Skip to main content.
Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς
04/07/2012

Συνέντευξη του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ Δ. Παπαδημούλη στο ρ/σ «Ράδιο 9» (Μπ. Παπαναγιώτου)

Η κυβέρνηση εγκαταλείπει την προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης με βούλα Σαμαρά

Η επιστολή του πρωθυπουργού στη Σύνοδο Κορυφής είναι «ταφόπλακα» στην υπόσχεση για επαναδιαπραγμάτευση, διότι έχει ως κεντρική φράση της «το οικονομικό πρόγραμμα, δηλαδή το δεύτερο Μνημόνιο είναι ιδιοκτησία της ελληνικής κυβέρνησης, δεσμευόμαστε και συμφωνούμε με τους στόχους αλλά και τις βασικές πολιτικές του Μνημονίου». Αυτό σημαίνει μετάθεση του ζητήματος στο μέλλον και «πάγωμα» του αιτήματος σε βάθος τετραετίας. Αν συγκρίνει κανείς την επιστολή Σαμαρά με τις προεκλογικές δηλώσεις των τριών πολιτικών αρχηγών – όταν ο κ. Σαμαράς μιλούσε για επαναδιαπραγμάτευση, ο κ. Βενιζέλος για αναθεώρηση και ο κ. Κουβέλης, πιο τολμηρός, για απαγκίστρωση- θα διαπιστώσει ότι έχουν τόση σχέση μεταξύ τους όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Η κυβέρνηση εγκαταλείπει την προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης με βούλα Σαμαρά.

 

Απουσία και αφωνία της ελληνικής κυβέρνησης στη Σύνοδο Κορυφής

Επίσης αυτό που λέει η κυβέρνηση ότι θα ζητήσει μετά από μερικές εβδομάδες ή και μήνες την ίση μεταχείριση με Ισπανία-Ιταλία για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, έτσι ώστε ο έλληνας φορολογούμενος να απαλλαγεί από ένα επιπλέον χρέος 50 δισ. ευρώ, έπρεπε να είχε ζητηθεί ήδη στη Σύνοδο Κορυφής από τον Κ. Παπούλια. Δηλαδή, την ώρα που ο κεντροδεξιός τεχνοκράτης Μόντι είπε σε Ρομπάι - Μέρκελ «δεν θα φύγετε, αν δεν τελειώσουμε», έπρεπε η ελληνική πλευρά να ζητήσει να προστεθεί στα συμπεράσματα της Συνόδου η φράση που να λέει «οποιαδήποτε ρύθμιση οριστεί για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και το χρέος για την Ισπανία και την Ιταλία θα ισχύσει και για την Ελλάδα». Το ότι δε ζητήθηκε είναι ένα μεγάλο λάθος και δείχνει μια διαπραγμάτευση που έπρεπε να γίνει και δεν έγινε. Υπήρξε δηλαδή ουσιαστική απουσία και αφωνία της ελληνικής κυβέρνησης.

Δεν θα πετύχεις τίποτα, αν δεν διεκδικείς τίποτα. Κι αν την ώρα που γίνεται το παζάρι, παραμένεις σιωπηλός και ακολουθείς την τακτική του «καλού παιδιού». Η Ελλάδα ασφαλώς έχει τις ιδιαιτερότητές της, αλλά μόνο αν συμμετάσχει ενεργά στη διαμόρφωση συμμαχίας με τις άλλες χώρες του Νότου, θα είναι σε θέση να διεκδικήσει καλύτερα πράγματα. Όσο πιο γρήγορα γίνουν οι αλλαγές, τόσο καλύτερα, διότι οι αντοχές πλέον και της οικονομίας αλλά και της κοινωνίας έχουν προ καιρού εξαντληθεί.

 

Θα «βομβαρδίσουμε» την κυβέρνηση με αυστηρό έλεγχο

Η αντιπολίτευση που θα ασκήσουμε θα είναι ουσιαστική, μαχητική, πάντα υπεύθυνη, με αυστηρό έλεγχο, όπου χρειάζεται, και με θετικές εναλλακτικές προτάσεις με τις οποίες θα «βομβαρδίσουμε» την κυβέρνηση. Το είδος της αντιπολίτευσής μας θα εξαρτηθεί από δύο παράγοντες: ο πρώτος είναι το έργο της κυβέρνησης. Είτε η κυβέρνηση τα πάει καλά, είτε τα κάνει «μούσκεμα», αυτό θα επηρεάσει την αντιπολιτευτική μας γραμμή.

Ο δεύτερος είναι ο τρόπος με τον οποίο η τρικομματική κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει θεσμικά και πολιτικά την αξιωματική αντιπολίτευση. Αν συνεχίσει η ΝΔ, που είναι ο κορμός της σημερινής κυβέρνησης, να επαναλαμβάνει συκοφαντίες περί αντάρτικου πόλεων, προστασίας των κουκουλοφόρων, οπαδών της δραχμής κ.λ.π, θα την αντιμετωπίσουμε αναλόγως. Ή αν επιδιώξει «ζαβολιές», τύπου αλλαγές αντιδημοκρατικού χαρακτήρα στον κανονισμό της Βουλής, επίσης θα αντιμετωπιστεί αναλόγως. Αν σεβαστούν το θεσμικό και πολιτικό ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης του 27 %, που απέχει ελάχιστα από το ποσοστό που συγκέντρωσε το πρώτο κόμμα, εμείς θα το λάβουμε σοβαρά υπόψη μας. 

 

Εφαρμοσμένο παράδειγμα του «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα» η παραίτηση Βερνίκου

Πάντα οι παράγοντες που προσδιορίζουν το σκηνικό είναι από τη μία το ίδιο το κυβερνητικό έργο, πράγμα που συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου, δηλαδή η απόσταση που παίρνει η κυβέρνηση και τα κόμματα που τη συγκροτούν από όσα έλεγαν προεκλογικά ή από όσα εμείς πιστεύουμε ότι είναι σωστά και από την άλλη ο τρόπος που συμπεριφέρεται η κυβέρνηση απέναντι στην αντιπολίτευση. Δεν είναι συνηθισμένο άλλωστε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ψηφίζει για πρόεδρο της Βουλής αυτόν που πρότεινε η κυβέρνηση, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το κόμμα που προκάλεσε με ανακοίνωσή του την παραίτηση του κ. Βερνίκου, δίνοντας με τον τρόπο αυτόν ένα εφαρμοσμένο παράδειγμα του τι εννοούμε όταν λέμε «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα». Μάλιστα, ο ίδιος ο κ. Βερνίκος ευχαρίστησε τον ΣΥΡΙΖΑ για τον υπεύθυνο τρόπο με τον οποίο ανέδειξε το θέμα στην ανακοίνωσή του.

 

Δουλειά μας να θυμίζουμε στην κυβέρνηση όσα έλεγε ότι θα κάνει, όταν δεν τα κάνει

Και πριν τις εκλογές της 17

ης

Ιουνίου, την ώρα που η ΝΔ μας κατηγορούσε για οπαδούς της δραχμής, προστάτες των κουκουλοφόρων και υποστηρικτές του αντάρτικου πόλεων, υπήρχαν δυνάμεις όπως η ηγεσία το ΚΚΕ που μας κατηγορούσαν ως λάτρεις του ευρω-μονόδρομου και υποταγμένους στις εγχώριες και διεθνείς ελίτ. Αυτό που και οι δυο αρνούνται να καταλάβουν, αλλά ελπίζω σιγά σιγά να αρχίσουν να το κατανοούν, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του 27% ενώνει σε ένα δυναμικό ρεύμα διεκδικήσεων και εναλλακτικών προτάσεων όχι μόνο την αντιπολίτευση στο Μνημόνιο αλλά και ένα ευρύ φάσμα πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που εκτείνονται από την αριστερή σοσιαλδημοκρατία που αρνείται να εκφραστεί μέσα από το μεταλλαγμένο κόμμα του κ. Βενιζέλου και φτάνουν μέχρι τη ριζοσπαστική Αριστερά και την Οικολογία.

Κι αυτό που προκύπτει από τις εκλογές του Ιουνίου είναι όχι μόνο το ποσοστό του 27% αλλά ότι είμαστε μακράν η πρώτη δύναμη στις ηλικίες 18-55, στα αστικά κέντρα, στους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και τους άνεργους. Ένα από τα σημαντικά βήματα που κάναμε στις λίγες ημέρες που μεσολάβησαν από τις εκλογές είναι η απόφασή μας, με ευρύτατη συναίνεση, να φύγουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών του 4% και να δημιουργήσουμε τη συνισταμένη του 27%, μια ενιαία πολιτική δύναμη που θα τη φτιάξουμε με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες, μαζική συμμετοχή των πολιτών και πατώντας πάνω στο πρόγραμμα που παρουσιάσαμε προεκλογικά.

Στο πλαίσιο αυτό, συγκροτήσαμε επιτροπές ελέγχου του κυβερνητικού έργου για κάθε υπουργείο. Ο σκοπός τους είναι να παρακολουθούν στενά όχι μόνο το νομοθετικό έργο της κυβέρνησης αλλά το σύνολο του κυβερνητικού έργου ανά υπουργείο, δηλαδή και να ελέγχουμε την κυβερνητική δραστηριότητα αλλά και να προβάλλουμε τις δικές μας προτάσεις για το τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση. Επίσης, να θυμίζουμε όσα έλεγε ότι θα κάνει, όταν δεν τα κάνει.

 

 

To Γραφείο Τύπου