ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
Η βασική προκείμενη του μαύρου μετώπου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι ότι η ουσία της πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού ήταν είναι και θα είναι σωστή: η μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου, η συρρίκνωση του «κακού δημόσιου τομέα» (ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση κοινωνικού κράτους), η «απελευθέρωση από τις αγκυλώσεις στην αγορά εργασίας» (κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων) και η αύξηση της ανταγωνιστικότητας (μείωση του εργατικού κόστους) είναι ο ενδεδειγμένος δρόμος για μια «οικονομία που πατάει γερά στα πόδια της» και η οποία μέσω της «ανάπτυξης» θα οδηγήσει σε βελτίωση του βιοτικού επιπέδου όλων.
Από την κυρίαρχη αφήγηση απουσιάζει εντελώς ποιος ευνοήθηκε, ευνοείται και θα ευνοείται από τον νεοφιλελευθερισμό: το μεγάλο κεφάλαιο και οι τραπεζίτες. Επίσης απουσιάζει εντελώς ποιος ευθύνεται για την κρίση που ξέσπασε σε όλο τον κόσμο: ο νεοφιλελευθερισμός, δηλαδή οι τραπεζίτες και οι οικονομικά ισχυροί! Η κρίση θεωρείται στη διεθνή της διάσταση ως ένα φυσικό φαινόμενο (που δεν είναι) και στην εθνική της διάσταση αποτέλεσμα του λίγου νεοφιλελευθερισμού που εφαρμόστηκε (που είναι ψέμα).
Σύμφωνα με το μαύρο μέτωπο, οι ευθύνες των δυνάμεων που κυβέρνησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια συνίστανται στο ότι δεν προώθησαν αρκετά αυτή την πολιτική, ότι συμβιβάστηκαν με «κατεστημένα συμφέροντα» και «συντεχνίες» και δεν έκαναν όλα όσα έπρεπε έγκαιρα. Σε αυτόν τον «άξονα του κακού» η κυρίαρχη αφήγηση τσουβαλιάζει μαζί από τη μια εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις (στοιχειώδες κοινωνικό κράτος και ασφαλιστικό σύστημα κοκ) και από την άλλη τον μηχανισμό μέχρι πρότινος συναίνεσης που επέτρεπε την εφαρμογή μιας αντιλαϊκής πολιτικής, δηλαδή τις πελατειακές σχέσεις, μικρή και μεσαία φοροδιαφυγή, χαμηλή διαφθορά κοκ.
Αποσιωπήσεις/διαστρεβλώσεις της κυρίαρχης αφήγησης:
Αποσιωπάται ότι για αυτούς που κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια οι τραπεζίτες ήταν η «αιχμή του δόρατος» της μεγάλης «ανάπτυξης» του ελληνικού «θαύματος» (τους οποίους πολεμούσε η «αντεθνική» αριστερά).
Αποσιωπάται ότι τα δημόσια οικονομικά (χρέος και έλλειμμα) ξέφυγαν πάρα τους μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης και την τεράστια κερδοφορία λόγω της ελάχιστης φορολογίας του κεφαλαίου (βλ. συντελεστές φορολόγησης σε σύγκριση με άλλες χώρες της ευρωζώνης, τη σκανδαλώδη φοροαπαλλαγή των εφοπλιστών κοκ) και του πλιάτσικου των δημόσιων ταμείων από το ίδιο (μίζες, προμηθευτές, δημόσια έργα, ολυμπιάδα κοκ).
Αποσιωπάται ότι την κρίση που ζούμε σήμερα τη δημιούργησε η «αιχμή του δόρατος» για την οποία υπερηφανεύονταν (και ειρωνεύονταν την αριστερά), δηλαδή τα αχαλίνωτο χρηματοπιστωτικό σύστημα (βλ. στην ελληνική περίπτωση το λεγόμενο «σκάνδαλο του χρηματιστηρίου»).
Αποσιωπάται ότι οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις, για να υπηρετήσουν τα ίδια συμφέροντα, υπερασπίστηκαν λυσσωδώς και τελικά επέβαλλαν τη νεοφιλελεύθερη αρχιτεκτονική της ευρωζώνης (πάλι υβρίζοντας την αριστερά) η οποία όξυνε την κρίση χρέους που ζούμε σήμερα.
Αποσιωπάται ότι όσο πιο βαθιά χωμένη ήταν μια χώρα στον ακραίο νεοφιλελεύθερο πυρετό της χρηματοπιστωτικής φούσκας τόσο πιο εκτεθειμένη βρέθηκε όταν ξέσπασε η κρίση (βλ. εκτός από Ελλάδα και την «κέλτικη» τίγρη, το «πετυχημένο» νεοφιλελεύθερο παράδειγμα, την Ιρλανδία…).
Αφήγηση που πατάει στην πραγματικότητα: η κρίση είναι αποτέλεσμα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, δηλαδή της πιο άγριας μορφής εξυπηρέτησης των συμφερόντων των οικονομικά ισχυρών. Η πολιτική των νεοφιλελεύθερων δημιούργησε την κρίση σε 3 επίπεδα: α) διόγκωση και αποχαλίνωση του χρηματοπιστωτικού τομέα (των τραπεζιτών για τους οποίους ήταν περήφανοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), β) νεοφιλελεύθερη αρχιτεκτονική της ευρωζώνης και συγκεκριμένα έκθεση των κρατών στις διεθνείς αγορές χρήματος για τη χρηματοδότησή τους χωρίς κανένα μηχανισμό προστασίας, γ) εκτίναξη των δημοσιονομικών μεγεθών (παρά τη μεγάλη ανάπτυξη και κερδοφορία) μέσα από μια ακραία πολιτική υπέρ του κεφαλαίου (μείωση εσόδων μέσω μείωσης φορολογίας και φοροαπαλλαγών, εκτόξευση δαπανών από μίζες, προμήθειες, υπεκοστολογήσεις, απευθείας αναθέσεις κοκ).
Η αριστερά έχει ευθύνες, αλλά είναι οι αντίθετες από αυτές που τις αποδίδει το μαύρο μέτωπο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Οι δυνάμεις της καταστροφής κατηγορούν την αριστερά γιατί αντιστάθηκε στον νεοφιλελευθερισμό, ενώ η ευθύνη της αριστεράς και του λαού είναι ότι δεν κατάφεραν να τον ανατρέψουν εγκαίρως πριν οδηγήσει στην καταστροφή που ζούμε σήμερα (για το ποιοι οφείλονται για το χρέος και το έλλειμμα βλ. επόμενες ερωτήσεις/απαντήσεις).
Οι δυνάμεις του μαύρου μετώπου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αντιστρέφουν την πραγματικότητα αναφορικά με τα επιδόματα: η αριστερά ζητούσε και ζητάει αυξήσεις στους μισθούς, αλλά οι κυβερνήσεις της καταστροφής τις αρνούνταν και αντί για αυξήσεις επινοούσαν απίθανα επιδόματα ώστε να μην αυξάνουν τους μισθούς ούτε να μετράνε τα χρήματα αυτά στις κανονικές αποδοχές και άρα να μην παίζουν ρόλο στον καθορισμό της σύνταξης. Τώρα βγαίνουν και μιλάνε για παράλογα επιδόματα – υπονοώντας ότι συνιστούσαν προϊόν συναλλαγής την οποία στήριζε η αριστερά - όταν αυτά ήταν δική τους ιδέα και των συνδικαλιστών τους!
Είναι διαστρέβλωση της πραγματικότητας ότι είναι το ίδιο πράγμα οι κατακτήσεις του λαού με το πελατειακό κράτος, τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Η ορθή περιγραφή της πραγματικότητας διακρίνει στο παρελθόν δύο σχηματικά μέρη:
Από τη μια είχαμε στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα (συλλογικές συμβάσεις, προστασία της εργασίας κοκ), στοιχειώδεις μισθούς (πολύ χαμηλοί σε σχέση με τον τεράστιο πλούτο που παράχθηκε), στοιχειώδες κοινωνικό κράτος και πρόνοια, ορισμένες δημόσιες επιχειρήσεις, ινστιτούτα και φορείς, κάποιας μορφής κράτους δικαίου, δημοκρατικές ελευθερίες κοκ. Όλα αυτά δεν χαρίστηκαν, ήταν αποτέλεσμα αγώνων και της διαμόρφωσης ενός κοινωνικού συσχετισμού που επέβαλλε την ύπαρξή τους (τα οποία ξηλώνονται μεθοδικά τα τελευταία 20 χρόνια και με τρομακτικούς ρυθμούς τα τελευταία 2 χρόνια). Σε αυτό το κομμάτι του παρελθόντος η αριστερά πράγματι συνέβαλε με τις δυνάμεις της.
Από την άλλη είχαμε εκτεταμένα πελατειακά δίκτυα, τρομακτική διαπλοκή με τους οικονομικά ισχυρούς και διαφθορά (μικρή και μεγάλη). Επίσης είχαμε μια σκανδαλώδη νομότυπη πολιτική (νεοφιλελευθερισμός) που ευνοούσε κραυγαλέα το μεγάλο κεφάλαιο και τους τραπεζίτες. Ο νεοφιλελευθερισμός και η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των οικονομικά ισχυρών (είτε νομότυπα, είτε μέσα από δίκτυα διαπλοκής και διαφθοράς) ανήκουν στο ίδιο κάδρο, είναι πλευρές της ίδιας πολιτικής με το πελατειακό κράτος και τη μικρή διαφθορά (οι τελευταίοι ως μηχανισμοί δημιουργίας ευρύτερων συναινέσεων σε μια εξόφθαλμα αντιλαϊκή πολιτική και απολύτως επικίνδυνη όπως αποδεικνύεται σήμερα).
Η αριστερά από τη δομική της θέση στην κοινωνία υποστήριζε, υποστηρίζει και θα συνεχίσει να υποστηρίζει εργατικά και λαϊκά δικαιώματα ενώ ήταν, είναι και θα είναι απέναντι σε κάθε μηχανισμό δημιουργίας συναινέσεων σε μια αντιλαϊκή πολιτική όπως το πελατειακό κράτος και η διαφθορά.
Η κυρίαρχη αφήγηση στηριζόμενη στο τσουβάλιασμα πραγμάτων που δεν τσουβαλιάζονται επιχειρεί α) να συκοφαντήσει τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα εμφανίζοντάς τα ως προϊόν πελατειακής συναλλαγής, διαπλοκής και διαφθοράς και β) να πλήξει την αριστερά για τη συμμετοχή της στον κοινωνικό συσχετισμό που επέτρεψε την ύπαρξή τους.
Την καταστροφή στη χώρα δεν την προκάλεσε η αντίσταση στην εργασιακή εξαθλίωση αλλά η πολιτική του νεοφιλελευθερισμού που υπηρέτησε τόσα χρόνια το μαύρο μέτωπο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (βλ. προηγούμενη ερώτηση/απάντηση γιʼ αυτό).
Η αριστερά υπερασπίστηκε, υπερασπίζεται και θα υπερασπίζεται την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού και την ακεραιότητα της ελληνικής επικράτειας (γιατί εδώ ζούμε και θα ζούμε εμείς και τα παιδιά μας).
Η αριστερά υπερασπίστηκε το δικαίωμα του Έλληνα εργαζόμενου να έχει μια αξιοπρεπή ζωή και αντιτάχθηκε σε επιχειρηματίες και επενδυτές που ψάχνουν προσκυνημένους λαούς για να τους εκμεταλλευθούν για ένα κομμάτι ψωμί.
Είναι τουλάχιστον χυδαία η στάση του μαύρου μετώπου της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που θέλει να κάνει τον ελληνικό λαό να παρακαλάει να γίνει σκλάβος κάτω από την απειλή της ανεργίας. Είναι επίσης αθλιότητα να προκαλεί το μαύρο μέτωπο τέτοια απόγνωση στον ελληνικό λαό για να δεχθεί τη μοίρα του σκλάβου και την ίδια στιγμή οι εκπρόσωποί του να κατηγορούν την αριστερά που αντιστέκεται σε αυτή τη βαρβαρότητα.
Η αριστερά επίσης υπερασπίστηκε το δικαίωμα του Ελλήνων να μπορούν να ζουν στον τόπο τους χωρίς κίνδυνο για τη ζωή τους και αυτή των παιδιών τους. Αντιτάχθηκε και θα το ξανακάνει σε επενδυτές και επιχειρηματίες που θέλουν να κερδίσουν ακόμη και αν αυτό σημαίνει την οριστική διάλυση του τόπου στον οποίο επενδύουν (και από τον οποίο όταν τον καταστρέψουν θα φύγουν για να πάνε αλλού) όπως συμβαίνει σε πολλές τριτοκοσμικές και όχι μόνο χώρες. Η χυδαιότητα και αθλιότητα του μαύρου μετώπου και των εκπροσώπων του που επιχειρούν για ένα κομμάτι ψωμί να κάνουν τους Έλληνες να δεχθούν την καταστροφή του τόπου τους, του τόπου όπου θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους, ξεπερνάει κάθε όριο.
Οι επιχειρήσεις στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων που μετακινούν τις παραγωγικές τους μονάδες από μια χώρα το κάνουν όταν αλλάξει το μερίδιο αγοράς στην εν λόγω χώρα. Δηλαδή όταν πέσει η ζήτηση για τα προϊόντα της στη χώρα που βρίσκεται η μονάδα. Συνεπώς, η καταστροφική πολιτική του μαύρου μετώπου που εξανεμίζει την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων είναι αυτή που «διώχνει» το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρήσεων. Μένουν (ή προσελκύονται) μόνο αυτές που δεν έχουν συμφέρον από την ευημερία του λαού (δεν τους ενδιαφέρει η εσωτερική αγορά), επιχειρήσεις που θέλουν σκλάβους για να παράγουν φθηνά προϊόντα που προορίζονται για άλλες αγορές. Αυτό είναι το μοντέλο ανάπτυξης και εργασίας που υποστηρίζει το μαύρο μέτωπο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αυτό είναι το μέλλον που θέλουν για τα παιδιά μας (για περισσότερες λεπτομέρειες για αυτό το «λαμπρό» μέλλον βλ. σε επόμενη ερώτηση/απάντηση).
Επίσης, προκαλεί εντύπωση το θράσος των εκπροσώπων του μαύρου μετώπου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που κουνάνε το δάκτυλο στην αριστερά επειδή δεν συναινεί στον εξανδραποδισμό του ελληνικού λαού, τη στιγμή που συστηματικά και με σχέδιο κατάστρεψαν την παραγωγική βάση της χώρας αδιαφορώντας για τις ανάγκες του ελληνικού λαού: α) διέλυσαν την αγροτική παραγωγή της χώρας καθιστώντας τον ελληνικό λαό ακόμη πιο ευάλωτο στις ορέξεις των οικονομικά ισχυρών, β) διέλυσαν τη βιομηχανική παραγωγή της χώρας και υπηρέτησαν ένα μοντέλο ανάπτυξης με κέντρο τις τράπεζες που οδήγησε στη σημερινή καταστροφή. Συνοψίζοντας, στους εκπροσώπους του μαύρου μετώπου απαντάμε: όσον αφορά την οικονομία ʽστο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινίʼ.
Οι εργαζόμενοι/ες δεν έχουν καμιά διάθεση να διαδηλώνουν ή να απεργούν. Αυτό που θέλουν είναι να δουλεύουν, να είναι δημιουργικοί, να ζουν αξιοπρεπώς και να μεγαλώνουν με ασφάλεια τα παιδιά τους και να είναι χρήσιμοι στους γύρω τους. Για να βγαίνει κάποιος/α στο δρόμο σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις της καταστροφής και η εργοδοσία ακυρώνουν αυτά τα απλά πράγματα. Αντί λοιπόν να τα βάζουν οι εκπρόσωποι του μαύρου μετώπου με αυτούς που τους διαλύουν τη ζωή και τους εξωθούν σε κινητοποιήσεις για να ικανοποιήσουν τους οικονομικά ισχυρούς, το καλύτερο που θα είχαν να κάνουν είναι να μας αδειάσουν τη γωνιά και να αφήσουν τον ελληνικό λαό ήσυχο να βρει τον δρόμο του. Να είναι σίγουροι ότι δεν θα λείψουν σε κανέναν και πολύ γρήγορα ο ελληνικός λαός θα επιστρέψει στην απλή ζωή του όπου δεν θα χρειάζεται να κάνει κινητοποιήσεις για αυτονόητα πράγματα.
Οι εκπρόσωποι του μαύρου μετώπου της καταστροφής έχουν το θράσος να λένε ότι οι κινητοποιήσεις πλήττουν την εμπορική δραστηριότητα όταν με την πολιτική τους έχουν προκαλέσει χιλιάδες λουκέτα σε όλες τις γωνιές της χώρας για να ικανοποιήσουν πιστωτές και οικονομικά ισχυρούς.
Για το μαύρο μέτωπο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αιτίες της σημερινής κατάστασης, δηλαδή η σκληρότητα της πολιτικής των μνημονίων οφείλεται στις αντιστάσεις που συνάντησε αυτή η πολιτική τα προηγούμενα χρόνια. Γιʼ αυτό χωρίζουν τη μνημονιακή πολιτική σε δύο μέρη: τα σκληρά μέτρα που είναι «άδικα αλλά αναγκαία» λόγω των καθυστερήσεων του παρελθόντος (οριζόντιες μειώσεις κοκ) και στα μέτρα που «έπρεπε να είχαν γίνει πράξη από παλιά» («αναδιαρθρώσεις», δηλαδή ιδιωτικοποιήσεις, «εξορθολογισμός» δημόσιου τομέα κοκ).
Αποσιωπάται ότι σήμερα, με αφορμή την κρίση που δημιούργησε η νεοφιλελεύθερη πολιτική, αντί να ακολουθηθεί μια πολιτική αντίθετη από αυτή που δημιούργησε το πρόβλημα, οι κυρίαρχες πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Ευρώπη επέλεξαν το βάθεμα αυτής της πολιτικής (αποδίδοντας την αιτία του κακού σε οτιδήποτε άλλο πλην της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εφάρμοσαν με φανατισμό). Αφού την κρίση τη δημιούργησαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) προς όφελος των οικονομικά ισχυρών τι αποφάσισαν να κάνουν μόλις ξέσπασε η κρίση; Να εντείνουν αυτή την πολιτική!
Αξιοποιώντας την κρίση και θέτοντας σε κίνηση έναν τρομακτικό μηχανισμό προπαγάνδας με στόχο την τρομοκράτηση και τον εκφοβισμό εξαπολύουν μια τεράστιας έκτασης και έντασης επίθεση στους εργαζόμενους προς όφελος των οικονομικά ισχυρών. Κάνουν πραγματικότητα ό,τι ονειρευόντουσαν οι οικονομικά ισχυροί αλλά δεν τολμούσαν να ομολογήσουν (βλ. ΣΕΒ): μείωση εργατικού κόστους, μείωση φορολογίας για τους πλούσιους, διάλυση εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση κοινωνικού κράτους και κοινωνικής ασφάλισης κοκ.
Τα μνημόνια δεν είναι άλλη πολιτική από την πολιτική των νεοφιλελεύθερων. Είναι η ίδια με αυτή που ασκούνταν μέχρι τώρα, αυτό που έχει αλλάξει είναι η ένταση. Είναι η καταστροφική συνέχεια μιας πολιτικής που ευνοεί τους οικονομικά ισχυρούς και βυθίζει την κοινωνία στην απόγνωση με απρόβλεπτες συνέπειες
Αποσιωπάται ότι τα «σκληρά αλλά αναγκαία» μέτρα δεν τα παίρνουν γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, τα παίρνουν γιατί θεωρούν ότι «τους παίρνει» να προβούν σε τέτοια επίθεση κάτω από την «πίεση» των αγορών και των υπερεθνικών νεοφιλελεύθερων κέντρων (ΕΕ, ΔΝΤ).
Αποσιωπάται το γεγονός ότι ΣΗΜΕΡΑ η διαφθορά, οι πελατειακές σχέσεις και η διαπλοκή με τους οικονομικά ισχυρούς όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται αλλά αντιθέτως ήδη θεσμοποιούνται και γιγαντώνονται όπως συμβαίνει σε κάθε χώρα που βυθίζεται στην παρακμή και την εξαθλίωση. Όποιος/α πιστεύει ότι τα μνημόνια παρά τις καταστροφικές τους συνέπειες τουλάχιστον θα βάλουν τέρμα σε χρόνια φαινόμενα όπως αυτά της διαπλοκής, της διαφθοράς και των πελατειακών σχέσεων πλανάται οικτρά.
Συνιστά διαστρέβλωση της πραγματικότητας η εικόνα που επιχειρούν να δημιουργήσουν κυβερνητικός συνασπισμός και ΜΜΕ με την επικοινωνιακή αναβάθμιση της εξάρθρωσης της «μαρίδας» της διαφθοράς στο δημόσιο (η οποία σημειωτέον είναι επίσης δικό τους «παιδί» και στην οποία στηρίχθηκαν αλλά και στήριζαν όλα τα προηγούμενα χρόνια) με διττό σκοπό: α) τη συκοφάντηση εν γένει του δημόσιου τομέα (ακόμη και με το «δόσιμο» δικών τους παιδιών όπως συνηθίζεται μόνο σε μαφιόζικες συμμορίες) και β) να αποκρυφτεί η γιγάντωση/θεσμοθέτηση της διαπλοκής και της διαφθοράς που αφορούν «μεγαλοκαρχαρίες».
Αποσιωπάται το γεγονός ότι το μόνο που θέλουν να αλλάξουν από το παρελθόν είναι τα στοιχειώδη δικαιώματα και το στοιχειώδες κοινωνικό κράτος που είχε κατακτηθεί με αγώνες.
Αποσιωπάται το γεγονός ότι αυτή η πολιτική δεν έχει κάποιο τέλος, δεν θα σταματήσει ο κατήφορος για τον λαό αν δεν τους σταματήσουμε.
[1] Δ: Επιχειρήματα υπέρ της ουσίας της πολιτικής του μνημονίου από το μαύρο μέτωπο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Κυρίαρχη αφήγηση: Τα επιχειρήματα υπέρ των μνημονίων βασίζονται σε μια αφήγηση σχετικά με το τι έφταιξε και φτάσαμε ως εδώ και στο τι πρέπει να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε τη σημερινή κατάσταση. Άρα, έχουμε δύο μέρη: α) το «κακό» παρελθόν και β) την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας σε «στέρεες βάσεις» (ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα κοκ). Σε αυτό το σημείωμα θα εξετάσουμε επιχειρήματα και κατηγορίες εναντίον της αριστεράς από τη μεριά του μαύρου μετώπου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για το τι έφταιξε και το πώς θα βγούμε από την καταστροφή που προκάλεσαν.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS