Φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι
Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που παρουσιάζω σήμερα τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το περιβάλλον. Για να συζητηθούν, τεκμηριωθούν και παρουσιαστούν αυτές οι θέσεις δούλεψαν πολλοί άνθρωποι ιδιαίτερα τα 2 τελευταία χρόνια, με συλλογικό και δημοκρατικό τρόπο. Με τρόπο που ενέπλεξε όλους όσους και όσες ενδιαφέρονταν για αυτά τα ζητήματα ή είχαν δουλέψει επιστημονικά πάνω σε αυτά, ή συμμετείχαν στα κινήματα και τις τοπικές αντιστάσεις που πάντα, να σημειώσουμε, κάνουν μια λαμπρή δουλειά, αυτόνομη και ανεξάρτητη από την κεντρική πολιτική σκηνή. Την ίδια λαμπρή δουλειά έκαναν και τα πιο οργανωμένα κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η θεματική του περιβάλλοντος ή το τμήμα οικολογίας. Δεν είναι τυχαίο που παρουσιάζεται σήμερα η πολιτική μας για το περιβάλλον. Είναι λόγω της χτεσινής μέρας Περιβάλλοντος. Χτες προτάξαμε τις κινητοποιήσεις για το χρυσό που οργανώθηκαν από τους κατοίκους της Χαλκιδικής και τις επιτροπές αλληλεγγύης, και έτσι σήμερα παρουσιάζουμε τις θέσεις μας.
Το περιβάλλον φίλοι και φίλες, είναι ένα από τα πολλά θύματα του νεοφιλελευθερισμού και της μνημονιακής πολιτικής. Στα πάνω από 20 νομοσχέδια που ψηφίστηκαν στην Βουλή από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια από την κυβέρνηση Παπαδήμου και κυρίως με τον κ. Παπακωσταντίνου ως Υπουργό, κατεδαφίστηκε η όποια προστατευτική νομοθεσία υπήρχε για το περιβάλλον και την δημόσια περιουσία. Σε μια σειρά νόμους, όπως το γνωστό fast track, η περιβαλλοντική αδειοδότηση, το Ελληνικό, το Πρόγραμμα Ήλιος, τα νομοσχέδια για τις ΑΠΕ και την εξοικονόμηση Ενέργειας κ.α., το Υπουργείο λειτούργησε όχι ως εκπρόσωπος της ελληνικής κοινωνίας ή έστω του ελληνικού κράτους, αλλά ως εκπρόσωπος της Τρόικα και επιχειρηματικών συμφερόντων που βλέπουν βουνά, παραλίες και ελεύθερους χώρους σαν φιλέτα για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Με πρόσχημα την πάταξη της γραφειοκρατίας, την λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη και μια σειρά άλλες ωραίες φράσεις, ο Υπουργός προχώρησε στο ξήλωμα κάθε περιβαλλοντικής νομοθεσίας αλλά και στο πλιάτσικο δημόσιας γης και δημόσιων χώρων προς όφελος επιχειρηματιών. Με λίγα λόγια έκανε μια βίαιη ανακατανομή πλούτου, κλέβοντας ουσιαστικά από την κοινωνία αυτά που τις ανήκουν, δηλαδή τους φυσικούς πόρους και τα δημόσια αγαθά στη μεγαλύτερη «ληστεία» που έχει γίνει ποτέ στη χώρα.
Ταυτόχρονα ο Υπουργός ενέκρινε περιβαλλοντικούς όρους, ασθμαίνοντας αρχικά να προλάβει μην γίνουν εκλογές, αλλά και μετά τις εκλογές ως μη όφειλε, σε μια σειρά επενδύσεις κυρίως στο χώρο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και των μικρών υδροηλεκτρικών φραγμάτων, για τις οποίες προφανώς είχε μοιράσει υποσχέσεις. Εννοείται πως δεν ξέχασε και επενδύσεις που έχουν ξεσηκώσει φορείς και κατοίκους, όπως αυτή της εταιρείας ιδιωτικών καναδοελληνικών συμφερόντων, ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, στη Χαλκιδική, όπου της παραχωρήθηκαν 300.000 και πλέον στρέμματα ελληνικών δασών σχεδόν δωρεάν, για να βγάζει χρήματα, με μια καταστροφική για τον τόπο εξόρυξη, έναντι πινακίου φακής! Γιατί έγιναν όλα αυτά κι άλλα πολλά; Γιατί έπρεπε να καταστραφεί το δίκαιο για το περιβάλλον, να μην είναι εμπόδιο οι νόμοι στην αδηφαγία των απαλλοτριωτών. Γιατί βεβαίως είναι πολλά τα λεφτά που μπορούν να βγάλουν όσοι επενδυτές αποκτήσουν τον δημόσιο πλούτο και τους φυσικούς πόρους.
Το περιβάλλον και οι φυσικοί πόροι όμως, κατά τη γνώμη μας, δεν είναι για ξεπούλημα. Είναι περιουσία της ελληνικής κοινωνίας και μέσα για την ανάπτυξή της και την ευημερία της. Αυτό που πρέπει να κάνει μια κυβέρνηση, όπως επιτάσσει και το Σύνταγμα, είναι να διατηρήσει και να προστατεύσει αυτή την περιουσία και να την διαχειριστεί για την ευημερία των πολιτών και την ανάπτυξη τους.
Σε όλη την θητεία μας στη Βουλή όσον αφορά τα περιβαλλοντικά νομοσχέδια στα οποία είχα μια ευθύνη, κάναμε, θεωρώ, μια πολλή συλλογική δουλειά που μέσα από αυτήν προέκυψαν και οι απόψεις που εκφράσαμε στη Βουλή. Είχαμε ως βάση την δουλειά των κινημάτων και των τοπικών κινήσεων, συνδικάτων, συλλόγων, ΜΚΟ, ή και συντρόφων που ασχολούνταν με συγκεκριμένα θέματα, και πάντα με επιστημονικά κριτήρια και όχι μόνο με ιδεολογικά και πολιτικά, γύρω από τα θέματα που κάθε φορά έρχονταν ως νομοθετήματα από την κυβέρνηση και το ΥΠΕΚΑ. Και αυτό γιατί πιστεύουμε στο δυναμικό της λεγόμενης κοινωνίας των πολιτών, της κοινωνίας των ενεργών ανθρώπων θα έλεγα, και πιστεύουμε επίσης πως οι ανάγκες των ανθρώπων, η ποιότητα ζωής τους και η προστασία του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζουν είναι κριτήρια που βάζουν οι ίδιοι με αμεσοδημοκρατικούς τρόπους και εμπεριέχουν την σοφία των αγώνων και των συλλογικών διεκδικήσεων για μια καλύτερη ζωή.
Στο πρόγραμμα που παρουσιάζουμε σήμερα αναφερόμαστε σε μια σειρά νόμους, που δεν είναι φυσικά οι μοναδικοί που χρειάζονται κατάργηση ή αλλαγές, και αναφερόμαστε ενδεικτικά στα πιο σημαντικά θέματα που συζητήθηκαν στη Βουλή και έγιναν νόμοι του κράτους.
Πριν μπω σε αυτό, να πω ότι το τεράστιο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής πρέπει να είναι το κίνητρο για κάθε μας δράση για το περιβάλλον. Με την ως τώρα ληστρική και αλόγιστη καπιταλιστική ανάπτυξη και τη θεοποίηση του εμπορεύματος και του κέρδους, ο πλανήτης απειλείται από την κλιματική αλλαγή, που είναι ένα από τα αποτελέσματα αυτού του τρόπου ανάπτυξης και εκμετάλλευσης των πόρων. Υπάρχουν πια εκατομμύρια εκτάσεις που ερημοποιούνται, με πρώτα θύματα τους ανθρώπους και όλα τα έμβια όντα. Υπάρχουν ήδη άνθρωποι που μεταναστεύουν εξαιτίας περιβαλλοντικών αλλαγών και εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Με αυτό πάντα στο μυαλό μας προτείνουμε ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης. Που θα σέβεται τους φυσικούς και τους ανθρώπινους πόρους και που θα θεωρεί το περιβάλλον πόρο προς διατήρηση και όχι πόρο προς λεηλασία.
Διότι φίλοι και φίλες, το κυρίαρχο πρότυπο παραγωγής και κατανάλωσης, σε συνθήκες ακραίου νεοφιλελευθερισμού, αδυνατεί να καλύψει βασικές ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και χρειάζεται νʼ αλλάξει ριζικά.
Οι συντηρητικές δυνάμεις και οι επιχειρηματικοί όμιλοι υπόσχονται επενδύσεις και ανάπτυξη πάνω στα ερείπια της κοινωνίας και της φύσης. Απέναντι στην ανάπτυξη που βασίζεται στη λεηλασία του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης εργασίας, που οδηγεί ταυτόχρονα σε περιβαλλοντική καταστροφή και σε μισθούς πείνας - κατάργηση εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαραθέτει ένα ριζικά διαφορετικό παραγωγικό, κοινωνικό και οικολογικό σχέδιο ανάπτυξης. Το σχέδιο αυτό στηρίζεται στις τοπικές παραγωγικές δυνάμεις και τους πόρους κάθε περιοχής, επιδιώκει την ισορροπία και τη συνέργεια μεταξύ των τριών τομέων παραγωγής, διαφυλάσσει το περιβάλλον και επιτρέπει τη διανομή της παραγόμενης αξίας στο σύνολο του πληθυσμού. Για παράδειγμα, δεν χωροθετούμε ανεμογεννήτριες σε προστατευόμενες περιοχές και σε κλίμακα που επιβάλλουν τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Αντίθετα θα εκπονήσουμε ένα νέο χωροταξικό σχέδιο για τις ΑΠΕ και θα ενεργοποιήσουμε εγχώριες βιομηχανικές μονάδες - π.χ. τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά - για την κατασκευή τους.
Πιο συγκεκριμένα λοιπόν για να επανέλθω, πιστεύουμε πως βασική προϋπόθεση για να ασκηθεί μια πολιτική διεξόδου από την κρίση με οικολογική προσέγγιση είναι η κατάργηση ή αναθεώρηση των νόμων που ψηφίστηκαν από τις μνημονιακές κυβερνήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει την κατάργηση όλου του πλέγματος των καταστροφικών για το περιβάλλον νόμων αλλά και αυτών που εκποιούν τη δημόσια περιουσία και γενικότερα τη δημόσια γη. Ειδικότερα όσον αφορά τους νόμους που συνδέονται με το μνημόνιο:
- Κατάργηση του ν. 3986/2011 (εφαρμοστικός του μεσοπρόθεσμου προγράμματος) με τον οποίο ιδρύεται «ταμείο αξιοποίησης ιδιωτικής περιουσίας», μέσω του οποίου εκποιείται όλος ο πλούτος της χώρας: ΔΕΚΟ, ακίνητη περιουσία του δημοσίου, δικαιώματα εξόρυξης κ.α. Μαζί με την ιδιωτική εκποιείται και η δημόσια περιουσία του κράτους (αιγιαλός, δάση, αρχαιολογικοί χώροι, σπήλαια, περιοχές οικοανάπτυξης κ.α.), η οποία βάσει του Συντάγματος είναι αναπαλλοτρίωτη.
- Κατάργηση των διατάξεων του γνωστού ΦΑΣΤ ΤΡΑΚ που προβλέπουν την εκμετάλλευση της δημόσιας γης καθʼ υπέρβαση της περιβαλλοντικής, χωροταξικής και αρχαιολογικής νομοθεσίας.
- Κατάργηση των διατάξεων του ν. 3986/2011 με τις οποίες παραχωρούνται αιγιαλοί και παραλίες για προσχώσεις προς ανοικοδόμηση (τύπου Ντουμπάι).
- Κατάργηση της υφιστάμενης νομοθεσίας περί τουριστικών κατοικιών
Με τη νομοθεσία αυτή κινδυνεύουν να εξαφανιστούν και τα τελευταία ίχνη του εναπομείναντος φυσικού και πολιτιστικού κεφαλαίου της χώρας και να μεταφερθεί στη χώρα μας το οικοδομικό πρότυπο της Ισπανίας (φούσκα ακινήτων), το οποίο και έχει καταρρεύσει.
- Κατάργηση της νομοθετικής ρύθμισης (ν.4062/2012) περί αξιοποίησης του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού. Με τις ρυθμίσεις αυτές παραδίδεται στην άγρια ανάπτυξη έκταση 6.204 στρ. που περιλαμβάνει το πρώην αεροδρόμιο, όλη την παραλία Ελληνικού από τον Άλιμο έως τη Γλυφάδα αλλά και τον αιγιαλό και τον υποθαλάσσιο χώρο, καθώς προβλέπονται νέες εκτεταμένες προσχώσεις. Η έκταση αυτή παραχωρείται σε ελληνικά ή ξένα ιδιωτικά συμφέροντα προκειμένου να δομηθούν 3.760.000 τ.μ. κτηρίων, ύψους 16 μ. στην παραλία., με χρήσεις τουριστικών εγκαταστάσεων, κτηρίων διασκέδασης, καζίνων, διοικητικών και εμπορικών κτηρίων, κατοικιών κ.λπ. Σε αντίθεση με αυτή την πολιτική, ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει τη δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου υψηλού πρασίνου, πολιτιστικών και αθλητικών δραστηριοτήτων.
- Κατάργηση των νομοθετικών ρυθμίσεων (ν.4014/2011) με τις οποίες ξηλώθηκε η περιβαλλοντική αδειοδότηση και ό,τι απομένει ανατίθεται σε ιδιώτες, όπως για παράδειγμα η αξιολόγηση ΜΠΕ και οι περιβαλλοντικές επιθεωρήσεις
Και τέλος κατάργηση ή αναθεώρηση μιας σειράς ακόμα νόμων που αφορούν την δόμηση, τις τουριστικές εγκαταστάσεις, τα δάση και τους δασικούς χάρτες -που δεν υπάρχουν κοκ.
Βεβαίως στη θέση όλων αυτών που πρέπει να καταργηθούν, δεν θα μπουν αυτά που προϋπήρχαν, αλλά μια σειρά θεσμικών ρυθμίσεων που θα έχει στόχο, την προστασία, τη διατήρηση, τη βιωσιμότητα, την ανάπτυξη προς όφελος των ανθρώπων πάντα σε διάλογο με τους εργαζόμενους και τα κινήματα.
Αναφέρομαι ενδεικτικά μόνο σε κάποια σημαντικά θέματα. Πρώτα απʼ όλα για το θέμα της ενέργειας που τόσο συζητείται:
Η θέση μας είναι ότι η ενέργεια είναι κοινό (δημόσιο) αγαθό
Κεντρικός στόχος της ενεργειακής πολιτικής είναι να καθοριστεί το ενεργειακό μίγμα και να προωθηθεί με σειρά μέτρων η εξοικονόμηση ενέργειας και η αύξηση της ενεργειακής απόδοσης, σε όλους τους τομείς.
Πέραν τούτων, για τα οποία υπάρχουν αναλυτικές προτάσεις, θα το δείτε και στο έντυπο των θέσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται να εκπονήσει ένα μακροχρόνιο πρόγραμμα ενεργειακού σχεδιασμού για τη μείωση της παραγωγής από ορυκτά καύσιμα και των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, καθώς και για τη διείσδυση των ΑΠΕ, με στόχο τη ριζική διαφοροποίηση του ενεργειακού μοντέλου. Στο πλαίσιο αυτό δεν επιλέγεται το μοντέλο κάθετης συσσώρευσης μεγάλων εγκαταστάσεων ΑΠΕ και μακρών δικτύων μεταφοράς ενέργειας, με βάση το πρότυπο της μεγάλης ενεργειακής βιομηχανίας. Αντίθετα, προκρίνεται ένα πρότυπο ενεργειακής αυτάρκειας, ασφάλειας και αποκεντρωμένης διαχείρισης με κανόνες χωροθέτησης και στο δομημένο χώρο, αλλά και στην ύπαιθρο, εκεί που η φέρουσα ικανότητα το επιτρέπει και πάντα με κριτήριο τις ανάγκες και όχι τα κέρδη των επενδυτών. Εννοείται πως απαιτούνται δημοκρατικές διαδικασίες στο σχεδιασμό αυτό, ώστε να έχουν λόγο οι τοπικές κοινωνίες.
Επιπλέον θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι η χωροθέτηση ΑΠΕ δεν μπορεί να γίνει σε προστατευόμενες περιοχές, δάση και αιγιαλούς και δεν μπορεί να επιτραπεί η λεηλασία της δημόσιας γης και η μονομέρεια της τεχνολογικής κατεύθυνσης που επιβάλλει το γιγαντιαίο πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ, δεσμεύοντας 200 με 300 χιλιάδες στρέμματα γης για ανάπτυξη φωτοβολταϊκών και ΑΠΕ σε τεράστια βιομηχανική κλίμακα με προσανατολισμό εξαγωγής αν και εφόσον πληρώσουμε να φτιάξουμε τα αντίστοιχα δίκτυα. Δεν θα προτάξουμε τέτοιου είδους ανάπτυξη. Τελευταίο για τις ΑΠΕ αλλά όχι λιγότερο σημαντικό είναι η τιμολόγηση. Σήμερα οι τιμές που δίνονται είναι εξωφρενικά υψηλές με αποτέλεσμα εκτός από την μεγάλη επιβάρυνση στον καταναλωτή, να μπλοκάρει όλο το σύστημα, γεγονός πλέον που αναγνωρίζεται και από άλλους, όχι μόνο από την Αριστερά. Έτσι για μια ακόμα φορά δικαιωνόμαστε για την επιμονή μας όταν ψηφίζονταν τα σχετικά νομοσχέδια.
Είναι προφανές από όλα τα προηγούμενα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ριζικά αντίθετος στην πυρηνική ενέργεια και θα εργαστεί διεθνώς για να σταματήσει η χρήση της.
Για τις εξορύξεις
Η εξόρυξη ορυκτών και μεταλλευμάτων αποτέλεσε τα τελευταία χρόνια παράδειγμα προς αποφυγήν περιβαλλοντικής λεηλασίας, οικονομικού μαρασμού των τοπικών κοινωνιών και εκχώρησης δημόσιου πλούτου σε μεγαλοεπιχειρηματίες. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η Οίτη (βωξίτης) και η Β.Α. Χαλκιδική (χρυσός), όπου ισχυρά τοπικά κινήματα ανέδειξαν όλες τις διαστάσεις αυτών των παρεμβάσεων, οι οποίες ονομάστηκαν κατʼ ευφημισμόν αναπτυξιακές. Οι εξορύξεις αυτές και ο τρόπος που γίνονται προκαλούν τεράστιες καταστροφές, λόγω μεγέθους και τεχνικών, στο περιβάλλον (δάση, δασικές εκτάσεις, προστατευμένες περιοχές, μόλυνση εδάφους, αέρα, νερών), είναι επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία και ανταγωνιστικές με δραστηριότητες όπως η γεωργία, η αλιεία, ο τουρισμός και άλλες, οι οποίες συγκροτούν ένα βιώσιμο, αναπτυξιακό πρότυπο για το σύνολο της τοπικής κοινωνίας. Οι θέσεις εργασίας είναι ελάχιστες και οι εξορύξεις αφήνουν, όπου γίνονται, κρανίου τόπους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα θέσει ένα πλαίσιο για τον ορισμό των περιπτώσεων που επιτρέπονται εξορύξεις και των προϋποθέσεων που αυτές πρέπει να πληρούν ώστε να προστατεύονται οι φυσικοί πόροι και η ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών
Όσον αφορά τους υδρογονάνθρακες, που προβάλλονται από διάφορους κύκλους ως άμεση λύση για την έξοδο της χώρας από την κρίση, σχετικές επιλογές μπορεί να συζητηθούν μόνο εφόσον εκπονηθεί συνολικό σχέδιο ερευνών (σεισμικές έρευνες, γεωτρήσεις, κ.λπ.) και οι αναγκαίες μελέτες που θα πρέπει να αξιολογηθούν κατάλληλα.
Η όποια αξιοποίηση των κοιτασμάτων, εφόσον υπάρχουν, προϋποθέτει εκπόνηση εθνικού σχεδίου με συνεκτίμηση όλων των παραμέτρων: οικονομικών, γεωπολιτικών, ενεργειακών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών. Η διερεύνηση του θέματος είναι αντικείμενο του Δημοσίου και δημόσιων επιστημονικών φορέων, με κοινωνικό έλεγχο και πλήρη διαφάνεια των αποτελεσμάτων.
Στον πολύ σημαντικό και κομβικό τομέα της διαχείρισης απορριμμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει παρουσιάσει αναλυτικά θέσεις που αφορούν τη δημόσια αποκεντρωμένη διαχείριση, την ανακύκλωση και τη διαλογή στην πηγή, καθώς και την αντίθεσή του στην πανάκριβη και επικίνδυνη τεχνολογία της καύσης.
Συγκεκριμένα
Μιλάμε για πολιτική διαχείρισης στερεών αποβλήτων, που στηρίζεται στην πρόληψη και στην ελαχιστοποίηση της παραγωγής αποβλήτων προς επεξεργασία και τελική διάθεση και προτείνουμε ένα μοντέλο διαχείρισης σύγχρονο και φιλικό στο περιβάλλον, με άξονες προτεραιότητας την αποκέντρωση των δραστηριοτήτων, τη μικρή κλίμακα, την ενθάρρυνση της κοινωνικής συμμετοχής και τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα στη διαχείριση των απορριμμάτων. Προτεραιότητά μας οι δράσεις σε επίπεδο δήμου, γειτονιάς, χώρων εργασίας και κατοικίας, με σκοπό: την επαναχρησιμοποίηση και την ανάκτηση υλικών, μέσω της διαλογής στη πηγή, της ανακύκλωσης, της κομποστοποίησης μικρής κλίμακας και της ανάπτυξης δικτύου συλλογής ειδικών ρευμάτων αποβλήτων (π.χ. επικίνδυνα).
Φυσικά πρέπει να αναθεωρηθεί και να αλλάξει ριζικά ο ΠΕΣΔΑ και το συγκεντρωτικό μοντέλο των μεγάλων κεντρικών εγκαταστάσεων, καθώς και να σταματήσει η κατασκευή των 4 μονάδων επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων, που, εκτός των άλλων, είναι διαστασιολογημένα με τέτοιο τρόπο, ώστε να δέχονται το σύνολο, σχεδόν, των σύμμεικτων απορριμμάτων, υπονομεύοντας κάθε προσπάθεια εναλλακτικής διαχείρισης, ανακύκλωσης – κομποστοποίησης κ.λπ.
Η εμπειρία άλλων ευρωπαϊκών χωρών έχει αποδείξει πως μπορούν να δημιουργηθούν μικρές, αποκεντρωμένες και άρτια οργανωμένες μονάδες, που θα δέχονται για υγειονομική ταφή μικρές ποσότητες υπολειμμάτων και οι οποίες θα αλλάξουν όλη την εικόνα που έχουμε ως σήμερα στην χώρα μας για τις εγκαταστάσεις απορριμμάτων.
5.
Βεβαίως αγαπητές φίλες και φίλοι, υπάρχουν και μια σειρά άλλα σημαντικά θέματα, όπως τα ζητήματα του αστικού δομημένου περιβάλλοντος και του νέου οικοδομικού κανονισμού που τον καταψηφίσαμε στη Βουλή, τα θέματα, επίσης πολύ σημαντικά, του χωροταξικού για τον τουρισμό ή τις ιχθυοκαλλιέργειες κλπ, στα οποία ενδεχομένως αναφερθούν άλλοι σύντροφοι και συντρόφισσες, δεν θα αναφερθώ αναλυτικά, γιατί ήδη μιλάω πολύ ώρα, θα τα δείτε και στην έντυπη μορφή των θέσεων. Θέλω όμως πριν κλείσω να αναφερθώ κατά παρέκκλιση, μιας και άπτεται του προγράμματος του αγροτικού τμήματος περισσότερο, στο ζήτημα της βιολογικής γεωργίας που είναι μια από τις προτεραιότητές μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα στηρίξει τη βιολογική γεωργία στο πλαίσιο ενός σχεδίου ανασυγκρότησης της αγροτικής παραγωγής σε μια κατεύθυνση ποιοτικών προϊόντων και διατροφικής επάρκειας και αυτάρκειας, που ταυτόχρονα θα περιορίζει δραστικά τις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων και θα εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του φυσικού κεφαλαίου έναντι της εξάντλησης των καλλιεργήσιμων εδαφών, της ρύπανσης εδάφους και νερών και της διακίνησης επικίνδυνων, για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, φυτοφαρμάκων και λοιπών χημικών ουσιών.
Εν κατακλείδι, φίλοι και φίλες, ένα είναι βέβαιο κατά τη γνώμη μου. Μόνο η Αριστερά μπορεί πραγματικά να εγγυηθεί την προστασία του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων και να προωθήσει την ανάπτυξη και την ευημερία του κοινωνικού συνόλου και των εργαζομένων, και όχι την ευημερία των αριθμών και του κεφαλαίου. Κι αυτό, και γιατί η οικολογία είναι μια από τις αξίες της, αλλά και γιατί έχει τα αφτιά της ανοιχτά στα αιτήματα των κινημάτων, στα οποία εξάλλου συμμετέχει. Σε μια πορεία προς την κοινωνική χειραφέτηση πρέπει να κάνουμε σαφές πως η φύση και το τοπίο είναι το σπίτι μας και η κληρονομιά που θα αφήσουμε στο μέλλον, γι αυτό θα τα σεβαστούμε και θα τα διατηρήσουμε.
Σας ευχαριστώ
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS