Φίλες και Φίλοι,
Κάθε μέρα που περνά έρχεται πιο κοντά μας η ώρα του λαού, η ώρα της Δημοκρατίας, η ώρα της ανατροπής. Έρχεται η 6η Μαΐου της Ελλάδας και της Ευρώπης, του λαού και του ΣΥΡΙΖΑ.
Επανεμφανίζονται, όμως, αυτές τις μέρες οι συνήθεις ύποπτοι κάθε προεκλογικής περιόδου. Οι έμποροι ελπίδων του δικομματισμού. Ακόμη και τώρα τολμούν να υπόσχονται. Προκάλεσαν τη δυστυχία και μας υπόσχονται την ανακούφισή της. Ρήμαξαν την Ελλάδα και μας υπόσχονται την ανασυγκρότησή της. Εδώ και δύο μέρες, ο φυσικός αυτουργός του δεύτερου Μνημονίου και της δανειακής σύμβασης – ο κ. Βενιζέλος – υπόσχεται να ανατρέψει την πολιτική του. Υπόσχεται ότι θα επαναδιαπραγματευτεί με την τρόικα τη νωπή υπογραφή του. Ο υπουργός Οικονομικών, που υπέγραψε το αγγλικό δίκαιο στα νέα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου. Ο υπουργός Οικονομικών, που υπέγραψε τον ειδικό δεσμευμένο λογαριασμό για την απόλυτη προτεραιότητα στην αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους της χώρας. Ο υπουργός που ποτέ δεν διαπραγματεύτηκε υπόσχεται πως θα επαναδιαπραγματευτεί μετεκλογικά. Και το κακό δεν σταματάει εδώ. Ο υπουργός των περικοπών μισθών και συντάξεων, ο υπουργός της φτώχειας τάζει κοινωνική προστασία. Ξαναθυμήθηκε προεκλογικά το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι». Τον θυμούνται, όμως, οι απεργοί και οι απλήρωτοι εργαζόμενοι σʼ αυτό το πολύπαθο πρόγραμμα, που είχε ξεμείνει από χρηματοδότηση. Τον θυμούνται και οι ταλαιπωρημένοι χρήστες των υπηρεσιών του. Ο υπουργός της μεγαλύτερης ύφεσης στη σύγχρονη ελληνική Ιστορία τάζει ρευστότητα και ανάπτυξη. Τάζει καθρεφτάκια με χάντρες στους ιθαγενείς.
Και κάτι για τον κ. Σαμαρά: Είναι γνωστός σε όλους εκείνος που επί ενάμιση χρόνο τόκιζε και κερδοσκοπούσε με την απελπισία του ελληνικού λαού. Είναι γνωστός σε όλους ο απελπισμένος, που επί ενάμιση χρόνο ψηφοθηρούσε στην απελπισία, ως δήθεν αντιμνημονιακός. Εκείνος που, στη συνέχεια, έκανε τη μεγάλη κυβίστηση της μεταπολίτευσης. Όταν τα κοινωνικά και άλλα συμφέροντα που διαχρονικά στηρίζουν τη δεξιά στην Ελλάδα, απαίτησαν τη συνεργασία του αστικού πολιτικού κόσμου για να εφαρμοστεί το Μνημόνιο και να διατηρηθούν τα δικά τους προνόμια. Αφήστε, λοιπόν, στην άκρη τους εξυπνακισμούς, κύριε Σαμαρά. Τώρα είναι η ώρα της σοβαρότητας, της ευθύνης, αλλά και της απόδοσης ευθυνών. Ο λαός και μνήμη έχει και κρίση έχει. Για την Αριστερά η αντίθεση στο Μνημόνιο και το νεοφιλελεύθερο ιδεολογικό περίβλημά του δεν είναι σημαία ευκαιρίας. Είναι θέση αρχής. Είναι σημείο ιστορικής, πολιτικής και κοινωνικής αναφοράς. Η Αριστερά γεννήθηκε και υπάρχει ως η φωνή των αδύναμων και λιγότερο ευνοημένων κοινωνικών στρωμάτων, ως η φωνή των αδικημένων και των κατατρεγμένων. Έτσι πορευτήκαμε στο καμίνι της Ιστορίας – έτσι παραμένουμε και σήμερα: η στεντόρεια και ασυμβίβαστη φωνή των μισθωτών, των συνταξιούχων, των φτωχών και των άνεργων. Η στεντόρεια και ασυμβίβαστη φωνή όλων εκείνων που με το Μνημόνιο, πληρώνουν σήμερα το λογαριασμό άλλων. Έναν λογαριασμό που δεν είναι δικός τους. Έναν λογαριασμό που κανονικά θα έπρεπε να πληρώσουν οι λίγοι, που πλουτίζουν από το Μνημόνιο. Οι λίγοι, που τους εκπροσωπεί και τους εκφράζει η μνημονιακή κοινοπραξία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.
Φίλες και Φίλοι,
Τα κόμματα του Μνημονίου προσπαθούν να παίξουν τα ρέστα τους. Όμως ούτε ρέστα δεν τους έχουν απομείνει. Ακόμα και αν πάρουν 151 έδρες στο σύνολο, τι ακριβώς σκοπεύουν να κάνουν; Θα συνεχίσουν με 151 να ξηλώνουν κανονικά την κοινωνία, όπως απαιτεί η τρόικα; Με 151 θα πάρουν νέα μέτρα για το ασφαλιστικό, θα μειώσουν ακόμα περισσότερο τις μειωμένες συντάξεις, θα κόψουν ακόμα περισσότερο τους κομμένους μισθούς και θα βάλουν καινούρια χαράτσια; Δεν έχουν καμιά ελπίδα. Το λάδι στο καντήλι του δικομματισμού έχει τελειώσει οριστικά. Δεν υπάρχει πολιτική λύση συμβατή με το Μνημόνιο. Ας το πάρουν χαμπάρι και οι συνεταίροι του Μνημονίου και η τρόικα.
Και είναι λογικό να μην έχουν πολιτική διέξοδο, γιατί προσδέθηκαν στην εξυπηρέτηση μιας αποτυχημένης, καταστροφικής και αδιέξοδης πολιτικής. Τι έχει να πει στον λαό ο κ. Σαμαράς; Εγκατέλειψε την αντιμνημονιακή ρητορική και έτρεξε να στηρίξει μια πολιτική εσωτερικής υποτίμησης και απάνθρωπης λιτότητας. Τώρα για ποιο πράγμα ζητάει ψήφο; Για να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις του απέναντι στην τρόικα;
Τι έχει να πει στον λαό ο Βενιζέλος; Ότι είναι πολιτικά λιγότερο αποτυχημένος από το Γιώργο Παπανδρέου; Και όταν ο Παπανδρέου οδηγούσε την χώρα στο Μνημόνιο και την τρόικα, ο κ. Βενιζέλος δεν ήταν στην πρώτη γραμμή της κυβέρνησης; Ο κ. Βενιζέλος δεν έτρεξε να αναλάβει υπουργός Οικονομίας για να κεφαλαιοποιήσει την φθορά του προκατόχου του; Την υπογραφή του κ. Βενιζέλου δεν έχουν τα Μνημόνια και η δανειακή σύμβαση; Την υπογραφή του δεν έχουν τα μέτρα της επόμενης των εκλογών;
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν μπορούν να μετατρέψουν την αποτυχία της πολιτικής τους σε εκβιασμό για τον ελληνικό λαό. Δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν μʼ αυτό το κόλπο. Θα κριθούν για τις μέχρι σήμερα επιλογές τους και τη χρεοκοπία τους. Θα κριθούν για το ότι, αφού πρώτα λεηλάτησαν τη χώρα, μετά την παρέδωσαν όμηρο στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ. Και θα κριθούν και για το κοινό τους πρόγραμμα – το Μνημόνιο. Για τις ακόμη μεγαλύτερες θυσίες χωρίς αντίκρισμα που έχουν συνυπογράψει. Γιατί αν πραγματικά κάποιος κινδυνεύει από κάτι αυτός είναι ο ελληνικός λαός από το Μνημόνιο. Με το Μνημόνιο οι αλλεπάλληλες θυσίες της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού πάνε χαμένες. Ό,τι κι αν κάνουν, όσα κενά περιεχομένου τρομοκρατικά διλήμματα κι αν σκαρφιστούν, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα κριθούν. Και καλούμε τον ελληνικό λαό να τους στείλει εκεί που πραγματικά τους αξίζει – στη λήθη και την ανυποληψία της Ιστορίας.
Φίλες και Φίλοι,
Ποτέ άλλοτε τις τελευταίες δεκαετίες, δεν ήταν τόσο έντονη η προσδοκία του κόσμου από την Αριστερά. Η ελπίδα για μια αριστερή λύση, μια αριστερή διέξοδο από την κρίση. Όχι μόνο γιατί η Αριστερά δικαιώθηκε από την πρώτη στιγμή στην εξέλιξη των πραγμάτων. Αλλά γιατί έχει χρεοκοπήσει μια ολόκληρη αντίληψη διακυβέρνησης. Ένα στρεβλό και διεφθαρμένο μοντέλο ανάπτυξης. Έχει χρεοκοπήσει η αντίληψη ότι οι αγορές, ακόμα και σε βάρος του κοινωνικού κράτους, ή των εργασιακών δικαιωμάτων, θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την ανάπτυξη της κοινωνίας.
Και είναι κρίμα, την στιγμή που πραγματικά η κοινωνία στρέφεται προς την Αριστερά, η δική μας απάντηση να είναι η πολυδιάσπαση, τα προσχήματα και η ιδιοτέλεια. Ένα παράλογο και προσχηματικό κήρυγμα του απομονωτισμού από το ΚΚΕ. ΜΕ επιχειρήματα στο έσχατο σκαλοπάτι της πολιτικής σοβαρότητας, όπως το ότι πρέπει με νύχια και με δόντια να κρατηθεί η Αριστερά στην αντιπολίτευση. Και με παιχνίδια πολιτικού τακτικισμού από την ηγεσία της ΔΗΜΑΡ, αναντιστοιχία με τις αξίες μιας αριστερής πολιτικής δύναμης.
Εμείς μιλάμε καθαρά και επιμένουμε. Η ώρα για την Αριστερά είναι τώρα. Και δυνατότητες για σύγκλιση σε ένα κοινό πρόγραμμα απαλλαγής από το Μνημόνιο υπάρχουν. Θα υπάρξουν και μετά τις εκλογές. Εσείς θα δώσετε αυτήν την εντολή στις ηγεσίες των κομμάτων της άλλης Αριστεράς. Με την ψήφο σας στον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά στις 6 Μαΐου θα ανοίξετε το δρόμο στο νέο συνασπισμό εξουσίας της Αριστεράς μετεκλογικά.
Φίλες και Φίλοι,
Στις 6 Μαΐου μετατρέψτε την οργή και την αγανάκτησή σας σε χρήσιμη ψήφο ανατροπής και ανασυγκρότησης. Δώστε την απάντηση της αξιοπρέπειας και της ελπίδας στο μόνο πραγματικό δίλημμα αυτής της αναμέτρησης: Μνημόνιο ή Αριστερά. Μνημονιακή Συγκυβέρνηση ή Νέος Συνασπισμός Εξουσίας. Με ενόραση, αυτοπεποίθηση, τόλμη και αποφασιστικότητα, δώστε ψήφο εμπιστοσύνης στον ΣΥΡΙΖΑ, δώστε μας ψήφο εξουσίας, δώστε μας τη δυνατότητα να κυβερνήσουμε τη χώρα. Για να ανακόψουμε την προδιαγεγραμμένη από το Μνημόνιο πορεία της προς τη χρεοκοπία και το χάος. Για να καταγγείλουμε τη δανειακή σύμβαση και το Μνημόνιο και να διαπραγματευτούμε από την αρχή ένα εθνικό σχέδιο για την παραγωγική και αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της χώρας. Για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας. Ξέρουμε τι να κάνουμε και πώς να το κάνουμε. Έχουμε άξια στελέχη, με επιστημονική κατάρτιση, πολιτική αλλά και εργασιακή εμπειρία και αγωνιστική ετοιμότητα για να το εφαρμόσουν.
Δεν ζητάμε ψήφο διαμαρτυρίας. Ζητάμε ψήφο για την εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Για το ρεαλιστικό, εφαρμόσιμο και συγκεκριμένο εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση και την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας που έχουμε καταθέσει στην κοινωνία και που, μέρα με τη μέρα, γίνεται κτήμα του λαού.
Για να υψώσουμε αμέσως ασπίδα προστασίας στην κοινωνία, για την κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση:
Για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας:
Το πρώτο σημείο είναι η καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου. Για αυτό ζητάμε την ψήφο του λαού. Αυτή θα είναι η ιδρυτική πράξη του Νέου Συνασπισμού εξουσίας. Και ας μη μας λένε ότι δε θα έχουμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις γιατί έχουν δεσμευτεί ότι όλα τα λεφτά του δανείου και όσα φορολογικά έσοδα χρειάζονται θα πηγαίνουν πάνω απʼ όλα για να πληρώνουν τους δανειστές.
Το δεύτερο σημείο είναι το Μορατόριουμ πληρωμών. Έχει γίνει και στο παρελθόν στη Γερμανία όταν μετά τον πόλεμο κούρεψε τα χρέη της και τα υπόλοιπα τα αποπλήρωσε μόνο όταν το επέτρεψε η ανάπτυξη.
Το τρίτο σημείο είναι η Αναδιανομή του πλούτου. Να πληρώσουν οι πλούσιοι. Η εγχώρια διαπλοκή που χρύσωσε τον καιρό του εκσυγχρονισμού και της υποτιθέμενης «νέας διακυβέρνησης» Φορολόγηση του συσσωρευμένου πλούτου και του κεφαλαίου. Στα καράβια τους, στις βίλες τους στις οφ σορ εταιρείες τους στις καταθέσεις τους.
Και όσο για τη σπατάλη του κράτους. Αυτή θα αναζητηθεί στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Και κάτι άλλο. Έχουν υπολογίσει πόσα δις έχασε το δημόσιο από τις περαιώσεις; Πόσα χαρίσαμε;
Σας φαίνονται υπερβολικά; Να μη σας φαίνονται.
Στη Γερμανία το 1952 ψηφίστηκε ο νόμος «Περί εξισορρόπησης των βαρών», από συντηρητική πλειοψηφία. Όσοι είχαν τότε περιουσία πάνω από 120.000 γερμανικά μάρκα εκείνης της εποχής, υποχρεούντο σε μήκος χρόνου μιας εικοσιπενταετίας, να καταβάλουν σε ισόποσες τριμηνιαίες δόσεις το 50% στο δημόσιο ταμείο». Αυτή η επιβάρυνση ήταν επιπλέον του φόρου περιουσίας και του φόρου ακίνητης περιουσίας και βέβαια του φόρου απόδοσης κεφαλαίου.
Σήμερα, πρώτα εκ μέρους της Αριστεράς, συγκεκριμένα του Όσκαρ Λαφοντέν, προτάθηκε η επιβολή παρόμοιας εισφοράς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
4. Τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο. Τι έχουμε αγοράσει διπλές και τριπλές. Που σημαίνει πρακτικά ότι τελειώνει η ιστορία να αρμέγουν οι τράπεζες δημόσιο χρήμα χωρίς να βοηθάνε.
Δημόσιός έλεγχος στις τράπεζες σημαίνει:
· Μεγάλες επενδυτικές πρωτοβουλίες σε τομείς όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
· Κούρεμα στα στεγαστικά πρώτης κατοικίας. Και ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα επαγγελματικά δάνεια
· Χορήγηση ρευστότητας και εγγυήσεων στις μικρές επιχειρήσεις ώστε να μπορέσουν να κινηθούν.
· Στήριξη της αγροτικής παραγωγής μέσα σε από ένα σχέδιο ριζικής ανασυγκρότησης
Φίλες και Φίλοι,
Τώρα είναι η ώρα της ανατροπής – τώρα όχι αργότερα, γιατί στις 7 Μαΐου θα είναι αργά, πολύ αργά για το λαό και τον τόπο. Η Ιστορία δεν περιμένει. Τώρα χτυπά την πόρτα της Ελλάδας. Τώρα οι λαοί της Ευρώπης προσδοκούν από μας. Τώρα είναι ή ώρα του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα είναι η ώρα του νέου συνασπισμού εξουσίας της Αριστεράς.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS