις δυναμικές και πειστικές, χωρίς κραυγές και ακρότητες, στη γλώσσα των προβλημάτων και των απλών ανθρώπων.
Διεκδικούμε να γίνουμε ένας καθοριστικός παράγοντας στην διαμόρφωση ενός νέου συνασπισμού πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία.
Το τελευταίο διάστημα έχουμε κάνει θετικά βήματα. Τώρα πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας για να κερδίσουμε έδαφος, δημιουργώντας ένα ενωτικό πόλο που να διεκδικήσει αύριο, να δώσει λύση και στο πρόβλημα διακυβέρνησης της χώρας.
H Σύνοδος κορυφής δεν έβγαλε σχέδιο ενίσχυσης της ΕΕ και της ευρωζώνης. Το αποτέλεσμα φαίνεται να είναι ένα μη σχέδιο. Είναι μια ακόμα απόφαση κατώτερη των περιστάσεων. Δείχνει ότι η Ευρωπαϊκή ηγεσία όταν δεν επιμένει στο λάθος, αυτοκαταστροφικά, κάνει λίγα και πολύ αργά, σε σχέση με όσα επιβάλλονται. Εάν επιμείνουν σε αυτό το δρόμο το δίδυμο Μερκοζί, απειλείται όχι μόνο η κοινωνική συνοχή, αλλά και το εγχείρημα της ευρωζώνης.
Το πρόβλημα της ευρωζώνης και της ευρωπαϊκής προοπτικής δεν είναι μόνο η ανάγκη δημοσιονομικού νοικοκυρέματος αλλά η έλλειψη εργαλείων, λόγω εξαρχής λανθασμένης αρχιτεκτονικής, προκειμένου να αντιμετωπιστεί μια κρίση χρέους που όλο και φουντώνει.
Όσα εργαλεία έχει το δολάριο, η βρετανική λίρα, το γιεν. Δεν μπορεί να υπάρξει κοινό νόμισμα χωρίς να υπάρχει μια κεντρική τράπεζα που να λειτουργεί ως δανειστής ύστατης καταφυγής, να τυπώνει χρήμα κλπ. Επιπλέον δεν μπορεί να σταθεί ένα κοινό νόμισμα με προοπτική να υπηρετεί τους λαούς κι όχι τους τραπεζίτες, όταν δεν υπάρχει ένας μηχανισμός μεταφοράς πόρων από το Βορρά στο Νότο. Γιατί πολύ απλά τα εξαγωγικά πλεονάσματα της Γερμανίας και των βορείων γειτόνων της, είναι τα ελλείμματα και τα χρέη του Ευρωπαϊκού νότου.
Εάν επιμείνει η κ. Μέρκελ στον δογματισμό, τον οικονομικό εθνικισμό και τη νεοφιλελεύθερη απολυτότητα, υπονομεύει και το δικό της σπίτι.
Η ιδέα των δυο ευρώ και η επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, θα πλήξει τους πάντες. Μπορεί να πλήξει περισσότερο το Νότο ή την Ελλάδα που είναι το πειραματόζωο ή η πιο εκτεθειμένη αλλά θα πλήξει και τη Γερμανία.
Από τη δημιουργία του ευρώ, αν μετρήσουμε αποτελέσματα δεκαετίας, η Γερμανία είδε πολλαπλασιασμό του εξαγωγικού της πλεονάσματος, σε σχέση με την εποχή του μάρκου.
Το χρέος των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας ή της Αγγλίας είναι πολύ μεγαλύτερο από το χρέος της Ευρωζώνης. Αλλά εκεί έχουν εργαλεία, τράπεζα, μηχανισμούς που τους επιτρέπουν να μην είναι τόσο ευάλωτοι στις επιθέσεις των αγορών, όσο η ευρωζώνη.
Οι χθεσινές αποφάσεις για τη δημοσιονομική πειθαρχία, τα περίπου μηδενικά ελλείμματα και συνταγματικές ρήτρες για το χρέος δεν απαντούν στο συσσωρευμένο χρέος και τις εσωτερικές ανισορροπίες που αφορούν και τη Γερμανία. Ακόμα και η Γερμανία έχει μεγαλύτερο χρέος από τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές.
Η παλαιά ηγεσία της Γερμανίας ο Κολ, ο Σμιντ, ο Γκένσερ αντιλαμβάνονται τις διαστάσεις του προβλήματος και ασκούν δριμεία κριτική στην Μέρκελ, γιατί με την πολιτική που ασκεί υπονομεύει και τις προοπτικές που έχτισαν ολόκληρες γενιές.
Απαιτούνται αλλαγές σε όλα τα επίπεδα:
α) Χρόνος και άμεσα μέτρα για επάνοδο των οικονομιών σε ανάπτυξη, ώστε να συμμαζευτούν και τα δημόσια οικονομικά, κάτι που δε γίνεται από τη μια μέρα στη άλλη και μάλιστα με ύφεση.
β) Ισχυροποίηση της Ευρωπαϊκής άμυνας για το ευρώ.
γ) Ευρωπαϊκή σεισάχθεια για τη ρύθμιση του χρέους που απαιτεί και ευρωομόλογο και δανειστή ύστατης καταφυγής, την ΕΚΤ.
Πρέπει να γίνουν όλα συνδυασμένα και ταυτόχρονα. Η θεωρία πρέπει πρώτα να συμμορφωθούν οι «άσωτοι» και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε με το ευρωομόλογο, όπως λέει η Μέρκελ, κάνει τη φωτιά να εξαπλώνεται και δε σβήνεται.
Η καθυστέρηση στη λήψη των αποφάσεων κάνει το κοινωνικό και οικονομικό κόστος να ανεβαίνει επικίνδυνα. Η λύση γίνεται ακριβότερη και κοινωνικά πιο οδυνηρή.
Όσο πιο γρήγορα φύγουν από τις ηγεσίες Γαλλίας- Γερμανίας οι Σαρκοζί και Μέρκελ αντίστοιχα, τόσο καλύτερα για τους Ευρωπαϊκούς λαούς.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS