Με το Ν. 2716/99 (άρθρο 22) καταργήθηκε η διάταξη του Ν. 2072/92 (άρθρο 18,παράγραφος 3) με αποτέλεσμα τα άτομα με νοητική υστέρηση, αυτισμό, σύνδρομο down, εγκεφαλική παράλυση και πολλαπλές αναπηρίες τα οποία εργάζονται ή λαμβάνουν σύνταξη να αποκλείονται από το προνοιακό επίδομα που δικαιούνται.
Συγκεκριμένα ο Ν. 2716/99 προβλέπει ότι «άτομα με ειδικές ανάγκες με ποσοστό αναπηρίας τουλάχιστον 67% που επιδοτούνται από προνοιακό ή άλλο επίδομα, διατηρούν το επίδομα τους αυτό και όταν υποβάλλονται υποβάλλονται σε φυσικοθεραπεία, εργοθεραπεία, απασχολησιοθεραπεία, λογοθεραπεία, ημερήσια φύλαξη και ψυχολογική υποστήριξη», επομένως δεν διατηρούν το επίδομα τους ούτε εφόσον εργάζονται, όπως προέβλεπε ο Ν.2072/92 (άρθρο 18) ούτε εφόσον λαμβάνουν σύνταξη.
Ο αποκλεισμός αυτός συνιστά αθέμιτη διάκριση σε βάρος των ατόμων με βαριά αναπηρία και αντικίνητρο για την εργασιακή του αποκατάσταση. Το προνοιακό επίδομα για τα ΑμεΑ με νοητική υστέρηση, αυτισμό, σύνδρομο down, εγκεφαλική παράλυση και πολλαπλές αναπηρίες, αλλά και για όλους τους ανθρώπους με αναπηρίες, προβλέπεται γιατί αναγνωρίζεται η οικονομική επιβάρυνση (ιατρική κ.α) που συνεπάγεται η αντιμετώπιση της πάθησης τους και όχι γιατί προβλέπεται ότι δεν θα εργαστούν ή είναι ανίκανοι για εργασία. Άλλωστε σε πολλές περιπτώσεις αναπηρίας, όπως η κώφωση ή η τύφλωση, το επίδομα λαμβάνεται – και ορθώς- σε κάθε περίπτωση και δεν συνδέεται με το εισόδημα από εργασία ή σύνταξη που τυχόν λαμβάνει ο δικαιούχος.
Επειδή, η εν λόγω διάταξη συνιστά αθέμιτη διάκριση και παραβιάζει την αρχή της ισότητας
Επειδή, η άδικη αυτή διάταξη συνιστά επί της ουσίας απαγόρευση από την πολιτεία να εργαστούν οι ανάπηροι πολίτες με βαριάς μορφής αναπηρία
Επειδή, το κράτος οφείλει να δίνει κίνητρα και να μεριμνεί για την εργασιακή αποκατάσταση των ανάπηρων πολιτών και όχι να θεσμοθετεί αντικίνητρα
Ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
Προτίθενται νʼ αναλάβουν νομοθετική πρωτοβουλία για την άρση αυτής της αδικίας;
Η ερωτώσα βουλευτής
Ευαγγελία Αμμανατίδου Πασχαλίδου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS