Η περίπτωση των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔ) είναι χαρακτηριστική της ανέξοδης και ανούσιας πολιτικής των διαλάλητων συγχωνεύσεων προς εξοικονόμηση πόρων.
Οι υφιστάμενοι 29 φορείς καλύπτουν μόλις 80 από τις περίπου 380 προστατευόμενες περιοχές της Ελλάδας. Αν υπήρχε μία προφανής ανάγκη, αυτή θα ήταν να αυξηθούν και όχι να μειωθούν. Αυτό θα βοηθούσε να μειωθούν και τα πρόστιμα που πληρώνει η Ελλάδα για παραβιάσεις της κοινοτικής περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Η εξοικονόμηση από τα περιβαλλοντικά πρόστιμα (και το όφελος για το περιβάλλον και τον άνθρωπο) είναι πολλαπλάσια από αυτή που θα φέρει κάθε μορφής κουτσουρέματος των φιλικών προς το περιβάλλον προβλέψεων.
Το σύνολο του προϋπολογισμού και των 29 ΦΔ για την περίοδο 2007-2015 είναι της τάξης των 100 εκ ευρώ, ποσό μάλιστα που προέρχεται από κοινοτικούς και ΟΧΙ εθνικούς πόρους. Δηλαδή, ακόμα και να έκλειναν αύριο το πρωί όλοι οι ΦΔ, δεν θα εξοικονομούσαμε απολύτως τίποτα. Είναι χαρακτηριστικό εξάλλου ότι δεν αναφέρεται πουθενά το ποσό εξοικονόμησης.
Αν καταργήσουμε όλα τα Διοικητικά Συμβούλια των ΦΔ, θα εξοικονομήσουμε επίσης το απίθανο ποσό των 0 (μηδέν) ευρώ, καθότι τα μέλη των ΔΣ είναι άμισθα. Η αλήθεια είναι ότι, συνεπή στη λειτουργία που τους ανατέθηκε, τα ΔΣ φροντίζουν για την εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Πιθανόν αυτό να αποτελεί εμπόδιο για την απρόσκοπτη εφαρμογή της πολιτικής που θέλει παντού πινακίδες «Πωλείται».
Αυτό που πολύ καλά καταφέρνει η εφαρμοζόμενη πολιτική διαρροών/ εντυπώσεων, είναι (κατά τη γνωστή συνταγή που έχει εφαρμοστεί με επιτυχία σε Ολυμπιακή, Πανεπιστήμια, Νοσοκομεία...) απαξίωση και αποψίλωση των ΦΔ για το ευκολότερο ξεπούλημα των πλουσιότατων δημόσιων πόρων που είναι το περιβάλλον και η βιοποικιλότητα.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS