***********
- Τι θα κάνατε εσείς αν ήσασταν σήμερα στα πράγματα, αν είχαμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.. και πηγαίνατε στις Βρυξέλλες και σας έλεγαν ότι είπαν και στον κ. Στουρνάρα…
Αν είχαμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το Eurogroup θα ήταν μια μικρή λεπτομέρεια γιατί η μεγάλη μάχη θα δινόταν στη Σύνοδο Κορυφής. Στην πιο κρίσιμη σύνοδο κορυφής για τον ευρωπαϊκό Νότο, όπου η Ελλάδα όχι απλά δεν έδωσε μάχη, ήταν απούσα…
- Ήταν και το μάτι του κ. Σαμαρά…
Ναι.. Προφανώς ήταν η ατυχία αυτή του κ. Σαμαρά, αλλά, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, οι κυβερνήσεις προετοιμάζουν την παρουσία τους στις συνόδους κορυφής και δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία η φυσική παρουσία, αλλά με ποιο στόχο, με ποιες προεργασίες πηγαίνει κανείς εκεί. Και βεβαίως είναι τουλάχιστον ανέντιμο να ρίχνουμε τις ευθύνες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ότι δεν κατάφερε ή δεν κατάλαβε τι γινόταν. Γιατί ήταν συνεπικουρούμενος από δύο υπουργούς της κυβέρνησης και οι οποίοι ήταν προφανώς αυτοί που του έδωσαν και την συνταγή της στάσης εκεί, τις τελικές οδηγίες.
Εκεί λοιπόν τι συνέβη.. Εκεί υπήρξε για πρώτη φορά μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα μας να κερδίσει κάτι, δίχως κάποια διαπραγμάτευση την οποία είχε η χώρα μας προετοιμάσει. Γιατί στο πακέτο Ιταλία-Ισπανία, που αφορούσε την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δηλαδή για να καταλαβαίνει και ο κόσμος, τα χρήματα που δίνουν για τις τράπεζες να μην τα φορτώνονται μετά οι φορολογούμενοι, να μην γίνεται δημόσιο χρέος αυτό, αλλά να πηγαίνουν από τον ευρωπαϊκό κορβανά κατευθείαν στις τράπεζες.. Λοιπόν σ΄ αυτή τη διαπραγμάτευση που έστησε ο κ. Μόντι ή να το πω αλλιώς, έστρωσε ένας τραπεζίτης Ιταλός πρωθυπουργός κι ένας δεξιός Ισπανός πρωθυπουργός.. Κι εδώ αναρωτιόμαστε γιατί και στην Ελλάδα είχαμε και τραπεζίτη πρωθυπουργό και δεξιό πρωθυπουργό έχουμε τώρα, αλλά κανείς, ούτε ο τραπεζίτης, ούτε ο δεξιός πρωθυπουργός διεκδίκησαν αυτό που διεκδίκησε ένας τραπεζίτης κι ένας δεξιός πρωθυπουργός…
- Τι υπονοείτε… Η Ιταλία και η Ισπανία δεν είναι στο ίδιο μέγεθος με την Ελλάδα.. ούτε τα ίδια προβλήματα…
Έχετε δίκιο.. Εντούτοις όμως σε μια σύνοδο κορυφής, τυπικά και θεσμικά, είναι όλοι ισότιμοι και δικαίωμα βέτο έχει από τη μικρότερη ως τη μεγαλύτερη χώρα. Είναι δύσκολο να θέσει μια χώρα και μάλιστα μικρή μόνη της βέτο, όταν όμως βάζει βέτο η Ιταλία και η Ισπανία, είναι αδιανόητο η μικρότερη χώρα που λέγεται Ελλάδα αλλά με το μεγαλύτερο δημοσιονομικό πρόβλημα, η πιο υπερχρεωμένη χώρα της Ευρώπης, αυτή που γονατίζει δυόμισι χρόνια να μην πει μια λέξη. Είναι αδιανόητο.
Κι έτσι φτάσαμε στο σημείο, ενώ όλοι περίμεναν ότι η κρίσιμη μάχη.. όλοι πέρασαν απ΄ αυτό το στούντιο και όλοι σε όλους τους χρόνους έκλιναν το ρήμα διαπραγματεύομαι, επαναδιαπραγματεύομαι. Και είδαμε ότι η επαναδιαπραγμάτευση ήταν μια χίμαιρα, έκλεισε και τελείωσε το βράδυ της 17ης Ιουνίου, όταν ο νέος πρωθυπουργός ο κ. Σαμαράς από το Ζάππειο, στα ελληνικά και στα αγγλικά, είπε, θα τηρήσουμε απόλυτα τις δεσμεύσεις μας, ξέχασε να πει τη λέξη επαναδιαπραγμάτευση και την ξέχασε και στην πράξη στην κρίσιμη σύνοδο κορυφής.
- Σας ρώτησα τι υπονοείτε….. Είπατε για τους τραπεζίτες τους ξένους και τους δεξιούς πρωθυπουργούς…
Υπονοώ ότι πέραν της σαφούς ιδεολογικής και πολιτικής διαφοράς που υπάρχει ανάμεσα στη στρατηγική της αριστεράς και στη στρατηγική της δεξιάς ή των πολιτικών δυνάμεων του αστικού μπλοκ, υπάρχει και μια σαφής υστέρηση συναίσθησης της πατριωτικής ευθύνης. Και το λέω με απόλυτη σαφήνεια. Δηλαδή στην Ιταλία και την Ισπανία έχουμε αστικές κυβερνήσεις. Εντούτοις εκεί είδαμε οι κυβερνήσεις αυτές να είναι πολύ πιο διεκδικητικές προς όφελος του εθνικού συμφέροντος απ΄ ότι ήταν οι εδώ κυβερνήσεις. Οι εδώ κυβερνήσεις παραδόθηκαν. Δεν διαπραγματεύτηκαν ποτέ. Και οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής στις 29 του μήνα αποδεικνύουν ότι υπήρχαν περιθώρια διαπραγμάτευσης που δεν αξιοποιήθηκαν ποτέ. Και σήμερα έχουμε ένα νέο υπουργό Οικονομικών, ο οποίος στην πραγματικότητα πηγαίνει στη σύνοδο του Eurogroup και λέει αυτά που θέλει να ακούσει ο κ. Σόιμπλε. Είναι αδιανόητο. Δεν το χωράει ο νους μου. Πηγαίνει εκεί και τους λέει, δεν ζητάμε τίποτα. Εάν το μήνυμα των εκλογών, εάν μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις το μήνυμα που εξέλαβε η κυβέρνηση είναι ότι ο ελληνικός λαός δεν ζητάει τίποτα κι ότι προαιρείστε, αφού εφαρμόσουμε τα πάντα, τότε.. εγώ δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω. Νομίζω ότι κάθε άλλο παρά αυτό ήταν το μήνυμα των εκλογών.
- Εμείς, επειδή ειδήσεις κάνουμε εδώ αποτυπώσαμε αυτό που είπατε… η κυβέρνηση υστερεί σε πατριωτική ευθύνη.. Αλ. Τσίπρας.. Σωστά το έχουμε αποτυπώσει;…
Οι κυβερνήσεις που έχουν περάσει από τη χώρα δεν είχαν το …
- Λέγατε και για τον κ. Παπανδρέου ότι ήταν προδότης…
Δεν είπα ποτέ τέτοιες λέξεις… Προδότης και Γουδί… ακούστηκαν από άλλους, μέσα από το κόμμα του κ. Παπανδρέου… Εμείς αυτό που λέμε και καταγράφουμε και λέμε συγκεκριμένες λέξεις είναι ότι ο κ. Μόντι και ο κ. Ραχόι, τραπεζίτης ο ένας, δεξιός ο άλλος, εντούτοις διεκδίκησαν. Εμείς έχουμε και δεξιό πρωθυπουργό τώρα και σοσιαλιστή πόσο δε μάλλον .. και τραπεζίτη. Δεν διεκδίκησαν.
Η διαφορά είναι εμφανής. Η Ελλάδα γονατίζει, η οικονομία γονατίζει και το δόγμα των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στην Ευρώπη είναι, ότι προαιρείσθε.. Δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές, δεν μας έλεγαν; Και τώρα μας λένε ότι τα πάντα για να είμαστε μέσα στην ευρωζώνη..
- Αν εσείς πηγαίνατε στη σύνοδο κορυφής..
Αν εμείς ήμασταν κυβέρνηση, θα ήταν διαφορετικό όλο το κλίμα…
- ..Εάν πηγαίνατε και σας έλεγαν, όχι, αυτό αφορά μόνο την Ιταλία και την Ισπανία, που έχουν πάρει ήδη αυτά τα μέτρα που έπρεπε να πάρουν, που.. που… Στο όχι των εταίρων μας τι θα κάνατε;….
Αυτό που έκανε ο Ιταλός πρωθυπουργός, ο οποίος, όταν σηκώθηκε ο Βαν Ρομπάι για να ανακοινώσει, του λέει πού πας; Για να ανακοινώσεις χρειάζεται απόφαση όλων. Υπάρχει το δικαίωμα του βέτο. Είναι πάρα πολύ απλά τα πράγματα. Η κα Μέρκελ την προηγούμενο στο Γερμανικό Κοινοβούλιο είχε δεσμευτεί για να γυρίσει με κοινή απόφαση των «27» για το Σύμφωνο Ανάπτυξης, που θα αντιστάθμιζε τις εσωτερικές ισορροπίες στη γερμανική πολιτική ζωή το Σύμφωνο Σταθερότητας…
- Έπρεπε να ασκήσουμε βέτο; ..
Προσέξτε… Είναι προφανές ότι υπάρχουν αρνητικοί συσχετισμοί στην Ευρώπη. Δεν είμαστε τρελοί. Είναι αρνητικοί οι συσχετισμοί. Παρόλα αυτά, για να μπορέσει κανείς να διαπραγματευτεί, είναι τελείως λάθος να απομονώνει ένα θέμα. Έτσι δεν διαπραγματεύεται. Μόνο αν μπορέσει να το συσχετίσει με κάποιο άλλο προκειμένου να διεκδικήσει, όταν ο άλλος έχει κάποιο συμφέρον να κερδίσει, να βάλει ζήτημα να κερδίσει κι αυτός. Έτσι γίνονται οι διαπραγματεύσεις παντού.
Τι έκανε λοιπόν ο Μόντι; Γνώριζε ότι την προηγούμενη μέρα η Γερμανίδα καγκελάριος στο Γερμανικό Κοινοβούλιο είχε δεσμευθεί να γυρίσει πίσω με το Σύμφωνο Ανάπτυξης. Εάν δεν γύρναγε με το Σύμφωνο Ανάπτυξης, θα ήταν μια μεγάλη προσωπική και πολιτική της ήττα, που θα έθετε σε αμφισβήτηση ακόμα και την ίδια την καγκελαρία της. Έτσι είναι τα πράγματα και πρέπει κανείς, όταν θέλει να διαπραγματευθεί, όταν θέλει να διεκδικήσει εν πάση περιπτώσει, να γνωρίζει και τις αντιφάσεις των εταίρων.
Πολύ απλά λειτούργησε ο Μόντι. Στο Σύμφωνο της Ανάπτυξης, στο οποίο θα κέρδιζε η Ιταλία αν πέρναγε, δεν ήταν κάτι που δεν ήταν προς το συμφέρον της, αλλά επειδή είχε δεσμευτεί και είχε πρόβλημα να γυρίσει χωρίς αυτό η Γερμανίδα καγκελάριος, είπε βέτο, είπε όχι. Ούτε σε αυτό η ελληνική κυβέρνηση θέλησε να σηκώσει τους τόνους.
Με ρωτάτε τι θα κάναμε και τι θα κάναμε. Με συγχωρείτε, εγώ όταν πήγα στο Βερολίνο και το Παρίσι, όλα τα φώτα της παγκόσμιας δημοσιότητας βρίσκονταν γύρω από το πρόγραμμα και τις θέσεις ενός κόμματος που πριν τις τελευταίες εκλογές είχε 4,6%. Γιατί; Εάν λέγαμε μπούρδες και αερολογίες, εάν αυτά που λέγαμε δεν συνιστούσαν πραγματικό πρόβλημα για την παγκόσμια οικονομία, εάν τα εφαρμόζαμε, εάν δεν είχαμε διαπραγματευτικά όπλα δεν θα ασχολείτο κανένας μαζί μας. Να είστε σίγουροι. Όλοι θα έλεγαν, αφήστε τους να πέσουν στο γκρεμό. Αφού η Ελλάδα δεν είναι ο παρίας; Η Ελλάδα δεν είναι το πρόβλημα;.. Θα μας άφηναν λοιπόν να καταρρεύσουμε. Όμως, αντιθέτως, καταφέραμε να μετατρέψουμε για πρώτη φορά, έστω και σε επίπεδο υπόσχεσης, δεν καταφέραμε να γίνουμε κυβέρνηση δυστυχώς με όλη αυτή την τρομοκρατία που έπεσε τις τελευταίες μέρες, καταφέραμε να αντιστρέψουμε τα επιχειρήματα, να αντιστρέψουμε τον εκβιασμό. Για πρώτη φορά η μικρή Ελλάδα και μια μικρή δύναμη της αριστεράς στην Ελλάδα κατάφερε να κλονίσει την ηγεμονία, την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία των ισχυρών στην Ευρώπη. Το παγκόσμιο ενδιαφέρον, από τις ΗΠΑ έως ακόμα και τις χώρες της Ασίας και την Κίνα για το τι θα γίνει στην Ελλάδα, δεν αφορούσε μια χώρα που έχει 350 δις ευρώ χρέος, αλλά αφορούσε την ίδια τη συνέχεια του δεύτερου αποθεματικού νομίσματος στον κόσμο, δηλαδή του ευρώ.
- Εντάξει, είναι μια ανάγνωση αυτή. Υπάρχει και μια άλλη ανάγνωση, ότι ενδεχομένως μια σύγκρουση με την Ε.Ε. ίσως να οδηγούσε στην κατάρρευση της ευρωζώνης…
Με συγχωρείτε.. Αν το δίλημμα που τίθεται στην ελληνική πλευρά είναι, κατάρρευση της οικονομίας, της κοινωνίας, αυτοκτονίες, διάλυση, κοινωνικό χάος ή όλοι μαζί να βρούμε μια λύση για την Ευρώπη, για να μην καταρρεύσει συνολικά η Ευρώπη, εμείς θα διαλέγαμε το δεύτερο δρόμο, κι αυτός δεν είναι εκβιασμός. Αυτό είναι ανάγκη επιβίωσης για μια χώρα κι ένα λαό που έχει φτάσει στο μη παρέκει.
Και τώρα τι έγινε;.. Τώρα, σαν να μην συνέβη τίποτα, συνεχίζουμε ένα πρόγραμμα, παρά το γεγονός ότι η οικονομία –δεν σας λέω για την κοινωνία, δεν σας λέω για τις αυτοκτονίες, που τείνει να γίνει ένα καθημερινό φαινόμενο, το έχουμε συνηθίσει.. Κι αυτό είναι το χειρότερο απ΄ όλα, να συνηθίσουμε την ανέχεια, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.. Αλλά σας λέω για την οικονομία. Οι στόχοι του προγράμματος είναι να έχουμε τώρα κοντά στα 4% ύφεση. Έχουμε 7%. Πού θα πάει αυτό το πράγμα; Και το αντίδοτο της κυβέρνησης στο 7% ύφεση είναι 3 δις επιπλέον μέτρα. Και το πρόβλημά τους είναι τα τσιφλίκια στο δημόσιο, το ισχυρό δημόσιο. Εδώ καταρρέει η οικονομία με τις επιλογές τους.
Διαρθρωτικές αλλαγές. Βεβαίως. Είναι πολύ σημαντικό να γίνουν διαρθρωτικές αλλαγές. Κι εμείς τις υποστηρίζουμε. Ποιες; Αυτές που θα κάνουν το κράτος μας πιο αποτελεσματικό, το δημόσιο τομέα, που τον έφτιαξαν κατ΄ εικόνα και ομοίωσή τους με τις πελατειακές σχέσεις, να γίνει πιο λειτουργικός και αποτελεσματικός, να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή. Αυτές οι αλλαγές όμως για να γίνουν και να πιάσουν τόπο, πρέπει να στηριχθούν σε μια βάση οικονομίας σταθερότητας. Όχι σ΄ ένα καθεστώς κατάρρευσης. Όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση πτώσης, κατάρρευσης, τίποτα δεν μπορεί να σταθεί.
Αντί να τεθεί λοιπόν ως προϋπόθεση για να γίνουν αυτές οι διαρθρωτικές αλλαγές η σταθεροποίηση της οικονομίας, αντίστροφα και παραδόξως πέρα από κάθε λογική, ο πρωθυπουργός στις προγραμματικές δηλώσεις μας είπε το ανάποδο. Μας είπε ότι προϋπόθεση για να υπάρξει ανάκαμψη στην οικονομία οι διαρθρωτικές αλλαγές. Μα η ανάκαμψη στην οικονομία δεν μπορεί να έρθει με ευχολόγια. Με νέα μέτρα 3 δις, όταν βρισκόμαστε σε ύφεση 7%;
- Γιατί σηκώσατε το γάντι στην ιστορία της ΔΕΗ; Δεν το κατάλαβα πραγματικά…
Τι ακριβώς δεν καταλάβατε; Η ΔΕΗ είναι μια δημόσια επιχείρηση κοινής ωφέλειας, πάνω στην οποία στηρίχτηκε η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και η ελληνική οικονομία από τη δεκαετία του ΄50 και μετά.. Τα τελευταία χωριά και τα τελευταία νησιά της χώρας μας έχουν ηλεκτρικό ρεύμα επειδή υπήρξε δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού. Αν είχαμε μείνει στην Power την ιδιωτική, δεν θα είχαν ρεύμα τα χωριά και τα νησιά. Και βεβαίως δεν πρόκειται για υπεράσπιση συντεχνιών, όπως μας λένε, άλλωστε εμείς δεν έχουμε κι είναι αστεία αυτά τα πράγματα, γιατί είμαστε μια πολιτική δύναμη που δεν είχαμε τη δυνατότητα να βρεθούμε σε επαφή με όλες αυτές τις συντεχνίες… Δεν μου αρέσει ο όρος συντεχνίες, αλλά εν πάση περιπτώσει… Εμείς δεν είχαμε και καμία οργανική σχέση…
- Σας φωτογραφίζουν ουσιαστικά .. με τον κ. Φωτόπουλο.. και θέλω να το ξεκαθαρίσουμε αυτό….
.. Ναι, βεβαίως… Μα εδώ είναι μια στρατηγική….
- Συμφωνείτε με όλη τη συνδικαλιστική τακτική, όχι μόνο για τον κ. Φωτόπουλο, ακόμα και μιας συνδικαλιστικής νομενκλατούρας σε κάποιες ΔΕΚΟ; Ποιοι ήταν αυτοί; Από ποιους χώρους προέρχονται;….
Η συνδικαλιστική τακτική και στρατηγική για κάθε συνδικάτο είναι ζήτημα που αφορά τους ίδιους τους συνδικαλιστές. Δεν είναι μια ενιαία στρατηγική. Άλλες φορές συμφωνώ, άλλες διαφωνώ. Και ούτε θέλω.. Γι αυτό σας είπα πιο πριν.. απολύτως διαφωνώ με μια σειρά από προνόμια τα οποία είχαν δοθεί στον συνδικαλιστικό χώρο και δημιούργησαν κι αυτή την αποξένωση. Σήμερα ο μέσος εργαζόμενος δεν αισθάνεται ότι καλύπτεται απ΄ αυτούς τους συνδικαλιστοπατέρες, ας το πω έτσι, της ΓΣΕΕ. Η ΓΣΕΕ είναι πλήρως αποξενωμένη σήμερα απ΄ αυτόν που παίρνει 400 ή 500 ευρώ, δεν συζητάω για τον άνεργο.., από τον μέσο εργαζόμενο που ζει σε συνθήκες εξαθλίωσης. Δεν έχει καμιά σχέση. Χρειάζεται συνολική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος ώστε να ξαναπιάσει επαφή με τα πραγματικά προβλήματα και τις διεκδικήσεις των εργατών και των εργαζόμενων.
Αλλά άλλο το θέμα αυτό και άλλο να γίνεται μια συνολική σπέκουλα σε αγώνες που είναι δίκαιοι. Γιατί ο αγώνας για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα ενός οργανισμού που είναι μοχλός ανάπτυξης και θα είναι μοχλός για την παραγωγική ανασυγκρότηση.. Και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε πανευρωπαϊκό και σε διεθνές επίπεδο η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας έκρυβε πίσω μεγάλα σκάνδαλα, όχι μονάχα ενεργειακού χαρακτήρα, αλλά και σκάνδαλα τα οποία έχουν να κάνουν με την κατασπατάληση δημόσιου πλούτου. Η ENRON, για παράδειγμα, δεν είναι στην Ευρώπη, είναι στις ΗΠΑ, ήταν ένα σκάνδαλο στο χώρο της ενέργειας.
Θέλω να πω λοιπόν ότι η διεκδίκηση δίκαιων αιτημάτων των εργαζομένων είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμα. Τώρα για ποιο λόγο γίνεται όλη αυτή η στοχοποίηση και η ανάδειξη, προφανώς δεν είναι πρόβλημα κάποιοι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές και κάποια συγκεκριμένα συνδικάτα. Πρόβλημα είναι συνολικά ο συνδικαλισμός. Το μοντέλο το φιλελεύθερο, το μοντέλο το οποίο ασπάζεται η κυβέρνηση Σαμαρά είναι να μην υπάρχει συνδικαλισμός. Να μην υπάρχει κανένα εμπόδιο σε όποιες αποφάσεις παίρνουν οι κυβερνήσεις σε συνεργασία με την εργοδοσία.
Θέλω να σας πω κάτι. Είναι πραγματικά προκλητικό ο κ. πρωθυπουργός, μέσα στη Βουλή, με έναν ειρωνικό τρόπο να ταυτίζει την αριστερά με συνδικάτα ή συνδικαλιστικές διεκδικήσεις οι οποίες έχουν ενοχλήσει την κοινωνία. Και να θέλει να ταυτίσει την αριστερά με ένα κράτος το οποίο τα δυο κόμματα δημιούργησαν. Ας πάτε μια βόλτα από το Μουσείο της Ακρόπολης και να ζητήσετε τις ταυτότητες των εργαζομένων. Κι αν βρείτε κάποιον που να μην είναι από τη Μεσσηνία, να μου τρυπήσετε τη μύτη. Ποιος ήταν υπουργός; Ο Κ. Σαμαράς. Δεν θα μας λέει ο κ. Σαμαράς, εμάς, την αριστερά.. Αυτοί δηλαδή που έφτιαξαν αυτό το πελατειακό κράτος, να σηκώνουν τώρα το δάχτυλο. Είναι αδιανόητο αυτό.
- Θέλω να μείνω λίγο στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων… Από τη στιγμή που αυτή η κυβέρνηση, που έχει μεγάλη πλειοψηφία, το έλεγε και στις προγραμματικές δηλώσεις προεκλογικά ότι είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και να ιδιωτικοποιήσει τη ΔΕΗ, δεν θέλει να ιδιωτικοποιήσει τα δίκτυα απ΄ ότι έχω καταλάβει, αλλά τα διάφορα εργοστάσια κ.λπ. για να υπάρξει ανταγωνισμός. Εσείς τι θέμα έχετε και λέτε ότι θα τους πάτε στα δικαστήρια και θα γίνουν όλα αυτά, από τη στιγμή που ο λαός τους έχει επιλέξει με το συγκεκριμένο αυτό πρόγραμμα;…
Πρώτον, εμείς δεν μιλήσαμε για φυλακές, ούτε για δικαστήρια. ..
- Για ξεπουλήματα κι αυτά…
Α, το ξεπούλημα βεβαίως.. Εφ΄ όσον είναι ξεπούλημα, τι να πούμε; Όταν αυτή τη στιγμή η χρηματιστηριακή αξία της ΔΕΗ, που είναι ένας κολοσσός, και επιχειρείται η εκποίηση στη βάση … -λένε ότι θα επιχειρηθεί, ελπίζω ότι δεν θα γίνει αυτό- στη βάση της χρηματιστηριακής αξίας, εμείς είναι δυνατόν να μην φωνάξουμε; Το δημόσιο συμφέρον θέλουμε να υπερασπιστούμε. Αυτό είναι το καθήκον μας. Το πατριωτικό μας καθήκον.
Από εκεί και πέρα λέμε το πολύ απλό πράγμα. Όλοι θα ελεγχθούν. Ήμουν πολύ σαφής στη διατύπωσή μου κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων…
- Αφήσατε ένα υπονοούμενο….
Τι υπονοούμενο;… Ότι όλοι θα ελεγχθούν. Ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα… Εδώ θα διαφωνήσω ότι προεκλογικά είχε αναδειχθεί το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων. Η Ν.Δ. έκανε δεκάδες ειδικές συνεντεύξεις. Δεν έκανε ούτε μία για να μιλήσει για τις αποκρατικοποιήσεις και μάλιστα…
- Με όλο το σεβασμό εδώ στην εκπομπή μας και ο κ. Μηταράκης και ο κ. Σταϊκούρας είχαν βάλει και το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων…
Σας είχαν πει ότι θα ιδιωτικοποιήσουν τη ΔΕΗ; Θα ιδιωτικοποιήσουν την ενέργεια;…
- .. Ότι θα κρατήσουν τα δίκτυα της ΔΕΗ..
Είχαν μιλήσει για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας… αλλά για γενικό πωλητήριο της χώρας…
- Και θα ιδιωτικοποιήσουν επιμέρους εργοστάσια…
Κοιτάξτε.. Γνωρίζω απόλυτα ότι η Ν.Δ. είναι ένα κόμμα που έχει ιδεολογική αναφορά στον φιλελευθερισμό. Και εκεί δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ως προς αυτό. Για το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία, γιατί έχει μεταλλαχθεί τα τελευταία χρόνια.. Ίσως για τη ΔΗΜ.ΑΡ. να υπάρχει ζήτημα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είχαν αναδείξει με την ίδια ένταση, που έλεγαν ότι θα επαναδιαπραγματευθούμε.. Στα 18 σημεία του κ. Σαμαρά προεκλογικά δεν υπήρξε το θέμα της αποκρατικοποίησης, και μάλιστα με τόσο επιτακτικό τρόπο, όλων των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών. Υπ΄ αυτή την έννοια λέω ότι είχαν βάλει χαμηλά στην ατζέντα τους τα θέματα των αποκρατικοποιήσεων.. Και θυμάμαι, επειδή έχω ισχυρή μνήμη, ότι ένα χρόνο πριν, όταν ψηφίζαμε μέσα σε διαδηλώσεις και μεγάλη κοινωνική αναταραχή στη Βουλή το Μεσοπρόθεσμο και η Ν.Δ. καταψήφιζε το Μεσοπρόθεσμο, ένα χρόνο πριν, τότε ήταν ακόμα αντιμνημονιακή, η βασική επιχειρηματολογία των βουλευτών της Ν.Δ. απέναντι στο ΠΑΣΟΚ ήταν ότι δεν μπορούμε να ξεπουλήσουμε μεγάλους οργανισμούς, τη ΔΕΗ η οποία είναι μοχλός ανάπτυξης. Και έλεγαν τότε, κι εμείς είμαστε με τις αποκρατικοποιήσεις, αλλά όχι με αυτό τον τρόπο.
Αυτά ίσως είναι γι αυτούς που ψάχνουν ψιλά γράμματα. Η ουσία είναι η εξής. Εμείς θεωρούμε ότι ορισμένες δημόσιες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας είναι ιδιαίτερα σημαντικές για να μπορέσουν να αποτελέσουν τον βραχίονα, τον μοχλό της ανάπτυξης και της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Εάν πουληθεί η ΔΕΗ, και μάλιστα σε τιμή που είναι πολύ χαμηλότερη της πραγματικής της αξίας, τι θα κερδίσουμε; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα.
Ας μιλήσουμε λοιπόν πρακτικά. Γιατί κι εγώ θα μπορούσα να αναφέρω μια σειρά παραδείγματα από όλο τον κόσμο, από όλη τη ν Ευρώπη, αλλά θα μου πει κανείς ότι η Ελλάδα τώρα βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη θέση. Κάτι πρέπει να κάνει. Ωραία. Να τα βάλουμε κάτω λοιπόν.
Τι θα κερδίσουμε; Είναι σαν να έχει κάποιος ένα ακίνητο, να έχει δουλέψει σε όλη του τη ζωή να το έχει για να μην πληρώνει νοίκι, και επειδή χρωστάει να έρχεται ένας τοκογλύφος και να του λέει, θα στο πάρω στο ένα τέταρτο της αξίας για να ξεπληρώσω μέρος του χρέους και εσύ όλη την υπόλοιπη ζωή σου θα ζεις στο νοίκι. Θα το έκανε κανείς αυτό; Ιδιώτης.
Η ΔΕΗ αυτή τη στιγμή βεβαίως έχει προβλήματα, χρειάζεται ανασυγκρότηση, αναδιοργάνωση, χρειάζεται μια επιχειρηματική στρατηγική, αλλά είναι ένα περιουσιακό στοιχείο το οποίο είναι απαραίτητο για να μπορεί να στηριχθεί η οικονομία.
Ο ΟΠΑΠ. Ο ΟΠΑΠ είναι ένας κερδοφόρος οργανισμός. Όποιος πάρει τον ΟΠΑΠ θα έχει τέτοια κέρδη που μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα θα ξεπληρώσει το τίμημα που θα καταβάλει.
- Για τον ΟΤΕ συμφωνείτε ότι τώρα τουλάχιστον για μένα.. για σας, έχουμε καλύτερες υπηρεσίες και πιο φτηνές απ΄ ότι πριν;…
Τι θα πει αυτό; Προφανώς υπάρχει εξέλιξη της τεχνολογίας.. Είναι αυτονόητο ότι το 2012…
- Ιδιωτικοποιήθηκε κιόλας…
Σοβαρά, εξ αιτίας της ιδιωτικοποίησης έχουμε..;….
- Μόνο εξ αιτίας της εξέλιξης της τεχνολογίας … πώς το λέτε….
.. Δηλαδή η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας με την Hellas Power και την Energy, τις δύο αυτές εταιρείες που ήρθαν πριν από λίγα χρόνια.. και μας είπαν ότι απελευθερώνεται η ενέργεια και γινόμαστε κι εμείς σαν τις άλλες χώρες της Ευρώπης.. Πού βρίσκονται τώρα αυτές οι εταιρείες;… Έχουν πάρει και το χαράτσι ακόμα.. και είναι στα νησιά Κέυμαν…
- Λέμε για επιτυχημένες ιδιωτικοποιήσεις και μη επιτυχημένες…
Μισό λεπτό όμως για να δούμε ορισμένα πράγματα. Η μεγάλη ανάπτυξη του ΟΤΕ έγινε τη δεκαετία του ΄80 και του ΄90, του ΄90 κυρίως, όταν ήταν υπό κρατικό έλεγχο, υπό δημόσιο έλεγχο. Δεν έγινε τώρα που δόθηκε.. τα τελευταία δυο χρόνια…
- Και τα τελευταία δυο χρόνια… Έχετε την άποψή σας, δεν υπάρχει πετυχημένη ιδιωτικοποίηση….
Πείτε μου εσείς μια ιδιωτικοποίηση η οποία με όρους ξεπουλήματος τώρα… Δεν λέω μπορεί να υπάρχουν και περιπτώσεις όπου η συνέργεια μπορεί να δώσει καρπούς και αποτελέσματα. Κι αυτό σας το λέω γιατί δεν έχουμε δογματική αντιμετώπιση. Θα μπορούσε αυτή τη στιγμή, ιδιαίτερα στο χώρο της ενέργειας, να υπάρξουν διεθνείς κοινοπραξίες με ισχυρό δημόσιο πυλώνα και διακρατικές συμφωνίες οι οποίες να είναι ανταποδοτικές για το ελληνικό δημόσιο, για τον ελληνικό λαό. Για παράδειγμα, μοντέλο αξιοποίησης είναι σε κατάσταση καπιταλισμού κι αυτό στη Νιγηρία όπου τα έχει πάρει όλα η BB και η Shell, ενώ στη Νορβηγία, μοντέλο αξιοποίησης είναι κι αυτό, όπου ο δημόσιος πλούτος αξιοποιείται σε συνέργεια με ιδιώτες, αλλά είναι ανταποδοτικός και ο ισχυρός δημόσιος πυλώνας στη Νορβηγία, για την αξιοποίηση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, έχει αποτελέσει πηγή ανταποδοτικότητας στην κοινωνία και έχουν το πιο ισχυρό ασφαλιστικό σύστημα.
Εμείς τι είπαμε στο πρόγραμμά μας προεκλογικά. Είπαμε να γίνουν διεθνείς κοινοπραξίες, να γίνουν διακρατικές συμφωνίες ώστε να αξιοποιηθούν τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου, να είναι κερδοφόροι οι οργανισμοί και να είναι ανταποδοτικοί στην κοινωνία. Και μάλιστα μιλήσαμε για ένα εθνικό ταμείο το οποίο θα στηρίξει το ασφαλιστικό σύστημα. Ο ΟΠΑΠ που είναι κερδοφόρος, για παράδειγμα, θα μπορούσε να στηρίξει με τα κέρδη του τα ασφαλιστικά ταμεία που σήμερα καταρρέουν. Εάν χάσουμε κι αυτή τη δυνατότητα και ξεπουλήσουμε έναντι ευτελούς τιμήματος, επαναλαμβάνω, αυτό δεν θα είναι προς όφελος της χώρας και της κοινωνίας. Γιατί αύριο θα καταρρεύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία και δεν θα έχουμε τρόπο να τα στηρίξουμε.
- Βοηθήστε με λίγο… Το θέμα για σας είναι το αντίτιμο ή η λογική της ιδιωτικοποίησης. Δηλαδή αν ερχόταν ένας άλλος κι έλεγε το αντίτιμο είναι καλό…
Το μοντέλο.. Αλλά και το ευτελές αντίτιμο είναι αυτό το οποίο κάνει σοκαριστική την…
- Εντάξει…
.. Γιατί εδώ, επαναλαμβάνω, τα περιουσιακά στοιχεία μπορεί να αποτελέσουν στο μέλλον μοχλό για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Και βεβαίως θα συμφωνήσω με κάποιους που λένε, αν δεν αξιοποιήσεις τίποτα.. Μα εμείς δεν λέμε αυτό. Δεν λέμε όχι στην αξιοποίηση. Λέμε όχι στο ξεπούλημα.
Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν δεκάδες ακίνητα τα οποία ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο, και μάλιστα οικίες, σπίτια, εκατοντάδες σπίτια τα οποία είναι…
- Θα έπρεπε να πωληθούν… Πώς λέτε ότι θα γίνουν επενδύσεις χωρίς χρήματα…
Θα έπρεπε να αξιοποιηθούν…
- Άλλο ένα σπίτι, άλλο η ΔΕΗ…
Επενδύσεις βεβαίως και πρέπει να γίνουν και χρήματα πρέπει να έρθουν. Γι αυτό σας μίλησα και για την ανάγκη διεθνών κοινοπραξιών με ισχυρό πυλώνα το δημόσιο, διακρατικών συμφωνιών, οι οποίες όμως θα φέρουν χρήματα και επενδύσεις, αλλά ταυτόχρονα θα αποκομίσουν και κέρδος διαχρονικά για το ελληνικό δημόσιο ή έστω προοπτικά…
- …….. Δεν αντέχω άλλη σύγκρουση… Και θέλω να σας το θέσω με σαφήνεια.. Πώς θα αντιπολιτευθείτε;…. Τα πράγματα είναι οξυμμένα, το ξέρουμε, ο κόσμος είναι πάρα πολύ ζορισμένος ,, και υπάρχει το ραντεβού του Σεπτεμβρίου.. όλοι λένε θα δούμε τι θα γίνει τον Σεπτέμβριο.. το καλοκαίρι κουτσά-στραβά..
- Για τη διαπραγμάτευση….
Αφήστε την ιστορία για τη διαπραγμάτευση.. Έχει γίνει σαν τη Δευτέρα παρουσία αυτό το πράγμα…
Έχετε απόλυτο δίκιο σ΄ αυτό που λέτε. Η κατάσταση δεν είναι καθόλου ευχάριστη. Κατανοώ αυτό που λέτε ότι η σύγκρουση είναι κάτι δυσάρεστο στον κόσμο, ο κόσμος έχει κουραστεί, αλλά ο κόσμος ζει τη σύγκρουση καθημερινά. Αν πάτε σε μια εφορία και δείτε τι γίνεται στις ουρές, στους ανθρώπους που ξαφνικά τους ήρθε το μπουγιουρντί λίγες μέρες μετά τις εκλογές φυσικά, θα καταλάβετε ότι η σύγκρουση δεν είναι τι λέμε εμείς στα παράθυρα ή στα μπαλκόνια. Είναι μέσα στην κοινωνία. Είναι πραγματικότητα η σύγκρουση.
Νομίζω ότι η κοινωνική σύγκρουση είναι αναπόφευκτη όσο συνεχίζεται αυτή η πολιτική και αυτό είναι ανεξάρτητο του τι θα πει ο Τσίπρας και τι θα πει ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα σας έλεγα δε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε και ένα ανάχωμα στην ανεξέλεγκτη κοινωνική σύγκρουση η οποία ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα, γιατί αποτέλεσε μία ύστατη ελπίδα ανάκτησης της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος. Ύστατη ελπίδα. Και αποτελεί ελπίδα..
- Αυτό είναι το θέμα.. Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ…
Αυτό είναι κλισέ ερώτημα. Δεν έχουμε αυτή τη δύναμη να βγάλουμε τον κόσμο, να τον βάλουμε μετά και να τον ξαναβγάλουμε. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους, διεκδίκησε, έδωσε μάχες. Δεν τις έδωσε για τον ΣΥΡΙΖΑ. Τις έδωσε για τη ζωή του. Φεύγουν τα νέα παιδιά στο εξωτερικό, άνεργοι, χωρίς δυνατότητα αξιοπρέπειας χιλιάδες συμπολίτες μας.. Είδε μια ελπίδα μέσα απ΄ αυτή την εκλογική αναμέτρηση. Φοβήθηκε ο κόσμος όμως. Υπήρξε μια πρωτοφανής εκστρατεία…
- Πού κάνατε λάθος;… Ήταν μια μάχη που χάθηκε…
.. ότι αυτό που θα έρθει θα είναι χειρότερο…
Εγώ λέω και σε συγκεντρώσεις, που είναι χαρούμενοι οι σύντροφοί μου για το ποσοστό. Εγώ δεν είμαι χαρούμενος. Λένε βέβαια ότι έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πιστεύω ότι έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που κατάφερε είναι πρωτοφανές να πάει από το 5% στο 27%. Δεν έχει ξαναγίνει. Αλλά χάθηκε μια ευκαιρία για την κοινωνία, για τη χώρα ίσως..
- Ήταν και μια ευκαιρία για την αριστερά…
Και για την κοινωνία και για τη δημοκρατία να πάμε σε μια αλλαγή με ομαλές συνθήκες, χωρίς συγκρούσεις όπως λέτε εσείς…
Εμείς είχαμε τα ελαττώματά μας και τις αδυναμίες μας. Δεν τα κρύψαμε ποτέ. Για μας όλη αυτή η διαδικασία ήταν μια βίαιη ωρίμανση, από ένα κόμμα του 5% των συνιστωσών και των διαφορετικών απόψεων, ξαφνικά βρεθήκαμε να διεκδικούμε τη διακυβέρνηση του τόπου. Αυτό δεν είναι εύκολο πράγμα. Και νομίζω πολύ καλά κρατήσαμε μια στάση η οποία ήταν αξιοπρεπής.
Οι πολιτικοί μας αντίπαλοι όλη την προεκλογική περίοδο δεν ασχολήθηκαν με τα προγράμματά τους. Γι αυτό και λέω ότι δεν ξέρει κανένας Έλληνας ότι βασική στρατηγική της νέας κυβέρνησης ήταν οι αποκρατικοποιήσεις. Όλοι έλεγαν η επαναδιαπραγμάτευση. Και όλοι ουσιαστικά τι έκαναν; Αποδομούσαν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και δημιουργούσαν μια αίσθηση κινδύνου.
Ο φόβος είναι ένα ανορθολογικό συναίσθημα..
- Πραγματικά.. άλλα λέγατε εσείς, άλλα έλεγε ο κ. Δραγασάκης, άλλα έλεγε ο κ. Σταθάκης, άλλα ο κ. Στρατούλης. Είχατε ένα θέμα συντονισμού…
Γελώ γιατί έχω την αίσθηση ότι ο καθένας έχει τη δική του χροιά και το δικό του τρόπο να αναλύει τα πράγματα, δεν ισχύει όμως αυτό. Υπήρξαν κάποιες τοποθετήσεις από τις οποίες απομονώθηκαν κάποιες φράσεις και ενέτειναν αυτή τη στρατηγική του φόβου.
- Το κάνουμε αυτό στη δουλειά μας…
Αναμφίβολα.. Γι αυτό σας είπα, δεν κρύψαμε τις αδυναμίες μας. Εμείς δεν είχαμε ούτε επικοινωνιολόγους, ούτε εταιρείες που να μας κάνουν μάνατζμεντ, ούτε είχαμε με το μέρος μας ένα ολόκληρο σύστημα μιντιακό, εντός και εκτός της χώρας. Αυτό που έγινε ήταν πρωτοφανές. Δεν έχει ξαναγίνει, να βγει μια μεγάλου κύρους γερμανική εφημερίδα, όπως οι Financial Times της Γερμανίας, με άρθρο στα ελληνικά, δυο μέρες πριν τις εκλογές.
Αλλά νομίζω ότι το μεγάλο πρόβλημα με εμάς, η αδυναμία μας δεν ήταν ότι υπήρξαν πολιτικές τοποθετήσεις που απέκλιναν από την κεντρική γραμμή. Δεν αποδέχομαι ότι άλλα λέγαμε όλοι. .. Δεν θέλω να κρύψω τις αδυναμίες..Είχαμε απέναντί μας όχι τον κ. Σαμαρά, όχι τη Ν.Δ., όχι τον κ. Βενιζέλο που έβγαινε προεκλογικά και έλεγε ότι το κόμμα του είναι ένα νεκρό κόμμα. Απέναντί μας είχαμε ένα σύστημα. Ένα σύστημα που έχει πολλές δυνατότητες να δημιουργεί στη συνείδηση του κόσμου ερωτήματα.
Όταν εγώ συνειδητοποίησα την Παρασκευή πριν τις εκλογές, που μου έλεγαν ότι οι δημοσκοπήσεις είναι τσίμα-τσίμα, όταν συνειδητοποίησα ότι κάποιοι έχουν προκαλέσει κύμα φόβου στους καταθέτες και έχουν σηκώσει τις τελευταίες τρεις μέρες δυόμισι δις από τις τράπεζες, είπα στους συνεργάτες μου, θα χάσουμε οριακά τις εκλογές. Το παραδέχτηκα. Και ξέρετε γιατί; Γιατί το κλίμα του φόβου δεν μπορείς να το νικήσεις. Και βεβαίως η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που δημιούργησαν αυτό το κλίμα του φόβου, με συνευθύνη του λόμπι των τραπεζιτών που φοβόταν τον ΣΥΡΙΖΑ. Ναι, για το λόμπι των τραπεζιτών ήταν φόβος ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι για το ευρώ, όχι για την κοινωνία. Με ευθύνη των τραπεζιτών που προκαλούσαν τους πελάτες τους να σηκώσουν τα λεφτά. Και η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των χρημάτων όντως παραδόξως επέστρεψε τη Δευτέρα. Δηλαδή ήταν κινήσεις μαζικής ανάληψης συγκεκριμένων συμφερόντων για να δημιουργήσουν κλίμα.
Δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε τον Σαμαρά, δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε τον Βενιζέλο. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, το ευρωπαϊκό, το παγκόσμιο και το ελληνικό τραπεζικό λόμπι και τη διαπλοκή. Δώσαμε μια πολύ σκληρή μάχη. Δεν κερδίσαμε, χάσαμε, αλλά δεν έχουμε χάσει την ευκαιρία το επόμενο διάστημα να προετοιμαστούμε καλύτερα…
- Εκφραστές των οποίων ήταν οι αντίπαλοι;…
Είναι σαφές. Το ότι οι εκφραστές του πολιτικού συστήματος που καταρρέει είναι τα δυο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., είναι σαφές.
- Ιστορικά η χώρα είχε ένα ποσοστό.. ήταν ο χώρος της κεντροαρστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας που ήταν βέβαια στο χώρο του ΠΑΣΟΚ.. Πώς και με ποιους τρόπους θα ησυχάσετε και θα ηρεμήσετε το πιο συντηρητικό κοινό για να βγάλει το φόβο και να σας προσεγγίσει. Τι υπονοώ; Θα αλλάξουν πράγματα;… Θα αλλάξετε τακτική;….
Πήγαμε από το 4,6 στο 27% χωρίς να βάλουμε νερό στο κρασί μας. Πήγαμε από το 4,6 στο 27% χωρίς να δώσω διαπιστευτήρια στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα του τόπου. Πήγαμε από το 4,6 στο 27% χωρίς να δεχτώ για λίγα λεπτά δημοσιότητας να χάσω την αξιοπρέπειά μου. Σε εσάς εδώ έδινα συνεντεύξεις. Δεν έδινα στα μεγάλα κανάλια…
Μου λέτε λοιπόν ότι τώρα που κάναμε αυτό το θαύμα το πολιτικό να αλλάξουμε και να βάλουμε νερό στο κρασί μας;
Οι συντηρητικοί ψηφοφόροι θα έρθουν από ανάγκη σε εμάς. Το κατάλαβα όταν σε μια προεκλογική περιοδεία πήγα στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, που θέλουν να την ξεπουλήσουν παρά το γεγονός ότι είναι κερδοφόρος οργανισμός και θέλουν να την ξεπουλήσουν έναντι 50 εκατομμυρίων στον ανταγωνιστή της από την Πολωνία, όταν μόνο τα εργοστάσια που έχει η θυγατρική της στη Σερβία κοστίζουν 150 εκατομμύρια. Για να δείτε τα εγκλήματα και γιατί φωνάζουμε. Πήγα λοιπόν εκεί και με προσέγγισαν πολίτες οι οποίοι ως επί το πλείστον ήταν συντηρητικοί. Ξέρετε ότι οι Σέρρες είναι κοιτίδα του Καραμανλισμού. Και έρχεται ένας και μου λέει, Τσίπρα δεν πιστεύω στην ιδεολογία σου, από ανάγκη έρχομαι σε σένα. Και το κρατάω αυτό, ήταν μια πολύ σημαντική φράση.
Ο κόσμος ο οποίος έρχεται στον ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάγεται από την αριστερά κατ΄ ανάγκη. Βεβαίως θεωρώ ότι πάντοτε η αριστερά στη χώρα μας είχε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά απ΄ ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη για λόγους ιστορικούς. Γιατί στην Ελλάδα είχαμε το ΕΑΜ που είναι ένα απελευθερωτικό πατριωτικό κίνημα, γιατί είχαμε τις εξελίξεις το αντιδικτατορικό κίνημα μετά, τη ριζοσπαστικοποίηση ενός μεγάλου μέρους του λαού, όμως αυτό που συμβαίνει τώρα είναι κάτι ξεχωριστό, είναι μια διαδικασία λαϊκής χειραφέτησης, κατά τη γνώμη μου. Αυτοί που έρχονται στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κατ΄ ανάγκη αριστεροί. Αυτό που τους κάνει να έρθουν κοντά μας είναι ο επαναπροσδιορισμός της πολιτικής συνείδησης με βάση το κοινωνικό συμφέρον.
Πήγα χθες στο Περιστέρι. Πέρα από το ποτάμι, αν δείτε τον εκλογικό χάρτη, έχει βαφτεί ροζ.. δεν ξέρω γιατί βάφεται ροζ… αυτό το χρώμα μας αποδίδουν οι εκλογικοί αναλυτές… έχουμε έναν πρωτοφανή ταξικό διαχωρισμό που αποτυπώνεται στον εκλογικό χάρτη.
- Τι χρώμα….
Οι σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κόκκινη σημαία που είναι η παραδοσιακή σημαία των αγώνων του εργατικού κινήματος, είναι η πράσινη σημαία της οικολογίας και είναι και η μωβ σημαία που προσδιορίζει τα νέα κινήματα, το φεμινιστικό κίνημα, τα νέα κοινωνικά κινήματα που προσδιορίζουν και τη νέα αριστερά που θέλουμε να εκπροσωπήσουμε…
- Πώς σκέπτεστε και πώς αυτό θα έχει να κάνει με την αλλαγή της στρατηγικής σας την αντίδραση των εταίρων μας. Βλέπουμε ότι είναι αμείλικτοι..
Γιατί να μην είναι;….
- Βγήκαν αυτοί που ήθελαν, όπως έλεγαν οι FinancialTimes Γερμανίας, από την άλλη είσαστε εσείς στη γωνία και παρόλα αυτά δεν δίνουν τίποτα. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα έδιναν σε εσάς;…
Μα έδεσαν το γάιδαρό τους. Γιατί να δώσουν;..
-Και σε εσάς γιατί να έδιναν;…
Γιατί με εμάς ήξεραν ότι θα είχαν απέναντί τους έναν λαό, όχι τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα. Ήξεραν ότι δεν μπορούν να μην τηρήσουν τα προσχήματα στην Ευρώπη και να εναντιωθούν σε μια λαϊκή ετυμηγορία δημοκρατική.
- Πόσο κοντά είμαστε στη δραχμή ή πόσο μακριά…
Είναι ένα πολύ σημαντικό ερώτημα αυτό. Έχω πει πολλές φορές ότι τον κίνδυνο διάλυσης του ευρώ ή επιστροφής στο εθνικό νόμισμα το φέρνουν αυτές οι πολιτικές λιτότητας. Πριν φέρουν το μνημόνιο συζητάγαμε ποτέ για δραχμή στην Ελλάδα; Πριν από το 2010. Ποτέ. Η συζήτηση για τη δραχμή ήρθε εξ αιτίας του μνημονίου και της πολιτικής λιτότητας που φέρνει διαρκή αστοχία στους οικονομικούς στόχους και έχουμε ύφεση 7%, έχουμε εσωτερική υποτίμηση, διάλυση.. Αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική, αυτοί οι οποίοι ομνύουν σήμερα στο όνομα του ευρώ, είναι αυτοί που θα μας οδηγήσουν στη δραχμή γιατί δεν θα έχουν άλλο εργαλείο προκειμένου να μπορέσουν στοιχειωδώς να ανατάξουν την οικονομία. Κι επειδή ακριβώς εμείς θεωρούμε ότι αυτό θα είναι μια πάρα πολύ δυσμενής εξέλιξη, δεν μ΄ αρέσει να αναφέρομαι με όρους καταστροφική που λένε άλλοι.. θα είναι πολύ δυσμενής εξέλιξη.. καταστροφή έχουμε και τώρα.. Πρέπει να το αποτρέψουμε. Και ο μόνος τρόπος να την αποτρέψουμε είναι να σταματήσουμε έστω τώρα αυτή την κατρακύλα της οικονομίας.
Δεν είμαι αισιόδοξος για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Είδα ότι πήραν με ισχυρή επιμονή του Μόντι μια παράταση χρόνου στην Ευρώπη, αλλά δεν έχουν αποτρέψει την πορεία προς τη διάλυση και την καταστροφή. Γιατί είναι εγγενή τα προβλήματα. Και βλέπω με μεγάλη ανησυχία ότι τώρα αισθάνονται ότι έδεσαν το γάιδαρό τους που δεν βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, απομονώνουν την Ελλάδα, προσπαθούν να ενισχύσουν όσο μπορούν με ενέσεις την ασφάλεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος στις άλλες χώρες, πράγμα που σημαίνει ότι στο πίσω μέρος του μυαλού τους μπορεί να έχουν το τιμωρητικό σενάριο για την Ελλάδα. Όσο χάνουμε χρόνο, τόσο χειρότερα.
Θα ήθελα να αναφερθώ, επειδή βλέπω ότι τελειώνει η εκπομπή –νομίζω ότι το έχω υποχρέωση- και σε κάποιους ανθρώπους, είναι μικρή ομάδα εργαζομένων, αλλά πρέπει να αναφερθούμε σ΄ αυτούς. Βρίσκονται για όγδοο συνεχόμενο μήνα σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Είναι οι εργαζόμενοι της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Μιλάμε για αγώνες, μιλάμε για διεκδικήσεις, αλλά όταν κανείς έχει οκτώ μήνες και δεν μπορεί να φέρει 20 ? στο σπίτι και να θρέψει την οικογένειά του, όταν δούμε τον άνθρωπο, φεύγουμε από την εικόνα της στατιστικής, όταν τον δούμε όμως σε μια γενική εικόνα στατιστικής που λέμε ένα εκατομμύριο άνεργοι, πιστεύω ότι η κυβέρνηση –και κάνω έκκληση στην κυβέρνηση- ανεξάρτητα από τη σφοδρή σύγκρουση που έχουμε και τη διαφορετική οπτική, τουλάχιστον να επιδείξει τη στοιχειώδη ανθρωπιστική διάθεση. Είναι ανθρωπιστικό ζήτημα, ανθρωπιστικής τάξης. Να προχωρήσει σε μια τριμερή συνάντηση άμεσα. Η εργοδοσία, το συνδικάτο και το υπουργείο, προκειμένου να υπάρξει μια διευθέτηση. Οι άνθρωποι αυτοί να μπορέσουν να κερδίσουν κάτι απ΄ αυτόν τον αγώνα που έκαναν και να μπορέσουν να γυρίσουν στα σπίτια τους και όχι με το κεφάλι σκυμμένο, αλλά με το κεφάλι ψηλά.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS