- Το τελευταίο χρονικό διάστημα εντείνονται οι φήμες για παράταση των εκλογών. Η ημερομηνία είναι άγνωστη, ενώ αρκετοί θέτουν ζήτημα «προτεραιοτήτων» της ελληνικής οικονομίας. Ποια η εκτίμησή σας;
Είναι αλήθεια ότι οι εκλογές δεν βολεύουν τους κυβερνώντες. Γιατί η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας έχει καταλάβει ότι η πολιτική των μνημονίων είναι όχι μόνο απόλυτα καταστροφική, αλλά και εντελώς αναποτελεσματική απέναντι στην κρίση. Τα δύο κάποτε πανίσχυρα κόμματα εξουσίας βουλιάζουν στις δημοσκοπήσεις. Και, επομένως, κανείς από όλους αυτούς δεν βιάζεται πραγματικά για τις εκλογές. Υπάρχει, όμως, σοβαρό θέμα δημοκρατικής νομιμοποίησης για την κυβέρνηση Παπαδήμου. Κανείς δεν την έχει ψηφίσει και κανείς δεν έχει εγκρίνει την πολιτική της.
Όσο για τα περί προτεραιοτήτων της οικονομίας είναι προσχήματα. Οι πάντες αντιλαμβάνονται πλέον ότι η οικονομία βαδίζει καταστροφικό δρόμο από τη στιγμή που η χώρα σύρθηκε σε μια πολιτική διαρκούς και πολύ σκληρής ύφεσης. Προτεραιότητα λοιπόν είναι να απαλλαγούμε από τα μνημόνια και να ανοίξουμε έναν εναλλακτικό δρόμο. Επομένως, οι εκλογές είναι αναγκαίες προκειμένου να αποφασίσουν οι πολίτες με δημοκρατικό τρόπο την στρατηγική εξόδου από την κρίση.
- Είναι γεγονός πως το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα βιώνει την πιο βαθιά του κρίση. Πολλοί είναι εκείνοι που περιμένουν ραγδαίες εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και κατʼ επέκταση διακρίνουν ντόμινο πολιτικών εξελίξεων. Πιστεύετε πως, όποτε και αν διεξαχθούν εκλογές, θα δούμε νέα κόμματα στην Ελλάδα;
Το σίγουρο είναι ότι το παραδοσιακό πολιτικό σκηνικό καταρρέει. Από τη μια το ΠΑΣΟΚ έχει εκχωρήσει εν λευκώ εξουσιοδότηση στην κυβέρνηση Παπαδήμου και ασχολείται με τις μάχες των επιγόνων του κ. Παπανδρέου. Και από την άλλη, η Ν.Δ. προσπαθεί να παριστάνει την αντιπολίτευση, ενώ την ίδια στιγμή στηρίζει μια κυβέρνηση αποφασισμένη να διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις και το κοινωνικό κράτος. Τόσο μακριά από τις πραγματικές ανάγκες, τα δύο κόμματα πολύ δύσκολα θα καταφέρουν να ξανακερδίσουν μαζική υποστήριξη και την εμπιστοσύνη των κοινωνικών στρωμάτων που σήμερα καταστρέφονται από την κρίση.
Το ερώτημα είναι αν το κενό που δημιουργείται θα καλυφθεί από διασπάσεις και ανασυντάξεις στο εσωτερικό του παλιού δικομματισμού ή αν θα υπάρξει μετατόπιση της κοινωνικής πλειοψηφίας προς τα αριστερά, με αίτημα έναν εναλλακτικό δρόμο για τη χώρα. Εδώ η Αριστερά οφείλει να δείξει ωριμότητα και να προχωρήσει σε βήματα ενότητας. Να συγκλίνει σε ένα πολιτικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση και να συσπειρώσει γύρω από το πρόγραμμα αυτό ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις και βεβαίως το σύνολο της κοινωνίας.
- Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού βιώνει ένα μεγάλο φόβο. Όλοι λένε πως το 2012 θα ζήσουμε μεγάλη περίοδο φτώχειας. Τρομοκρατία ή πραγματικότητα, κ. Πρόεδρε;
Το σίγουρο είναι ότι ο δρόμος προς την απόλυτη καταστροφή είναι ο δρόμος τον οποίο ακολουθούμε σήμερα. Αν ο εφιάλτης είναι η ολοκληρωτική χρεοκοπία, δεν υπάρχει ασφαλέστερος τρόπος να φτάσουμε ως εκεί από το να βουλιάζουμε τη χώρα στην ύφεση και στη φτώχεια. Και αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή, αφού, παρά τα σκληρά μέτρα του προηγούμενου διαστήματος και παρά τις τρομακτικές κοινωνικές επιπτώσεις που προκλήθηκαν, τα οικονομικά μεγέθη δεν έχουν βελτιωθεί ούτε στο ελάχιστο και το πρόβλημα του χρέους είναι σοβαρότερο απʼ ό,τι προ του μνημονίου.
Επομένως, η απάντηση στην τρομοκρατία της χρεοκοπίας ή της αποβολής από το ευρώ είναι μία. Αλλαγή πολιτικής. Τέλος στα μνημόνια, επιθετική αναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές, μέτρα για αναδιανομή πλούτου και στήριξη των ασθενέστερων. Και, από εκεί και πέρα, παραγωγική ανασυγκρότηση με κριτήριο τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, και όχι τις απαιτήσεις του κεφαλαίου για υψηλή κερδοφορία.
- Η Αριστερά, έπειτα από πολλά χρόνια αναδεικνύεται, τουλάχιστον δημοσκοπικά και προσώρας, σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Πολλοί λένε πως το θέμα δεν είναι τι ποσοστό θα λάβει, αλλά τι θα το κάνει μετά…
Έχετε δίκιο. Η άνοδος των ποσοστών και η αύξηση των βουλευτικών εδρών δεν πρέπει να μας αρκεί. Το ζήτημα είναι να μπει σε άλλη πορεία ο τόπος μας και η Ευρώπη στο σύνολό της. Το πρώτο και βασικό είναι να εκφραστεί με όσο το δυνατόν πιο άμεσο, μαζικό και δυναμικό τρόπο η αντίσταση της κοινωνίας στην καταστροφή η οποία συντελείται. Η κοινωνική δυναμική είναι αυτό που τρέμουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο και οι Βρυξέλλες και η τρόικα και η κυβέρνηση με τους εταίρους της.
Με αυτή την προϋπόθεση, η άνοδος της Αριστεράς μπορεί να γίνει αφετηρία για μια ιστορική στροφή στις προτεραιότητες και τις επιλογές μας. Αλλά και για τα δύο, και για την νίκη των κοινωνικών αγώνων και για την συγκρότηση μιας εναλλακτικής λύσης, η αριστερά οφείλει να σκεφτεί και να πράξει ενωτικά. Να αποτελέσει τον πόλο για έναν Νέο Συνασπισμό Εξουσίας, μαζί με όλες τις άλλες δυνάμεις που σήμερα αντιμάχονται την πολιτική των μνημονίων από προοδευτική σκοπιά.
- Θα στείλετε ανοιχτή πρόταση στους ηγέτες της Αριστεράς;
Θα αναλάβουμε όλες τις απαραίτητες πρωτοβουλίες ώστε να υπάρχει βάση προσέγγισης. Οι ηγεσίες άλλων δυνάμεων της Αριστεράς δεν σκέφτονται έτσι και το ξέρουμε. Όμως η δυναμική των πραγμάτων είναι εκρηκτική. Και στον κόσμο η ιδέα της ενότητας ανάμεσα στις αντιμνημονιακές δυνάμεις ωριμάζει ταχύτατα. Τα δεδομένα αυτά δεν τα αγνοούμε, και κανείς δεν μπορεί πλέον να παριστάνει ότι τα αγνοεί.
- Στον ελληνικό Τύπο ζούμε μια βαθιά κρίση. Τελευταίο κρούσμα «Ο Κόσμος του Επενδυτή». Τι πιστεύετε ότι συμβαίνει πραγματικά; Ποιες οι αιτίες της κρίσης;
Υπάρχει εδώ ένα τεράστιο πρόβλημα. Όλα τα προηγούμενα χρόνια τα μεγάλα αφεντικά του τύπου αποκόμισαν τεράστια οφέλη και οικονομικά κέρδη. Σήμερα, με αφορμή την κρίση, προχωρούν σε πρωτοφανούς κλίμακας περικοπές μισθών και θέσεων εργασίας, φορτώνοντας έτσι όλο το πρόβλημα στους εργαζομένους. Στη χειρότερη εκδοχή, οδηγούν τις εφημερίδες ή τα κανάλια στην πτώχευση, μεταφέροντας σε άλλους τομείς δραστηριότητας τα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Αυτό είναι, λίγο έως πολύ, το πρόβλημα παντού. Η εργασία, που σε εποχές ανάπτυξης είναι ο πιο αδύναμος κρίκος, σε εποχές κρίσης δέχεται όλη την πίεση και υφίσταται κάθε είδους ωμούς εκβιασμούς. Είναι λοιπόν σημαντικό οι εργαζόμενοι, με ενότητα, αλληλεγγύη και πείσμα, να δυναμώσουν τη δική τους φωνή και να αντισταθούν αποτελεσματικά, ώστε να μη φορτωθούν τα βάρη μιας κρίσης για την οποία δεν είναι υπεύθυνοι.
Είμαστε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των εργαζομένων στον Τύπο, που αγωνίζονται για δουλειά και αξιοπρέπεια. Ο αγώνας τους μπορεί να είναι νικηφόρος, αν κερδίσει την υποστήριξη και την αλληλεγγύη της κοινωνίας. Πρέπει να αποτραπούν οι απολύσεις, να καταβληθούν τα δεδουλευμένα, να ελεγχθούν μέτοχοι και διαφημιστικές που έφαγαν το καταπέτασμα, αλλά και να εκλογικευθούν οι αμοιβές ελάχιστων δημοσιογράφων που είναι εξωφρενικές.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS