Σε αυτή τη χρονική συγκυρία αναδεικνύεται ως κυρίαρχο στοιχείο η λυσσαλέα επίθεση στο δημόσιο (στενό και ευρύτερο) και στο κοινωνικό κράτος. Σήμερα, με πρόσχημα την οικονομική κρίση και άλλοθι τα περιβόητα μνημόνια, η κυβέρνηση και η οικονομική ελίτ, όπως και οι άλλες κυρίαρχες στην Ευρώπη πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις, επιχειρούν συστηματικά την άγρια διάλυση κάθε κατάκτησης του κοινωνικού κράτους, τη ριζική αναδιανομή του παραγόμενου οικονομικού πλούτου υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και των ανώτερων κοινωνικών τάξεων.
Η προπαγάνδα
Η όλη επιχείρηση μεθοδεύεται μέσα από μια πρωτοφανή προπαγάνδα.
Η κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη, συνεπικουρούμενες και από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, επιχείρησαν να αποδώσουν τα αίτια της κρίσης στους εργαζόμενους και την ελληνική κοινωνία, προσπαθώντας να κάνουν αποδεκτά τα επώδυνα μέτρα, μέσα από ένα σκηνικό ενοχοποίησης και καλλιέργειας κλίματος συλλογικής ευθύνης («μαζί τα φάγαμε», «όλοι φταίμε»). Επιχείρησαν να αναδείξουν ως την κεντρική αιτία της κρίσης, το δήθεν τεράστιο και σπάταλο δημόσιο τομέα, καθώς επίσης και τις δήθεν «υπέρογκες» αμοιβές των εργαζόμενων στο δημόσιο. Προώθησαν στο έπακρο το λεγόμενο κοινωνικό αυτοματισμό, προσπαθώντας να στρέψουν τη μια κατηγορία εργαζομένων απέναντι στην άλλη, τον ιδιωτικό υπάλληλο απέναντι στον εργαζόμενο στο δημόσιο («τεμπέληδες», «ρετιρέ» κλπ) και να διασπάσουν κάθε έννοια αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων.
Είναι όμως έτσι ; Ποιος είναι τέλος πάντων ο μυστήριος αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων ; Είναι τόσο διογκωμένος ο δημόσιος τομέας και τι γίνεται με τις δημόσιες δαπάνες, που ισχυρίζονται ότι συνετέλεσαν στον εκτροχιασμό της οικονομίας και στη χρεοκοπία τη χώρας ; Ποια είναι τα αντίστοιχα μεγέθη στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες ;
Τα επίσημα στοιχεία
Τα επίσημα στοιχεία σχετικά με τον αριθμό και τις αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων είναι αποκαλυπτικά και καταρρίπτουν τους σχετικούς μύθους.
α) Πέρυσι η κυβέρνηση παρουσίασε μια σχετική μελέτη που ανέθεσε σε ιδιωτικές εταιρείες. Με βάση τη μελέτη αυτή, το μέγεθος της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα στην Ελλάδα συμβαδίζει με το αντίστοιχο μέγεθος των αναπτυγμένων οικονομικά χωρών, ειδικά της Ε.Ε., η μέση αμοιβή των απασχολούμενων στον ελληνικό δημόσιο τομέα είναι χαμηλότερη σε σχέση με τα μέσα ευρωπαϊκά μεγέθη και κατά συνέπεια – σύμφωνα με τη μελέτη – δεν είναι δυνατή η ανάδειξη της μέσης αμοιβής και της συνολικής μισθολογικής δαπάνης ως των βασικών προβλημάτων στη λειτουργία του δημοσίου τομέα.
Βέβαια αυτές τις βασικές διαπιστώσεις τα κυρίαρχα ΜΜΕ που διαμορφώνουν τις συνειδήσεις του κόσμου και η κυβερνητική προπαγάνδα, τις απέκρυψαν επιμελώς.
(Με βάση τα στοιχεία της μελέτης ο συνολικός αριθμός των εργαζομένων στο Δημόσιο – εξαιρουμένων των Δημοσίων Επιχειρήσεων και ΔΕΚΟ – στις 1-1-2011 ανερχόταν σε 742.254, εκ των οποίων 384.652 ανήκαν στην κεντρική Διοίκηση, 35.505 στα ΝΠΔΔ (εκτός Νοσοκομείων), 93.194 στους ΟΤΑ Αʼ και Βʼ βαθμού, 164.764 στα Σώματα Ασφαλείας, κληρικοί και στρατιωτικοί, ενώ το σύνολο του έκτακτου προσωπικού ήταν 52.303).
β) Τα στοιχεία αυτά βέβαια ήταν γνωστά στους κυβερνώντες από πριν, αποτυπώθηκαν δε κατά τη διαδικασία της απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων του 2010, ενώ συμπεριλαμβάνονταν στους σχετικούς συνημμένους πίνακες των προηγούμενων προϋπολογισμών του κράτους, όπως είναι φυσικό, προκειμένου να είναι δυνατόν να προϋπολογιστούν οι αμοιβές του προσωπικού.
γ) Σε δημοσίευμα του «Ιού» της «Ελευθεροτυπίας» (19/9/2010) παρουσιάζεται μια επιστημονική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της «Εκθεσης Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» και επιμελήθηκαν ερευνητές του Αυστριακού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών και των Πανεπιστημίων του Στρασβούργου και του Μαγδεμβούργου, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα εμφανίζεται στην 14η θέση (επί συνόλου 17 ευρωπαϊκών κρατών), ως προς το ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων επί του συνόλου του εργατικού δυναμικού κάθε χώρας, ενώ βρίσκεται ακόμα σταθερά σε χαμηλότερη θέση από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες σε σχέση με το σύνολο των δημοσίων δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ κάθε χώρας.
Οι πολιτικοί στόχοι
Προς τι λοιπόν η συνεχιζόμενη καλλιέργεια, από επίσημα χείλη, κλίματος άγνοιας περί του αριθμού ή της διόγκωσης αυτού και συνακόλουθα των αμοιβών των δημοσίων υπαλλήλων, ακόμα και μετά την επίσημη ανακοίνωση των στοιχείων που προέκυψαν μετά τις παραπάνω καταγραφές ;
Δεν είναι βέβαια τόσο αφελείς να πιστεύουν ούτε οι ίδιοι ότι το δημόσιο χρέος στη χώρα μας δημιουργήθηκε από τις δημόσιες δαπάνες και από το συνολικό μισθολογικό κόστος του δημοσίου. Η στρατηγική τους εστιάζεται στα εξής :
Εκεί βρίσκεται η «ταμπακέρα». Η όλη προπαγάνδα αποβλέπει στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Ο κεντρικός στόχος είναι η παραπλάνηση της κοινωνίας, η απόκρυψη και η «νομιμοποίηση» στη συνέχεια των σχεδίων για κατάργηση του δημόσιου, δωρεάν και κοινωφελή χαρακτήρα των υπηρεσιών που εξακολουθεί να παρέχει το κράτος.
24/3/2012
Νίκος Δημητρακόπουλος
Υπεύθυνος του Τμήματος Διοίκησης του ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS