31/05/2001

Οι προτάσεις του ΣΥΝ για μια σύγχρονη πολιτική αντιμετώπισης του θέματος των ναρκωτικών

Εκ μέρους της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ, ο Πρόεδρος του κόμματος Νίκος Κωνσταντόπουλος έδωσε Συνέντευξη Τύπου την Πέμπτη 31/5 με θέμα "Οι προτάσεις του ΣΥΝ για μια σύγχρονη πολιτική αντιμετώπισης του θέματος των ναρκωτικών" με αφορμή την κατάθεση σχετικής πρότασης νόμου στη Βουλή και τη δημόσια συζήτηση που διεξάγεται για το μείζον αυτό πρόβλημα.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ (Ν.ΒΟΥΤΣΗΣ): Εχετε στα χέρια σας ένα φάκελο, όπου πέραν της εισηγητικής ομιλίας, υπάρχει η εισηγητική έκθεση, της πρότασης νόμου, που υπεβλήθη από 5 Βουλευτές, πριν από λίγες μέρες, μεταξύ των οποίων η Μαρία Δαμανάκη και ο Φώτης Κουβέλης.
Υπάρχει επίσης το υλικό, από την εκλογική διακήρυξη του Συνασπισμού, προ έτους, για τα θέματα των ναρκωτικών, η πρόσφατη ανακοίνωση της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού και ορισμένα πρόσφατα στατιστικά στοιχεία για τις ποσότητες και τους θανάτους από τα ναρκωτικά.
Μαζί μας δεν είναι σήμερα, για λόγους έκτακτους, είναι εκτός Αθηνών, ο Φώτης Κουβέλης. Είναι ο Πρόεδρος του Κόμματος, είναι επίσης η Μαρία Δαμανάκη, θα ξεκινήσουμε με την εισηγητική ομιλία του Προέδρου του Κόμματος, του σύντροφου Κωνσταντόπουλου και ύστερα θα συνεχίσουμε και θα είναι και στη διάθεσή σας.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Να σας ευχαριστήσω κυρίες και κύριοι για την παρουσία σας. Με τη σημερινή μας επικοινωνία, θέλουμε να εκφράσουμε την ευθύνη και την ανάγκη, για μια δημόσια παρέμβαση, στη συζήτηση που διεξάγεται στον τύπο και στα ηλεκτρονικά μέσα, ως προς τις πολιτικές, που αποσκοπούν στην καταπολέμηση της μάστιγας των ναρκωτικών στη χώρα μας.
Αυτή η συζήτηση, αναφέρεται σε καίρια θέματα, που θίγονται στην πρόταση νόμου, την οποία κατέθεσαν προ ημερών στη Βουλή, 5 Βουλευτές, μεταξύ των οποίων η Μαρία Δαμανάκη και ο Φώτης Κουβέλης από το Συνασπισμό.

Και αυτή η συζήτηση γίνεται με τρόπο, που ουσιαστικά αντιμετωπίζει, ξεπερνάει αυτά τα σοβαρά ζητήματα, που τίθενται με την πρόταση νόμου. Αποτελεί, πιστεύουμε, σύμπτωμα βαθιάς πολιτικής υποκρισίας, το ότι αυτό το μείζον θέμα της καταπολέμησης των ναρκωτικών, ενώ παραμένει ως πρόβλημα και οξύνεται, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις όλων των πολιτικών κομμάτων, έχει τεθεί επί της ουσίας στο περιθώριο, στη σκιά των συζητήσεων και των προγραμματικών, κοινωνικών επιλογών.

Δεν οργανώνεται δηλαδή, μια ουσιαστική, ανοιχτή συζήτηση, των πολιτικών δυνάμεων, των αρμόδιων επιστημονικών φορέων και των πολιτών, που έχουν εμπειρίες από τη συμμετοχή τους, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σε αυτή την υπόθεση.

Αυτόν τον οργανωμένο, ανοιχτό, κοινωνικό, εθνικό διάλογο, εμείς είμαστε αποφασισμένοι να τον επιδιώξουμε, να τον οργανώσουμε. Είναι θετικό ότι μέσα στη Βουλή επαναδραστηριοποιείται η Διαρκής Κοινοβουλευτική Επιτροπή, θέλουμε όμως επί της ουσίας να γίνει συζήτηση, γιατί περισσεύουν οι συνθηματολογίες, οι υπεραπλουστεύσεις και, επιτρέψτε μου να πω, οι ανευθυνότητες που λέγονται από όλους εκείνους οι οποίοι επιχειρούν να προσπεράσουν την πρόταση νόμου με πολύ εύκολο τρόπο.

Το έναυσμα για έναν ουσιαστικό διάλογο, με πόλο την αναζήτηση εναλλακτικών πολιτικών καταπολέμησης των ναρκωτικών, σε σχέση με τις πολιτικές της γενικευμένης καταστολής- ποινικοποίησης, που αναπαράγουν και οξύνουν το πρόβλημα, έχει δοθεί ήδη και προ 9 ετών.

Με την κατάθεση του πορίσματος της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής, που έθετε από τότε ένα πλαίσιο μιας διαφορετικής αντιμετώπισης με ευαισθησία και τόλμη.
Και τότε, όπως και στο διαρρεύσαν διάστημα, κατά το οποίο περίπου τετραπλασιάστηκαν οι θάνατοι από τα ναρκωτικά και γενικότερα το πρόβλημα οξύνθηκε, η αναγκαία συζήτηση συρρικνώθηκε σε στείρα συνθηματολογία.
Με προφανή την αδυναμία ή και την επιλογή, να μην αναληφθεί το πολιτικό κόστος από τα δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, που είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Ακόμα και το δειλό βήμα στη σωστή κατεύθυνση, που έγινε με την τροποποίηση του νόμου του 1987, από το νόμο 2161 του '93, έμεινε μετέωρο και οι απλοί χρήστες γεμίζουν τις φυλακές της χώρας.
Οπως επίσης πρέπει να επισημάνουμε ότι τα προγράμματα ενημέρωσης, αυτή η αντιγραφή προγραμμάτων άλλων χωρών, έμειναν στα χαρτιά και ατόνησαν. Τα προγράμματα χορήγησης υποκατάστατων, μεθαδόνης, κάλυψαν μικρό αριθμό χρηστών.

Τα λίγα κέντρα απεξάρτησης, λόγω της έλλειψης κρατικής βοήθειας και μέριμνας, παρουσιάζουν λειτουργικά προβλήματα και περιορισμένα αποτελέσματα. Είναι επίσης λυπηρό και ενδεικτικό μιας ακραίας συντηρητικής, κοινωνικής θεώρησης, ότι στο δημόσιο διάλογο των προηγούμενων ημερών, ένα κόμμα της αριστεράς, το Κομμουνιστικό Κόμμα, ζητάει επί της ουσίας κατάργηση και αυτού του νομοθετικού πλαισίου, στην κατεύθυνση μεγαλύτερης καταστολής και πλέον γενικευμένης ποινικοποίησης.

Οταν μάλιστα, οι διαφορετικές απόψεις, που εκφράζουν ακριβώς την αγωνία για την κοινωνική ευαισθησία και φροντίδα στους χρήστες και την αυστηρή δίωξη των εμπόρων, χαρακτηρίζονται απαξιωτικά και καταδικάζονται με απαράδεκτο σκοταδιστικό πνεύμα, που κυριαρχεί σε άλλες συντηρητικές δυνάμεις της κοινωνίας, τότε η όποια επίκληση πολιτικών, δήθεν πρόληψης, είναι προσχηματική και αναποτελεσματική.

Το ζητούμενο σήμερα είναι η εκπόνηση ενός εθνικού σχεδίου δράσης για τα ναρκωτικά και σε αυτή την κατεύθυνση, η πρόταση νόμου που υποβλήθηκε, δίνει την ευκαιρία, για μια ακόμα φορά να συζητηθεί το πρόβλημα και να επιλεγεί ένα σύγχρονο και τολμηρό νομοθετικό πλαίσιο, που θα αντιστρέψει τη δραματική επιδείνωση της κατάστασης.

Η ευθύνη της κυβέρνησης είναι μεγάλη. Και η σιωπή την καθιστά ακόμα βαρύτερη. Γιατί οι αμφισημίες και η επικοινωνιακή ρητορεία, αντί των επιλογών και των προτεραιοτήτων, συνιστούν συνενοχή στο έγκλημα που διαπράττεται για το παρόν και το μέλλον της νεολαίας μας.

Οι διαπιστώσεις είναι οδυνηρές. Παρά τα όσα έχουν γίνει, παρά τα όσα λέγονται, δεν έχουμε διαμορφώσει ως πολιτεία, συλλογική προσπάθεια πρόληψης, που να πείθει ότι το χάπι, το αλκοόλ, οι εθιστικές ουσίες, τα ναρκωτικά, είναι μια επικίνδυνη εξάρτηση, μια ψεύτικη φυγή, μια καταστροφή της ζωής.

Η έξαρση των ναρκωτικών συνεχίζεται, γίνονται όλο και πιο μικρές οι ηλικίες της πρώτης χρήσης και της εξάρτησης, ενώ παραλλήλως θερίζει η χρήση διαφόρων φαρμακευτικών ή χημικών παρασκευασμάτων.
Αυτό σημαίνει έλλειψη πολιτικής πρόληψης και αδυναμία πολιτικής αντιμετώπισης. Η εκρηκτικότητα του προβλήματος δεν αντιμετωπίζεται με αποφασιστική και γενναία χρηματοδότηση από την πολιτεία.
Επί χρόνια τα κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό, είναι αστεία. Τα σχετικά προγράμματα, θα μπορούσαν να έχουν αποδώσει περισσότερα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στον προϋπολογισμό του 2001 έχουν εγγραφεί για το ΚΕΘΕΑ 3 δις, για τον ΟΚΑΝA 4 δις και για δαπάνες πάσης φύσεως, ως προς την προστασία από τα ναρκωτικά, 200 εκατομμύρια.

Συνολικά δηλαδή 7,2 δις για την πολιτική εναντίον των ναρκωτικών. Που σημαίνει ενημέρωση, πρόληψη, θεραπεία, επανένταξη, συνοδευτικές δράσεις, στήριξης και αντιμετώπισης όλων των παρεπόμενων συνεπειών που προκαλεί αυτό το εκρηκτικό πρόβλημα.

Τέλος, στους τομείς θεραπείας και επανένταξης. Παρά τις όποιες προσπάθειες και τις κατά καιρούς διακηρύξεις. Τα προβλήματα εξακολουθούν να παραμένουν, να δοκιμάζουν από πλευράς αποτελεσματικότητας και να ξεπερνούν τις υφιστάμενες δομές, που πολλές φορές, ιδίως στον τομέα της αντιμετώπισης του χρήστη, ως ασθενή, ποινικοποιούν μηχανιστικά και τυπολατρικά τα πάντα.

Είναι κρίσιμο λοιπόν το ερώτημα, τι θα κάνει η ελληνική κοινωνία, τι θα κάνει η ελληνική πολιτεία. Τι θα κάνει η ελληνική πολιτεία, ώστε η πρόληψη να είναι μια εθνική στρατηγική, λαμβάνοντας υπόψη την παγκόσμια επιστημονική εμπειρία, που θεωρεί τα ναρκωτικά, τα χάπια και το αλκοόλ, εθιστικές και επικίνδυνες ουσίες.

Πώς θα εξασφαλιστεί η σταθερή λειτουργία των θεραπευτικών προγραμμάτων, τόσο σε επίπεδο χρηματοδότησης, αλλά και σε επίπεδο πρόσληψης εξειδικευμένου προσωπικού. Θεραπευτικός πλουραλισμός, υιοθέτηση και σύγχρονων μεθόδων αντιμετώπισης του προβλήματος.

Τι θα γίνει ώστε να διασφαλιστεί η εξέλιξη των προγραμμάτων μεθαδόνης, τα οποία είναι απαραίτητα για συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού των τοξικομανών και για τη μείωση της βλάβης αλλά και για την αντιμετώπιση ειδικών καταστάσεων.

Αν επιτέλους θα εναρμονιστεί ή όχι η νομοθεσία της χώρας, με άλλα ευρωπαϊκά κράτη ή με άλλες επιστημονικές προσεγγίσεις, κυρίως ως προς τη διακίνηση και το εμπόριο των ναρκωτικών.

Αν δηλαδή θα πιέσει η πολιτεία, η κυβέρνηση, προς την κατεύθυνση της αποποινικοποίηση της χρήσης, ώστε ο χρήστης να μην υφίσταται δίωξη και ποινή, αλλά να βρίσκει θεραπεία και στήριξη.

Επίσης προς την κατεύθυνση του διαχωρισμού των μαλακών και σκληρών, ώστε να διαφοροποιείται η ποινική αντιμετώπιση διάθεσης μεταξύ χρηστών ή μικροδιακινητών χρηστών, αλλά και να αντιμετωπίζονται διάφορες δόλιες επινοήσεις, που αξιοποιούν οι μεγαλέμποροι, περί τη διάθεση.

Αν θα ενισχυθούν ή όχι τα προγράμματα που δίνουν θέσεις εργασίας σε ανθρώπους που είχαν εξαρτηθεί και ακολούθησαν τη θεραπεία τους, ώστε να προληφθεί η υποτροπή τους, καθώς η εργασία είναι ουσιαστικό στοιχείο της κοινωνικής επανένταξης των εξαρτημένων και έχει νόημα όταν είναι ισότιμη με κάθε άλλο μέλος της κοινωνίας, ώστε να μην υπάρχει αυτό το διαρκές στίγμα, το οποίο συνοδεύει πολλές φορές, όλους εκείνους οι οποίοι με μεγάλο αγώνα ζωής, έχουν ολοκληρώσει το πρόγραμμα απεξάρτησης.

Αν θα ενισχυθεί η έρευνα, που σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία και τις ετήσιες εκθέσεις του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης των Ναρκωτικών και της Τοξικομανίας, είναι απαραίτητη, όχι μόνο για τη συλλογή αποτελεσμάτων των θεραπευτικών παρεμβάσεων, αλλά και για την ανάδειξη των χαρακτηριστικών αυτών, τόσο του προβλήματος της εξάρτησης, όσο και της προσωπικότητας του εξαρτημένου, ώστε κάθε σχεδιασμός να είναι λειτουργικός.

Και τέλος, πώς υλοποιούνται αυτές οι έρευνες, από ποιους και τι γνωρίζει έπ' αυτού το Υπουργείο Υγείας. Τι μπορεί να κάνει, τέλος, η κυβέρνηση, ώστε ο ρόλο των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των λειτουργιών τους, να μην είναι ενισχυτικός της ναρκωκουλτούρας, η οποία περιβάλει ως τρόπο ζωής τα ναρκωτικά, αλλά και να μην ενισχύει την τρομολαγνεία του κοινωνικού συνόλου, απέναντι στη χρήση των ναρκωτικών.

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και πάλι, τελειώνοντας με δυο επισημάνσεις όσο γίνεται πιο κωδικοποιημένες. Ο χρήστης, παρά τα όσα λέγονται και θεωρητικά καταγράφονται και στη νομοθεσία, εξακολουθεί και σήμερα, να μην αντιμετωπίζεται ως ασθενής, στην πράξη.
Τόσο αυτός ο χρήστης όσο και το οικογενειακό και το κοινωνικό του περιβάλλον, υφίστανται σημαντικές συνέπειες, τρομερές συνέπειες, από τη μηχανιστική ποινικοποίηση των πάντων. Και αυτό είναι μια πραγματικότητα, που κανείς δεν μπορεί να την αγνοήσει.
Να σας θυμίσω ότι κατά καιρούς απεξαρτημένοι χρήστες, που έρχονται να αντιμετωπίσουν εκκρεμείς ποινικές διώξεις, μετά 6, μετά 7, μετά 8 χρόνια, κλείνονται ξανά στις φυλακές.
Να σας θυμίσω ότι περιστατικά κρίσιμα, μεταξύ χρηστών τα οποία ευαισθητοποιούν την κοινωνία, αλλά δεν υπάρχει δυνατότητα να αντιμετωπιστούν, διότι η νομοθεσία είναι και αντιφατική και ατελής και περισσότερο διακηρυκτική.

Αποποινικοποίηση της χρήσης και του χρήστη δε σημαίνει νομιμοποίηση των ναρκωτικών. Μόνο όσοι δε γνωρίζουν υιοθετούν αυτή την υπεραπλούστευση. Αποποινικοποίηση της χρήσης και του χρήστη, σημαίνει ο χρήστης να μην υφίσταται τις συνέπειες μιας ποινικοποίησης των πάντων, γύρω από την ανάγκη εξασφάλισης αυτής της ουσίας για την οποία είναι ασθενής.
Αποποινικοποίηση της χρήσης λοιπόν, είναι εκείνο το οποίο συζητήθηκε και στη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής. Και εκεί, στη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής, ακραίες, οριακές ήταν οι περιπτώσεις αυστηροποίησης της νομοθεσίας.
Απεναντίας η τάση που επικράτησε ήταν η φιλελευθεροποίηση της σχετικής νομοθεσίας. Και τέλος, νομοθετική διάκριση σκληρών και μαλακών, δε σημαίνει διευκόλυνση της εμπορίας.
Απεναντίας σημαίνει φιλελευθεροποίηση της νομοθεσίας, ώστε πιο αποτελεσματικά να αντιμετωπίζονται οι δόλιες μεθοδεύσεις των μεγαλεμπόρων, που εκμεταλλεύονται το χρήστη ως ασθενή και την ανάγκη προμήθειάς του, για να εξασφαλίζουν, είτε μικροδιακινητές είτε βαποράκια είτε να μεγιστοποιούν τη διάθεση του προϊόντος.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Αφού λάβει τον λόγο αν θέλει να συμπληρώσει η Μαρία Δαμανάκη βουλευτής του Κόμματος αμέσως ύστερα θα είναι στη διάθεση σας για απαντήσεις.

Μ.ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Ο στόχος αυτής της πρωτοβουλίας μας, πρωτοβουλίας των 5 βουλευτών, ήταν όπως ήδη τόνισε ο Πρόεδρος του Συνασπισμού να ανοίξει ένας σοβαρός, ουσιαστικός διάλογος στη κοινωνία για το πρόβλημα αυτό με στόχο την αντιμετώπιση του προβλήματος με ρεαλισμό και την επίτευξη συγκεκριμένων κατά το δυνατόν αποτελεσμάτων.
Δεν φιλοδοξούμε δηλαδή με αυτή την πρωτοβουλία να εξαλειφθεί το φαινόμενο ναρκωτικά, εθισμός γενικότερα. Ομως όπου εφαρμόστηκαν παρόμοιες μέθοδοι υπήρξαν συγκεκριμένες συνέπειες που δεν αμφισβητούνται και σ' αυτές θέλω πολύ σύντομα να αναφερθώ.
Πρώτον: παντού είχαμε μείωση των θανάτων. Δεν θα πεθαίνουν άνθρωποι από τα ναρκωτικά. Δεύτερον, είχαμε εξαφάνιση σχεδόν των λοιμωδών ασθενειών, ΑΙDS κλπ. που διαδίδονται μέσω των ναρκωτικών.
Μια τρίτη πολύ σοβαρή θετική συνέπεια ήταν ότι μειώθηκε αποφασιστικά η παραβατικότητα και η εγκληματικότητα που συνδέονται με τη χρήση και τέλος είχαμε μετατόπιση του προβλήματος από τις νεότερες ηλικίες. Αυτά είναι πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα και βάσιμα μπορούμε να ισχυριστούμε ότι αντίστοιχα προσδοκούμε και δω.
Η πρόταση βασικά πιστεύω ότι θα έχει δύο κοινωνικές συνέπειες πολύ σημαντικές. Η μία ήδη αναφέρθηκε από τον Πρόεδρο του Συνασπισμού. Ο χρήστης αντιμετωπίζεται ως ασθενής. Ο εξαρτημένος, αποδεδειγμένα εξαρτημένος χρήστης. Οχι ο απλός χρήστης, ο αποδεδειγμένα εξαρτημένος χρήστης αντιμετωπίζεται ως ασθενής.
Η δεύτερη πολύ σημαντική συνέπεια είναι ότι με την αποποινικοποίηση επιτυγχάνεται ένα πολύ σοβαρό πλήγμα ενάντια στο παράνομο εμπόριο, στα παράνομα κέρδη που οδηγούν σε όλη αυτή την προσπάθεια προώθησης των ναρκωτικών.
Νομίζω ότι μια ρεαλιστική αντιμετώπιση του προβλήματος δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια απέναντι σε τέτοιες ολοφάνερα θετικές συνέπειες.

κ.ΛΑΜΠΡΟΥ ("ΕΠΟΧΗ"): Στην πρόταση Νόμου που κατέθεσαν οι 5 βουλευτές, υπάρχουν ορισμένα σημεία που σ' εμένα τουλάχιστον δεν έχουν γίνει απολύτως κατανοητά και μετά την παρέμβαση της κας Δαμανάκη.
Για παράδειγμα στη σελ.2 λέει νομίζω με σαφήνεια ότι "με δεδομένο ότι το παράνομο κύκλωμα εμπορίας ναρκωτικών ουσιών απευθύνεται ..." κλπ. κλπ. η πρόταση Νόμου εισηγείται την τιμωρία της χρήσης στον βαθμό αυτό που δίνει τροφή στο εμπόριο. Είναι δηλαδή εκτός προγράμματος κλπ.
Αυτό είναι το ένα σημείο που ουσιαστικά παραμένουν δηλαδή στην ίδια ακριβώς αυτή λογική, τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω, και ακούμε και στο θέμα της κάνναβης επίσης δεν λέει ρητά ότι υπάρχει αποποινικοποίηση της απλής χρήσης. Δηλαδή, μισό λεπτό να το δούμε γιατί μπορεί να μην έχω καταλάβει κάτι καλά.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ας μην κάνουμε όμως νομοτυπική και νομοτεχνική συζήτηση. Και τα δύο πράγματα αντιμετωπίζονται από την πρόταση νόμου.
Οταν λέμε διάκριση μεταξύ σκληρών και μαλακών αυτό σημαίνει και φιλελευθεροποίηση της νομοθεσίας και αντιμετώπιση των προβλημάτων με αντίστοιχες προβλέψεις έτσι ώστε πραγματικά να μην υπάρχει αυτή η τυποποιημένη μηχανιστική δίωξη των πάντων στην αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών.
Το δεύτερο πρόβλημα, μιλάμε για τον χρήστη ως χρήστη εξαρτημένο. Δεν μιλάμε για την ελευθερία εμπορίας των ναρκωτικών. Και το ετόνισα. Η εμπορία των ναρκωτικών διώκεται. Και τα μέτρα τα οποία εισηγούμαστε διευκολύνουν την αποτελεσματικότερη δίωξη της εμπορίας.
Διότι όπως ξέρουμε στην πραγματικότητα της ζωής μας ο χρήστης που είναι ασθενής για να εξασφαλίσει τη δόση του είτε ωθείται σε μια παραβατικότητα περί την προμήθεια, η οποία ποινικοποιείται, είτε οι χρήστες μεταξύ τους αλληλοπρομηθεύονται με αποτέλεσμα να διευρύνεται ο κύκλος μιας τυφλής καταστολής χωρίς διακρίσεις κατά παράβαση και των βασικών αρχών του ποινικού δικαίου.
Είτε οι έμποροι για να διευκολυνθούν και να μείνουν εις το απυρόβλητο οργανώνουν ολόκληρο στόλο από τα λεγόμενα "βαποράκια" τα οποία διαφεύγουν και μπορούν με αυτόν τον τρόπο να διευρύνουν τον κύκλο της συνενοχής.
Λέμε λοιπόν ότι ο χρήστης ως ασθενής δεν πρέπει να αντιμετωπίζει ποινικές, κατασταλτικές και καταδιωκτικές συνέπειες. Ούτε αυτός, ούτε ο κοινωνικός του περίγυρος. Η εμπορία των ναρκωτικών διώκεται και αυστηροποιείται η εμπορία των ναρκωτικών.
Με αυτή την έννοια λοιπόν αποτελεί υπεραπλούστευση, η οποία επιχειρεί μεν να αποδυναμώσει την ουσία της πρότασης, αλλά ουσιαστικά γελοιοποιεί και γελοιογραφεί εκείνους που την κάνουν όταν ισχυρίζονται ότι η πρόταση νόμου λέει: τα ναρκωτικά στα περίπτερα ή η πρόταση νόμου ή ο Συνασπισμός είναι το Κόμμα το οποίο εισηγείται την ελεύθερη διακίνηση των ναρκωτικών.
Μιλάμε για τον χρήστη ως ασθενή, για την αποποινικοποίηση της χρήσης και του χρήστη, για τη δίωξη της εμπορίας και για τον χωρισμό μαλακών και σκληρών που με αυτόν τον χωρισμό διευκολύνεται η Πολιτεία να αντιμετωπίσει ακραία φαινόμενα.
Το ένα γραμμάριο ινδικής κάνναβης να διώκεται περισσότερο από τα γραμμάρια της ηρωίνης ή της κοκαΐνης ή όλα τα άλλα ναρκωτικά. Να θυμίσω ότι η διάκριση τέτοιων ουσιών δεν είναι για πρώτη φορά που απασχολεί την ελληνική κοινωνία. Και διεθνώς έχει αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Υπάρχει ανοιχτός προβληματισμός.
Τα θετικά έχουν επισημανθεί και έχουν καταγραφεί και ερευνητικά έχουν τεκμηριωθεί, αλλά και σε άλλα φαρμακευτικά και χημικά προϊόντα η ελληνική νομοθεσία κάνει διακρίσεις. Κάνει σοβαρές διακρίσεις μάλιστα. Σε ψυχότροπα ή εθιστικά φάρμακα, σε φάρμακα τα οποία χρησιμοποιούνται πολλές φορές σε τομείς πρωταθλητισμών και αθλητικών και άλλων δραστηριοτήτων.
Δεν είναι κάτι το οποίο είναι ξένο προς την φιλοσοφία, προς την επιστημονική γνώση η διάκριση. Και δεν είναι ξένο προς την εμπειρία και την αναζήτηση την επιστημονική η αποποινικοποίηση της χρήσης και του χρήστη.

κ.ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΣ: Θα ήθελα να σας ρωτήσω: πέρα από την εξαιρετικά χρήσιμη συζήτηση για το θέμα και επειδή επανέρχεται συνεχώς στην επικαιρότητα ανά τακτά χρονικά διαστήματα, θα ήθελα να μου πείτε για το διαδικαστικό, για την τύχη της πρότασης στη Βουλή και αν εκτός από τους 5 οι οποίοι έφεραν την πρόταση αυτή στη Βουλή αν βλέπετε ότι υπάρχει κλίμα από εκείνους που νομοθετούν για να έχουμε επιτέλους μία ...

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Και η Μαρία θα σας αναφέρει επ' αυτού τα όσα γνωρίζουμε. Υπάρχει προβληματισμός, υπάρχει θετικό κλίμα και μέσα στη Βουλή και μεταξύ των βουλευτών. Σας θυμίζω ότι τα ζητήματα αυτά έχουν συζητηθεί δύο φορές στη Βουλή.
Περιλαμβάνονται και στο πρώτο κοινό πόρισμα, περιλαμβάνονται και στην έκθεση της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής που εκδόθηκε το 2000 και θα σας διαβάσω τα σχετικά αποσπάσματα.
Υπάρχει προβληματισμός και επιστημονικός και μεταξύ των ασχολουμένων με την πρόληψη, την θεραπεία και την επανένταξη υπάρχει προβληματισμός, ένας θεραπευτικός πλουραλισμός. Βεβαίως υπάρχουν και αντίθετες απόψεις.
Πιστεύω λοιπόν ότι είναι αναγκαίο να γίνει αυτή η συζήτηση, με οργανωμένο τρόπο, με νηφάλιο τρόπο, χωρίς συνθηματολογίες και πολύ περισσότερο χωρίς δημαγωγίες.
Να σας διαβάσω. Στην έκθεση της Επιτροπής. Οι διαφοροποιήσεις εντούτοις αναφέρονται στον βαθμό φιλελευθεροποίησης. Η Βουλή αναζητάει φιλελευθεροποίηση της νομοθεσίας. Εκτεινόμενες από τη διατήρηση του status quo μέχρι την πλήρη και νομοθετικά κατοχυρωμένη αποποινικοποίηση της χρήσης.
Επίσης, η διαφοροποίηση θέσεων κατέστη εμφανής κυρίως στην μεταχείριση των μικροδιακινητών, όπως αυτή περιλαμβάνεται στο άρθρο 9 του νόμου 2721/99 στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Αλλα μέλη της Επιτροπής αξιολόγησαν ως θετικό το μέτρο επιεικούς μεταχείρισης των μικροδιακινητών χρηστών και άλλα ως μέτρα ενδεχόμενης δόλιας αξιοποίησης από τους μεγαλεμπόρους.
Επίσης πλησίστιες προς αυτή την κατεύθυνση και άλλες απόψεις με αιχμή τον διαχωρισμό των μαλακών από τα σκληρά ναρκωτικά στη διάθεση και στην ποινική αντιμετώπιση τους. Μιλάμε χωρισμό ως προς την ποινική τους αντιμετώπιση και ως προς τον τρόπο διάθεση τους.
Διότι αγαπητέ μου φίλε, αν έρθει ένας χρήστης ασθενής και σου πει "είμαι σε κατάσταση τέτοιας εξάρτησης" και είναι διαπιστωμένο και το γνωρίζεις "και πρέπει να εξασφαλίσω την αντιμετώπιση του προβλήματος μου" αν του δώσεις πας ως προμηθευτής. Αν αναζητήσεις κάποιον να του δώσει πας ως ηθικός αυτουργός στη χρήση ναρκωτικού.
Αν ο γιατρός του δώσει, πάει για παράβαση καθήκοντος και για προμηθευτής. Εάν ο πατέρας ή η μάνα αναζητήσουν να πλαισιώσουν τον χρήστη γιο τους με μία θεραπεία, πάνε ως συνεργοί. Αυτές είναι οι ποινικοποιήσεις των πάντων.
Εάν βέβαια δεν είναι χρήστης και έρθει ένας νεαρός 18 ή 17 χρόνων και σου πει "δως μου ναρκωτικό" θα του πεις "βεβαίως ότι δεν πρέπει να το πάρει" και θα έχεις στη διάθεσή σου ένα μηχανισμό πρόληψης και ενημέρωσης, ώστε να τον πείσουν ότι ούτε μαγκιά, ούτε απελευθέρωση, ούτε φυγή από την πραγματικότητα είναι το ναρκωτικό, αλλά να τον πείσουν, με τρόπο αποτελεσματικό και όχι με το φόβο και με την αγωνία της δίωξης. Είναι υπαρκτό πρόβλημα.
Επιτρέψτε μου να πω κάτι που το γνωρίζουν όσοι ασχολούνται είτε μελετώντας, είτε αντιμετωπίζοντας τέτοια προβλήματα. Υπάρχουν οικογενειακές τραγωδίες γύρω από αυτή την άκρατη ποινικοποίηση και μια τυφλή καταστολή.
Υπάρχουν παρενέργειες οι οποίες τελικά οδηγούν στο να πλουτίζουν εκ του ασφαλούς οι έμποροι, ανεβάζοντας τις τιμές, γιατί εκμεταλλεύονται τον κίνδυνο, ως υπεραξία του προϊόντος που διαθέτουν.

Μ.ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Θα συνεννοηθούμε με τον Πρόεδρο της Βουλής για τη διαδικαστική πλευρά του θέματος. Δηλαδή ο στόχος είναι να συζητηθεί η πρόταση νόμου και στην αρμόδια διακομματική Επιτροπή για το πρόβλημα των ναρκωτικών και στην αρμόδια Επιτροπή κοινωνικών υποθέσεων, που νομοθετεί.
Πιστεύω ότι είναι ανάγκη να προηγηθεί μια περίοδος ζύμωσης και ουσιαστικού διαλόγου, έτσι ώστε να πληροφορηθούν οι Βουλευτές επί της ουσίας τι προβλέπει η πρόταση νόμου, διότι όπως ήδη ειπώθηκε, υπάρχουν και απλουστεύσεις και παραπληροφόρηση περί του θέματος.
Οσον αφορά το κλίμα. Το κλίμα αλλάζει. Και αλλάζει κάτω και από πρωτοβουλίες που φέρνουν στο προσκήνιο συγκεκριμένες προτάσεις και απευθύνονται στην πραγματικότητα και όχι στις προκαταλήψεις που υπάρχουν. Ηδη είναι θετικότερο το κλίμα και πολλοί έχουν αντιληφθεί ότι είναι απλώς ένα πλέγμα κοινωνικής υποκρισίας αυτό που κρατάει τα πράγματα κι ένας γενικός φόβος για το πολιτικό κόστος.
Νομίζω ότι αν υπάρξει ουσιαστική συζήτηση πιστεύω ότι κατά ένα μεγάλο μέρος -αν όχι όλη η πρόταση νόμου- θα γίνει δεκτή.

κ.ΦΩΤΙΑΔΟΥ ("MEGA CHANNEL"): Στην πρόταση νόμου έχετε καταλήξει ποια είναι τα σκληρά και ποια είναι τα μαλακά ναρκωτικά; Δεύτερον, ποιοι είναι οι κρατικοί φορείς που πρέπει να καθαρθούν γιατί είναι διαβρωμένοι και προστατεύουν;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Η επιστημονική μελέτη είναι δεδομένη και νομίζω ότι μπορούν με ασφαλή τρόπο να γίνουν διακρίσεις ως προς τη βλάβη, ως προς τον εθισμό, ως προς τη σύνθεση και την περιεκτικότητα. Είναι σαφές ότι εκεί θα πρέπει ν' ακολουθηθούν τα επιστημονικά δεδομένα. Κανείς δεν μπορεί εκ προοιμίου να κατατάσσει. Υπάρχει μελέτη και υπάρχει μελέτη και των ειδικών που ασχολούνται με το πρόβλημα.
Το δεύτερο ερώτημά σας βάζει στο τραπέζι μια από τις μεγαλύτερες πληγές του δημόσιου βίου της χώρας. Δεν υπάρχει καμία πλευρά της δομής του δημοσίου, που να μην είναι διαβρωμένη. Εκείνο που χρειάζεται σε αυτή τη στιγμή, είναι ν' αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα της διάβρωσης, τα οποία διευκολύνουν τη μεγέθυνση της εμπορίας.
Θα ήθελα να κάνω μία παρατήρηση. Σήμερα, έχουμε δύο δεδομένα εφιαλτικά. Μεγαλώνουν οι συνέπειες, οι θάνατοι και μικραίνουν ολοένα και περισσότερο οι ηλικίες των χρηστών. Αυτό σημαίνει ότι η μέχρι σήμερα πολιτική έχει αποτύχει και χρειάζεται αφύπνιση της κοινωνίας και της πολιτείας.
Η πολιτική που δίνει έμφαση στην καταδίωξη - καταστολή, έχει αποτύχει, δεν συγκρατεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα φουσκώνει. Δεν περιορίζει τις βλάβες. Οι βλάβες είναι ανεπανόρθωτες μέχρι και θανατηφόρες. Λιτανίες θανάτων κάθε χρόνο!
Τρίτον, δεν συγκρατεί τις ηλικίες. Απεναντίας οι ηλικίες κατεβαίνουν ολοένα και πιο χαμηλά. Αρα πρέπει να προβληματιστούμε όλοι. Η δίωξη της εμπορίας δεν είναι αποτελεσματική, γιατί υπάρχει διάβρωση σε όλους τους τομείς. Είναι αναγκαίο προς αυτή την κατεύθυνση επίσης ν' αφυπνιστεί η πολιτεία και η κοινωνία.
Η δίωξη και η Δικαιοσύνη και η Αστυνομία και οι ασχολούμενοι με τις υποθέσεις αυτές, σε πάρα πολλές επαγγελματικές κατηγορίες και δικηγόροι και γιατροί και φαρμακοποιοί, όλοι εμπλέκονται σ' ένα κύκλωμα, το οποίο όμως δεν είναι εντελώς διαβρωμένο.
Εχει νοσηρές πλευρές οι οποίες εύκολα μπορούν ν' αντιμετωπιστούν, όταν και η πολιτεία διευκολύνει με μια ευέλικτη, φιλελεύθερη και εφαρμόσιμη νομοθεσία. Γι' αυτό ζητάμε τη φιλελευθεροποίηση της νομοθεσίας, για να διευκολυνθεί και η αντιμετώπιση της διάβρωσης πλευρών της δομής του κράτους, οι οποίες έχουν προσβληθεί, ή έχουν υπονομευτεί.

Μ.ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Να προσθέσω μόνο για το πρώτο ερώτημα. Εάν ξεφυλλίσετε την πρόταση νόμου, θα δείτε ότι υπάρχει σ' ένα 10σέλιδο μια πλήρης καταγραφή των ναρκωτικών ουσιών και πλήρης κατηγοριοποίηση. Οπως ήδη ειπώθηκε, υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα.
Και για την πρόταση νόμου δούλεψαν επί δυόμισι χρόνια ομάδες σοβαρών επιστημόνων και γιατρών και ψυχιάτρων και νομικών, που έχουν προχωρήσει σε αυτή την καταγραφή και στην κατηγοριοποίηση με βάση τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα. Φυσικά, είμαστε ανοιχτοί σε οποιαδήποτε άλλη επιστημονική συμβολή, αλλά αυτό έχει ήδη γίνει. Υπάρχει πλήρης καταγραφή, πλήρης κατηγοριοποίηση. Επαναλαμβάνω η δουλειά είναι σοβαρή. Και μόνο αν ξεφυλλίσετε την πρόταση νόμου, θα το δείτε.

κ.ΜΟΥΣΓΑΣ ("ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ"): Μιλήσατε για δόλιες μεθοδεύσεις των εμπόρων και φαντάζομαι ότι αναφέρεστε στην αξιοποίηση του νόμου 2721/99 που είναι το άρθρο 9 το οποίο και την κατάργηση ζήτησε το ΚΚΕ αντιπροτείνοντας αυστηρές ποινές για τους εμπόρους και ιδιαίτερη μέριμνα για τους εξαρτημένους χρήστες, ώστε να μην είναι υπόδικοι για ναρκωτικά και να μην οδηγούνται στις κοινές φυλακές. Επιπλέον η πρόταση του ΚΚΕ που καταθέτει είναι περίπου παραπλήσια με αυτή την πρόταση που κάνουν οι θεραπευτικές κοινότητες.
Εχω εδώ κοινή ανακοίνωση του "18 Ανω" και του ΚΕΘΕΑ του '97 που μιλούν ότι τέτοιες προτάσεις ναρκοθετούν κάθε σοβαρή προσπάθεια που γίνεται στον τομέα της πρόληψης. Εχω παραπίσω την πρόταση που κάνουν στον Πρωθυπουργό τα παιδιά του "18 Ανω". Τέλος πάντων υπάρχει ένας κατάλογος. Θεωρείτε κι αυτές τις απόψεις ακραίας συντηρητικής κοινωνικής θεώρησης, όπως είπατε; Ενα.
Δεύτερον. Εάν γίνει η ελεγχόμενη χορήγηση ναρκωτικών όπως είναι η ηρωίνη όπως είπαν την άλλη φορά, πως θα γίνεται η προμήθεια; Εμεινε ένα αναπάντητο ερώτημα.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θα παρακαλούσα να μελετηθεί η πρόταση νόμου. Να μελετηθεί και η εισηγητική έκθεση, να μελετηθεί και το κείμενο. Επιτρέψτε μου να πω τα σχόλια τα οποία έχουν γίνει από τον "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ" τον οποίο εκπροσωπείτε, δείχνουν ότι δεν έχει μελετηθεί η πρόταση νόμου. Πρώτον.
Δεύτερον. Απόψεις έχουν κατατεθεί από πολλές πλευρές. Εμείς δεν είμαστε ιδιοκτήτες της μιας αλήθειας, θέλουμε συζήτηση. Εάν για σας η συζήτηση έχει κλείσει και δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέραν της πρότασης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, επιτρέψτε μου να πω ότι το πρόβλημα αυτό δεν κλείνεται μέσα σε μια άποψη.
Τρίτον. Η υπεραπλούστευση επιστημονικών και πολιτικών θέσεων, δε διευκολύνει το νηφάλιο και ουσιαστικό διάλογο. Και επειδή με ρωτάτε, θα σας πω ευθέως, ότι είναι απαράδεκτο να εκτοξεύονται χαρακτηρισμοί του τύπου ναρκέμποροι σε βάρος είτε του Συνασπισμού είτε των Βουλευτών που κατέθεσαν την πρόταση.
Αυτού του είδους οι χαρακτηρισμοί, είναι συντηρητικοί χαρακτηρισμοί, είναι αντιδραστικοί χαρακτηρισμοί. Οι θεραπευτικές κοινότητες και το "18 ΑΝΩ" και το ΚΕΘΕΑ, κάνουν τη δουλειά τους. Είμαστε και εμείς σε επικοινωνία μαζί τους, σεβόμαστε τον αγώνα ζωής που δίνουν.
Υπάρχει θεραπευτικός πλουραλισμός, ζητάμε συζήτηση ανοιχτή. Το "18 ΑΝΩ" και το ΚΕΘΕΑ έχουν τα προγράμματά τους. Εμείς ζητάμε οργανωμένη πολιτική και στο επίπεδο το νομοθετικό και θα σας παρακαλούσα, επειδή μου δίνεται αυτή η ευκαιρία, είστε εδώ ως εκπρόσωπος του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, τέτοιοι χαρακτηρισμοί επιστρέφονται ως απαράδεκτοι.
Δε γίνεται πολιτικός και κοινωνικός διάλογος έτσι. Πάνω στο πρόβλημα των ναρκωτικών, που είναι ανοιχτή πληγή, με την ατέλειωτη λιτανεία των θανάτων, με τις οικογένειες που έχουν την καθημερινή αγωνία, εκτοξεύουμε κομματικούς χαρακτηρισμούς.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για το δεύτερο ερώτημα.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μα πιστεύετε ότι η πρόταση νόμου ασχολείται με το πού θα γίνεται προμήθεια των ναρκωτικών; Αυτό σας απασχολεί; Δε σας απασχολεί το πώς θα έχουμε οργανωμένη πολιτική πρόληψης;
Το πώς θα έχουμε νομοθετικό πλαίσιο, αντιμετώπισης της εμπορίας; Το πώς θα έχουμε νομοθετικό πλαίσιο στήριξης του χρήστη; Το πώς θα έχουμε νομοθετικό πλαίσιο αξιοποίησης της θεραπείας; Το πώς θα έχουμε νομοθετικό πλαίσιο επανένταξης του χρήστη που απεξαρτήθηκε;
Δηλαδή είναι ποτέ δυνατόν να ευαισθητοποιούμαστε εκ των υστέρων; Τα νοσοκομεία, οι κρατικές δομές, οι δομές του κράτους, οι υπεύθυνες δομές της πολιτείας, δεν έχουν να παίξουν ρόλο σε αυτή τη διαδικασία; Εμείς λέμε συγκεκριμένα και η πρόταση νόμου, θα σας παρακαλούσα να το διαβάσετε, διαβάστε το.

Μ.ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Και πάντως, οι χώρες όπου αυτή η πρόταση έχει εφαρμοστεί, συγκεκριμένα η Ελβετία κλπ. το δημόσιο προμηθεύεται μέσω κρατικού μονοπωλίου και ελέγχει την κατάσταση. Νομίζω ότι είναι λυμένα αυτά όμως.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ξέρετε και κάτι ακόμα; Διαθέτουν οι άλλες χώρες και μητρώο χρηστών. Κι εμείς αγωνιζόμαστε να έχουμε μητρώο χρηστών. Ας μιλήσουμε επί της ουσίας και όχι με τέτοιους χαρακτηρισμούς.

κ.ΚΑΡΗΣ: Απ' αφορμή κάτι που είπε ο συνάδελφος προηγουμένως, είπε ότι υπάρχει μια πρόταση του ΚΚΕ, που λέει να φυλακίζονται μεν οι χρήστες, αλλά να πάνε σε άλλες φυλακές, να φτιάξουμε καινούριες φυλακές. Ετσι είπες προηγουμένως, διευκρίνισέ το. Είπες να αλλάξουν φυλακές και το έχω διαβάσει και στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ.
Επειδή είναι συγκεκριμένη η πρόταση, γι' αυτό το συγκεκριμένο σημείο της μεγάλης πρότασης του ΚΚΕ, αλλά γι' αυτό το συγκεκριμένο σημείο, να φτιαχτούν άλλες φυλακές για τους χρήστες ναρκωτικών, όχι για τους εμπόρους, αν οι Βουλευτές που έχουν κάνει την πρόταση ή ο Συνασπισμός έχει κάτι να σχολιάσει.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μα δε μιλάμε για αντιμετώπιση του χρήστη ως ποινικού παραβάτη, ως παραβάτη του ποινικού νόμου. Ο χρήστης είναι ασθενής, κατά συνέπεια δε διώκεται, δεν καταδιώκεται, δε φυλακίζεται.
Ούτε σε εξευγενισμένες φυλακές, ούτε σε εκσυγχρονισμένες φυλακές ούτε σε εφιαλτικές φυλακές ούτε στα μεταγωγών ούτε στα ψυχιατρεία ούτε πουθενά. Δε διώκεται, δεν καταδιώκεται, δε φυλακίζεται.

Μ.ΔΑΜΑΝΑΚΗ: Και πάντως, είτε ειδικά είτε όχι, τα σωφρονιστικά ιδρύματα είναι σωφρονιστικά ιδρύματα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Να ρωτήσω, πόσες φυλακίσεις υπάρχουν τα τελευταία 4 χρόνια, μόνο για απλή χρήση, αν έχετε στοιχεία. Οχι για κλοπές και τα συμπαραμαρτούντα, μόνο για χρήση.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Πρέπει να ξέρετε ότι η ποινικοποίηση, γενικά η καταστολή και η ποινικοποίηση, δεν κάνει αυτούς τους διαχωρισμούς που λέτε εσείς και περιλαμβάνει τα πάντα.
Με βάση τα στοιχεία τα οποία υπάρχουν, κατηγορήθηκαν 10.626 άτομα το 1999, το 2000 12.306. Και το 1991 3.549. Πάει 4 φορές απάνω, από το 1991 μέχρι το 2000. Αλλά το πρόβλημα το ξέρετε.
Ξέρετε το πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζουν πολλές φορές οι Ελληνες δικαστές, που έχουν χρήστη και δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, παρά να τον στείλουν πού; Το πρόβλημα θα λυθεί αν φτιάξουμε ειδικούς χώρους κράτησης;
Μα τότε παύει να είναι ασθενής. Θεωρείται παραβάτης. Ή η φιλοσοφία είναι ότι ο χρήστης είναι ασθενής και κατά συνέπεια δε διώκεται, δεν καταδιώκεται, δε φυλακίζεται ή η φιλοσοφία είναι ο χρήστης είναι ιδιαίτερης κατηγορίας πρόσωπο, που χρειάζεται σωφρονισμό και εγκλεισμό.
Τότε πλέον παύει η φιλοσοφία ότι ο χρήστης είναι ασθενής. Και αντιμετωπίζεται ως ειδική κατηγορία παραβατικότητας ο χρήστης. Και από κοντά πάνε όλα μαζί. Η μάνα που θα αγωνιστεί για να εξασφαλίσει τη χρήση στο άρρωστο παιδί, πηγαίνει ως συνεργός.
Ο δικαστής που θα τον αφήσει ελεύθερο πηγαίνει με πειθαρχική δίωξη ή με παράβαση καθήκοντος. Ο γιατρός που θα χορηγήσει συνταγή, διατρέχει κίνδυνο να πάει ως ηθικός αυτουργός και όλα τα σχετικά. Και βέβαια εκεί γύρω είναι που ανθούν οι δόλιες μεθοδεύσεις των εμπόρων που λέμε προηγουμένως.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Κυρίες και κύριοι, πριν δώσω το λόγο για ένα τελικό σχόλιο, μετά από δύο ώρες θα έχετε, μέσω του ΑΠΕ την πλήρη απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης. Αν θέλετε για να κλείσουμε και ο Πρόεδρος και η Μαρία.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και πάλι και να επιμείνω στην ανάδειξη του στόχου αυτής της παρέμβασης. Επιτέλους να υπάρξει οργανωμένος, νηφάλιος και ουσιαστικός διάλογος.
Το πρόβλημα καλπάζει, οι υπάρχουσες δομές και τα υπάρχοντα πλαίσια της πολιτείας, ξεπερνιούνται. Υπάρχουν αντιφάσεις και ανακολουθίες, οι οποίες τροφοδοτούν τη διακίνηση και την εμπορία και δεν περιορίζουν την έξαρση του προβλήματος, ούτε συγκρατούν το πρόβλημα, ώστε να μην έχουμε ολοένα και πιο μικρές ηλικίες.
Ζητάμε λοιπόν αυτός ο διάλογος να γίνει με όρους πολιτικούς, με όρους κοινωνικής ευθύνης, με όρους επιστημονικούς, θα τον επιδιώξουμε και μέσα στη Βουλή, στηρίζοντας την πρόταση, θα τον επιδιώξουμε και έξω από τη Βουλή. Και ζητάμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, συμβολή στην ανάδειξη της ουσίας των προβλημάτων.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Σας ευχαριστούμε πολύ.

To Γραφείο Τύπου