Με πρώτο άκουσμα και διάβασμα και χωρίς να έχουμε δει το πλήρες σκεπτικό, είναι μια απόφαση θετική στο ένα της μέρος που βγάζει από τον κίνδυνο της διακοπής ρεύματος όσους έχουν πληρώσει το ρεύμα και όχι το χαράτσι, αλλά που νομιμοποιεί με παράδοξο τρόπο την επιβολή του τέλους ακινήτων λόγω του έκτακτου χαρακτήρα που έχει (έχει;).
Μοιάζει να βολεύει, κατά τη γνώμη μου, εκείνους που κατάλαβαν ότι η δυσαρμονία μεταξύ της λαϊκής βούλησης και των κυβερνήσεων του μνημονίου (μονοκομματικής – τρικομματικής – δικομματικής τώρα) παντού, αλλά ειδικά σʼ αυτό το θέμα είναι τεράστια και θα προκαλούσε τέτοια λαϊκή αντίδραση που θα τσάκιζε όχι μόνο τα σχέδιά τους για το χαράτσι, αλλά και τα ευρύτερα.
Αφήνει βέβαια ανοικτά θέματα όπως το τι θα γίνει με αυτούς που δεν έχουν να πληρώσουν και δεν είναι λίγοι μέσα στην ελληνική κοινωνία (άνεργοι, ειδικές ομάδες του πληθυσμού, πολύτεκνοι με άνεργους στην οικογένεια, άτομα με ειδικές ανάγκες, υπερήλικες κλπ) που είναι πολλοί και με τις μνημονιακές αντικοινωνικές πολιτικές γίνονται ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας μας.
Ανοιχτό θέμα επίσης είναι – πάντα με όσα ξέρουμε μέχρι στιγμής από την απόφαση – το πώς αποδεικνύεται ότι είναι έκτακτο με την έννοια του μη συνεχούς και μόνιμου αφού εξαρτάται από την επιτυχία των πολιτικών των μνημονιών που δεν … διαφαίνεται.
Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι χωρίς τον αγώνα των πολιτών, των κινημάτων και των πολιτικών κομμάτων που αντέδρασαν και κάλυψαν πολιτικά αυτόν τον αγώνα, δεν θα υπήρχε ούτε αυτή η μισή κατά τη γνώμη μου απόφαση. Στον αγώνα, λοιπόν, του ελληνικού λαού είναι και το άλλο μισό. Είναι ανάγκη να γίνει.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS