Τις θέσεις και τις προτάσεις του ΣΥΝ για την κοινωνική ασφάλιση παρουσίασαν σήμερα σε Συνέντευξη Τύπου ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Ν.Κωνσταντόπουλος και οι Στ.Λεουτσάκος, μέλος της Π.Γ, Δ.Στρατούλης, μέλος της Κ.Π.Ε, υπεύθυνος του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής και ο Αλ.Καλύβης, μέλος της Κ.Π.Ε.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΝ Ν.Κωνσταντόπουλος τόνισε:
1. Στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης βλέπεις τη διαφορά ανάμεσα στην ευημερία των αριθμών και την δυστυχία των ανθρώπων.
Αντί να διευρύνεται η κοινωνική προστασία για όλους, κλιμακώνονται οι αποκλεισμοί, η ανέχεια και η φτώχεια.
Το κοινωνικό κράτος καθολικής εφαρμογής, από δημοκρατική κατάκτηση, σήμερα αντιμετωπίζεται από τις κυβερνητικές νεοφιλελεύθερες επιλογές ως πολιτικός εχθρός.
Ενισχύονται η αγορά και ο ανταγωνισμός, αλλά υποβαθμίζονται διαρκώς η κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη. Η οικονομία της αγοράς, οδηγεί στην κοινωνία της αγοράς και η κοινωνία της αγοράς στους πολίτες χωρίς δικαιώματα, στους πολίτες εκτός δημοκρατικών εγγυήσεων προστασίας.
Το μεγάλο πρόβλημα της εποχής είναι η ανικανότητα των κυβερνήσεων να ενισχύουν την κοινωνική συνοχή, να αντιμετωπίζουν την ανεργία και τους αποκλεισμούς ως διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας και όχι ως αναγκαστική συνέπεια των κεντροδεξιών μονοδρόμων.
Ο ΣΥΝ διεκδικεί το κοινωνικό κράτος του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης, το νεό συμβόλαιο της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δημοκρατικής προστασίας που ενοποιεί τις κοινωνίες και δεν τις κατακερματίζει.
2. Η Ελλάδα στα πλαίσια της ΕΕ κατέχει αρνητική θέση ως προς το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. Έχει τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές από οποιαδήποτε άλλη χώρα ενώ την ίδια στιγμή έχει τις χαμηλότερες από οποιαδήποτε άλλη χώρα συντάξεις.
Το 80% όλων των συνταξιούχων λαμβάνουν συντάξεις κάτω από το επίσημο ανεκτό επίπεδο διαβίωσης (150.000 δρχ/μήνα)
1.800.000 συνταξιούχοι παίρνουν από 40.000 έως 140.000 δρχ. ανά μήνα.
Κεντρικό πρόβλημα στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι οι κυβερνητικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν σ'αυτό.
Οι κυβερνήσεις επί 50 χρόνια με τους πόρους των εργαζομένων και των Ασφ.Ταμείων ασκούσαν κοινωνική πολιτική χωρίς καμία συνεισφορά από τον κρατικό προϋπολογισμό.
3. Η κυβέρνηση διαρκώς ετεροχρονίζει τα μέτρα και τις πολιτικές για την αντιμετώπιση του ασφαλιστικού προβλήματος.
Το 1997 ετέθη ο στόχος του 1998. Τότε ανοίγοντας το διάλογο ο κ.Πρωθυπουργός στην σύσκεψη των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ έλεγε: «Ένας καλά εφοδιασμένος νέος εργαζόμενος μπορεί από εκεί και πέρα να αναλάβει περισσότερο ο ίδιος τις ευθύνες για την ασφάλιση του, την περίθαλψή του, τη στέγασή του και την υγειονομική του περίθαλψη, με αντίστοιχη μείωση (όχι κατάργηση) των ευθυνών του κράτους».
Μετά την αναστάτωση που επέφεραν αυτές οι περιγραφές του κ.Πρωθυπουργού και εν όψει των εκλογών του 1998, το ασφαλιστικό μετατέθηκε για το 1999.
Το 1999 εν όψει Ευρωεκλογών και της προοπτικής των Εθνικών Εκλογών, μετατέθηκε με ευθύνη της κυβέρνησης για μετά το 2000.
Σήμερα, παραμονές των εκλογών η κυβέρνηση καθησυχάζει τους εργαζόμενους μιλώντας για «ήπιες μεταρρυθμίσεις». Μετά τις εκλογές όμως θα μιλά για ασφαλίσιμους.
4. Η κυβέρνηση για το ασφαλιστικό επιλέγει να συγκρουστεί με τους εργαζόμενους, με τους συνταξιούχους, με τους ασφαλισμένους με την κοινωνική ευθύνη του κράτους και της πολιτείας για την κοινωνική ασφάλεια.
Εμείς, ο ΣΥΝ, επιμένουμε να έχουμε μέτωπο, και να απαιτούμε λύσεις, με τις αιτίες, τα πραγματικά προβλήματα και τις συνέπειες της αποδόμησης και αποδιάρθρωσης της κοινωνικής ασφάλισης και της κοινωνικής συνοχής.
5. Η κυβερνητική πολιτική σταθερά, σ'όλη τη διάρκεια της διακυβέρνησης της, αντιστρέφει την ουσία των προβλημάτων, των αιτίων τους και τις συνέπειές τους.
Έτσι, στο όνομα της Δραχμής, υιοθέτησε τη σκληρή Δραχμή.
Στο όνομα της Σταθερότητας της Δραχμής επέβαλε την υποτίμηση της Δραχμής.
Στο όνομα της Σταθερότητας της Ισοτιμίας και της Οικονομίας, επέβαλε τη συμπίεση και μείωση των μισθών και των συντάξεων.
Στο όνομα της Κοινωνικής Ασφάλισης:
* αύξησε δραστικά τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων
* αύξησε τα όρια ηλικίας
* μείωσε το ύψος του συντάξιμου μισθού.
Οι αιτίες της κρίσης
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ θεωρεί ως βασικές αιτίες της κρίσης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης (ΣΚΑ):
* Τις ασκούμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
* Την πολύχρονη λιτότητα και την αυξημένη ανεργία.
* Την επέκταση των ανασφάλιστων, άτυπων και ελαστικών μορφών απασχόλησης.
* Την ανασφάλιστη εργασία των μεταναστών εργαζομένων.
* Την εκτεταμένη εισφοροκλοπή και εισφοροδιαφυγή.
* Την οικονομική στασιμότητα και υστέρηση της περιόδου 80-90, σε συνδυασμό με υψηλούς ρυθμούς πληθωρισμού.
* Την κατασπατάληση των αποθεματικών των .
Όλες οι κυβερνήσεις διαχειρίσθηκαν και διαχειρίζονται τα αποθεματικά των ασφαλιστικών Ταμείων σαν αυτά να αποτελούσαν προέκταση του κρατικού προϋπολογισμού.
Έτσι, χάθηκε η δυναμική του ΣΚΑ αφού αποσαθρώθηκαν τα κεφαλαιοποιητικά του χαρακτηριστικά και εξαλείφθηκαν, περίπου πλήρως, τα στοιχεία ανταποδοτικότητάς του.
Οι δυνάμεις του δικομματισμού και οι Διεθνείς Οργανισμοί, αγνοούν και υποβαθμίζουν τα πραγματικά οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα και προτάσσουν ως βασικές αιτίες της κρίσης την όξυνση του δημογραφικού προβλήματος και την χειροτέρευση της σχέσης εργαζομένων - συνταξιούχων. Αυτά όμως δεν είναι αιτίες αλλά οι συνέπειες των πραγματικών αιτιών.
Το πραγματικό περιεχόμενο των κυβερνητικών μέτρων στην Κοινωνική Ασφάλιση
Η κυβερνητική πολιτική, η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ΟΟΣΑ, πιέζουν για μετατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα, θέτοντας πρωταρχικό στόχο να μειώσουν τις κοινωνικές δαπάνες και να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων στο όνομα της αντιμετώπισης του μειωμένου ανταγωνισμού.
Κεντρικός στόχος και επιδίωξη είναι η αντιμετώπιση της μειωμένης ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων μέσω της δραστικής μείωσης και περιορισμού των δημόσιων δαπανών για την Κοινωνική Ασφάλιση - Υγεία και Πρόνοια, με αντίστοιχη δραστική μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας.
Ως νέα δομή του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης προτείνουν:
* Την Εθνική Κατώτατη Σύνταξη που θα είναι εγγυημένη από το κράτος.
* Τη συμπληρωματική σύνταξη που θα είναι ανταποδοτική - κεφαλαιοποιητική με βάση τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών.
* Την ιδιωτική σύνταξη για όσους εργαζόμενους επιθυμούν μεγαλύτερη σύνταξη με βάση τις πρόσθετες εισφορές του εργαζόμενου από το εισόδημά του.
Οι θέσεις του ΣΥΝ
1. Ο ΣΥΝ, η σύγχρονη δημοκρατική Αριστερά, απορρίπτει την προοπτική μιας κοινωνίας της αγοράς και της εμπορευματοποίησης της κοινωνικής συνοχής και της κοινωνικής ασφάλειας.
Μαζί με τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστεράς, τους εργαζόμενους, τους ασφαλισμένους, θα αγωνιστούμε για να μην αποδομηθεί το ευρωπαϊκό μοντέλο ασφάλειας και αλληλεγγύης.
Οι προτάσεις των διεθνών οργανισμών και της Ε.Ε. που κινούνται στην κατεύθυνση «αμερικανοποίησης» του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, της αποσύνδεσης της ευθύνης της κοινωνικής ασφάλειας από το κράτος και της μετάθεσης της ευθύνης στον εργαζόμενο, στον ασφαλισμένο, στο νέο και τη νέα, αποσυνθέτουν την κοινωνική συνοχή της Ευρώπης και κάθε κράτους και ουσιαστικά επισημοποιούν την κοινωνία των δύο τρίτων.
2. Ο Συνασπισμός επιδιώκει την ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Οι προτάσεις του Συνασπισμού, διαπερνώνται από την αρχή της καθολικότητας, της ασφάλειας, του δημόσιου και υποχρεωτικού χαρακτήρα του ΣΚΑ, της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας του για το μέλλον ως οργανικού συστατικού στοιχείου της Κοινωνικής Συνοχής, αλλά και όρου, προϋπόθεσης και περιεχόμενου της οικονομικής ανάπτυξης.
1. ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ Σ.Κ.Α.
Α. ΝΕΟΙ ΠΟΡΟΙ
α) Θεσμοθέτηση τριμερούς χρηματοδότησης
Να θεσμοθετηθεί η τριμερής χρηματοδότηση του κλάδου κύριας σύνταξης και του κλάδου υγείας για όλους τους ασφαλισμένους, άσχετα με το χρόνο εισόδου τους στο Σ.Κ.Α., με αναλογία 2/9 από τους εργαζόμενους, 3/9 από τον Κρατικό Προϋπολογισμό και 4/9 από τους εργοδότες.
β) Πόροι για την επικουρική και την εφ' 'απαξ ασφάλιση.
Θα πρέπει να ισχύσει η διμερής χρηματοδότηση από εργοδότες και εργαζόμενους σε αναλογία 1 (τουλάχιστον) προς 1.
γ) Αξιοποίηση διαθεσίμων (κινητής περιουσίας) ασφαλιστικών οργανισμών.
Τα δ.σ. των ασφαλιστικών οργανισμών να αποφασίζουν ελεύθερα και κατά την κρίση τους, με βάση ένα νέο συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο εξασφάλισης των δικαιωμάτων των ασφαλισμένων και συνταξιούχων, την προσφορότερη δυνατή και ασφαλέστερη, (μακριά και από τις λογικές του χρηματιστηριακού τζόγου και από τις λογικές της αναγκαστικής διαχείρισης από την εκάστοτε κυβέρνηση), αξιοποίηση των αποθεματικών των ταμείων, που σήμερα ανέρχονται στα 5 τρισ. δρχ.
δ) Πόροι από την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων, που σήμερα ανέρχεται στα 300 δισ. δρχ.
Β. ΕΙΣΠΡΑΞΗ ΠΟΡΩΝ ΠΟΥ ΔΙΑΦΕΥΓΟΥΝ 'Η ΥΠΟΚΛΕΠΤΟΝΤΑΙ
Η εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή επιβάλλεται να καταπολεμηθεί ως πρώτη προτεραιότητα με τη μηχανοργάνωση των ταμείων για την άμεση βεβαίωση και είσπραξη των εισφορών, με τη νομιμοποίηση παρέμβασης και ελέγχου των εκπροσώπων των εργαζομένων και με την κατάργηση των χαριστικών ρυθμίσεων για τους μονίμους εισφοροδιαφεύγοντες (πρόσφατες έρευνες των αρμοδίων υπηρεσιών έδειξαν ότι ένας στους τέσσερις εργαζόμενους απασχολείται ανασφάλιστος).
Σημαντικά έσοδα μπορούν να προκύψουν από την διεύρυνση της ασφάλισης ανασφαλίστων τμημάτων των εργαζομένων (αλλοδαποί, άτυπες μορφές απασχόλησης).
Γ. ΟΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ
Οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων δεν πρέπει και δεν μπορεί να αυξηθούν γιατί είναι οι μεγαλύτερες σε όλη την Ευρώπη. Επίσης δεν θα πρέπει να γίνει ποσοστιαία μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών (μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους), όχι μόνο γιατί θα χάσουν και άλλους πόρους τα ασφαλιστικά ταμεία αλλά και γιατί, όπου εφαρμόστηκε αυτό το μέτρο στην Ευρώπη (Γαλλία), δεν οδήγησε στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, όπως επικαλούνταν οι εμπνευστές του.
Δ. ΝΕΟΙ ΠΟΡΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΙΔΙΚΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΩΝ.
Επιβάλλεται η δημιουργία ειδικού λογαριασμού κοινωνικής αλληλεγγύης, που θα στηρίξει καθολικά και με ένα ελάχιστο εισόδημα αξιοπρεπούς διαβίωσης:
* Όσους φθάνουν το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης και αδυνατούν, πλέον, να στοιχειοθετήσουν τις ελλείπουσες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης και
* Όσους ηλικιωμένους ανασφάλιστους και μακροχρονίως ανέργους δεν έχουν εισόδημα για να επιβιώσουν.
Οι δράσεις αυτές δεν έρχονται να υποκαταστήσουν η να αναιρέσουν την κατώτατη σύνταξη. Ούτε επίσης μπορούν οι εργαζόμενοι και τα Ταμεία να τις επωμισθούν. Γι αυτό θα πρέπει τα έσοδα πρέπει να εξευρεθούν. από ειδική άμεση φορολόγηση.
Τέτοιες πηγές φορολόγησης μπορεί να είναι:
* Επιχειρήσεις εντάσεως κεφαλαίου και τεχνολογίας μέσω της φορολόγησης προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας.
* Από Πηγές πλούτου: της φορολόγησης ακίνητης περιουσίας, της επιβολής φορολόγησης των χρηματιστηριακών υπεραξιών.
* Ειδική φορολόγηση υψηλών εισοδημάτων π.χ. σε ατομικά εισοδήματα άνω των 15 εκατομμυρίων δραχμών (φόρος αλληλεγγύης).
Σχετική πρόταση νόμου υπέβαλε ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ στη Βουλή, η οποία πρόσφατα απορρίφθηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία.
Ε. ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ-ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΗ
Ο ΣΥΝ, η σύγχρονη αριστερά με ιδιαίτερη ευαισθησία και υπευθυνότητα αντιμετωπίζει τη θέση των γυναικών στο σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης.
Η μητρότητα, η ανατροφή και η διαπαιδαγώγηση των παιδιών διαφοροποιούν καταλυτικά τη θέση της και πρέπει να έχουν ξεχωριστή διακριτική προσέγγιση στην αντιμετώπισή τους.
Η γυναίκα, μητέρα, εργαζόμενη, ασφαλισμένη, κάτω από τις ολοένα και αυξανόμενες σύγχρονες ανάγκες, αναλαμβάνει όλο και περισσότερο ευθύνες και αναγκάζεται να κάνει επιλογές που να συνδυάζουν όλες τις ευθύνες της.
Επιλογές όπως η ευέλικτη απασχόληση, η μερική απασχόληση το μειωμένο ωράριο και η απασχόληση κατ'οίκον, έχουν δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα που δεν αντιμετωπίζεται από τις κυβερνητικές πολιτικές και μένει κοινωνικά ακάλυπτη.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες η γυναίκα - μητέρα - εργαζόμενη, χρειάζεται διπλάσιο χρόνο ασφάλισης για να έχει τις βασικές καλύψεις της κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας.
Ο ΣΥΝ δεσμεύεται να επεξεργαστεί και να παρουσιάσει στη νέα βουλή, ειδική Πρόταση Νόμου για τη θέση της γυναίκας στο σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης.
2. ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ Σ.Κ.Α.
α. Ομαδοποιήσεις ομοειδών Ταμείων,
ύστερα από αναλογιστικές μελέτες και με τη σύμφωνη γνώμη των ασφαλισμένων, προκειμένου να αντιμετωπίζεται ολοκληρωμένα και με ορίζοντα χρόνου η βιωσιμότητα των ή του ενοποιημένου Ταμείου.
β. Οι δύο πόλοι του Σ.Κ.Α.: δημόσια και κοινωνική σύνταξη.
Διαμόρφωση νέου οργανωτικού και λειτουργικού προτύπου του ΣΚΑ με την ταυτόχρονη ύπαρξη δύο πόλων, του πρώτου με δημόσιο χαρακτήρα και του δεύτερου με κοινωνικό χαρακτήρα.
* Ο πρώτος πόλος - δημόσια ασφάλιση - θα περιλαμβάνει την κύρια ασφάλιση (σύνταξη) και την ασφάλιση υγείας. Τα ασφαλιστικά Ταμεία του πρώτου πόλου διοικούνται ισομερώς (κράτος, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, εργοδότες) και ισότιμα. Η χρηματοδότηση της δημόσιας ασφάλισης γίνεται με το σύστημα της τριμερούς χρηματοδότησης.
* Ο δεύτερος πόλος - κοινωνική σύνταξη - περιλαμβάνει την επικουρική ασφάλιση και θα έχει συμπληρωματικό χαρακτήρα. Στους ασφαλιστικούς φορείς της επικουρικής ασφάλισης θα αναγνωρίζεται πλήρης διοικητική, λειτουργική και διαχειριστική αυτοτέλεια προκειμένου να κατορθωθεί η εμπλοκή τους σε νέες υπηρεσίες και η βελτίωση των παροχών τους. Η διοίκησή τους και η πλειοψηφία τους πρέπει να ανήκει στους εργαζόμενους.
γ. Διοικητική και διαχειριστική αυτοτέλεια οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης.
δ. Χρήση πληροφοριακών μέσων στη διοίκηση και λειτουργία του Σ.Κ.Α.
ε. Οργανωτική ανασυγκρότηση και λειτουργική αναβάθμιση των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης.
στ. Αναβάθμιση της σχέσης ασφαλιστικών οργανισμών και ασφαλισμένων/συνταξιούχων.
ζ. Σύγκλιση συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης σε επίπεδο Ε.Ε.
Θα πρέπει να αποτραπούν οι πολιτικές περιορισμού η συρρίκνωσης και αποσύγκλισης των εθνικών Σ.Κ.Α. και να ξεκινήσει διάλογος για τη διαμόρφωση του πλαισίου των αρχών και των όρων ενός ευρωπαϊκού αναβαθμισμένου προς τα πάνω Σ.Κ.Α. για να αντιμετωπίσει τις αυξημένες κοινωνικές ανάγκες, τη γήρανση του πληθυσμού, τις υγειονομικές ανάγκες περίθαλψης, την αναβάθμιση των κοινωνικών παροχών.
η. Σχετικά με την ιδιωτική ασφάλιση.
Θα πρέπει να σταματήσει η πριμοδότηση της ιδιωτικής ασφάλισης μέσω φορολογικών και άλλων κινήτρων, που φέρνουν τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες σε ίση ή και πλεονεκτική θέση σε σχέση με την κοινωνική ασφάλιση.
Θα πρέπει να εξαλειφθεί η προνομιακή νομοθετική μεταχείριση των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών στο θέμα της επενδυτικής αξιοποίησης των διαθεσίμων κεφαλαίων τους.
3. Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΥΨΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ
Α. Όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.
Τα γενικά όρια συνταξιοδότησης δεν θα πρέπει να μεταβληθούν. Στον δημόσιο τομέα δεν θα πρέπει να χειροτερεύσουν τα προβλεπόμενα μεταβατικά όρια ηλικίας. Στον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει να επανέλθει η ισχύς της 35ετίας ασχέτως ορίου ηλικίας, για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος.
Β. Προσδιορισμός του συντάξιμου μισθού.
Η κύρια σύνταξη θα πρέπει να είναι ίση με το 80 % του συντάξιμου μισθού. Οι αναπροσαρμογές της κύριας σύνταξης να υπολογίζονται με βάση τις αυξήσεις των εν ενεργεία εργαζομένων.
Γ. Υπολογισμός της κατώτατης σύνταξης.
Επαναφορά των 20 ημερομισθίων του ανειδίκευτου εργάτη ανεξαρτήτως ύψους εισοδήματος του ασφαλισμένου.
Δ. Για τις αναπηρικές συντάξεις.
Θα πρέπει να δημιουργηθεί ειδικός ασφαλιστικός κλάδος επαγγελματικού κινδύνου που θα αναπτύσσει πολιτικές:
* πρόληψης του επαγγελματικού κινδύνου,
* αποζημιώσεων των προσωρινά και οριστικά αναπήρων και
* εργασιακής επανένταξης των παθόντων.
Ε. Βελτίωση των διοικητικών διαδικασιών απονομής των νομοθετημένων ασφαλιστικών παροχών και εξάλειψη της πολύχρονης αναμονής και γραφειοκρατίας.
Στ. Για τους ηλικιωμένους ανασφάλιστους και μακροχρόνια ανέργους.
Εισοδηματική στήριξη των μακροχρονίως ανέργων και παράλληλη προώθησή τους σε θέσεις εργασίας, προκειμένου αυτοί να μπορέσουν να συμπληρώσουν τις νόμιμες προϋποθέσεις συνταξιοδότησής τους.
Ζ. Για την ανταποδοτικότητα των ασφαλιστικών κρατήσεων και την απονομή μειωμένης σύνταξης.
Θα πρέπει να διασφαλιστεί, η ανταποδοτικότητα των ασφαλιστικών κρατήσεων και η δυνατότητα απόληψης μειωμένης σύνταξης για όσους φθάσουν το όριο συνταξιοδότησης χωρίς, όμως, να έχουν συμπληρώσει τις νόμιμες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, ανεξαρτήτως ύψους εισοδήματος του δικαιούχου.
Ανταποδοτικότητα, επίσης, θα πρέπει να υπάρχει και στις συντάξεις όσων έχουν κρατήσεις σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα και δεν έχουν τις προϋποθέσεις για πρόωρη συνταξιοδότηση.
H. Αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας.
Επιβάλλεται η άμεση αναβάθμιση του επιπέδου :
* Της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και της εφαρμογής του οικογενειακού γιατρού.
* Της νοσοκομειακής περίθαλψης.
* Της πρόληψης και της γενίκευσης της εφαρμογής του Ιατρού Εργασίας.
Θ. Νέοι/νέες εργαζόμενοι και ασφαλισμένοι
Ριζική επανεξέταση των απαράδεκτων ρυθμίσεων που έχουν γίνει για όσους και όσες μπήκαν στην αγορά εργασίας και στην ασφάλιση μετά το 1993, για τους οποίους ισχύουν πολύ χαμηλότερα επίπεδα κύριας σύνταξης (60% του συντάξιμου μισθού) και τα υψηλότερα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS