Την περίοδο έξαρσης του ψυχρού πολέμου και του πυρηνικού ανταγωνισμού ΗΠΑ - ΕΣΣΔ, η κυβέρνηση Ρήγκαν, η οποία μιλούσε για έναν «περιορισμένο πυρηνικό πόλεμο» στην Ευρώπη, είχε εντάξει στα εξοπλιστικά της σχέδια την κατασκευή ενός νέου όπλου, της βόμβας νετρονίου. Το πλεονέκτημα του νέου όπλου, σε σύγκριση με τα πυρηνικά όπλα που ήδη υπήρχαν, ήταν ότι θα μπορούσε να σκοτώνει τους ανθρώπους αλλά θα άφηνε άθικτα τα κτήρια και τις μηχανές. Αυτό είχε θεωρηθεί βασικό κριτήριο της μειωμένης καταστροφικότητας της βόμβας νετρονίου, δηλαδή η θέση της αξίας της ανθρώπινης ζωής, σε δεύτερη μοίρα έναντι του άψυχου κεφαλαίου.
Εξίσου καταστροφικά με τη βόμβα νετρονίου είναι τα «ρηγκανόμικς», δηλαδή οι ακραίες νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις του ρηγκανισμού - θατσερισμού, που δυστυχώς κυριαρχούν στον σημερινό κόσμο, τις οποίες εφαρμόζουν και οι κυβερνήσεις της Ε.Ε., είτε πρόκειται για βέρους συντηρητικούς ή για κατ' όνομα σοσιαλδημοκράτες. Γιατί, τι άλλο από ανθρωποβόρα και εξοντωτικά είναι τα μέτρα που επιλέγουν ως απάντηση στην βαθιά καπιταλιστική κρίση, που βρίσκεται σε εξέλιξη και εντείνεται;
Η τραγική αυτή αλήθεια επιβεβαιώνεται στην περίπτωση της χώρας μας με τις κοινωνικά ανάλγητες μνημονιακές πολιτικές, που αφήνουν πίσω τους κοινωνικά ερείπια και ανθρώπινα θύματα. Όπως ορθώς έγραψε ο Δημ. Χρήστου στην “Αυγή” της Κυριακής (29.1.2012), «Το Μνημόνιο απέτυχε και επειδή απέτυχε και μάλιστα τόσο γρήγορα και τόσο πολύ, οι δυνάμεις που το παράγγειλαν και οι δυνάμεις που ανέλαβαν να το εκτελέσουν, αποφάσισαν να συνεχίσουν μ' ένα νέο σούπερ-Μνημόνιο, με νέες, βαρύτερες υποχρεώσεις για μια ολόκληρη δεκαετία. Εδώ πλέον -συνεχίζει ο αρθρογράφος- δεν καταργούμε το δικαίωμα στην εργασία, καταργούμε το δικαίωμα στη ζωή».
Συχνά λέμε ότι τα παιδιά, οι νέοι άνθρωποι, συμβολίζουν τη ζωή και το μέλλον μιας κοινωνίας. Συνεπώς το γεγονός ότι η σημερινή πορεία της χώρας μας είναι καταστροφική αποδεικνύεται περίτρανα από την κατάσταση των δικαιωμάτων της νεολαίας, που πλήττεται περισσότερο από κάθε άλλη κατηγορία του πληθυσμού από την ανεργία και την ανασφάλεια, με αποτέλεσμα να δυναμώνει η τάση φυγής από τη χώρα πολλών νέων ανθρώπων και μάλιστα με πτυχία. Τα επίσημα στοιχεία που είδαν το φως πρόσφατα, μιλούν από μόνα τους.
Επίσης, η σύγχρονη ελληνική τραγωδία βρίσκει την έκφρασή της στις συνέπειες που έχει στα παιδιά. «Το να είσαι παιδί και να μεγαλώνεις σήμερα μοιάζει με επικίνδυνη αποστολή με άγνωστη έκβαση», έγραφε η Φωτεινή Τσαλίκογλου σ' ένα εξαιρετικά τεκμηριωμένο άρθρο της στην εφημερίδα “Το Βήμα” στις 31.12.2011. «Ο κόσμος έχει γυρίσει ανάποδα» -επισήμαινε στο άρθρο της η γνωστή συγγραφέας και καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο- «Από τη μια στιγμή στην άλλη χάνονται βεβαιότητες μιας ζωής».
«Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους», συνέχιζε, «το ποσοστό των φτωχών παιδιών που ζουν στην Ελλάδα είναι ένα από τα υψηλότερα στην Ευρώπη, αγγίζοντας, σύμφωνα μάλιστα με περσινά στοιχεία, το 24% του πληθυσμού. Ποσοστό που μεταφράζεται σε 400.000 παιδιά. Σε λίγους μόλις μήνες έχει σημειωθεί αύξηση 50% του αριθμού των γονιών που αδυνατούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και αναθέτουν τη φροντίδα τους σε διάφορα ιδρύματα και φορείς».
Και πιο κάτω: «Ερευνητικά δεδομένα φανερώνουν την έκταση του κακού. Λόγου χάρη παιδιά ανέργων επισκέπτονται τον γιατρό με 20%-30% αυξημένη συχνότητα από ό,τι παιδιά που έχουν τουλάχιστον έναν εργαζόμενο γονιό. Άνεργος, ας το επαναλάβουμε, δεν σημαίνει μόνο κάποιος που έχει χάσει τη δουλειά του, σημαίνει και κάποιος που έχει χάσει την αυτοεκτίμηση, την αξιοπρέπεια, το όνομά του, την ελπίδα του».
«Η Ευρώπη αυτοκτονεί»
Η τραγική αυτή κατάσταση αποτελεί όνειδος για την Ευρώπη, που άλλοτε υποσχόταν ότι με την πορεία ενοποίησής της θα μετατρεπόταν σε χώρο κοινής ανάπτυξης και αλληλεγγύης και καμάρωνε για το «ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο», το οποίο τώρα κατεδαφίζεται στο όνομα της επίτευξης μιας ανταγωνιστικότητας που θυμίζει την ιστορία της βόμβας νετρονίου.
«Καρδιά του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού» είχε χαρακτηρίσει παλαιότερα τις κοινωνικές κατακτήσεις των Ευρωπαίων εργαζομένων ο Ιγνάσιο Ραμονέ. Άρα, σήμερα μπορούμε να πούμε ότι οι επιλογές των κυρίαρχων νεοφιλελεύθερων δυνάμεων οδηγούν σε πολιτισμική οπισθοδρόμηση. Επομένως έχει δίκιο ο Κ. Βεργόπουλος όταν λέει ότι «η Ευρώπη αυτοκτονεί», αλλά και ο Κ. Τσουκαλάς όταν χαρακτηρίζει «πολιτιστική αντεπανάσταση» τη νεοφιλελεύθερη επέλαση που βρίσκεται σε εξέλιξη σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
* Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=667709
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS