Δύο χρόνια τώρα, οι δυνάμεις του δικομματισμού, διαμόρφωσαν ή στήριξαν τις μνημονιακές πολιτικές βάζοντας στο περιθώριο την ανάπτυξη του τόπου. Τώρα όμως, παραμονές εκλογών, «ξύπνησαν». Ενώ έχουν ήδη ψηφίσει τη μνημονιακή πολιτική -που θα εφαρμόσουν αν οι πολίτες τους εμπιστευτούν να κυβερνήσουν- και η οποία δεν αναφέρει λέξη για ανάπτυξη και κοινωνικό κράτος, αρχίζουν, βλέποντας αφενός τη δημοσκοπική εξαφάνισή τους αφετέρου τη διογκούμενη αντίδραση των λαών της Ευρώπης ενάντια στις πολιτικές λιτότητας, να ψελλίζουν ορισμένες κουβέντες κοινωνικής ευαισθησίας και αναπτυξιακής «αισθητικής».
Όμως όλ' αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα αλλά εντάσσονται καθαρά στο πλαίσιο της εκλογικής σκοπιμότητας.
Ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ, δύο χρόνια τώρα, δεν αναφέρει λέξη για την ανάπτυξη, ενώ και η Ν.Δ. που αναφερόταν σε αυτή, δεν την προσδιόριζε και απλώς πρόβαλε μια άλλη, ακραία νεοφιλελεύθερη φορολογική πολιτική, με την οποία θα εξοικονομούσε, υποτίθεται, πόρους για να κατευθυνθούν σε επενδύσεις και στην αξιοποίηση κονδυλίων (π.χ. ΕΣΠΑ). Τώρα το θυμήθηκε ο κ. Βενιζέλος και έστειλε επιστολή στον Μπαρόζο για να αναφερθεί σε θέματα ανάπτυξης και για να εκφράσει τον μεγάλο πόνο του για την ανεργία των νέων, για την έλλειψη ρευστότητας των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, για το μπλοκάρισμα των μεγάλων έργων, για τα προγράμματα επενδύσεων και την εμπρόθεσμη εκταμίευση των πόρων του ΕΣΠΑ και των διαρθρωτικών ταμείων.
Ξαφνικά, επίσης, ένιωσε την ανάγκη ο κ. Παπακωνσταντινου να μιλήσει για το αμφιλεγόμενο πρόγραμμα «Ήλιος» και να αναφέρει πως τάχα θα δημιουργήσει 60.000 θέσεις εργασίας.
Τώρα, πάλι, ο κ. Βενιζέλος κατέθεσε πέντε προτάσεις για τη δημιουργία «δικτύου κοινωνικής προστασίας».
Με δεδομένο το μνημονιακό πρόγραμμα, που όχι μόνο έχει ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ, αλλά και έχει υποσχεθεί σαν «υπεύθυνο» κόμμα να τηρήσει πιστά, η επιστολή προς τον Μπαρόζο και οι ανακοινώσεις περί κοινωνικής πολιτικής δεν είναι παρά ένα κουρελόχαρτο μιας και μόνο, εκλογικής χρήσης.
Αν το κατανοήσουν αυτό οι πολίτες και δεν παγιδευτούν, τότε και μόνο υπάρχει ελπίδα για τον τόπο.
Οι πολίτες πρέπει να κατανοήσουν πως ό,τι και να πουν, ότι και να γράψουν τα δύο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., είναι δεμένα χειροπόδαρα με την πολιτική που υπέγραψαν. Πρέπει να γίνει σαφές ότι η ουσία της πολιτικής του ακραίου νεοφιλελευθερισμού -αλά Μέρκελ- που μας οδήγησε ως εδώ όχι απλώς δεν θίγεται, αλλά αντιθέτως επιταχύνεται και εμβαθύνεται και ότι επομένως δεν είναι δυνατό να υπάρξει κάποιο διαφορετικό αποτέλεσμα, πιο αναπτυξιακό ή πιο κοινωνικά δίκαιο.
Αντίθετα, ο πραγματικός στόχος του μνημονιακού προγράμματος λιτότητας είναι η ύφεση, διά μέσου της οποίας θα υλοποιηθεί η κοινωνικά βάρβαρη διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης, δηλαδή της βίαιης φτωχοποίησης της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, προκειμένου να εκτιναχθεί η κερδοφορία των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων. Διαφορετικά, αν τους ενδιέφερε έστω και ελάχιστα η ανάπτυξη -έστω και με αγοραίους όρους- θα φρόντιζαν να διοχετευθεί ένα μέρος του πακτωλού των δισ. των τραπεζών στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και δεν θα «πετσόκοβαν» τόσο επιθετικά τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, τροφοδοτώντας έτσι τον φαύλο κύκλο της ύφεσης.
Το γεγονός ότι προσπαθούν να εξαπατήσουν τον λαό, το γεγονός ότι όλες οι κυρίαρχες δυνάμεις στην Ευρώπη πιέζουν να μην προκύψει καμία αλλαγή στο πολιτικό μας σύστημα, πρέπει να πεισμώσει τον λαό και να απαντήσει με την ψήφο του ότι θέλει και μπορεί να ζήσει ανεξάρτητος, στηριγμένος στις δυνάμεις του, στο ανθρώπινο δυναμικό και στους άφθονους πόρους που διαθέτει η χώρα.
Τα κόμματα που μας κυβέρνησαν τα δυόμισι τελευταία χρόνια ούτε εφάρμοσαν ούτε μίλησαν για το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας, για το ποιοι κλάδοι της οικονομίας πρέπει να στηριχτούν, για το πώς θα αξιοποιηθούν όλοι οι φορείς ανάπτυξης (δημόσιος, ιδιωτικός, συνεταιριστικός, μικρομεσαίες επιχειρήσεις, φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης ακόμη και δραστηριότητες από τα κάτω, ώστε να παρακαμφθούν οι μεσάζοντες), για την ένταξη της νεολαίας (της οποίας η ανεργία έχει φτάσει στο 50%) στην παραγωγική και γενικότερα οικονομική δραστηριότητα. Τέτοιο πρόγραμμα δεν είδαμε και φυσικά δεν πρόκειται να δούμε. Τα κόμματα του δικομματισμού απλώς «εκτοξεύουν» μια γενική εξαγγελία ότι θα προωθήσουν τάχα την ανάπτυξη, ότι θα νοιαστούν για τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα και τέλειωσαν.
Όμως, δεν δικαιούνται σήμερα τα κόμματα να ζητούν την ψήφο του λαού, χωρίς να έχουν αναφερθεί στους βασικούς, έστω, άξονες της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, στο πώς διαμορφώνεται η αναπτυξιακή πρότασή τους.
Μπροστά στις εκλογές, κάθε κόμμα που διεκδικεί τη λαϊκή ψήφο οφείλει να καταθέσει το πλαίσιο της αναπτυξιακής πρότασής του. Όσο για τα κόμματα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, δεν χρειάζεται να μας ταλαιπωρούν, γιατί γνωρίζουμε το πρόγραμμά τους. Είναι το πρόγραμμα της ύφεσης και της κοινωνικής λεηλασίας. Το πρόγραμμα δηλαδή της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, που σαν γάγγραινα αρχίζει να εξαπλώνεται από την περιφέρεια της Ευρώπης στον σκληρό της πυρήνα. Κι αυτό θα συνεχιστεί έως ότου οι λαοί επιλέξουν την ανατροπή!
* Ο Νίκος Γεωργακάκης και ο Γιώργος Κουτσούκος είναι μέλη του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΝ
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=682292
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS