Για τον κ. Βενιζέλο και τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ
Ο Βενιζέλος ετοιμάζεται να αλλάξει τα πάντα στο ΠΑΣΟΚ. Ελπίζω να μην τα κάνει όπως ο «νέος Πανιώνιος» ή η «νέα ΑΕΚ» για να γλιτώσει τα χρέη. Περιμένω να δω πότε θα προχωρήσει η αναζήτηση ευθυνών όχι μόνο γιʼ αυτούς που έπαιρναν τα επιδόματα μαϊμού αλλά και για αυτούς που τα έδιναν. Όχι μόνο για αυτούς που έδιναν τα δάνεια στα κόμματα χωρίς να πληρούνται τα τραπεζικά κριτήρια αλλά και γιʼ αυτούς που τα έπαιρναν. Υπάρχει παραβίαση των κανόνων περί της χρηματοδότησης των κομμάτων με αξιόπιστα τραπεζικά κριτήρια. Ελπίζω να μην τα πληρώσουν οι φορολογούμενοι αυτά τα δανεικά και αγύριστα, μέσα από το γνωστό δόγμα ιδιωτικοποίηση των κερδών των τραπεζών και κοινωνικοποίηση των ζημιών.
Για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών
Με την πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τα 50 δις θα προστεθούν στο δημόσιο χρέος. Δηλαδή στις πλάτες των φορολογουμένων. Από αυτά το δημόσιο προσδοκά στην καλύτερη περίπτωση να πάρει πίσω 16 δις. Η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η ανακεφαλαιοποίηση πρέπει να γίνει με κοινές μετοχές με δικαίωμα ψήφου. Που σημαίνει απλά όποιος βάλει τα λεφτά έχει και τον έλεγχο. Το Μνημόνιο νούμερο 2, όπως ψηφίστηκε από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αφήνει αυτό το θέμα «φλου».
Βέβαια, η επιδίωξη είναι να διατηρήσουν τον έλεγχο των «ιδιωτικών» τραπεζών οι ιδιώτες μεγαλομέτοχοι παρόλο που δεν έχουν βάλει το χέρι στην τσέπη. Αυτό που προτείνουμε εμείς είναι μια πρακτική που έχει εφαρμοστεί στην Σουηδία και στην Βρετανία πρόσφατα. Δηλαδή έμμεσα θα γίνει κρατικοποίηση των τραπεζών.
Στις άλλες χώρες που έχει γίνει αυτό στην θέση των διοικήσεων, οι κυβερνήσεις επέλεξαν, όχι κομματικά στελέχη, αλλά ανθρώπους με επαγγελματικές ικανότητες που διαχειρίστηκαν καλύτερα τις τράπεζες από τους προηγούμενους μεγαλομετόχους. Έτσι πήραν τα περισσότερα από τα λεφτά που έβαλαν και κράτησαν τις τράπεζες ζωντανές και επομένως και την ρευστότητα στην οικονομία. Εμείς θέλουμε ένα ισχυρό δημόσιο πυλώνα στην οικονομία που μπορεί να συνυπάρχει και με ιδιωτικές τράπεζες.
Για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις και την Σύνοδο Κορυφής
Οι έλληνες πολίτες ακόμα δεν έχουν καταλάβει ποιο είναι το ελληνικό σχέδιο διαπραγμάτευσης. Ποιες είναι οι ελληνικές κόκκινες γραμμές, ποιες οι επιδιωκόμενες συμμαχίες, τι ζητάει η τρικομματική συγκυβέρνηση ως συμβολή και βοήθεια από την αξιωματική αντιπολίτευση. Το κοινό σχέδιο που ανακοίνωσαν τα τρία κόμματα έχει ελάχιστα πράγματα σχετικά με την Σύνοδο Κορυφής. Είναι ένα κείμενο με στόχους τετραετίας και τελεί υπό την έγκριση της Τρόικας. Δηλαδή λείπει η διαπραγματευτική γραμμή. Το σχέδιο.
Προβλέπω ότι το κεφάλαιο Ελλάδα – και λόγω της εξάπλωσης της «φωτιάς» στην ευρωζώνη - δεν θα είναι το «κυρίως πιάτο» στην Σύνοδο Κορυφής. Αυτό θα έπρεπε να είναι ένα ισχυρό ελληνικό επιχείρημα, διότι η κρίση στην Ισπανία – Ιταλία αποδεικνύει ότι ήταν η θεωρία Μέρκελ να τιμωρήσουμε και να απομονώσουμε τους άσωτους έλληνες ως παραδειγματισμό για να σώσουμε την ευρωζώνη. Αυτή η εξέλιξη μαζί με την αποτυχία του ελληνικού προγράμματος είναι ένα πολύ καλό επιχείρημα για να βάλεις στο τραπέζι την ανάγκη να απαλλαγεί η Ελλάδα από την θηλιά του μνημονίου. Η κυβέρνηση μέχρι τώρα, δεν μας έχει καλέσει να ανταλλάξουμε απόψεις πριν από την Σύνοδο Κορυφής.
Για να αντιμετωπιστεί η κρίση τραπεζών – χρέους και οι τεράστιες ανισορροπίες της ζώνης του ευρώ, χρειάζονται ευρωπαϊκές απαντήσεις. Περισσότερη και διαφορετική Ευρώπη. Η πρόταση Ντελόρ – Σμιτ είναι μια θετική συμβολή. Είναι αδύνατο να έχεις ένα κοινό νόμισμα και 17 διαφορετικές αγορές χρέους ή 17 διαφορετικούς τρόπους να αντιμετωπίζεις την κρίση των τραπεζών. Ή ο κοινός προϋπολογισμός να είναι μικρότερος από το 1% του ΑΕΠ.
Χρειάζεται περισσότερη Ευρώπη και μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από τα κράτη μέλη σε υπερθνικούς οργανισμούς. Κλειδί σε αυτό είναι η δημοκρατία και ο έλεγχος. Ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και περιορισμό του ανεξέλεγκτου της ΕΚΤ. Άμα δεν γίνουν ορισμένα πράγματα στις επόμενες εβδομάδες μπορεί να διαλυθεί η ευρωζώνη.
Η δυσκολία της Μέρκελ είναι ότι όσο περνάει ο χρόνος η λύση είναι πιο δύσκολη πολιτικά και πιο ακριβή οικονομικά και ποιο κοντά στις εκλογές της. Αν διαλυθεί η ευρωζώνη θα την πληρώσει η Γερμανία με μια ύφεση που θα φτάσει το 10% και θα καταρρεύσει το γερμανικό εξαγωγικό θαύμα. Το ζητούμενο είναι να φτιαχτεί μια μεγάλη συμμαχία που θα αναγκάσει την αποδυναμωμένη Μέρκελ να εγκαταλείψει αυτή την επικίνδυνη γραμμή.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS