Για την τρομοκρατία
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΥΡΚΟΣ: Εμείς πιστεύουμε ότι η τρομοκρατία δεν απαντιέται με τη βία των όπλων που μοιραία θα στραφεί και εναντίον αθώων. Πιστεύουμε ότι το θέμα της τρομοκρατίας, όσο περνάει και η τεράστια συναισθηματική έκρηξη που σημειώθηκε σε όλον τον κόσμο στις 11 Σεπτεμβρίου, οι άνθρωποι αρχίζουν να σκέφτονται τι είναι το φαινόμενο της τρομοκρατίας, ποιες είναι οι ρίζες του και πως είναι δυνατόν να ξεριζωθεί.
Και πιστεύω ότι πάρα πολλοί που συμφωνούν και στη συνέχεια θα συμφωνήσουν όλοι, ότι δεν είναι οι βόμβες που είναι η απάντηση, γιατί οι βόμβες φέρνουν τη βία και το αίμα προκαλούν αντιδράσεις. Φέρνουν τη φτώχια και την αθροίζουν στην απίστευτη φτώχια, μέσα στην οποία εκρήγνυνται και κατά συνέπεια δεν μπορούν να αποτελέσουν απάντηση. Θέλουν δεν θέλουν εκείνοι που χειρίζονται τις βόμβες, οι πολιτικοί υπεύθυνοι θα υποχρεωθούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που έρχονται στην επιφάνεια.
Τι θα ήταν δυνατόν να γίνει; Εγώ δεν έχω μια απάντηση, γιατί όλα αυτά που λέω για το ξερίζωμα των ριζών της τρομοκρατίας έχουν ένα μεγάλο, μέγιστο χρονικό ορίζοντα. Τα άλλα, όμως, έχουν έναν επιτακτικό χαρακτήρα, άμεσο. Ο ΟΗΕ έδωσε το πράσινο φως και κάλυψε με την απόφασή του το δικαίωμα των Αμερικανών σε αυτοάμυνα.
-Διακρίνετε μια μεγαλύτερη προσοχή των Αμερικανών σε αυτήν την ενέργεια;
Λ.Κ.: Ναι, μετά την πρώτη θυμική έκρηξη του Μπους με τα εξάσφαιρα, τις πρώτες ώρες φαίνεται ότι επικράτησαν μετριοπαθέστερες σκέψεις. Εφάρμοσαν το κινέζικο ρητό ότι "προκειμένου να χτυπήσεις έναν γίγαντα μέτρησε από το 1 ως το 100 κι αν στο 100 αποφασίσεις να τον χτυπήσεις, προχώρα." Φαίνεται ότι αυτοί αποφάσισαν να μετρήσουν. Έβλεπαν ότι απέναντί τους δεν ήταν οι τρομοκράτες οι Ταλιμπάν, αλλά ένας κολοσσιαίος όγκος που λέγεται Ισλάμ. Και παρ όλες τις προσπάθειες του Μπους με τις επισκέψεις στο ισλαμικό τέμενος, να διασκεδάσει την εντύπωση, φυσικά αυτά που όλοι μπορούν να καταλάβουν ότι έχουν μέσα τους ένα στοιχείο θεάτρου, δεν ήταν δυνατόν να πείσουν τα εκατομμύρια των ανθρώπων που αισθάνονταν την απειλή να στρέφεται εναντίον τους. Πιστεύω, λοιπόν, ότι έκαναν ορθότερες σκέψεις, στη συνέχεια.
Δεν ξέρω αν αυτό συνεχίζεται, ή εάν θα συνεχιστεί ή θα τους παρασύρει η μέθη της κολοσσιαίας δύναμης, που παρουσίασαν σε όλον τον κόσμο, αν θα τους παρασύρει και σε περαιτέρω κλιμάκωση.
Εγώ δεν μπορώ να φανταστώ ότι αυτή η τρομακτική δύναμη που μαζεύτηκε στον Κόλπο, τα τέσσερα κολοσσιαία αεροπλανοφόρα, τα εκατοντάδες αεροπλάνα, οι εκατοντάδες χιλιάδες πύραυλοι σπαρμένοι στην άκρη της γης, έχουν συγκεντρωθεί για να συντρίψουν τους Ταλιμπάν. Στη σκέψη τη δική μου το ερώτημα είναι ποιο είναι το επόμενο βήμα. Το επόμενο βήμα θα αποσαφηνιστεί μέσα στον χρόνο που μας έρχεται. Θα είναι το Ιράκ; Το Ιράν; Το Ιράκ και το Ιράν μαζί και δεν ξέρω ποιος άλλος; Στη σκέψη μου υπάρχει πάντα και η Βόρεια Κορέα, η οποία χρόνια τώρα παρουσιάζεται ότι έχει το μεγαλύτερο οπλοστάσιο χημικών όπλων και οι Αμερικανοί έκαναν του κόσμου τις προσπάθειες να εγκαινιάσουν συστήματα επέμβασης και επιθεωρήσεως.
Δεν ξέρω μέχρι που μπορεί να φτάσει.
-Φοβάστε ότι οι Αμερικανοί μπορούν να επιβάλλουν μια παγκόσμια σιωπή;
Λ.Κ.: Ναι, παγκόσμια σιωπή. Να επιβάλλουν σιωπή και τη σιωπή της εξόντωσης, ήδη έχουν ανοίξει τον δρόμο ιδεολογικά, ας πούμε. "Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας". Ή ότι "θα κυνηγήσουμε τους τρομοκράτες, όχι μόνον ως φυσικά πρόσωπα, αλλά και εκείνους που τους υποθάλπουν". ʼκουγα χθες με προσοχή τον Μπλερ που έλεγε ότι " η επίθεση εναντίον ʼγγλου υπηκόου θεωρείται πόλεμος κατά της Αγγλίας και όχι μόνον εάν αυτή εκδηλωθεί στο εσωτερικό της Αγγλίας". Και σκεφτόμουν ότι ο ʼγγλος ταξίαρχος δολοφονήθηκε στην Αθήνα. Για να εφαρμόσουμε τον κανόνα και σε αυτή τη συγκεκριμένη περίπτωση. Έχουμε ανοίξει τις πύλες της κόλασης και τώρα οι Αμερικάνοι ωθούν και θέλουν να παρασύρουν μαζί τους και άλλους σε αυτόν τον χορό.
- Εσείς θα διαδηλώνατε με το σύνθημα "Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι;" ή με συνθήματα υπέρ της ειρήνης;
Λ.Κ.: Σκεφτόμουν πόσο γελοίο και εξοργιστικό θα ήταν τη στιγμή που γινόταν η επίθεση στους δύο πύργους να συγκεντρωνόταν πλήθος κόσμου μπροστά στην Αμερικανική Πρεσβεία και να φώναζε "Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι".
Δεν έγινε, όμως. Δεν ξέρω, αν υπήρχε τέτοια σκέψη. Στον ΣΥΝ πάντως δεν υπήρχε. Κατά τ άλλα νομίζω ότι ο ευαίσθητος πολίτης στην Ελλάδα πρέπει να έχει το δικαίωμα να εκφράζει τα αισθήματά του, να διαδηλώσει αυτά τα αισθήματα, παίρνοντας υπ όψιν το αναγκαίο μέτρο και το ότι δεν πρέπει να εκφυλίσει μια αναγκαία δράση και επικοινωνία που είναι αυτές οι διαδηλώσεις.
Αν προσέξατε, όμως, στην εκδήλωση του ΣΥΝ υπήρχε μια ταυτόχρονη καταδίκη και της τρομοκρατίας και της ευθύνης που έχουν οι Τάλιμπαν για τις απίστευτες αντιδημοκρατικές συνθήκες που έχουν επιβάλλει και κατατυραννούν τον δικό τους τον λαό και από την άλλη την πλευρά μια καταδίκη της μεθόδου του πολέμου σε απάντηση ενός προβλήματος το οποίο συνδέεται με τις κοινωνικές πραγματικότητες.
Είμαστε στη μέση, κ. Κύρκο; Από την μία οι Ταλιμπάν από την άλλη ο Μπους;
Λ.Κ.: Ήδη τις πρώτες ημέρες επιχειρήθηκε και ακούστηκαν αυτές οι φωνές ότι ως απάντηση σε όσους επιχειρούσαν έναν κάποιον προβληματισμό να διατυπωθεί η κατηγορία ότι "εσείς με τον ένα ή τον άλλο τρόποι εξισώνετε τα πράγματα, τις ευθύνες αυτών και τις ευθύνες των άλλων". Κάποτε πρέπει να αποφασίσουμε να βγούμε από αυτή τη διχοτομική σκέψη, "ή με τούτους ή με κείνους". Η πραγματικότητα είναι τόσο πολυσύνθετη, ώστε επιβάλλει πολύ πιο σύνθετους προβληματισμούς. Κατά συνέπεια μη με παρασύρετε να κάνω τώρα μια διχοτομία, στην οποία δεν θέλω να μπω. Οι ευθύνες των Ταλιμπάν είναι προφανείς, η εγκληματική τους ενέργεια είναι απεριόριστα καταδικαστέα, εγκληματική ενέργεια. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να στρέψούμε την προσοχή μας στις ευθύνες που υπάρχουν στις ΗΠΑ, και εν ονόματι της εκατόμβης των θυμάτων να πούμε ότι δεν μιλάμε πια για δαύτους. Πολύ περισσότερο ότι η αμερικανική πολιτική έχει ένα μέλλον μπροστά της, μια προοπτική. Και δεν φαίνεται ότι είναι δυνατόν να αλλάξει από τη μια στιγμή στην άλλη.
Κατά συνέπεια, πρέπει να αποφύγουμε αυτήν την ιδεολογική τρομοκρατία, "μα εσείς εξισώνετε". Δεν εξισώνουμε και βουλώστε το ότι εξισώνουμε. Εμείς τα λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Και επιθυμούμε να μην παρασυρθούμε σε αυτήν τη βλακώδη ανάλυση, που λέει "μην πείτε αυτό, γιατί αν πείτε αυτό, συνταυτίζεστε με τους Τάλιμπαν.
-Ποιος νομίζετε, λοιπόν, ότι είναι ο στόχος των επιθέσεων;
Λ.Κ.: Περιμένω να δω με τρομερό ενδιαφέρον και ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία να αποκαλύπτεται ο πραγματικός στόχος των επιθέσεων. Γιατί κατά τη γνώμη μου δεν είναι οι Ταλιμπάν. Οι Ταλιμπάν μπορεί να χάσουν και τα ερείσματά τους εκεί και τα κρυσφήγετά τους. Μπορεί οι έξυπνες βόμβες να μπουν στους υπόγειους διαδρόμους και τα πράγματα να μην σταματήσουν εκεί.
Κανείς να μην αυταπατάται. Αυτή η κολοσσιαία και πρωτοφανής συγκέντρωση στην περιοχή του Κόλπου, κάτι προμηνύει και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε αυτό που προμηνύει.
Για τη στάση της Αριστεράς
Λ.Κ.: Η Αριστερά έχει εδώ έναν ιδιαίτερο ρόλο. Να υψώσουμε το ανάστημα και να προβούμε σε μια βαθύτερη και ουσιαστική ανάλυση των φαινομένων αυτών. Η παγκοσμιοποίηση μας οδηγεί ευθέως πλέον και φέρνει τα προβλήματα στην επιφάνεια, στην ανάγκη της παγκοσμιοποίησης της πολιτικής και της εξουσίας. Να δούμε σε κάποιες ευρύτερες διαστάσεις πώς θα βγούμε από αυτόν τον εφιαλτικό κύκλο της κόλασης και να ανοίξουμε έναν δρόμο προς το αύριο.
Πιέζουν πάρα πολύ τον κόσμο για να καταλήξει σε περιοριστικά μέτρα και η Ε.Ε., πειθήνια, δυστυχώς ακόμη, στις αμερικάνικες προσδοκίες ετοιμάζεται να πάρει πρόσθετα μέτρα .Στόχος είναι ο περιορισμός των δημοκρατικών ελευθεριών, διότι ο μέγας κίνδυνος γι αυτούς είναι μήπως οι άνθρωποι είναι μήπως οι άνθρωποι αποκτήσουν συνείδηση των προβλημάτων της εποχής μας και αποφασίσουν να βγουν από την ραστώνη, να ενεργοποιηθούν, να κινητοποιηθούν για να αποτελέσουν έναν τεράστιο φραγμό σε αυτού του είδους τις προσπάθειες.
Για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης
Λ.Κ.: Επίσης θα ήθελα να κάνω μια έκκληση προς την ελληνική κυβέρνηση. Φοβούμαι πάρα πολύ ότι η κυβέρνηση ολισθαίνει. Ενώ στην αρχή μας είπε ότι δεν πρόκειται να δώσει λευκή επιταγή, τώρα φοβούμαι ότι ολισθαίνει στον δρόμο που θα καταλήξει να είναι πια η λευκή επιταγή. Διότι οι Αμερικανοί που έχουν την πρωτοβουλία σε όλα αυτά, δημιουργούν πραγματικές καταστάσεις και εφαρμόζοντας τον κανόνα που δυστυχώς τον αποδεχθήκαμε, τον αποδέχθηκε η κυβέρνηση "ή μαζί μας ή εναντίον μας". Ή με τους καλούς ή με τους κακούς. Φοβάμαι ότι κάθε στιγμή θα προκύπτει η απαίτηση να τους παρακολουθήσουμε σε όλα τα μέτρα της δική τους πρωτοβουλίας και της αποκλειστικά δική τους σκέψης και του δικού τους διαλογισμού.
Ένα παράδειγμα: Στο Μακρονήσι μας έδερναν και μας έλεγαν: Υπόγραψε δήλωση και θα τελειώσουν όλα. Κάποιοι υπέγραφαν. Την επομένη μέρα τους έλεγε ο διοικητής: "Δεν αρκεί η δήλωση. Τώρα θα πρέπει να γράψεις ένα γράμμα στον παπά του χωριού σου και να καταγγέλλεις τα εγκλήματα των Σλαβοκομμουνιστών" Κι όταν ο δυστυχής προχωρούσε και σε αυτό το βήμα, τον καλούσαν και του έλεγαν: "δεν αρκεί ούτε και αυτό, τώρα πρέπει να πάρεις το όπλο και να κυνηγήσεις τους συμμορίτες, δηλαδή τους συντρόφους του". Αυτός εάν δεν είχε μία συνείδηση και δεν είχε οικοδομήσει μέσα του τις αντιστάσεις υπέκυπτε και σε αυτό. Και δημιουργήθηκαν και λόχοι και τάγματα που ξεκίνησαν από το φρικαλέο Μακρονήσι της βίας και της εξόντωσης και της ταπείνωσης.
Φοβούμαι ότι αυτό θα γίνει και τώρα. Ότι οι Αμερικανοί έχοντας ένα πιστόλι στο χέρι και με άπειρα μέσα εκβιασμού και πιέσεων, θα πούνε : "Κύριε Τάδε, δεν αρκεί αυτό που κάνετε". Μπορούν να το πουν και στον Πούτιν ακόμα "κ. Πούτιν, σας ευχαριστούμε, είναι άψογη η συμπεριφορά σας, αλλά δεν αρκεί. Εδώ έχουμε τον κίνδυνο της τρομοκρατίας και είναι ανάγκη να κάνετε και αυτό και εκείνο". "Μα δεν το κάνουμε", μπορεί να πει αρχικά εκείνος. "Αν δεν το κάνετε, τότε είστε με τους κακούς".
Δεν είναι αυθαίρετα αυτά που λέω. Είναι καρπός μιας εμπειρίας που έχουμε οι περισσότεροι εδώ. Και ας είμαστε οπλισμένοι, όχι για να καταλήξουμε σε ένα είδος "γεσμεν", αλλά για να προβάλλουμε εκείνες τις αντιστάσεις που περιφρουρούν και τα συμφέροντά μας και την αξιοπρέπειά μας ως έθνος και τον πολιτισμό μας.
Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS