- Θα ξεκινήσω από αυτό που είπε ο κ. Ιωαννίδης… από το να διαγράψεις το χρέος δεν μπορείς όταν από την άλλη έρχονται οι δανειστές και έχουν στυλώσει τα πόδια και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Η αντιπρόταση που υπάρχει δεν είναι λύση, δεν εξασφαλίζει τη λύση.
Αυτή είναι η άποψη του κ. Ιωαννίδη. Είναι απόλυτα συνεπής τόσο με τη στάση που κράτησε η κυβέρνηση Παπανδρέου όσο και η κυβέρνηση Παπαδήμου αλλά και με τη στάση που κράτησε και κρατάει ο κ. Σαμαράς και μας αποσαφηνίζει ότι θα ακολουθήσει και την επομένη των εκλογών. Δηλαδή μια στάση πλήρους αποδοχής του περιεχομένου της μνημονιακής πολιτικής, παρά τα όσα τουλάχιστον ο κ. Σαμαράς έλεγε σε μια πρώτη φάση, η οποία δεν έχει καθόλου το στοιχείο της διαπραγμάτευσης και της ρήξης. Αλίμονο αν αυτή τη στιγμή οι λαοί αποδέχονταν ότι δεσμεύονται από υπογραφές μιας πλήρως πολιτικά απονομιμοποιημένης κυβέρνησης η οποία δεν εξέφραζε τίποτε περισσότερο πέρα από τα συμφέροντα των δανειστών και ίσως τα συμφέροντα του πολιτικού προσωπικού της.
Είναι θέμα συσχετισμών. Αυτό είναι το ιστορικό συμπέρασμα το εάν τελικά αλλάζουν τέτοιου είδους επαίσχυντες συμφωνίες. Άλλωστε υπάρχει ιστορικό προηγούμενο. Η περίπτωση του 1953 της Γερμανίας είναι ακριβώς μια περίπτωση διαγραφής του χρέους και μιας σύνδεσης αποπληρωμής του υπόλοιπου μέρους του με βάση τη ρήτρα της ανάπτυξης. Αυτό λοιπόν το γερμανικό παράδειγμα πρέπει να είναι σήμερα το όπλο μας, πρέπει να είναι το αντιπαράδειγμα για να απαντήσουμε σε αυτούς που και θέλουν ουσιαστικά να ισοπεδώσουν την ελληνική κοινωνία και να υποθηκεύσουν το μέλλον μας.
- Χρησιμοποιήσατε δύο λέξεις: διαπραγμάτευση και ρήξη. Υ[άρχει αντίφαση. Θα γίνει διαπραγμάτευση; Θα πάμε σε ρήξη; Δεν το κατάλαβα…
Η πρόταση είναι σαφής. Καμία αποδοχή του μνημονιακού πλαισίου, καμιά δέσμευση από τη νέα δανειακή σύμβαση. Από εκεί και πέρα, μέσα από την απευθείας ρήξη με αυτό το πλαίσιο, προφανώς θα κουβεντιάσουμε για την εξεύρεση μιας ευρωπαϊκής λύσης, όχι μόνο για την περίπτωση του ελληνικού χρέους, γιατί δεν είμαστε μια μοναδική περίπτωση –αυτό το έχουμε πει από την πρώτη στιγμή- και έχει συνειδητοποιηθεί πια απ΄ όλους νομίζω, αλλά για να διαμορφώσουμε μια ευρωπαϊκή λύση μιας διαφορετικής αντιμετώπισης του προβλήματος των δημοσίων χρεών.
Βλέπετε και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, και ιδιαίτερα στην προεκλογική Γαλλία και εκεί τίθενται ζητήματα μιας διαφορετικής πια οικοδόμησης, μιας διαφορετικής συγκρότησης της ευρωζώνης και μιας διαφορετικής πολιτικής που είναι αναγκαία για να φύγουμε από τα σημερινά οικονομικά αδιέξοδα και να ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση που πρώτα και κύρια είναι μια κρίση του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου.
- Θα θέσει κάποιο δίλημμα στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ;
Το δίλημμα είναι σαφές. Ή θα αποδεχθούμε τη συνέχιση αυτής της βάρβαρης, ταξικής, αντικοινωνικής πολιτικής λιτότητας και άρα το μεγαλύτερο πια μέρος της κοινωνίας θα ζει κάτω από το όριο της φτώχειας ή στα όρια της φτώχειας, σε συνθήκες μιας άγριας εκμετάλλευσης, ενώ ταυτόχρονα η ίδια η Ευρώπη, όσο αυτή η πολιτική που δεν θα αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά θα επεκτείνεται σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο αλλά και σε άλλες οικονομίες, θα αποδομείται ή λοιπόν θα αποδεχτούμε αυτή την πολιτική ή θα την ανατρέψουμε. Και θα ξανασυζητήσουμε από την αρχή τη διαμόρφωση μιας άλλης πολιτικής πρότασης όπου θα έχει στο επίκεντρό της την προστασία της εργασίας, την ανάκτηση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, έναν διαφορετικό ρόλο του δημόσιου τομέα, ενός δημόσιου τομέα τον οποίον ο δικομματισμός όλα τα προηγούμενα χρόνια αντιμετώπισε ως λάφυρο και ως μέσο για να αναπαράγει την κομματική του εξουσία, ουσιαστικά δηλαδή να μιλήσουμε για μια ανατροπή και για μια εναλλακτική πολιτική πρόταση διακυβέρνησης.
Δεν ζητάμε σήμερα μόνο μια ψήφο διαμαρτυρίας. Ζητάμε την ενίσχυση της ριζοσπαστικής αριστεράς για να γίνει πραγματικότητα μια εναλλακτική ρεαλιστική πρόταση διακυβέρνησης.
- Να πάμε στο ενδεχόμενο ότι ανατίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση αμέσως μετά τις εκλογές. Σε ποιους θα απευθυνθείτε; Ήδη έχετε εισπράξει προεκλογικά αρνήσεις..
Έχουμε εισπράξει προεκλογικά ενθαρρύνσεις από μια σειρά κοινωνικές δυνάμεις και κυρίως από τον κόσμο που δείχνει ότι όλο το τελευταίο διάστημα εμπιστεύεται ολοένα και περισσότερο τον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς. Κι αυτό είναι το πράσινο φως για να συνεχίσουμε αυτή την ενωτική και αγωνιστική μας παρουσία.
Βεβαίως δεν είναι ορατό το ενδεχόμενο, μέχρι τουλάχιστον τις κάλπες, η πρότασή μας να γίνει αποδεκτή από τους δύο άλλους βασικούς πυλώνες του χώρου της αριστεράς, τη Δημοκρατική Αριστερά και το ΚΚΕ. Θεωρούμε όμως και πιστεύουμε ότι είναι τόσο βαθιά η ανάγκη μπροστά σ΄ αυτή τη λαίλαπα των μνημονίων να αναστραφεί αυτή η καθοδική πορεία για τον τόπο να υπάρξει ένας κοινός τόπος, να υπάρξει μια συστράτευση για τη διαμόρφωση ενός αντινεοφιλελεύθερου αντιμνημονιακού μετώπου έτσι ώστε μετά τις εκλογές αυτό το αίτημα θα είναι πιο επίκαιρο και η ενίσχυση της ριζοσπαστικής αριστεράς θα λειτουργήσει καταλυτικά ώστε να ωριμάσει μια τέτοια προοπτική και στους άλλους χώρους.
Δεν θεωρώ ότι θα είναι εύκολο οι ηγεσίες τόσο του ΚΚΕ όσο και της Δημοκρατικής Αριστεράς να δικαιολογήσουν πρώτα απ΄ όλα στο δικό τους τον κόσμο γιατί αρνούνται το αυτονόητο, δηλαδή τη συστράτευση σε μια αντιμνημονιακή αντινεοφιλελεύθερη βάση.
- Η απάντηση που δίνει π.χ. ο κ. Κουβέλης είναι ότι δεν φτάνει το να λες αυτό το μέτωπο.. χρειάζεται να συμφωνήσεις και σε κάποιες γραμμές, να συμφωνήσεις σε ένα προγραμματικό πλαίσιο…
Νομίζω ότι είναι απόλυτα λογικό η διαμόρφωση ενός ενιαίου μετώπου να έχει μια σαφή προγραμματική βάση. Και γι αυτό μιλάμε. Ήδη και πριν, μέσα από τη συζήτησή μας, σας ανέφερα εν τάχει και με τρόπο πολύ γενικό κάποιους βασικούς προγραμματικούς άξονες. Αλλά θεωρώ ότι υπάρχει ατή τη στιγμή κοινός τόπος το να μιλήσεις για μια άλλη συγκρότηση του χρηματοπιστωτικού τομέα, για ένα δημόσιο και εθνικό έλεγχο πάνω στις τράπεζες. Υπάρχει ανάγκη να μιλήσεις για έναν άλλο τρόπο λειτουργίας του δημόσιου τομέα, για ένα νέο πρόγραμμα επενδύσεων με πρωταγωνιστικό ρόλο στο δημόσιο τομέα, για την προστασία της εργασίας, για την ανατροπή μιας σειράς νόμων που ουσιαστικά ανέτρεψαν κατακτήσεις δεκαετιών στον εργασιακό χώρο. Δεν νομίζω ότι σ΄ όλα αυτά –και είναι πάρα πολλά- δεν υπάρχει κοινός τόπος και μπορούν προφανώς να αποτελέσουν την αναγκαία προγραμματική βάση.
- Τελευταίο ερώτημα. Θα είστε υποψήφιος;….
Θα είμαι υποψήφιος στη Β΄ Αθήνας καθώς και πολλοί άλλοι σύντροφοι από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και νομίζω ότι τελικά το αποτέλεσμα θα είναι τέτοιο ώστε τουλάχιστον να ξανακερδίσει ο κόσμος ένα μέρος από τη χαμένη του ελπίδα και ταυτόχρονα να ανακτήσει την προοπτική μιας πιο αξιοπρεπούς ζωής.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS