Θ. ΦΩΤΙΟΥ: Στη συνέντευξη που θα δώσει ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, παρουσιάζουμε τις απόψεις μας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και την πρόταση νόμου που καταθέτουμε για την αντιμετώπιση των οξυμένων προβλημάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ως απάντηση στην πρόταση τροπολογίας που κατέθεσε χθες το βράδυ ο Υπουργός Παιδείας Αρβανιτόπουλος, τροπολογίες τις οποίες εισάγει με το κατεπείγον, σήμερα στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, χωρίς κανένα διάλογο με κανένα μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας ή την αξιωματική αντιπολίτευση και φέρνει αύριο σε ψήφιση στην ολομέλεια της Βουλής.
Ο λόγος στον Πρόεδρο της Κ.Ο., Αλέξη Τσίπρα.
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Να σας ευχαριστήσουμε για την παρουσία σας. Όπως φαίνεται θα είναι συχνότερη η επαφή μας, γιατί έχουμε βάλει σκοπό να μην σας αφήσουμε ήσυχους, ακόμα και το κατακαλόκαιρο, παρουσιάζοντας προτάσεις νόμου. Όπως γνωρίζετε στόχος μας είναι να παρέμβουμε επί της ουσίας στα πολιτικά προβλήματα, όχι μονάχα καταγγέλλοντας αλλά προτείνοντας και εναλλακτικές λύσεις. Άλλωστε με αυτό τον τρόπο θαρρούμε πως προετοιμαζόμαστε κι εμείς καλύτερα όταν θα έρθει εκείνη η ώρα – και νομίζω πως θα είναι σύντομα – από θέση διακυβέρνησης να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα.
Η εισαγωγή της Θεανώς Φωτίου σε ότι αφορά το νομοσχέδιο που κατέθεσε ο Υπουργός Παιδείας δίνει ένα περίγραμμα της εικόνας που ήδη υπάρχει στην κοινή γνώμη, για μια σύγκρουση στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Έχω, όμως, την αίσθηση ότι η εικόνα που υπάρχει στην κοινή γνώμη είναι ελλειπτική. Είναι μια εικόνα που δεν αντικατοπτρίζει πλέον την πραγματικότητα. Διότι αυτό που μαθαίνουμε, διαβάζουμε στα δημοσιογραφικά sites, στις εφημερίδες, είναι ότι εδώ υπάρχει μια σύγκρουση ανάμεσα στο βαθύ εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ και σε κάποιους οι οποίοι επιχειρούν να εξορθολογικοποιήσουν κάπως τα πράγματα για να δοθεί μια συμβιβαστική λύση σε ένα χρόνιο πρόβλημα της μη εφαρμογής ενός νόμου που ψήφισε μια πολύ μεγάλη πλειοψηφία, τριών τετάρτων, αν δεν κάνω λάθος, της ελληνικής Βουλής.
Θα ήθελα εισαγωγικά να μιλήσω για την ουσία του προβλήματος, Και η ουσία του προβλήματος είναι ότι ένα χρόνο μετά την ψήφιση αυτού του νόμου, του 4009/2011 – κάποιοι τον ονομάζουν νόμο Διαμαντοπούλου – τα δημόσια πανεπιστήμια και τα ανώτατα τεχνολογικά ιδρύματα της χώρας βρίσκονται, αν όχι σε κατάσταση διάλυσης, ένα βήμα πριν τη διάλυση. Έχουν δημιουργηθεί, και εξαιτίας αυτού του νόμου και εξαιτίας της χρόνιας απαξίωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από τις τελευταίες κυβερνήσεις, ανυπέρβλητα προβλήματα στη δομή και τη λειτουργία των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας, που πλήρωσαν βαρύ φόρο στις μνημονιακές πολιτικές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, των συγκυβερνήσεων και της προηγούμενης συγκυβέρνησης και της σημερινής
Α. Η υποχρηματοδότηση
Οι περικοπές έφτασαν από 50%-70%. Τα Πανεπιστήμια σήμερα δεν μπορούν να εκπληρώσουν άμεσες λειτουργικές ανάγκες και έξοδα, δεν μπορούν να πληρώσουν τη σίτιση, τη στέγαση των φοιτητών, πολλά πανεπιστήμια δεν μπορούν να πληρώσουν ακόμα και τη θέρμανση. Δεν μπορούσαν τον προηγούμενο χειμώνα, δεν θα μπορούν και τον επόμενο .
β. Το «κούρεμα» των αποθεματικών εξαιτίας του PSI
απέβη καταστροφικό και για τα πανεπιστήμια, όχι μόνο για τα ασφαλιστικά ταμεία. Χάθηκαν 97,8 εκατομμύρια σε σύνολο 138,5 εκατομμυρίων που κάλυπταν υποτροφίες, χρήματα τα οποία ήταν κατατεθειμένα στην Τράπεζα της Ελλάδος και μέσα σε μια νύχτα χάθηκαν από τους λογαριασμούς. Τα χρήματα αυτά κάλυπταν υποτροφίες και επιπλέον ανάγκες για τη φοιτητική μέριμνα που βεβαίως δεν πλήρωνε το κράτος και σήμερα, κινδυνεύουν με εκποίηση και οι περιουσίες των Ιδρυμάτων για να εξοφληθούν προφανώς οι εταίροι δανειστές μας, με την υπαγωγή τους σε ΝΠΙΔ , όπως προβλέπει ο νόμος 4009. Γι αυτή την εγκληματική ενέργεια ακόμα δεν έχει κανένας απολογηθεί. Υπενθυμίζω ότι βασικοί υπεύθυνοι αυτής της εγκληματικής ενέργειας είναι ο πρώην πρωθυπουργός και ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ως υπουργός Οικονομικών, συνολικά όμως η τρικομματική συγκυβέρνηση Παπαδήμου.
γ. Η τεράστια έλλειψη προσωπικού,
Τα λέω αυτά γιατί πρέπει να δούμε την πραγματική εικόνα, τα πραγματικά προβλήματα που βιώνουν σήμερα τα πανεπιστήμια και όχι το αν στεναχωρήθηκε η κα Διαμαντοπούλου που κάποιοι θέλουν να ψαλιδίσουν ένα νόμο που δεν μπορεί να εφαρμοστεί, γιατί διαλύει τα πανεπιστήμια. Και σε τελική ανάλυση πρέπει να σεβαστούμε και την ετυμηγορία του λαού, την οποία υπέστη η κα Διαμαντοπούλου.
Ας δούμε τα πραγματικά προβλήματα. Τεράστια έλλειψη προσωπικού. Απολύθηκαν οι περισσότεροι συμβασιούχοι διδάσκοντες, οι περίφημοι .407, καθώς και οι περισσότεροι επιστημονικοί/εργαστηριακοί συνεργάτες των ΤΕΙ που στήριζαν κυρίως τα περιφερειακά Πανεπιστήμια και οδηγήθηκαν όλοι στην ανεργία και στην ετεροαπασχόληση. Αυτοί όμως κάλυπταν το βασικό διδακτικό έργο στα πανεπιστήμια δυστυχώς, γιατί δεν προκηρύσσονταν θέσεις ως γνωστόν. Έτσι λοιπόν, όχι μόνο υπάρχει σαφές έλλειμμα διδακτικού προσωπικού, αλλά κρατούνται και όμηροι οι 900 εκλεγέντες εδώ και δύο χρόνια διδάσκοντες των ΑΕΙ με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να μεταναστεύουν στο εξωτερικό, σ΄αυτό το κύμα μετανάστευσης νέων επιστημόνων, που δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι αποτελεί μια νέα πνευματική γενοκτονία.
Αυτή είναι μια μικρή προσπάθεια να σκιαγραφήσουμε το τι συμβαίνει αυτή την ώρα στα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια.
Ο νόμος 4009 δεν εφαρμόστηκε, γιατί δεν μπορούσε να εφαρμοστεί. Και, κατά την άποψή μου, η ψήφιση αυτού του νόμου, και μάλιστα με αυτήν την πλειοψηφία, πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα, αυτό αποτελεί ύβρη για τη δημοκρατία. Γιατί πρόκειται για μια πρωτοφανή αναντιστοιχία κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης και βούλησης της κοινωνίας. Γιατί η ακαδημαϊκή κοινότητα είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας. Και στη δημοκρατία δεν μπορεί οι εκλεγμένοι του λαού δεν μπορεί να αποφασίζουν ερήμην αυτών για τους οποίους παίρνουν τις αποφάσεις. Πόσο δε μάλλον όταν μιλάμε για έναν ευαίσθητο χώρο, έναν χώρο αυτονομίας σκέψης και δράσης, όπως είναι ο ακαδημαϊκός χώρος. Από την εποχή του πρώτου πανεπιστημίου στην Μπολόνια. Δεν μιλάμε για τα τελευταία χρόνια.
Β. Ο ΝΟΜΟΣ 4009 ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΕ
Κι επειδή έχω την αίσθηση ότι ο χώρος της Παιδείας, και ιδιαίτερα ο ευαίσθητος χώρος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ο ακαδημαϊκός χώρος αποτελεί και πρόπλασμα πειραματικών επιλογών, καταλήγουμε στην εκτίμηση ότι οι αλλαγές στα πανεπιστήμια ήταν ένα πιλοτικό σχέδιο για να εφαρμοστεί και σε όλη την κοινωνία ένα δόγμα του σοκ. Διάλυσης, απαξίωσης του δημόσιου χώρου, υποτίμησης της όποιας δημόσιας πνευματικής αξίας και εγκαθίδρυσης ενός καθεστώτος φτηνής εργασίας. Και βεβαίως ένα μοντέλο του οχήματος για το σοκ ήταν και το μοντέλο της τρικομματικής συνεννόησης. Πριν φτιαχτεί η κυβέρνηση Παπαδήμου, η συνεννόηση αυτή αποτυπώθηκε σ΄ αυτή την πλειοψηφία, στην παιδεία, με αφορμή το νόμο 4009, το οποίο έφερε το πιο εκσυγχρονιστικό κομμάτι της διακυβέρνησης, με επικεφαλής την κα Διαμαντοπούλου. Και βεβαίως το υπερασπίστηκαν και τα πιο εκσυγχρονιστικά κέντρα της Ν.Δ., του ΛΑ.Ο.Σ., που σήμερα δεν υπάρχει στην κυβέρνηση και αντικαταστάθηκε από την κυβερνώσα πρώην Αριστερά.
Όλα τα Πανεπιστήμια της χώρας, λοιπόν, σύσσωμη η ακαδημαϊκή κοινότητα και όλα τα πανεπιστήμια στης χώρας, όχι μόνο απέρριψαν αυτό το νόμο που έτυχε μιας μεγάλης πλειοψηφίας στη Βουλή, αλλά και προσέφυγαν στα συνταγματικά δικαστήρια για τη συνταγματικότητα του νόμου.
Η όλη συζήτηση όμως, ίσως και με δική μας ευθύνη, περιστράφηκε γύρω από τα ζητήματα της δημοκρατίας, που είναι πάρα πολύ σημαντικά και κεντρικά. Σ΄ αυτό το πρωτοφανές εγχείρημα να καταστείλουν, να καταργήσουν εκλεγμένες ακαδημαϊκές αρχές, πράγμα το οποία στη χώρα μας ούτε η εφτάχρονη δικτατορία δεν αποπειράθηκε να κάνει.
Εν τούτοις όμως η πεμπτουσία του νόμου 4009 δεν είναι μόνο το ζήτημα της δημοκρατίας και της κατάργησης των πρυτανικών αρχών. Η πεμπτουσία αυτού του νόμου είναι η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου και δωρεάν Πανεπιστημίου,. Δηλαδή από δω και στο εξής οι Έλληνες πολίτες θα πληρώνουν για τις σπουδές τους. Και προκειμένου να σπουδάσουν τα παιδιά μας θα πρέπει να παίρνουν φοιτητικά δάνεια, δηλαδή πρόκειται να δημιουργήσουμε τη νέα υπερχρεωμένη γενιά του μέλλοντός.
Η πεμπτουσία του νόμου αφορά κυρίως αυτό που εμείς ονομάζουμε κατάργηση των πτυχίων, διάσπαση των γνωστικών αντικειμένων και κατάργηση των πτυχίων και φυσικά της επαγγελματικής τους κατοχύρωσης.
Οι φοιτητές/τριες,αν εφαρμοστεί αυτός ο νόμος που σύσσωμη η ακαδημαϊκή κοινότητα και όχι κάποιες μειοψηφίες όπως λένε αρνείται να εφαρμόσει, δεν θα παίρνουν πτυχίο, θα συλλέγουν τίτλους σπουδών χωρίς άμεσο, επαγγελματικό αντίκρισμα.
Οι ελληνικές οικογένειες θα αναγκάζονται να πληρώνουν για όλους τους κύκλους σπουδών εκτός απʼ τον πρώτο.
Με λίγα λόγια, αυτός ο αναδιανεμητικός ρόλος που είχαν τα πανεπιστήμια στην κοινωνική διαστρωμάτωση, αυτό που έλεγαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, ότι ο γιός του αγωγιάτη μπορεί να ανέλθει κοινωνικά και να γίνει μηχανικός, δικηγόρος, επιστήμονας.. Αυτό το ξεχνάμε. Δικαίωμα στη μόρφωση θα έχουν μονάχα αυτοί που έχουν οικονομική δυνατότητα να έχουν πρόσβαση σ΄ αυτήν.
Οι τίτλοι σπουδών θα πιστοποιούνται από μία πανίσχυρη εξωπανεπιστημιακή αρχή την ΑΔΙΠ (Αρχή Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση), η οποία θα διορίζεται απευθείας από τον Υπουργό Παιδείας.
· Οι σπουδές θα είναι ουσιαστικά κατακερματισμένες, χωρίς επιστημονική ενότητα, με γνώσεις ταχύτατα αναλώσιμες.
· Έτσι η νέα γενιά επιστημόνων θα πρέπει να πληρώνει μια ζωή, όχι για να μαθαίνει, αλλά για να «καταρτίζεται» με εξειδικευμένες γνώσεις που θα χρησιμεύουν στην εύρεση εργασίας ανάλογα με τις εξειδικευμένες απαιτήσεις κάθε συγκυρίας. Αυτό είναι το εφεύρημα της «Δια Βίου Μάθησης». Έχουμε χάσει και τις έννοιες πια.
· Και γιατί όλα αυτά;
Γιατί η διάλυση των ελληνικών πτυχίων θα συνεισφέρει στη δημιουργία ενός φτηνού επιστημονικού δυναμικού, το οποίο θα στελεχώσει την ευρωπαϊκή και ελληνική αγορά με μισθούς πείνας σε συνθήκες επισφάλειας στη μεταμνημονιακή εποχή της πτωχευμένης, χρεοκοπημένης Ελλάδας. Αυτό είναι το «DNA» του Ν.4009, που τόσο πολύ υπερασπίζεται η κα Διαμαντοπούλου και μερίδα του πιο βαθέως ΠΑΣΟΚ και της βαθέως εκσυγχρονιστικής και μνημονιακής Ν.Δ. Και εσχάτως της βαθέως ΔΗΜΑΡ.
Δ. ΟΙ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ, κ. ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ
Χτες, ο Υπουργός Παιδείας, κ. Αρβανιτόπουλος, κατέθεσε νομοσχέδιο με τροπολογίες επί του νόμου Διαμαντοπούλου. Είναι μία προσπάθεια του κ. Αρβανιτόπουλου να δικαιολογήσει το ρόλο του ως υπουργού Παιδείας. Διότι δεν μπορεί να είναι υπουργός Παιδείας χωρίς πανεπιστήμια. Ή θα ήταν εν πάση περιπτώσει ο πρώτος υπουργός Παιδείας χωρίς Πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Θα ήταν υπουργός λυκείων και γυμνασίων που δεν θα ʽχουνε βιβλία και θα παίρνουν φωτοτυπίες και κάποιων ΙΕΚ και ΚΕΚ, αν δεν έκανε αυτές τις αλλαγές
. Οι τροπολογίες που κατέθεσε ο κ. Αρβανιτόπουλος, για να «αντιμετωπίσει» όπως ομολογεί ο ίδιος στην «Αιτιολογική Έκθεση», «ορισμένες δυσλειτουργίες», δεν αλλάζουν την ουσία του νόμου 4009.
Αντίθετα ενδεχομένως χρυσώνει το χάπι και καθιστά και τους πρυτάνεις, που έδωσαν έναν πολύ σημαντικό αγώνα το προηγούμενο διάστημα, συμμέτοχους ή συνένοχους στο έγκλημα, γιατί δεν έδωσαν αυτό τον αγώνα για να καθίσουν στις καρέκλες τους, όπως τους κατηγορούσε η κα Διαμαντοπούλου, αλλά γιατί δεν μπορούσαν να είναι συνένοχοι στη διάλυση του δημόσιου πανεπιστήμιου στη χώρα μα.
Με αυτό το νόμο δίνεται η δυνατότητα στους πρυτάνεις να ολοκληρώσουν τη θητεία τους, πράγμα το οποίο.. είναι αυτονόητο, με την μικρή προϋπόθεση όμως να συναινέσουν στην εφαρμογή του νόμου, δηλαδή στη διάλυση του δημόσιου πανεπιστημίου.
Και επιπλέον προστίθενται και κάποια νέα στοιχεία:
Επισπεύδονται οι συγχωνεύσεις των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο ο Υπουργός προτείνει την συγχώνευση με βάση «τις ανάγκες και τις δυνατότητες της εθνικής οικονομίας». Να το πούμε αυτό με απλά ελληνικά, ότι, ανεξάρτητα από τις πραγματικές ανάγκες κάλυψης γνωστικών αντικειμένων, γιατί και εδώ υπάρχουν και υπήρξαν το προηγούμενο διάστημα, σαν τα μανιτάρια φύτρωνα σχολές για να καλύψουν πελατειακές σχέσεις βουλευτών. Απ΄ αυτή την κακή συνήθεια δεν ξέφυγε ούτε η εκσυγχρονίστρια κα Διαμαντοπούλου, ιδρύοντας σχολή στην Κοζάνη.
Εντούτοις όμως αυτός ο εξορθολογισμός δεν θα γίνει, απ΄ ότι φαίνεται, με βάση τις πραγματικές ανάγκες, αλλά θα γίνει κι αυτός με ρουσφετολογικά και πελατειακά κριτήρια, και κυρίως θα αποσκοπεί στην ανάγκη η τριτοβάθμια εκπαίδευση να εξοικονομήσει, δηλαδή στο μνημονιακό σχεδιασμό αυτό που της αναλογεί, δηλαδή 3 δις. που πρέπει να εξοικονομηθούν στο χώρο της Παιδείας
Δ. Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
Καταθέτουμε θεσμική πρόταση διεξόδου για τα ΑΕΙ
Τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ πρέπει να επαναλειτουργήσουν τον Σεπτέμβριο. Ό,τι και να ζούμε σ΄ αυτή τη χώρα, όσο και να μας έχει επηρεάσει η κρίση, δεν μπορούμε να αποδεχθούμε ότι δεν θα ανοίξουν τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, ότι θα πορευόμαστε δίχως πανεπιστημιακά ιδρύματα. Αυτή είναι η πνευματική αυτοκτονία του τόπου.
Θεωρούμε ότι ο νόμος 4009 έχει καταστεί ανενεργός, έχει απορριφθεί από την πανεπιστημιακή κοινότητα
Προτείνουμε την κατάργησή του 4009, αυτό προβλέπεται στο πρώτο άρθρο του σχεδίου νόμου που καταθέτουμε
Η πρότασή μας έχει μεταβατικό χαρακτήρα και εξασφαλίζει:
· την εύρυθμη λειτουργία Πανεπιστημίων και ΤΕΙ
· την επαναφορά της δημοκρατικής λειτουργίας
· την αποκατάσταση της ακαδημαϊκής νομιμότητας
· την κατοχύρωση της φοιτητικής μέριμνας
και προτείνει και προβλέπει το σχέδιο νόμου
· τον αναγκαίο ακαδημαϊκό διάλογο μέσα σε ένα θεσμικό πλαίσιο με τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ της χώρας για την υιοθέτηση ενός νέου καταστατικού χάρτη , ένας διάλογος που προβλέπεται να πραγματοποιηθεί το επόμενο διάστημα σε ορίζοντα ενός έτους και να ολοκληρωθεί μέχρι τις 31 Αυγούστου 2013.
Για το λόγο αυτό προτείνεται η υιοθέτηση ρυθμίσεων με τις οποίες :
· Αποκαθιστάται η λειτουργία των Τομέων, των Τμημάτων, των Σχολών και των Συγκλήτων. Αποκαθίσταται η λειτουργία των εκλεγμένων οργάνων.
· Τα εκλεγμένα Όργανα των οποίων οι θητείες δεν έχουν λήξει, θα συνεχίσουν το έργο τους μέχρι την ολοκλήρωση της περιόδου για την οποία είχαν εκλεγεί. εφαρμόζεται ακαδημαϊκός και διαφανής τρόπος εκλογής των μελών ΔΕΠ/ΕΠ και προκειμένου να εξασφαλίζεται η αναγκαία στελέχωση των Ιδρυμάτων, για να μπορεί να συνεχίζεται το εκπαιδευτικό έργο.
Δίνεται έτσι χρόνος στα Α.Ε.Ι. και στην ακαδημαϊκή κοινότητα να προτείνουν τον αναγκαίο καταστατικό χάρτη για την Ανώτατη Εκπαίδευση που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας στο πλαίσιο όμως της συνταγματικής επιταγής που προστατεύει την ελευθερία στη διδασκαλία και την έρευνα και εξασφαλίζει το αυτοδιοίκητο των Α.Ε.Ι.
Αυτός είναι ο βασικός πυρήνας της πρότασης νόμου, πρότασης διεξόδου που καταθέτουμε. Πιστεύουμε στη στήριξη της πανεπιστημιακής κοινότητας. Πιστεύουμε όμως και στην ανάγκη να συνειδητοποιήσουν και οι συνάδελφοι βουλευτές των τριών κομμάτων που συγκυβερνούν ότι το κρας-τεστ της εφαρμογής του δόγματος του σοκ στα δημόσια πανεπιστήμια δεν ήταν επιτυχές για τον σχεδιασμό τους. Ας το αποδεχθούν, ας το συνειδητοποιήσουν. Το πείραμά τους δεν πέτυχε, όπως φυσικά αποτυγχάνει και το συνολικό πείραμα , το πείραμα του μνημονίου. Το πειραματόζωο αντέδρασε. Και πρέπει να το συνειδητοποιήσουν πριν καταστρέψουν ολοκληρωτικά, πριν σκοτώσουν δηλαδή το πειραματόζωο –και δεν θα μιλάμε καν για πείραμα μετά- πριν διαλύσουν ολοσχερώς ό,τι έχει δημιουργηθεί με αγώνες και προσπάθεια χρόνων της ακαδημαϊκής κοινότητας στη χώρα μας, πριν δηλαδή διαλύσουν ολοκληρωτικά το δημόσιο πανεπιστήμιο στη χώρα.
Τ.ΚΟΥΡΑΚΗΣ:
Θα ήθελα να προσθέσω ότι τα πανεπιστήμια και με τον νέο υπουργό Παιδείας χρησιμοποιούνται για κάλυψη χρημάτων για μνημονιακές ανάγκες. Να πω ότι αυτός ο Νόμος που θα συζητήσουμε σε μία ώρα φέρνει ορισμένες βελτιώσεις, αλλά σε ορισμένα ζητήματα γυρνάει πίσω πχ στο θέμα των συγχωνεύσεων, επειδή βιάζονται να συγχωνευθούν και να εξοικονομήσουν χρήματα από τις συγχωνεύσεις και τις καταργήσεις των τμημάτων, ενώ ο προηγούμενος της κας Διαμαντοπούλου προέβλεπε μία εισήγηση των συμβουλίων τους, έτσι όπως τα είχαν φτιάξει, και των συγκλήτων και μετά ο υπουργός αποφάσιζε, τώρα αποφασίζει ο υπουργός και αφού αποφασίσει, απευθύνει ένα ερώτημα στα πανεπιστήμια, που αν δεν απαντήσουν μέσα σε δύο μήνες, αποφασίζει μονομερώς. Θέλουν δηλαδή με άλλα λόγια σε 60 μέρες να κλείνουν το θέμα. Το ένα είναι αυτό.
Ένα δεύτερο, είναι ότι αρχίζει και εμφανίζεται η αντίληψη περί πληρωμής των αιωνίων φοιτητών για να βγάλουν και από εδώ χρήματα, αγνοώντας ότι όσοι έχουν χρήματα πληρώνουν και μένουν, όσοι δεν έχουν χρήματα δεν πληρώνουν και διευκρινίζουμε από τη μεριά μας ότι οι αιώνιοι φοιτητές δεν κοστίζουν απολύτως τίποτα στο κράτος, ούτε φοιτητική εστία, ούτε πάσο, ούτε βιβλία ούτε τίποτα. Το δεύτερο που θέλω να πω είναι ότι δεν λαμβάνεται απολύτως καμία μέριμνα για τη φοιτητική μέριμνα, όπως επίσης τι γίνεται με το πελώριο θέμα των φοιτητών που περνάνε σε άλλες πόλεις και δεν μπορούν να πάνε γιατί δεν αντέχουν οι γονείς τους και γίνεται με τη αναθεώρηση του καθεστώτος των μεταγραφών, ώστε να μπορούν να μεταφέρονται στον τόπο κατοικίας τους και διάφορα άλλα τέτοια ζητήματα.
Εισάγεται, παρακάμπτοντας τη δημοκρατία, η επιστολική ψήφος. Επειδή δεν μπορούν σε πάρα πολλά πανεπιστήμια να κάνουν τις εκλογές, με τη φυσική παρουσία των ανθρώπων που ψηφίζουν, καθιερώνουν με αυτό το νομοσχέδιο την επιστολική ψήφο, έτσι ώστε να παρακάμψουν τις αντιδράσεις. Είναι κάτι καινοφανές και δεν τιμάει κανέναν.
Τέλος, μέσα στο νόμο αυτό, ανάμεσα στα άλλα, δίνονται και μερικά δωράκια στους κολλεγιάρχες, ώστε τα κολλέγια να έχουν προσωπικό διδακτικό με μειωμένα προσόντα, αναγνωρίζοντας έτσι την δυνατότητα των κολλεγίων αυτών να υπάρχουν ως ισότιμες πανεπιστημιακές μονάδες κατά παράβαση του άρθρου 16.
Εμείς πιστεύουμε ότι στη στάση ως αξιωματική αντιπολίτευση, που θα έχουμε στη βουλή σήμερα και αύριο, κυρίως καταθέτοντας και την πρότασή μας που δίνει μία θετική διέξοδο θα συνεχίσουμε την προσπάθειά μας και να είναι σίγουροι, όσοι επιχειρήσουν να περάσουν και με αυτές τις τροποποιήσεις το νόμο 4009 της κας Διαμαντοπούλου θα διαψευστούν για ακόμη μία φορά. Η μοναδική λύση είναι η υιοθέτηση των προτάσεων όπως τις ακούσατε από τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, έτσι ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν τα πανεπιστήμια. Πέρα από αυτά βέβαια γνωρίζουμε ότι έχουμε ανοιχτά θέματα στις υπόλοιπες βαθμίδες της παιδείας, όπου και εκεί δίνουμε καθημερινά τον αγώνα μας και σε όλα τα επίπεδα.
Ερώτηση Δημοσιογράφου:
Έχω δύο ερωτήσεις, η πρώτη είναι αν έχει ο ΣΥΡΙΖΑ δικό του σχέδιο επεξεργαστεί ή πρόκειται να επεξεργαστεί για συγχωνεύσεις τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ, διότι όπως άκουσα συμφωνεί και ο ΣΥΡΙΖΑ ότι τα προηγούμενα χρόνια, ούτε λίγο ούτε πολύ, είχαμε το κάθε πόλη και πανεπιστήμιο κάθε χωριό και ΤΕΙ και πολλές φορές με ασαφές αντικείμενο σπουδών.
Η δεύτερη ερώτηση σχετίζεται με μια αναφορά που έκανε ο κ. Κουράκης στους φοιτητές που υποχρεώνονται να διακόψουν τις σπουδές τους, επειδή οι οικογένειές τους δοκιμάζονται. Θα μου επιτρέψετε μία παρατήρηση, επειδή ο κ. Τσίπρας έκανε λόγο για γενοκτονία, κάποια στιγμή, να πω ότι αυτός ο χαρακτηρισμός ισχύει και για τη σπουδάζουσα νεολαία πια. Είχα ακούσει τον κ. Σταθάκη να λέει, σε μία ιδιωτική συζήτηση, ότι στο Ρέθυμνο, μόνο, τα δύο τρία τελευταία χρόνια παρατηρείται μείωση των φοιτητών κατά 25- 30%, εξαιτίας της αδυναμίας των γονιών να σπουδάζουν παιδιά εκτός έδρας. Φαντάζομαι ότι κάτι ανάλογο, ίσως και σε μεγαλύτερα ποσοστά, συμβαίνει και σε άλλες πόλεις. Τι ακριβώς σκοπεύετε να προτείνετε σε αυτό και τι μάχες σκοπεύετε να δώσετε για αυτό, σήμερα και αύριο κατά τη συζήτηση των τροπολογιών του υπουργού. Ευχαριστώ πολύ.
Τ. Κουράκης: Καταρχήν για το πρώτο κ. Ξηροκώστα, εμείς δεν θα κάνουμε το λάθος που έκαναν και οι ίδιοι, σχετικά με τις συγχωνεύσεις, να εκπονήσουμε στα δικά μας τα κεφάλια, ένα σχέδιο και να το επιβάλλουμε στα πανεπιστήμια. Εμείς λέμε τα ίδια τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, με τις δικές τους διαδικασίες, σε διάλογο με την τοπική κοινωνία και με τους υπόλοιπους φορείς, να μπορούσαν να βρουν την κάλλιστη λύση για τις συγχωνεύσεις των τμημάτων των πανεπιστημίων και ίδρυση και νέων εκεί που χρειάζεται, έτσι ώστε να καλύπτουν την ανάγκη της ελληνικής νεολαίας για το δικαίωμα στη γνώση.
Το δεύτερο είναι σχετικά με τους φοιτητές. Ήδη στο σχέδιό μας ένα σημείο αφορά την φοιτητική μέριμνα. Θεωρούμε ότι το δικαίωμα στην δωρεάν εκπαίδευση περνάει και μέσα από μία τέτοια διαδικασία, να μπορεί δηλαδή ένα παιδί, ανεξάρτητα από το εισόδημα των γονιών του να σιτίζεται, να μένει κάπου, χωρίς καμία επιβάρυνση των γονιών του. Το πρώτο είναι αυτό. Βέβαια, εξαιτίας της κρίσης που μαστίζει την ελληνική κοινωνία και επειδή δεν θέλουμε να εθελοτυφλούμε ότι αύριο το πρωί θα γεμίσει η ελληνική ύπαιθρος με φοιτητικές εστίες, νομίζω ότι πρέπει να δούμε πάρα πολύ σοβαρά το θέμα των μεταγραφών, πάρα πολύ σοβαρά. Να καθορίσουμε κριτήρια, έτσι ώστε να μπορούν παιδιά που θέλουν να σπουδάσουν, να σπουδάσουν, γιατί ήδη παρατηρείται μία μεταστροφή, τα παιδιά πια δεν διαλέγουν το επιστημονικό τους αντικείμενο με βάση την κλίση τους και την επιθυμία τους. Το διαλέγουν με το που θα μπορούν να τους στηρίξουν οι γονείς τους για να σπουδάσουν, σε ποια πόλη και με ποιο γνωστικό αντικείμενο. Αυτό είναι μία αλλαγή του ονείρου τους, αλλαγή της επιθυμίας τους εξαιτίας των συνθηκών. Εμείς θέλουμε να επαναφέρουμε τη δυνατότητα στο όνειρο και μέσα από τέτοιες ρυθμίσεις.
Προφανώς εδώ πέρα σχετίζεται με το ζήτημα χρηματοδότηση, αλλά για αυτό έχουμε μιλήσει αρκετές φορές.
Π.ΧΑΡΑΜΗΣ:
Να προσθέσω κάτι σχολιάζοντας την ίδια ερώτηση. Ο οδυνηρός υποχρεωτικός εξαναγκασμός φοιτητών και φοιτητριών να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ίσως το θλιβερό επιστέγασμα μιας πορείας όπου συνολικά όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα και έρχεται η τριτοβάθμια εκπαίδευση αυτή η τελική εγκατάλειψη να πιστοποιήσει ότι από την ένταξη ενός παιδιού στην προσχολική και στην πρωτοβάθμια μέχρι την πολυπόθητη ένταξη στην τριτοβάθμια έχουν τα παιδιά των πιο υποβαθμισμένων στρωμάτων να αντιμετωπίσουν συνεχείς φραγμούς και εμπόδια. Και εδώ ακριβώς είναι που δένουμε το πρόβλημα που συζητούμε τώρα για την τριτοβάθμια εκπαίδευση με τα αντίστοιχα προβλήματα των υποκείμενων βαθμίδων της πρωτοβάθμιας της δευτεροβάθμιας αλλά και της προσχολικής. Τονίζουμε ότι δεν υπάρχει πιο θλιβερή κατάσταση από το να ξεκινούν τα σχολεία το Σεπτέμβριο και να μην έχουν στη διάθεση τους οι σχολικές μονάδες τα πλέον στοιχειώδη για να ξεκινήσουν απρόσκοπτα τα μαθήματα.. Ο δε υπουργός να λέει αυτή τη στιγμή ότι τα βιβλία θα είναι στη θέση τους, τα κτίρια θα είναι έτοιμα, το προσωπικό στη διάθεση. Όμως διαθέτει περιορισμένη εμπειρία για να μπορεί να διασφαλίσει κάτι τέτοιο και η εμπειρία δείχνει ότι αυτά δεν έχουν διασφαλιστεί εδώ και πολλά χρόνια . Και φανταστείτε ότι συζητούμε για έναρξη μαθημάτων όταν γνωρίζουμε ότι έχουν ήδη καταργηθεί μια σειρά από συμπληρωματικές αλλά βασικής σημασίας εκπαιδευτικές λειτουργίες που έχουν στόχο να στηρίξουν την παραμονή και την εκπαιδευτική πρόοδο των παιδιών που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες ή και ειδικές ανάγκες. Και όταν δει κανείς όλο αυτό το πρόβλημα συνολικά αντιλαμβάνεται τι μεγάλος άθλος είναι να φτάσει ένα παιδί στην τριτοβάθμια όπως αναφέρατε και εκεί να υποχρεωθεί παρά τους κόπους που κατέβαλε και παρά τις θυσίες μιας οικογένειας για αυτό το σκοπό να υποχρεωθεί να εγκαταλείψει στη μέση. Δηλαδή αυτό το όραμα ποιότητας συνδυασμένης με ισότητα απέχει παρασάγγας από αυτήν τη θλιβερή πραγματικότητα που θα αντιμετωπίσουν τα σχολεία με την έναρξη τον Σεπτέμβρη.
Ζ.ΚΑΠΡΑΝΑΣ:
Σε συνέχεια του συντρόφου Προέδρου και του Παύλου Χαραμή θα μιλήσω για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Από την προσχολική αγωγή, από το προηγούμενο σχολικό έτος. Έχω τα στοιχεία επίσημα για να μην μπερδευτούμε. 95609 παρακολούθησαν το νηπιαγωγεία, το υποχρεωτικό το ένα έτος. Προνήπια όμως παρακολούθησαν 51000. Το 50% των προνηπίων είναι εκτός σχολικών μονάδων. Το αιώνιο αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας και του γονεϊκού κινήματος η προσχολική αγωγή να είναι διετής είναι στα χαρτιά.. Το δεύτερο σε σχέση με τις καταργήσεις και τις συγχωνεύσεις των πανεπιστημίων. Εμείς βιώσαμε στη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση πέρυσι αυτόν τον εξορθολογισμό και από αυτό το βήμα θα ήθελα να χαιρετήσω τους μαθητές και τις μαθήτριες το 10% του πληθυσμού, του μαθητικού πληθυσμού, που εξαναγκάστηκε ιδίως από τις αγροτικές περιοχές, ημιορεινές και ορεινές για την μεν πρωτοβάθμια εκπαίδευση από τα 4 μέχρι 6 ετών να μετακινούνται με ταξί φορτοεπιβατικά και με λεωφορεία 25 χλμ και για τη δε δευτεροβάθμια εκπαίδευση 45 χλμ την ημέρα. Αυτό τον άθλο αυτών των παιδιών. Και ένα τελευταίο σε σχέση με τις ελλείψεις του εκπαιδευτικού προσωπικού. Διαβάσαμε και ακούσαμε και από χείλη επίσημα των κυβερνώντων ότι θα διοριστούν στη πρωτοβάθμια εκπαίδευση ένας πολύ μικρός αριθμός, πέρυσι διορίστηκαν μόνο 133 όταν επίσημα στη σύνταξη από 1 μέχρι 10 Ιούλη γιατί αυτή είναι η ημερομηνία που μπορούνε οι εκπαιδευτικοί πλέον να παραιτούνται εφόσον συμπληρώσουν τα χρόνια , έκαναν παραίτηση 1600 άτομα και δούλεψαν σαν αναπληρωτές το σχολικό έτος που τελείωσε 13,5 χιλιάδες άτομα εκ των οποίων έχουν υποσχεθεί ότι μόνο το 10% θα δουλέψει από αυτούς. Και αν αθροίσουμε αυτά τα δυο νούμερα μιλάμε μόνο για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση 14 χιλιάδες κενά σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Δεν θα μιλήσουμε καθόλου για θέρμανση για υλικοτεχνική υποδομή.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS