Είναι φανερό και φάνηκε και το σαββατοκύριακο, τόσο στις ομιλίες του κ. Βενιζέλου όσο και του κ. Σαμαρά, ότι αυτή η προεκλογική περίοδος θα σημαδευτεί από μια πρωτόγνωρη για την οξύτητά της και την προκλητικότητά της, κοινή επιχείρηση των δύο μνημονιακών κομμάτων κατά της Αριστεράς. Η προσπάθεια έχει δρομολογηθεί εδώ και δύο εβδομάδες, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και είναι σίγουρο ότι όσο πλησιάζουμε στις κάλπες, θα εντείνεται.
Απαραίτητο συμπλήρωμα αυτής της επιχείρησης κατασυκοφάντησης ενός χώρου που εδώ και 24 μήνες βλέπει τις προτάσεις του να λοιδορούνται από τα κόμματα εξουσίας, ενώ παράλληλα επαληθεύονται όλες οι προβλέψεις του για το βάθεμα της κρίσης,- απαραίτητο συμπλήρωμα, λοιπόν, είναι η διασπορά του φόβου στους πολίτες, προκειμένου να προσέλθουν στις κάλπες για να στηρίξουν για άλλη μια φορά το δικομματισμό.
Πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτό το κύμα κατασυκοφάντησης και διαστρέβλωσης των θέσεών μας; Απέναντι στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τους πολιτικούς μας αντιπάλους που ελέγχουν την πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου, μέσα από τον έλεγχο των μεγάλων, συστημικών ΜΜΕ, καναλιών και εφημερίδων, μέσα από τα δις που δίνουν στις τράπεζες, εμείς έχουμε καθοριστικής σημασίας όπλα. Τον αξιόπιστο λόγο μας. Τις προτάσεις μας. Τις λύσεις που προτείνουμε. Και οι οποίες βέβαια έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις επιλογές των κκ Παπαδήμου και Βενιζέλου, οι οποίοι κατατρόμαξαν τον κόσμο για την υπερψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης, προκειμένου να αποφύγουμε το πιστωτικό γεγονός, το οποίο παρουσιαζόταν ως η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Είχαμε πριν από τρεις ημέρες πιστωτικό γεγονός και τίποτε δεν έγινε από εκείνα με τα οποία φόβιζαν τον λαό. Εκείνο που έγινε βέβαια με το περιβόητο «κούρεμα» ήταν να βυθιστεί βαθύτερα η κοινωνία στην ύφεση, να πληγούν καίρια τα ασφαλιστικά ταμεία, να υποστούμε και νέα σκληρή λιτότητα. Και ακριβώς επειδή όλα αυτά τα νοιώθουμε όλοι στο πετσί μας, ο εκφοβισμός από τα δύο, πρώην μεγάλα κόμματα, δεν θα περάσει. Ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ έλεγε ότι «το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο φόβος» και καλούσε τους συμπολίτες του να απαλλαγούν από τον φόβο. Νομίζω ότι σήμερα οι Ελληνίδες και οι Έλληνες το έχουν κατανοήσει αυτό και θα το δείξουν στις κάλπες!
Από κοιτίδα της Δημοκρατίας, αποικία της Ε.Ε. Το έργο των κκ Παπανδρέου, Σαμαρά, Παπαδήμου αλλά και Καρατζαφέρη, που συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία της σημερινής μη εκλεγμένης κυβέρνησης- άλλο αν άρον – άρον λόγω της δημοσκοπικής του κατάρρευσης αποσύρθηκε κατόπιν από αυτήν-, δεν είναι απλά κατακριτέο, είναι ιταμό. Καθώς μάλιστα συνδυάζεται με τη φτωχοποίηση της κοινωνίας, έχουμε μπροστά την εικόνα της πλήρους καταστροφής. Μιας καταστροφής όμως που ήταν αποτέλεσμα συγκεκριμένων επιλογών και όχι φυσικό φαινόμενο. Η ιδεολογική εμμονή στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, εκ μέρους της γερμανικής και γαλλικής δεξιάς, η αποδοχή και στήριξη των πολιτικών αυτών της Κομισιόν, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ, από τις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμα, με τη στήριξη Σαμαρά, έχουν οδηγήσει στο σημερινό κοινωνικό ολοκαύτωμα. Και συνιστά ύβρις το θράσος των κκ Βενιζέλου και Σαμαρά να ζητούν τη ψήφο του ελληνικού λαού. Προς τι; Για να σώσουν ξανά την Ελλάδα; Να την υποβαθμίσουν από αποικία σε τι; Σε μπανανία; Δεν μας ξαφνιάζει. Εδώ και καιρό τα μνημονιακά κόμματα εξουσίας έχουν κάνει την επιλογή τους. Εκείνη της υποτέλειας στη γερμανική και γαλλική δεξιά, στις αγορές, στις τράπεζες, στους κερδοσκόπους, σε βάρος των πολιτών και της κοινωνίας. Λέξη κενού περιεχομένου η ανάπτυξη. Όλα για την αποπλήρωση των πιστωτών. Σε βάρος των κοινωνικών αναγκών, των νοσοκομείων, των σχολείων, της έρευνας. Οι διάφοροι «επιτηρητές» και οι περιβόητες «ομάδες κρούσης» θα διασφαλίζουν αυτή την πορεία. Αυτή θα είναι η χρησιμότητά τους: να έχουν το ρόλο του τοποτηρητή των συμφερόντων των πιστωτών μας.
Ο Φρανσουά Ολάντ είναι κλασική περίπτωση σοσιαλδημοκράτη πολιτικού. Στο εσωτερικό του Σοσιαλιστικού κόμματος θεωρείται μάλλον μετριοπαθής και αυτό φαίνεται από τη μέχρι σήμερα προεκλογική του εκστρατεία. Για παράδειγμα, προτιμά να μιλά για επαναδιαπραγμάτευση του Συμφώνου Δημοσιονομικής Πειθαρχίας, γερμανικής εμπνεύσεως, αντί να κάνει δεκτή την πρόταση του υποψηφίου του Αριστερού Μετώπου, Ζαν Λικ Μελανσόν, να τεθεί το συγκεκριμένο κείμενο σε δημοψήφισμα. Να μπορέσει να εκφραστεί άμεσα ο λαός για ένα τόσο μεγάλης σημασίας θέμα που τον αφορά άμεσα, καθώς ουσιαστικά εισαγάγει τη δια βίου λιτότητα. Η επιλογή Ολάντ περί «επαναδιαπραγμάτευσης» αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά, χωρίς να τον δεσμεύει ή να τον περιορίζει. Το κατά πόσο θα επαναδιαπραγματευθεί και σε πόσο βάθος θα πάει αυτή η επαναδιαπραγμάτευση – μπορεί να σας φανεί παράδοξο – αλλά θα κριθεί τελικά από το ποσοστό που θα λάβει ο υποψήφιος της ενωμένης Αριστεράς – γιατί στη Γαλλία η Αριστερά καταφέρνει να ενώνεται - του Αριστερού Μετώπου, ο Ζαν Λικ Μελανσόν. Ο οποίος την περασμένη εβδομάδα έπιασε το 10%, το «όριο της αξιοπιστίας», όπως λέει ο ίδιος. Από την αρχή αυτής της προεκλογικής εκστρατείας ενόψει των προεδρικών εκλογών στα τέλη Απριλίου και τις αρχές του Μαΐου, ο υποψήφιος του Αριστερού Μετώπου, ανεβαίνει σταθερά στις δημοσκοπήσεις. Ένα καλό τελικό αποτέλεσμα λοιπόν του Μελανσόν θα του δώσει τη δυνατότητα να ασκήσει αποτελεσματικότερη πίεση προς τον Ολάντ, για πιο αριστερή στάση. Γιατί ας μη ξεχνάμε τον Ιούνιο, μετά από τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, ακολουθούν οι βουλευτικές. Άρα ο σοσιαλιστής υποψήφιος έχει κάθε λόγο να αποφύγει τη σύγκρουση με το Αριστερό Μέτωπο. Το τελευταίο, αν επαληθευθούν στην κάλπη οι δημοσκοπήσεις, αποδεικνύει πώς η ενότητα μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα – μαθήματα που στη χώρα μας δεν τα έχουν πάρει ούτε το ΚΚΕ ούτε η ΔΗΜΑΡ…
Μεγάλο ενδιαφέρον θα έχουν οι απαντήσεις που θα δώσουν οι επικεφαλής της Τρόικα ενώπιον των ευρωβουλευτών, για τις αποτυχημένες επιλογές τους που έχουν οδηγήσει σήμερα την Ελλάδα στο 7.5% ύφεση, στο 1 εκατομμύριο ανέργους, στους μισούς νέους να μην έχουν δουλειά, στον κίνδυνο 180 χιλιάδων λουκέτων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Γιατί πρέπει εδώ να θυμίσουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση από την εποχή της πρωθυπουργίας Παπανδρέου, είχε καταργήσει τις συνεντεύξεις Τύπου της Τρόικας, γεγονός που τροφοδότησε σοβαρό έλλειμμα άμεσης ενημέρωσης από τους επικεφαλής της Τρόικας. Ωστόσο δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες: η διαδικασία αυτή δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ανατροπή των καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών. Άλλωστε, όπως επισημαίνουμε χρόνια στο ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΕΑ, το ευρωκοινόβουλιο έχουν φροντίσει να απισχναστεί πολιτικά και να ακολουθεί τις επιταγές μη εκλεγμένων από τους ευρωπαίους πολίτες οργάνων, όπως αυτό της Επιτροπής. Η ανατροπή θα γίνει στους δρόμους. Κι αν βεβαίως μας επιτρέψουν οι δανειστές μας και οι ντόπιοι εκπρόσωποί τους στις κάλπες. Μόνο έτσι, αν δηλαδή ο λαός μας εμπιστευθεί και δώσει δύναμη στη δική μας πρόταση εξουσίας, θα μπορέσουμε να καταργήσουμε, σε θεσμικό και πολιτικό επίπεδο, αυτές τις μνημονιακές συμφωνίες που καταστρέφουν και την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS