• Πέρα από τα αισθήματα αλληλεγγύης της γερμανικής αριστεράς, αυτό δείχνει πως διαμορφώνεται σε πανευρωπαϊκό πια επίπεδο ένα ισχυρό μέτωπο αριστερών δυνάμεων απέναντι στο βασικό κίνδυνο που υπάρχει αυτή τη στιγμή, το βασικό αντίπαλο, που είναι ο σκληρός και ακραίος νεοφιλελευθερισμός, έτσι όπως εκφράζεται από τις εφαρμοζόμενες ταξικές πολιτικές λιτότητας.
• Οι δηλώσεις του κ. Γιούνκερ αποτελούν μια απροκάλυπτη προσπάθεια διαμόρφωσης του κλίματος εντός του οποίου θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές. Ένα κλίμα εκβιασμών και τρομοκρατικών διλημμάτων προς τον ελληνικό λαό με σκοπό να χειραγωγήσουν την ψήφο του και τη γνώμη του.
• Ο κ. Σαμαράς ανακάλυψε τον τρόπο να “διαφοροποιηθεί” από το ΠΑΣΟΚ, λέγοντας πως το δεύτερο μνημόνιο αποτελεί μια αναπτυξιακή ανάσα για τη χώρα και ψηφίζοντάς το. Προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, εμφανιζόμενος τελικά μνημονιακότερος του μνημονίου Η Ν.Δ., αργά ή γρήγορα, με εντεινόμενους ρυθμούς ή με λιγότερη ένταση, θα ακολουθήσει την πορεία αποσύνθεσης που έχει ακολουθήσει και το ΠΑΣΟΚ.
• Η στάση της Δημοκρατικής Αριστεράς. Η χθεσινή δήλωση του υπεύθυνου ευρωπαϊκής πολιτικής ουσιαστικά αναδεικνύει τις τεράστιες αντιφάσεις στην πολιτική της
Για άλλη μια φορά η ΔΗΜΑΡ δεν ξεκαθαρίζει τη στάση της απέναντι στο κορυφαίο ζήτημα της εποχής μας που είναι οι μνημονιακές πολιτικές.
Νομίζω ότι επιβεβαιώνει αυτό το οποίο έχουμε πει από την πρώτη μέρα αυτής της κρίσης, ότι η πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί πια στο επίπεδο των οικονομιών, σε παγκόσμιο επίπεδο, πολύ δε περισσότερο στην Ευρώπη, είναι μια πραγματικότητα αλληλένδετων καταστάσεων ανάμεσά τους, συγκοινωνούντων δοχείων, κατά συνέπεια μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας μας δεν θα άφηνε ανέγγιχτη την υπόλοιπη ευρωπαϊκή οικονομία. Είναι ακριβώς αυτό το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει, αν είχαμε βέβαια μια άλλη πολιτική ηγεσία, ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί. Δεν το έκαναν ποτέ ούτε ο κ. Παπανδρέου, ούτε ο κ. Παπαδήμος. Αντίθετα πάντοτε στη διαπραγμάτευση ήταν με την μεριά των ισχυρών οικονομικών ελίτ και των τραπεζών.
Από εκεί και πέρα βέβαια δεν είναι μόνο η κα Μέρκελ η οποία μίλησε στο γερμανικό Κοινοβούλιο. Ήταν και οι εκπρόσωποι του Die Linke,τα ης γερμανικής Αριστεράς που ακριβώς με έναν απόλυτα σαφή τρόπο κατέθεσαν την αλληλεγγύη τους απέναντι στον ελληνικό λαό, στη χώρα μας, καταψηφίζοντας αυτή την κατ΄όνομα βοήθεια, ουσιαστικά πρόκειται για μια συνθήκη η οποία αποσκοπεί στην πλήρη υποταγή του κόσμου της εργασίας για τις επόμενες δεκαετίες.
Νομίζω ότι αυτό δείχνει και από μόνο του, πέρα από τα αισθήματα αλληλεγγύης της γερμανικής αριστεράς, πώς διαμορφώνεται σε πανευρωπαϊκό πια επίπεδο ένα ισχυρό μέτωπο αριστερών δυνάμεων απέναντι στον βασικό κίνδυνο που υπάρχει αυτή τη στιγμή, τον βασικό αντίπαλο που είναι ο σκληρός και ακραίος νεοφιλελευθερισμός έτσι όπως εκφράζεται από τις εφαρμοζόμενες ταξικές πολιτικές λιτότητας.
Οι δηλώσεις του κ. Γιούνκερ αποτελούν μια απροκάλυπτη προσπάθεια διαμόρφωσης του κλίματος εντός του οποίου θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές. Ένα κλίμα εκβιασμών και τρομοκρατικών διλημμάτων προς τον ελληνικό λαό με σκοπό να χειραγωγήσουν την ψήφο του και τη γνώμη του..
Είναι βέβαιο ότι τέτοιες δηλώσεις θα ακουστούν πολλές φορές μέχρι τις εκλογές και από εγχώρια και από ευρωπαϊκά χείλη. Νομίζω όμως πως η ελληνική κοινωνία έχει δείξει πως μέρα με την ημέρα χειραφετείται και γνωρίζει πια τον τρόπο να απαντά σε τέτοιους εκβιασμούς. Εκβιασμούς που δεν τους ακούμε για πρώτη φορά. Θα είναι η βασική επιχειρηματολογία τόσο από τη μεριά του ΠΑΣΟΚ όσο και της Ν.Δ.
Εκείνο το οποίο θα ήθελα να σχολιάσω πλάι σ΄ αυτό είναι αυτές τις «καταπληκτικές» δηλώσεις του κ. Σαμαρά, ο οποίος ανακάλυψε τον τρόπο να διαφοροποιηθεί από το ΠΑΣΟΚ, λέγοντας πως το δεύτερο μνημόνιο αποτελεί μια αναπτυξιακή ανάσα για τη χώρα και ψηφίζοντάς το. Νομίζω ότι προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, εμφανιζόμενος τελικά μνημονιακότερος του μνημονίου. Και θεωρώ τελικά ότι η Ν.Δ., αργά ή γρήγορα, με εντεινόμενους ρυθμούς ή με λιγότερη ένταση, θα ακολουθήσει την πορεία αποσύνθεσης που έχει ακολουθήσει και το ΠΑΣΟΚ.
Η ψήφιση της κυβέρνησης Παπαδήμου συνιστά εκείνη την τομή όπου ουσιαστικά θέτει τις βάσεις για τη δημιουργία αυτού του ενιαίου πια μνημονιακού χώρου που θα αποτελείται κατά κύριο λόγο από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. Το σίγουρο είναι το εξής. Ότι είναι τέτοια η διάρρηξη των σχέσεων, των δεσμών αυτών των κομμάτων με την κοινωνική τους βάση, που δεν μπορεί να υποκατασταθεί και κανενός είδους προσπάθεια προπαγάνδας, εκβιαστικών διλημμάτων, τρομοκρατίας απέναντι στον κόσμο δεν μπορεί, απ΄ ότι φαίνεται, να δώσει τα αναμενόμενα.
Εκείνο που θα είχε ενδιαφέρον είναι να δει κανείς τι ρόλο θα παίξουν τα διάφορα σχήματα που αυτή τη στιγμή επωάζονται. Είναι φανερό ότι κάποια από αυτά θα λειτουργήσουν ως αναχώματα ακριβώς στην κατάρρευση του μνημονιακού χώρου και των δύο πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων. Μεγαλύτερο όμως ενδιαφέρον θα έλεγα ότι παίζει, ιδιαίτερα για μας που είμαστε στο χώρο της αριστεράς, η στάση της Δημοκρατικής Αριστεράς. Η χθεσινή δήλωση του υπεύθυνου ευρωπαϊκής πολιτικής ουσιαστικά αναδεικνύει τις τεράστιες αντιφάσεις στην πολιτική της, όπως τελικά μέσα από τη δήλωσή του φάνηκε, που διατρέχουν αυτό το χώρο. Άσκησε μια κριτική στη γερμανική αριστερά γιατί δεν ψήφισε τη νέα δανειακή συνθήκη, όταν εντός της Ελλάδας η Δημοκρατική Αριστερά την είχε καταψηφίσει. Για άλλη μια φορά η ΔΗΜΑΡ δεν ξεκαθαρίζει τη στάση της απέναντι στο κορυφαίο ζήτημα της εποχής μας που είναι οι μνημονιακές πολιτικές.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS