«Για το αύριο μπορεί να υπάρξει λύση και μονόδρομοι υπάρχουν μόνο γιʼ αυτούς που εξουσιάζουν. Ενότητα στη δράση, στην αριστερά η ελπίδα» ήταν το μήνυμα του χαιρετισμού που απηύθυνε η βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη, προλογίζοντας την κεντρική εκδήλωση-ομιλία που διοργάνωσε το βράδυ της Τετάρτης στο ΔΩΛ η Τοπική Οργάνωση Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ, με κεντρικούς ομιλητές τον πρόεδρο του ΣΥΝ και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα και τον ανεξάρτητο βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της “Ενωτικής Κίνησης” Παναγιώτη Κουρουμπλή.
Η βουλευτής, επέλεξε να συνδέσει την αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή με τη διέξοδο από το σημερινό “αδιέξοδο” που επιμένει να παρουσιάζει η απονομιμοποιημένη τρικομματική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ με τον διορισμένο πρωθυπουργό, υποστηρίζοντας ότι «στην φτώχεια και την πείνα που δεν είναι αρρώστιες ή εξωγενείς καταστάσεις αλλά που τα αίτιά τους είναι στη ρίζα του ίδιου του συστήματος, μπορούμε να απαντήσουμε με μια σχεδιασμένη αγροτική παραγωγή. Όλα τα ριζοσπαστικά αγροτικά κινήματα στον κόσμο το λένε: στροφή στο τοπικό. Δίχτυ προστασίας στους ντόπιους αγρότες και στους μικρούς κλήρους, όπως συμβαίνει και στο ν. Λάρισας και σε ολόκληρη τη Θεσσαλία».
Προτάσσοντας την κοινωνική αλληλεγγύη, την οποία διαχώρισε από την φιλανθρωπία, η βουλευτής έθεσε συγκεκριμένους στόχους και διατύπωσε προτάσεις «αντίστασης στην κυρίαρχη λογική, στον τρόπο σκέψης και δράσης που έχουν επιβάλλει στην κοινωνία, της ιδιώτευσης και της παθητικότητας».
Κλείνοντας τον χαιρετισμό της, εξέφρασε την ελπίδα ότι «αν αυτός ο κόσμος δώσει και στην Αριστερά την ευκαιρία να αποκτήσει περισσότερες δυνάμεις, με αυτό το σχήμα, μπορούμε πραγματικά να χτίσουμε μια δίκαιη κοινωνία με δίκαιες αμοιβές και μια καλύτερη ζωή. Οι εκβιασμοί που θέτει η κυρίαρχη άποψη, στη συνείδηση ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας, δεν είναι πια αποδεκτοί. Το πραγματικό δίλημμα όμως τελικά είναι “ή εμείς ή αυτοί”. Ή η κοινωνία εξαθλιωμένη ή όρθια να αγωνίζεται για μια άλλη προοπτική. Και τελικά αυτό το δίλημμα είναι ίσως το μοναδικό που χωράει μια τόσο εύκολη απάντηση».
Η πλήρης εισήγηση της βουλευτή, είναι η ακόλουθη:
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,
Ζούμε μια καθημερινότητα που κάθε μέρα μας ξεπερνά. Μια πραγματικότητα πολύ δύσκολη για τους εργαζόμενους και την κοινωνία.. Η μαζική φτώχεια είναι ήδη εδώ. Δεν είναι μόνο οι άνεργοι που αυξάνονται αλματωδώς ή οι μετανάστες που πλήττονται πρώτα από όλους ή οι γυναίκες που έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά ανάμεσα στους ανέργους, αλλά είναι και όλα τα εργαζόμενα κομμάτια της κοινωνίας που έχουν πια εισοδήματα πείνας και τους αφαιρούνται συνεχώς δικαιώματα. Έχουμε πει πολλές φορές και στη Βουλή πως δεν έχει υπάρξει άλλη φορά τέτοια κατάσταση σε καιρό ειρήνης.
Νομίζω κυρίως βέβαια γιατί αυτοί οι ατέλειωτοι εκβιασμοί και τα συνεχόμενα διλήμματα από την κυρίαρχη εξουσία και τα ΜΜΕ που αναπαράγουν μόνο την καθεστηκυία άποψη, υποδεικνύουν μονοδρόμους και λένε πως δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλη προοπτική και εναλλακτική λύση.
Στην Αθήνα τον τελευταίο καιρό μιλάνε για 20000 αστέγους. Δεν είναι μόνο νούμερα, αν περπατήσεις στους κεντρικούς της δρόμους βλέπεις κάθε 100 μέτρα και 10 ανθρώπους που κοιμούνται σκεπασμένοι με χαρτόκουτα ή τρέφονται από τα σκουπίδια. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό το 2012, όταν όπου κι αν πηγαίνεις σε αγροτικούς νομούς η γη είναι εύφορη, πόσο δε μάλλον στη Θεσσαλία. Δεν ξέρω, απλά φαίνεται ως ένα πολύ καλοστημένο ψέμα αυτό το δεν παράγουμε τίποτα. Όταν βλέπεις ότι υπάρχουν αποθήκες που είναι γεμάτες προϊόντα και σαπίζουν. Όταν βλέπεις τα δέντρα με μήλα ή τα περιβόλια με μαρούλια, τι δεν παράγεις; Παράγουμε και μπορούμε και καλύτερα. Πολιτική δεν υπάρχει προς αυτή την κατεύθυνση.
Στην φτώχεια και την πείνα που δεν είναι αρρώστιες ή εξωγενείς καταστάσεις αλλά που τα αίτιά τους είναι στη ρίζα του ίδιου του συστήματος μπορούμε να απαντήσουμε με μια σχεδιασμένη αγροτική παραγωγή, δεν μπορούμε εδώ για παράδειγμα στο νομό;
-να τεθεί ως προτεραιότητα η πρωτογενής παραγωγή για να φάνε οι άνθρωποι πρώτα από όλα, να υπάρχει πρόσβαση, σε όλους και όλες που θέλουν να παράγουν, σε γη, νερό, σπόρους μη μεταλλαγμένους,
-να επιλέγουν οι αγρότες και κτηνοτρόφοι τι θα παράγουν σύμφωνα με τις ανάγκες του κόσμου και οι καταναλωτές να έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν τι θα φάνε με βάση ποιος το παρήγαγε και πως παράχθηκε;
-να προστατευθούν και εδώ και σε όλη τη χώρα από τις χαμηλές τιμές και τις συνεχείς εισαγωγές αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων;
- να σχεδιάσουν οι παραγωγοί με βάση την εγχώρια διατροφική επάρκεια και αυτάρκεια;
-να αναδειχθεί ο τόσο σημαντικός ρόλος των γυναικών στην αγροτική παραγωγή;
- και το πιο σημαντικό, να αποφασίζει και να συνδιαμορφώνει ο κόσμος τι θα παράγει και τι όχι, και όχι 10 πολυεθνικές που θα μετατρέψουν τους αγρότες σε εργάτες της ίδια τους της γης;
Κάτι λοιπόν γίνεται με το σύστημα αγαπητές φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι όταν ο παραγωγός πατάτας στην Ισπανία που είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, ανταγωνίζεται και πουλάει σε μικρότερη τιμή από τον αντίστοιχο παραγωγό στην Ελλάδα που από το σπίτι του τα χωράφια του μπορεί να απέχουν λίγα χιλιόμετρα. Το σύστημα είναι σχεδιασμένο να ευνοεί μόνο μεγαλοπαραγωγούς και πολυεθνικές και όχι τις ανάγκες των ανθρώπων. Γι αυτό και οι μονοκαλλιέργεις, γι αυτό και η υπερβολική κατανάλωση αγροχημικών, για αυτό καταστρέφονται εδάφη και νερά. Μπορεί να γίνει κι αλλιώς. Με άλλο σχεδιασμό στην παραγωγή. Όλα τα ριζοσπαστικά αγροτικά κινήματα στον κόσμο το λένε. Στροφή στο τοπικό. Δίχτυ προστασίας στους ντόπιους αγρότες και στους μικρούς κλήρους.
Ισχυρίζομαι λοιπόν πως για το αύριο μπορεί να υπάρξει λύση, και μονόδρομοι υπάρχουν μόνο γιʼ αυτούς που εξουσιάζουν. ενότητα στη δράση, στην αριστερά η ελπίδα, που γράφει το πανώ δεν είναι απλά ένα σύνθημα. Για να γίνει όλο αυτό που προσπάθησα με 2 λόγια να περιγράψω παραπάνω για το εδώ στον τόπο μας. Ας πάρουμε λίγο τα πράγματα στα χέρια μας και μην περιμένουμε κανένα σωτήρα. Λέμε πως με την αριστερά και τον κόσμο μαζί της όχι μόνο στην δική μας χώρα, αλλά και σε πολλές άλλες της Ευρώπης που πλήττονται, υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Και για να μην λέμε μόνο θεωρίες πρέπει να ξεκινήσουμε από τη γειτονιά μας. Πρέπει από σήμερα να φτιάξουμε τις συνθήκες που θα μας οδηγήσουν αύριο και μας και τα παιδιά μας σε μια καλύτερη κατάσταση. Να ανακατευτούμε σε τοπικό επίπεδο με τα κοινά και με τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης. Στις πόλεις σίγουρα τα προβλήματα είναι μεγαλύτερα αλλά και η επαρχία δεν θα μείνει ανεπηρέαστη. Ήδη επηρεάζεται. Στη Θεσσαλονίκη μαζεύτηκαν και έφτιαξαν κοινωνικό ιατρείο, με γιατρούς που πάνε αφιλοκερδώς και βλέπουν ανθρώπους που έχουν ανάγκη γιατρού και δεν έχουν χρήματα ή δεν έχουν πρόσβαση. Δάσκαλοι που διαπίστωσαν ότι κάποια παιδιά στο σχολείο έχουν πρόβλημα αλλά δεν έχουν οικονομική δυνατότητα προσφέρουν σε ένα σχολείο δωρεάν απογευματινά μαθήματα, στα Χανιά έχουν φτιάξει συσσίτια που σας πληροφορώ ότι δεν πάνε μόνο μετανάστες αλλά και πολύ άνθρωποι που έχουν πολύ μικρά εισοδήματα. Όλα αυτά δεν είναι φιλανθρωπία, δεν έχουν την λογική της εκκλησίας ή του ΣΚΑΙ, που δεν νοιάζονται πως θα αλλάξει αυτή η κατάσταση, και ποιος την δημιουργεί, είναι αλληλεγγύη και αντίσταση στην κυρίαρχη λογική. Αντίσταση στον τρόπο που έχουν επιβάλλει στην κοινωνία, της ιδιώτευσης και της παθητικότητας. Ήρθε η ώρα να σκεφτόμαστε παγκόσμια και να δρούμε τοπικά, όπως έλεγε ένα σύνθημα
Όλα αυτά απαιτούν να κινητοποιηθεί ο κόσμος. Απαιτούν να κατανοήσουμε πως οι ανοησίες του τραπεζίτη πρωθυπουργού και των 3 κομμάτων που λένε να σωθεί η χώρα, σημαίνουν να σωθούν οι πλούσιοι και οι τράπεζες. Στην Αργεντινή με την μεγάλη κρίση με τα δίκτυα αλληλεγγύης και τα πειράματα αυτοδιαχείρισης, γλύτωσαν την πείνα, γιατί κάποιοι εργάτες λειτούργησαν μόνοι τους κάποια εργοστάσια, όσο και να σας φαίνεται απίθανο αυτή τη στιγμή, και γιατί κάποιοι άλλοι κυρίως οι γυναίκες αγρότισσες, έφτιαξαν κουπόνια για ανταλλαγή προϊόντων χωρίς λεφτά, που λειτούργησαν σε όλη την χώρα και γλύτωσαν την ανέχεια. Θέλω να πω πως πρέπει να αλλάξουμε λίγο στάση απέναντι στα πράγματα και να μην μας φαίνεται βουνό το να οργανώσουμε κάτι μόνοι μας ή σε συνεργασία με τον Δήμο, που εμείς θα τον πιέσουμε, ή και με άλλους φορείς ή και μόνοι μας αν δεν βρούμε ανταπόκριση. Και αν αυτός ο κόσμος δώσει και στην αριστερά την ευκαιρία να αποκτήσει περισσότερες δυνάμεις τότε σίγουρα, με αυτό το σχήμα, κόσμος ενεργός και αριστερά μαζί, μπορούμε πραγματικά να χτίσουμε μια δίκαιη κοινωνία με δίκαιες αμοιβές και μια καλύτερη ζωή.
Νομίζω πια για να κλείσω με ένα δίλημμα όπως άνοιξα την παρέμβασή μου οι εκβιασμοί που θέτει η κυρίαρχη άποψη, στη συνείδηση ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας δεν είναι πια αποδεκτοί. Το πραγματικό δίλημμα όμως τελικά είναι: ή εμείς ή αυτοί. Ή η κοινωνία εξαθλιωμένη ή όρθια να αγωνίζεται για μια άλλη προοπτική. Και τελικά αυτό το δίλημμα είναι ίσως το μοναδικό που χωράει μια τόσο εύκολη απάντηση.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS