Δεν έχει προηγούμενο, στην μεταπολεμική τουλάχιστον ιστορία του τόπου, η μνημονιακή επιχείρηση της βίαιης αναδιανομής του πλούτου υπέρ των πολύ λίγων και των τοκογλύφων-δανειστών της χώρας. Στα πλαίσια της επιχείρησης αυτής κομβικής σημασίας εξέλιξη αποτελεί η απαξίωση και η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων ελεγκτικών μηχανισμών. Συνέπεια της εξέλιξης αυτής θα είναι η απώλεια του ελέγχου από την πλευρά του Δημοσίου κρίσιμων πεδίων της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, γεγονός που θα αποτελέσει σοβαρότατο πλήγμα στην ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας. Διότι αν η κοινωνία απολέσει τα εργαλεία ελέγχου σε τομείς όπως ο έλεγχος των εταιρικών κερδών και η συλλογή των δημοσίων εσόδων και οι επιχειρήσεις –ιδιαίτερα οι πολύ μεγάλες- πληρώνουν φόρους κατά βούληση τότε για ποια δημοκρατία μιλάμε; Χαρακτηριστικά λοιπόν παραδείγματα του τι συμβαίνει σχετικά με αυτό το θέμα είναι οι περιπτώσεις των πολεοδομιών και των εφοριών.
Αναλυτικότερα, σε ότι αφορά στις πολεοδομίες η εφαρμογή του νόμου για τον νέο τρόπο έκδοσης οικοδομικών αδειών θα οδηγήσει άμεσα στην εκχώρηση όλων των αρμοδιοτήτων στους ιδιώτες, με τις «αναδιοργανωμένες» πλέον πολεοδομίες (βλ. «λουκέτα», συγχωνεύσεις και απολύσεις προσωπικού) να κρατούν μόνο τις σφραγίδες!
Επιπλέον, στις περιπτώσεις των εφοριών και εν γένει του φορολογικού μηχανισμού του κράτους οδηγούμαστε σʼ ένα μοντέλο σχεδόν πλήρους ιδιωτικοποίησης των φορολογικών αντικειμένων, με τις εφορίες να κρατούν –όπως και στις πολεοδομίες- μόνο τις σφραγίδες! Άλλωστε, η αγριότητα των φορομπηχτικών μέτρων είναι τέτοια, που η εφαρμογή τους μπορεί να γίνει μόνο μʼ έναν βάρβαρο, ανάλγητο και πλήρως ιδιωτικοποιημένο μηχανισμό.
Συγκεκριμένα, οι αλλαγές που είτε έχουν επέλθει είτε έρχονται στον φορολογικό μηχανισμό είναι οι εξής:
- Δικηγορικά γραφεία και ιδιωτικές εισπρακτικές εταιρείες(οι γνωστές από την είσπραξη των τραπεζικών οφειλών) αναλαμβάνουν πλέον την είσπραξη των οφειλών προς το δημόσιο (έχει ήδη νομοθετηθεί).
- Οι τακτικοί φορολογικοί έλεγχοι παραδίδονται σε ελεγκτικές εταιρείες και σε πιστοποιημένα λογιστικά γραφεία. Και αυτό έχει ήδη νομοθετηθεί για επιχειρήσεις, προς το παρόν, με ακαθάριστα έσοδα άνω των 5 εκατομμυρίων ευρώ και αναμένεται να επεκταθεί παντού, σε εταιρείες όλων των μεγεθών. Το αποτέλεσμα θα είναι να πληρώνουν βάρβαρα «χαράτσια» οι πολίτες αλλά και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να απολαμβάνουν, επί της ουσίας, φορολογική ασυλία οι πολύ μεγάλες εταιρείες και οι πολυεθνικοί εταιρικοί όμιλοι, οι οποίοι διαθέτουν «προνομιακές» σχέσεις με τις μεγάλες ελεγκτικές εταιρείες (οι οποίες θα επικρατήσουν στον κλάδο των ελεγκτικών εργασιών, εξαφανίζοντας σταδιακά τα μικρά λογιστικά γραφεία). Δηλαδή, εδώ θα έχουμε το φαινόμενο ο ελεγχόμενος να επιλέγει τον ελεγκτή του! Συνεπώς, οι μεγάλες επιχειρήσεις θα πληρώνουν φόρους κατά βούληση και όλα τα βάρη θα πέσουν σε μισθωτούς, συνταξιούχους, αγρότες και μικρομεσαίους, οι οποίοι δεν διαθέτουν «προνομιακές» σχέσεις με τις μεγάλες ελεγκτικές εταιρείες.
- προχωρά έως το τέλος Απριλίου η πρόσληψη 1.000 ειδικών φορολογικών ελεγκτών και άλλων 1000 έως το τέλος του έτους, οι οποίοι θα εργάζονται με οχτάμηνα συμβόλαια αποδοτικότητας. Το σώμα αυτό, παρʼ όλο που θα αποτελείται αρχικά από δημοσίους υπαλλήλους είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να αποτύχει (η Ολλανδία για παράδειγμα διαθέτει 25.000 φορολογικούς ελεγκτές) και να αποτελέσει το άλλοθι της εκχώρησης όλων των φορολογικών ελέγχων στους ιδιώτες.
- το κλείσιμο έως το τέλος του έτους συνολικά 200 Δημοσίων Οικονομικών Υπηρεσιών από τις 287 που ήταν αρχικά. Στόχος είναι να παραμείνουν τελικά μόνο 30 μεγάλες εφορίες. Ήδη έχουν κλείσει περισσότερες από 40 μικρές εφορίες στην περιφέρεια και έχουν συγχωνευθεί σε γειτονικές μεγαλύτερες. Συνέπεια βέβαια των «λουκέτων» των εφοριών είναι η ανυπαρξία φορολογικών ελέγχων και η έξαρση της φοροδιαφυγής, με το μέλλον των υπηρετούντων υπαλλήλων να διαγράφεται άδηλο.
Είναι προφανές λοιπόν ότι το αποτέλεσμα των πολιτικών ιδιωτικοποίησης των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους θα οδηγήσει, όπως προείπαμε, στην απώλεια του ελέγχου επί κρίσιμων πεδίων της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, «ακρωτηριάζοντας» την ίδια τη δημοκρατία. Γιʼ αυτό και απαιτείται –ως μόνη διέξοδος- η οργάνωση του λαού και η αντεπίθεσή του. Αντεπίθεση μέχρι να επιτευχθεί ο στόχος της προοδευτικής ανατροπής!
* Ο Γιώργος Κουτσούκος είναι οικονομολόγος
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS