Για το νομοσχέδιο «ποινική προστασία του περιβάλλοντος –Εναρμόνιση με την Οδηγία 2008/99/ΕΚ - Πλαίσιο παραγωγής και διαχείρισης αποβλήτων – Εναρμόνιση με την Οδηγία 2008/98/ ΕΚ- Ρύθμιση θεμάτων Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής»
«Ως ξεκάθαρο πόλεμο των αγορών με τη δημοκρατία» χαρακτήρισε την κατάσταση στη χώρα μας η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη, χρησιμοποιώντας μια έκφραση της Ναόμι Κλαϊν, στην συζήτηση για το νομοσχέδιο «ποινική προστασία του περιβάλλοντος –Εναρμόνιση με την Οδηγία 2008/99/ΕΚ - Πλαίσιο παραγωγής και διαχείρισης αποβλήτων – Εναρμόνιση με την Οδηγία 2008/98/ ΕΚ- Ρύθμιση θεμάτων Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής» που ξεκίνησε χτες στην βουλή.
Στην ομιλία της ανέφερε πως «το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έρχεται να συμπληρώσει προηγούμενα ως προς το ξήλωμα της περιβαλλοντικής νομοθεσίας», και ότι «για να γίνουμε ανταγωνιστικοί, έτσι όπως πιστεύει ο κύριος Παπακωνσταντίνου και γενικά η Κυβέρνηση, πρέπει να εξαλειφθούν δύο μεγάλα εμπόδια, οι μισθοί και οι περιβαλλοντικοί περιορισμοί» και στην συνέχεια αναφέρθηκε αναλυτικά στις απαράδεκτες, όπως τις χαρακτήρισε, ρυθμίσεις του νομοσχεδίου. Αναφερόμενη στην ποινική προστασία είπε πως «η ποινική θωράκιση της προστασίας του περιβάλλοντος θα είναι ένα γράμμα κενό, ένα νομοθέτημα παντελώς άχρηστο αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική που καταδικάζει το περιβάλλον της χώρας μας στην καταστροφή» και στην συνέχεια ανέπτυξε την ομιλία της γύρω από τα επίδικα του νομοσχεδίου ως προς την διαχείριση αποβλήτων και την καύση, τις «διευκολύνσεις» για έργα ιδιωτικών συμφερόντων σε δάση, δασικές εκτάσεις και εθνικούς Δρυμούς, τις αλλαγές για τα τουριστικά ακίνητα που καταργούν ουσιαστικά το Σύνταγμα, τις ρυθμίσεις για τα μεγάλα Υδροηλεκτρικά έργα που εμφανίζονται ως Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, τις αλλαγές για άλλη μια φορά στις ρυθμίσεις για τα αυθαίρετα και τον χωροταξικό σχεδιασμό.
Τελειώνοντας ανέφερε χαρακτηριστικά πως «το κόμμα που έχει αυτή τη στιγμή 150 βουλευτές, σε όλες τις δημοσκοπήσεις κοντεύει μονοψήφιο ποσοστό, γι αυτό λέω άλλη μια φορά ότι δεν έχετε καμιά νομιμοποίηση να ψηφίσετε όλους αυτούς τους νόμους, και σας καλώ να μην το κάνετε».
Ολόκληρη η ομιλία επισυνάπτεται
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Γ΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΟΔ΄
Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012
Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής «Ποινική προστασία του περιβάλλοντος – Εναρμόνιση με την Οδηγία 2008/99/ΕΚ - Πλαίσιο παραγωγής και διαχείρισης αποβλήτων – Εναρμόνιση με την Οδηγία 2008/98/ΕΚ - Ρύθμιση θεμάτων Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής»
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Το λόγο έχει η ειδική αγορήτρια του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κυρία Ηρώ Διώτη.
ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Αγαπητοί κύριοι της Κυβέρνησης, μετά απʼ αυτή τη συγκλονιστική επιτυχία τού να μην κυβερνηθούμε από Ευρωπαίο Επίτροπο την οποία οφείλω να αναφέρω για να πω, πως είναι τουλάχιστον άκομψο να τη χρησιμοποιείτε ως νίκη για να αποδεχθείτε την ήττα του 13ου και του 14ου μισθού, θα μπω στο νομοσχέδιο λέγοντας ότι όταν συζητούσαμε το καλοκαίρι τον αιφνιδιαστικό νόμο για την περιβαλλοντική αδειοδότηση και τα αυθαίρετα, τονίζαμε ότι ο νεοφιλελευθερισμός συνεπικουρούμενος από μνημόνια, θέλει να επιβάλλει την αγορά επί των πάντων με τους πιο βάρβαρους όρους. Να το πούμε κι αλλιώς, όπως το είπε η Ναόμι Κλάιν σε πρόσφατο ντοκιμαντέρ: «Είναι ο ξεκάθαρος πόλεμος των αγορών με τη δημοκρατία». Είπε λοιπόν ότι, αυτό που περνάει τώρα η Ελλάδα μοιάζει σε κάποιο βαθμό μʼ αυτό που πέρασε η Νότια Κορέα κατά την ασιατική οικονομική κρίση. Στη νότια Κορέα βρίσκονταν εν μέσω εκλογών και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ανάγκασε όλους τους υποψήφιους για την προεδρία να υπογράψουν ότι θα υποστηρίξουν τη συμφωνία μαζί του και προσθέτει ότι στην ουσία ακύρωσαν το νόημα των εκλογών. Ό,τι και να ψηφιστεί, δεν έχει σημασία, η συμφωνία δεν αλλάζει.
Αγαπητοί κύριοι της Κυβέρνησης, η αγορά λοιπόν πρώτα απʼ όλα έχει συμφέρον να επιβληθεί επί των συλλογικών δημόσιων αγαθών και για να κερδίσει χρήματα και για να τελειώνει ουσιαστικά με την ίδια την έννοια του συλλογικού δημόσιου αγαθού, να τα σβήσει από την κοινωνική μνήμη.
Λέγαμε το καλοκαίρι, δηλαδή πριν την καινούργια μνημονιακή Κυβέρνηση της τρόικα, ότι αν εφαρμοστούν όλα αυτά, πάμε ολοταχώς προς μαύρα σκοτάδια σʼ αυτό τον τόπο και σε βαριά πλήγματα στο κοινωνικό σύνολο απʼ όλες τις απόψεις. Δυστυχώς επιβεβαιωνόμαστε κάθε μέρα. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος υποστηρίζει αυτό τον πόλεμο των αγορών του καπιταλισμού ενάντια στη δημοκρατία και στα δημόσια αγαθά και σχεδόν πρωτοπορεί. Μετά μάλιστα από τις δηλώσεις συναδέλφων του Υπουργού που υποστήριξαν ότι δεν είχαν διαβάσει το μνημόνιο ή ότι το διάβασαν εν μέρει και τη σαφή μεταστροφή –για να μην πω κωλοτούμπα- διαφόρων ως προς το αν ήταν αναγκαίο το μνημόνιο –(διότι έρχονται εκλογές βεβαίως-βεβαίως), ο Υπουργός αρθρογραφεί σε εφημερίδες υπερασπιζόμενος το έργο του. Το έργο του συνεχίζεται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος μετά το Υπουργείο Οικονομικών, διότι η αλήθεια είναι ότι για να γίνουμε ανταγωνιστικοί, έτσι όπως πιστεύει ο κύριος Παπακωνσταντίνου και γενικά η Κυβέρνηση, πρέπει να εξαλειφθούν δύο μεγάλα εμπόδια, οι μισθοί και οι περιβαλλοντικοί περιορισμοί και προς τα κει οδεύουν με την πολιτική τους. Βεβαίως, αν το καταφέρουν, απλά δεν θα υπάρχει κοινωνία και χώρα. Θα υπάρχουν μόνο εξαθλιωμένοι άνθρωποι του αναξιοπρεπούς μεροκάματου και της ανεργίας σε μια κατεστραμμένη χώρα διότι εκτός των ανθρώπων, οι φυσικοί πόροι και η δημόσια περιουσία αποτελούν τη χώρα και είναι η μόνη ελπίδα ανάπτυξης για την κοινωνία. Αν αυτά τα αποστερηθούμε για να τα χωρίσουμε σε επιχειρηματίες και για να γίνουμε ανταγωνιστικοί με βάση πάντα το δικό σας σκεπτικό, καταλαβαίνετε ποια θα είναι η συνέχεια.
Εδώ μπορώ να σας θυμίσω το εντελώς πρόσφατο παράδειγμα των εταιρειών ενέργειας που ούτε λίγο ούτε «πολύ βάρεσαν» πιστόλι κατά το κοινώς λεγόμενο, παρατώντας τους πελάτες τους να ψάχνουν ξανά τη ΔΕΗ και κρατώντας τα χρήματα που είχαν πληρώσει οι πελάτες τους για το χαράτσι, σύμφωνα πάντα μʼ αυτά που ακούμε και που διαβάζουμε, διότι επίσημη ενημέρωση από τα δικά σας χείλη δεν υπήρξε. Αυτά ονειρεύεται το Υπουργείο Περιβάλλοντος, να θησαυρίζουν διάφοροι σε βάρος του ελληνικού λαού γιατί υποτίθεται ότι πρέπει να προάγουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία για το καλό του καταναλωτή και του τόπου.
Πάντως σας διαψεύδει η πραγματικότητα, αγαπητοί κύριοι. Αυτό που γίνεται είναι να θησαυρίζουν διάφοροι στην πλάτη της ελληνικής κοινωνίας, φυσικά με τις δικές σας ευλογίες. Τέλος πάντων, ίσως ακούσουμε και την άλλη πλευρά κάποια στιγμή και την άποψη του Υπουργείου, πάντως για την ώρα υπάρχει μία γελοιότητα που την πληρώνουν οι καταναλωτές με ταλαιπωρία και οικονομικό κόστος και χωρίς καμία παρέμβαση από την πολιτεία.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έρχεται να συμπληρώσει προηγούμενα ως προς το «ξήλωμα» της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Εξάλλου οι πάντες που έχουν τοποθετηθεί δημόσια, δηλαδή οι φορείς που ασχολούνται με το περιβάλλον, σας τα έχουν πει αυτά.
Για να περάσω σε πιο συγκεκριμένα ζητήματα, όπως είπε και η συναδέλφισσα Λίτσα Αμμανατίδου στην Επιτροπή, το νομοσχέδιο καταργεί την περιβαλλοντική αδειοδότηση για έργα ανάκτησης ή διάθεσης αποβλήτων, άρα και για εργοστάσια καύσης, ανοίγοντας πολύ επικίνδυνους δρόμους. Δίνει τη δυνατότητα στον εκάστοτε Υπουργό Περιβάλλοντος να καταργεί τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
Αναφέροντας με το άρθρο 47 το γενικόλογο, αφηρημένο και έξω από το πνεύμα της οδηγίας όρο «γενικότερο δημόσιο συμφέρον», κύριε Υπουργέ, επιχειρείτε να καταργήσετε κάθε νόμο και έλεγχο και να αποφασίζει μόνος του ο εκάστοτε Υπουργός όπου με άνεση «θα κόβει και θα ράβει» το δημόσιο συμφέρον στα δικά του μέτρα.
Ανεξαρτήτως τού ποιος θα είναι αυτός ο Υπουργός και ποιες θα είναι οι πεποιθήσεις του, αυτό είναι επί της αρχής απαράδεκτο. Θα ήθελα να μου πείτε ποια σκέψη και ποια ανάγκη, ποιου τύπου έργα και για ποιες περιπτώσεις σας οδήγησαν στη διατύπωση αυτού του άρθρου. Μήπως η σκέψη είναι ένα δημόσιο αγαθό όπως η υγεία να χρησιμοποιείται με βάση αυτό το νόμο ως πρόσχημα για να προχωρήσουν νύχτα τα εργοστάσια καύσης σκουπιδιών ή έργα που έχουν γενικά πολλές κοινωνικές αντιδράσεις, είτε είναι σκουπίδια είτε είναι φράγματα είτε είναι ενεργειακά μεγαθήρια, ονομαζόμενα ΑΠΕ;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο ανοίγει διάπλατα τις πύλες στην αυθαιρεσία και στην καταπάτηση, όπως τονίστηκε από τη μεριά μας και στην Επιτροπή.
Και όπως είπε και στη διαβούλευση η Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων -διαβάζω από τα Πρακτικά- υπάρχει έντονος προβληματισμός για τη σκοπιμότητα που εξυπηρετεί η κατάθεση αποσπασματικών, διάσπαρτων σε διάφορα νομοσχέδια διατάξεων που όχι μόνο είναι νομοτεχνικά ατελείς, κάτι που διαπιστώνετε στη συνέχεια και καλείστε ως Κυβέρνηση να το αποκαταστήσετε σε σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά και διατάξεων που ουσιαστικά αποδυναμώνουν το πλαίσιο δασοπροστασίας και τη λειτουργία του ελεγκτικού μηχανισμού του ίδιου του κράτους.
Εμείς, αγαπητοί κύριοι και κυρία Βουλευτές, λέμε ότι αυτό που διαπιστώνει η Ένωση Δασολόγων δεν οφείλεται σε παράβλεψη ή ανικανότητα μόνο, αλλά σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο γιʼ αυτό και αρνείται το Υπουργείο να δεχτεί διατυπώσεις που ενισχύουν τη δασική νομοθεσία, όπως το άρθρο 53 για τις αντιρρήσεις που αναλυτικά θα αναφερθούμε αύριο ή το άρθρο 55 που καταργεί την έγκριση επέμβασης που χρειαζόταν για τα έργα σε δάση και δασικές εκτάσεις λέγοντας ότι αντικαθίστανται από ΑΕΠΟ, απαράδεκτο και σκανδαλώδες εδάφιο που ουσιαστικά καταργεί αρμοδιότητες που δεν επιτρέπεται να καταργηθούν.
Όπως σας επισήμανα και στη διαβούλευση με την απόφαση έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, την ΑΕΠΟ δηλαδή, δεν έχει οριστεί η επιφάνεια χρήσης και επέμβασης επί των δημοσίων και ιδιωτικών δασικού χαρακτήρα εκτάσεων, δεν έχει καθοριστεί το αντάλλαγμα χρήσης στην περίπτωση που η έκταση είναι δημοσίου χαρακτήρα, δεν έχει εξεταστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς της έκτασης, δεν υπάρχουν στοιχεία για τη συναίνεση του ιδιοκτήτη στην περίπτωση ιδιωτικού χαρακτήρα εκτάσεων.
Όπως γνωρίζουμε -και όπου μπορεί το Υπουργείο ας μας διαψεύσει- αίτηση για τη χορήγηση άδειας επέμβασης σε δάση και δασικές εκτάσεις της αρμοδιότητας του δασαρχείου Αρναίας έχει υποβάλλει η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός για έκταση μεγαλύτερη από 3.300 στρέμματα, διπλάσια σχεδόν από την ήδη εγκεκριμένη με την ΚΥΑ 201745/2011.
Συνεχίζοντας να πω ότι στο παρόν νομοσχέδιο, κυρίες και κύριοι, εκτός από τα θέματα που ήδη θίξαμε σταχυολογώ και μια σειρά άλλες σκανδαλώδεις κατά τη γνώμη μας ρυθμίσεις με την οικονομική, νομική και ηθική έννοια του όρου σκάνδαλο. Καταρχήν, καταργείται η συνταγματικά κατοχυρωμένη εισφορά σε γη για τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων. Δίνεται πλέον η δυνατότητα της εξαίρεσης από την εισφορά σε γη σε περιπτώσεις προώθησης τουριστικών εγκαταστάσεων. Σε περίπτωση που επενδυτής επιλέξει να κάνει εισφορά σε γη, αλλά σε άλλη έκταση εντός των διοικητικών ορίων του ίδιου δήμου, του δίνεται δώρο επιπλέον χρήση της γης. Όλα αυτά με πρόσχημα τη διευκόλυνση επενδύσεων, οι οποίες εμποδίζονται από το Σύνταγμα, το οποίο το Υπουργείο ονομάζει γραφειοκρατία.
Επίσης, ξεθεμελιώνονται 32 θεσμοθετημένες ζώνες οικιστικού ελέγχου για να πάρουν το πράσινο φως μεταξύ άλλων κτήρια και εγκαταστάσεις για την παραγωγή ενέργειας, ΧΥΤΑ, εγκαταστάσεις διαχείρισης αποβλήτων, σταθμοί μεταφόρτωσης απορριμμάτων.
Για παράδειγμα με το άρθρο 51, για να ενισχύσω την κριτική μας, ενώ δεν έχει προηγηθεί καμία διαβούλευση τροποποιούνται οι έτσι και αλλιώς υψηλοί όροι δόμησης στην έκταση του παραλιακού μετώπου και αυξάνεται ο συντελεστής δόμησης κατά 70%, από 0,01% σε 0,17%, τριπλασιάζεται η επιτρεπόμενη κάλυψη από 2,1% σε 6,3 % και αυξάνεται το συνολικό επιτρεπόμενο ποσοστό κάλυψης από 5,3% σε 8,8%. Τροποποιήσεις με τις οποίες έχουν εκφράσει τη διαφωνία τους και οι εμπλεκόμενοι δήμοι και θα αναφερθούμε λεπτομερέστερα αύριο επί των άρθρων.
Επιπλέον, δίνεται πράσινο φως για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων εντός αρχαιολογικών ζωνών. Νομιμοποιείται και επεκτείνεται μάλιστα το χιονοδρομικό του Παρνασσού, του παλαιότερου εθνικού δρυμού της χώρας τη στιγμή που το Προεδρικό Διάταγμα του Παρνασσού βρίσκεται υπό επεξεργασία και τη στιγμή που η παραχώρηση δασικής έκτασης έχει κριθεί παράνομη από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Και όλα αυτά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με αφορμή την ενσωμάτωση δύο Οδηγιών, τις οποίες μεταχειρίζεται το Υπουργείο όπως επιθυμεί, αλλού παραλείποντας και αλλού διαστρεβλώνοντας το πνεύμα του νομοθέτη όπου υπήρχε κάτι θετικό, είπαμε και κάποια πράγματα στην Επιτροπή.
Για παράδειγμα η ποινική θωράκιση της προστασίας του περιβάλλοντος θα είναι ένα γράμμα κενό, ένα νομοθέτημα παντελώς άχρηστο αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική που καταδικάζει το περιβάλλον της χώρας μας στην καταστροφή. Δια του λόγου το αληθές δεν έχει κανείς παρά να διαβάσει τις επόμενες ενότητες του νομοσχεδίου για να πειστεί γιατί όσον και πούμε ότι κάτι παραπάνω προσφέρει η ποινικοποίηση της υποβάθμισης του περιβάλλοντος, κυρίως όσον αφορά την ευθύνη νομικών προσώπων, δηλαδή επιχειρήσεων, βιομηχανιών, κλπ, καταλαβαίνουμε όλοι ότι δεν ήταν αυτή η έλλειψη που τόσο καιρό το απειλούσε.
Η αλήθεια είναι πως η απουσία ελέγχων, η ολιγωρία στην επιβολή απαγορευτικών προστίμων, η ολιγωρία στην άρση αδειών ήταν και παραμένουν κανόνας παρόλο που υπήρχαν χρήσιμα θεσμικά εργαλεία. Αν είναι να συνεχιστεί η ίδια ιστορία τι να την κάνουμε την ενσωμάτωση μιας Οδηγίας; Τι να την κάνουμε πολύ περισσότερο που κάθε τρεις και λίγο έρχεται το Υπουργείο σας και νομοθετεί πότε για την νομιμοποίηση της αυθαιρεσίας, πότε για την απλούστευση των διαδικασιών αδειοδότησης έργων και δραστηριοτήτων σε βάρος της περιβαλλοντικής προστασίας;
Κανείς δεν μας διασφαλίζει για μια ακόμη φορά που θα διατεθούν οι πόροι που θα προκύψουν από τα πρόστιμα που θα επιβληθούν ως κυρώσεις των παραβάσεων. Λέτε ότι θα πηγαίνουν στο πράσινο ταμείο. Χαίρω πολύ, από το πράσινο ταμείο που θα πηγαίνουν; Θα διατίθενται για την αποκατάσταση της ζημιάς που έχει γίνει ή θα πηγαίνουν «υπέρ πατρίδος» στην αποπληρωμή του χρέους της χώρας; Ρητορικό, βέβαια, το ερώτημα, κύριε Υπουργέ.
Επιπλέον, θα πω μόνο κάτι για τα απόβλητα. Οι αρχές της αυτάρκειας και της εγγύτητας μεταφέρονται με ένα τόσο γενικό τρόπο στο άρθρο 16 που κάθε άλλο παρά ευνοείται η λύση των αποκεντρωμένων εγκαταστάσεων διαχείρισης μικρής κλίμακας κοντά στον τόπο παραγωγής των αποβλήτων. Επίσης, ο κατʼ εξαίρεση περιορισμός της εισαγωγής αποβλήτων που προορίζονται για αποτεφρωτήρες ταξινομημένους ως ανάκτηση, άρθρο 16 παράγραφος 1, δεν εμποδίζει το ενδεχόμενο μαζικής εισαγωγής αποβλήτων για καύση σε μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας εκτός του δικτύου διαχείρισης αποβλήτων, όπως επιχειρείται να γίνει με το σχέδιο εισαγωγής από την Ιταλία επτά εκατομμυρίων τόνων αποβλήτων ετησίως για καύση σε τρεις τέτοιες μονάδες: Βόλος, Αστακός, Έβρος και μάλιστα με καθεστώς Ανανεώσιμων Πηγών Ενεργείας για το οποίο είχαμε καταθέσει και σχετική ερώτηση στο παρελθόν στο ΥΠΕΚΑ.
Τελειώνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να πω ότι ζητήσαμε στην Επιτροπή και το επαναφέρουμε στον κ. Σηφουνάκη, να ξεκαθαριστούν και κάποια πράγματα για τον Υμηττό. Μιας και είπε στην Επιτροπή ότι θα τον αναβαθμίσει τον Υμηττό και θα τον κάνει Ενεργειακό Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών ζητάμε να μας πει και λίγα περισσότερα πράγματα γιʼ αυτό το σχέδιο, αλλά να αναφερθεί συγκεκριμένα στην Ολομέλεια, όχι γενικόλογα και αφηρημένα, δηλαδή: που, σε πόση έκταση, τι είδους ΑΠΕ, τι θα κάνετε με το Προεδρικό Διάταγμα. Αγαπητές κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η γνώμη μας συνολικά για το νομοσχέδιο είναι ότι είναι απαράδεκτο και θα πρέπει να αποσυρθεί. Εμείς καταγγέλλουμε αυτήν την τακτική ξηλώματος της περιβαλλοντικής νομοθεσίας προς όφελος κάποιων επιχειρήσεων και επενδυτών ασχέτως μάλιστα των υποχρεώσεων που επικαλούνται, οι οποίες προκύπτουν από το μνημόνιο. Ας μην μιλήσουμε για το επιθυμητό, ας μην πούμε για νομοθεσίες που ευνοούν την κοινωνία και τους εργαζόμενους, όπως θα κάναμε εμείς ως Αριστερά για παράδειγμα, ας πούμε τουλάχιστον για μια ευνομούμενη κοινωνία μέσα στα αστικά πλαίσια, πρόκειται περί κατάφορη καταστρατήγηση ακόμα και αυτής. Δηλαδή, αστική δημοκρατία δεν υπάρχει πια και έχουμε διολισθήσει δίχως πολλές αντιρρήσεις σε ένα έκτακτο καθεστώς εξαίρεσης όπου νομοθετούν οι επιχειρήσεις, οι αγορές, οι τρόικες, οι δανειστές εναντίον της ελληνικής κοινωνίας και εναντίον του δημοσίου πλούτου.
Η ελπίδα που είναι σε όλα αυτά; Αυτό αναρωτιόμαστε. Φυσικά στη δική σας πολιτική από ό,τι είναι φανερό δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως, κύριε Υπουργέ, στις διαθέσεις του κόσμου που πυκνώνει τις αντιδράσεις του, που στηρίζει κινήματα ανυπακοής σε άδικους νόμους, που φτιάχνει δομές αλληλεγγύης γι να στηρίξει το διπλανό του και ας μην θέλει το Υπουργείο Υγείας, που δίνει στην Αριστερά την εντολή να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να εμποδίσει όπως μπορεί την πολιτική αυτή.
Το κόμμα που έχει αυτήν τη στιγμή 150 Βουλευτές σε όλες τις δημοσκοπήσεις κοντεύει μονοψήφιο ποσοστό, γιʼ αυτό λέω για άλλη μια φορά ότι δεν έχετε καμία νομιμοποίηση να ψηφίσετε όλους αυτούς τους νόμους και καλώ και τους συναδέλφους να μην το κάνουν. Φυσικά, καταψηφίζουμε αυτό το νομοσχέδιο.
Σας ευχαριστώ.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS