Φίλες και φίλοι,
Βρισκόμαστε, σήμερα, εδώ, μαζί σας για να ενώσουμε τη φωνή μας, με σας τους εργαζόμενους.
Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ. Ενάντια στη ιδιωτικοποίηση του νερού. Ενός φυσικού πόρου αναγκαίου και αναντικατάστατου για την ανθρώπινη επιβίωση.
Ενάντια στην εκποίηση του δημόσιου πλούτου της χώρας.
Ενάντια στην κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων που επιχειρεί η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ
Όσα μνημόνια και να υπογράψουν. Όσες δεσμεύσεις και να αναλάβουν, έναντι των δανειστών μας. Όσα κοινωνικά αγαθά και να βάλουν στο στόχαστρό τους. Πρέπει να γνωρίζουν ότι η κοινωνία. Εσείς οι εργαζόμενοι. Εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε το φυσικό πλούτο της χώρας. Το δημόσιο χαρακτήρα των οργανισμών κοινής ωφέλειας και τα εργασιακά και κοινωνικά διακιώματα των εργαζομένων.
Η τρικομματική κοινοπραξία πρέπει να γνωρίζει ότι όπου επιχειρήθηκε, στη χώρα μας ή και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, ιδιωτικοποίηση δημοσίων επιχειρήσεων κοινωφελούς έργου, το έλλειμμα του προϋπολογισμού δεν μειώθηκε. Αντίθετα, αυξήθηκε μετά την ιδιωτικοποίησή τους. Νέες θέσεις εργασίας δεν δημιουργήθηκαν. Αντίθετα, μειώθηκε το προσωπικό τους. Οι επενδύσεις που πολυδιαφημίστηκαν, δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών, αντί να μειωθούν, αυξήθηκαν. Η ποιότητα των προσφερόμενων προϊόντων ή υπηρεσιών, αντί να καλυτερεύσει, χειροτέρευσε.
Οι μόνοι που έτριβαν τα χέρια τους ήταν οι νέοι ιδιοκτήτες των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων. Που έβλεπαν την κερδοφορία των εταιρειών τους να αυξάνεται και τη τσέπη τους να γεμίζει.
Όσον αφορά στο νερό. Τα αποτυχημένα παραδείγματα αποκρατικοποιήσεων στην Ευρώπη είναι πολλά.
Στη Βρετανία.
Η ιδιωτικοποίηση του νερού αύξησε την τιμή αρχικά κατά 50% και κατά 245%, μέσα σε μια δεκαπενταετία, με αποτέλεσμα πολλά νοικοκυριά να αποσυνδεθούν από το δίκτυο γιατί δεν μπορούσαν να πληρώσουν. Δεν έγιναν οι απαραίτητες επενδύσεις, από τους ιδιώτες και τελικά το ίδιο το κράτος πλήρωσε τις αναγκαίες υποδομές.
Στη Γαλλία.
Ενώ, από το 1985 ιδιωτικοποιήθηκε το 77% του δικτύου ύδρευσης της χώρας, η αυξημένη τιμή και η ελλιπής συντήρηση του δικτύου οδήγησε στην αντίστροφη πορεία, δηλαδή, στην επαναφορά του νερού υπό δημόσιο έλεγχο.
Ενώ στη Γερμανία.
Στην πατρίδα του κ.Σόιμπλε και της κ.Μέρκελ, η ύδρευση ανήκει σε δημόσιους φορείς και σε φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Γιατί ,λοιπόν, εμείς, εδώ, πρέπει να ιδιωτικοποιήσουμε την ΕΥΔΑΠ;
Γιατί πρέπει να πουλήσουμε, όσο-όσο, μια δημόσια επιχείρηση που δεν γεννά ελλείμματα, δεν επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, δεν χρηματοδοτείται από το κράτος;
Γιατί πρέπει να πουλήσουμε μια δημόσια επιχείρηση που το 2010 τα μετά από φόρους κέρδη της ήταν σχεδόν διπλάσια από εκείνα του 2009 και το 2011, τα μετά από φόρους κέρδη της σε σχέση με το 2010, αυξήθηκαν κατά 126,92%;
Γιατί πρέπει να πουλήσουμε μια επιχείρηση, που, ακόμα και μέσα στο 2012, συνεχίζει να παράγει κέρδη και τα ενοποιημένα κέρδη προ τόκων και φόρων αυξήθηκαν το πρώτο εξάμηνο του έτους κατά 72%, σε σύγκριση με το αντίστοιχο εξάμηνο του 2011;
Η απάντηση είναι απλή, φίλες και φίλοι. Γιατί κάποιοι ορέγονται τα εγγυημένα κέρδη του φυσικού μονοπωλίου. Γιατί κάποιοι πρέπει να κερδίσουν και να κερδίσουν πολλά. Η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης των μισθών – αλλά όχι των τιμών. Η επιλογή της συνεχούς και βαθιάς ύφεσης, έχει ως συνέπεια υποτιμημένες επιχειρήσεις. Οδηγεί σε επιχειρήσεις, που η αξία των μετοχών τους στο χρηματιστήριο είναι μηδαμινή, σε σχέση με τη πραγματική τους αξία.
Αν αφήσουμε να πουληθεί, τώρα, η ΕΥΔΑΠ, με βάση την τρέχουσα αξία των μετοχών της, το ελληνικό δημόσιο θα λάβει το εξευτελιστικό ποσό των ?250 εκατ, ενώ η πραγματική της αξία εκτιμάται σε πάνω από ?6,5 δις. Ένα τίμημα μικρότερο και από πινάκιο φακής.
Πως μπορεί να αποτιμήσει κανείς την αξία μιας δημόσιας επιχείρησης που εγγυάται την προστασία του νερού ως φυσικού πόρου, την υγιεινή και την ασφάλεια των καταναλωτών; Πως μπορεί να αποτιμήσει κανείς την αξία μιας δημόσιας επιχείρησης, που εφαρμόζει κοινωνική πολιτική με τα ειδικά τιμολόγια για τις πολύτεκνες οικογένειες ή άλλες ευπαθείς ομάδες και ταυτόχρονα εγγυάται υψηλή ποιότητα, επαρκή ποσότητα, σε εύλογη τιμή για όλους τους καταναλωτές; Είναι αλήθεια ότι η αξία της ΕΥΔΑΠ για το κοινωνικό σύνολο είναι ανυπολόγιστη. Όπως ανυπολόγιστη είναι και η απώλεια που θα προέλθει από το ξεπούλημά της.
Το τραγικό, φίλες και φίλοι, είναι ότι τα έσοδα από την ιδιωτικοποίηση των δημοσίων επιχειρήσεων, και της ΕΥΔΑΠ, θα πάνε κατευθείαν μέσω ΤΑΙΠΕΔ στον Ειδικό Λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος, για την αποπληρωμή των δανειστών.
Αλλά, φίλες και φίλοι,
Αυτή την ώρα που μιλάμε, στη Βουλή συντελείται ένα πραξικόπημα. Για την ακρίβεια ένα ακόμα πραξικόπημα. Εισάγεται προς συζήτηση και ψήφιση στην αρμόδια επιτροπή η πράξη νομοθετικού περιεχομένου, με την οποία καταργείται το ελάχιστο ποσοστό του Ελληνικού Δημοσίου στην ΕΥΔΑΠ, αλλά και σε μια σειρά άλλων δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών. Στη συζήτηση που γίνεται αυτή την ώρα, στην αίθουσα της Ολομέλειας, στην ακρόαση φορέων, η κυβερνητική πλειοψηφία, εντελώς πραξικοπηματικά, αποφάσισε να μην υπάρχει εκπρόσωπος των εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ, ούτε και των υπολοίπων φορέων που ιδιωτικοποιούνται. Η πλειοψηφία της Βουλής αρνείται να ακούσει έστω τους εργαζόμενους σʼ αυτούς τους φορείς που ξεπουλάει. Αρνείται να ακούσει αυτούς, που έχτισαν τις δημόσιες επιχειρήσεις με τον ιδρώτα και με τις θυσίες τους. Αρνείται να ακούσει εσάς.
Εμείς είμαστε εδώ.
Γιατί πιστεύουμε στην οικονομική αποδοτικότητα, την κοινωνική αναγκαιότητα και ανταποδοτικότητα του δημόσιου και κοινωνικού ελέγχου στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας – και ιδιαίτερα στα φυσικά μονοπώλια, όπως η ΕΥΔΑΠ.
Γιατί διεκδικούμε σήμερα και θα προωθήσουμε αύριο, ως κυβέρνηση, την εξυγίανση και τον εκσυγχρονισμό αυτών των επιχειρήσεων. Έτσι ώστε να αποτελέσουν μοχλό της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Με κριτήριο τις ανθρώπινες ανάγκες. Με στόχο την ανάπτυξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας προς όφελος της κοινωνίας και των εργαζόμενων. Αναδεικνύοντας τον κοινωνικό και περιβαλλοντικό ρόλο των δημόσιων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας.
Τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης Σαμαρά έχουν ως πρότυπο την Ούλεν. Εμείς έχουμε ως πρότυπο την ΕΥΔΑΠ. Τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης Σαμαρά εργάζονται για το εγγυημένο ιδιωτικό κέρδος. Εμείς εργαζόμαστε για το εγγυημένο κοινωνικό όφελος.
Η τρόικα εσωτερικού ξεπουλάει την ΕΥΔΑΠ, τον ΟΠΑΠ και όποια άλλη δημόσια επιχείρηση αποδίδει μέρισμα στον κρατικό προϋπολογισμό, όσο-όσο και όπως-όπως, κατʼ εντολήν της τρόικας εξωτερικού. Εμείς αξιοποιούμε το δημόσιο πλούτο της χώρας προς όφελος του λαού, γιατί λειτουργούμε κατʼ εντολήν του ελληνικού λαού. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ παίζουν θέατρο σε βάρος του ελληνικού λαού. Διανέμουν ρόλους μεταξύ τους. Υποδύονται τους αγανακτισμένους διαπραγματευτές.
Είναι, όμως:
Aπομονωμένοι από το λαό. Γιατί τον εξαπάτησαν προεκλογικά.
Εξαρτημένοι από τους δανειστές. Τα μόνα ερείσματά τους.
Τρομαγμένοι από τις συνέπειες της υπογραφής τους στο νέο Μνημόνιο. Γιατί η ώρα πλησιάζει και τα ψέμματα τελειώνουν.
Προσποιούνται ότι διαφωνούν με τους εαυτούς τους. Γιατί ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος υπέγραψαν το δεύτερο Μνημόνιο. Και ο κ. Κουβέλης, ως «υπεύθυνος αριστερός» απλώς το εγγυάται, εκ των υστέρων και αυτοβούλως προσελθών. Ξέχασαν τις υπογραφές τους; Να, λοιπόν, τι υπέγραψαν τον περασμένο Φεβρουάριο:
1. Πάγωμα των τριετιών έως ότου η ανεργία πέσει κάτω από 10%. Σε λίγο, όμως, θα αγγίξει το 30%. Έβαλαν, δηλαδή, τις τριετίες στη βαθιά κατάψυξη.
2. Κατάργηση των εθνικών γενικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αφού ο κατώτερος μισθός θα καθορίζεται με νόμο.
3. Μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα στα επίπεδα των χωρών της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης.
Αυτά υπέγραψαν. Αυτά θα κάνουν. Πριν από αυτήν ή την επόμενη δόση.
Φίλες και Φίλοι,
Για μας, για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, το Μνημόνιο έχει τελειώσει. Δεν υπάρχει. Γιατί εάν και όσο υπάρχει, απειλεί την Ελλάδα. Θα το ακυρώσουμε στη Βουλή. Αμέσως μόλις αναλάβουμε τη διακυβέρνηση της χώρας.
Εν τω μεταξύ, όμως:
• Η τρόικα των αποτυχημένων υπαλλήλων δεν πρέπει να επιστρέψει στην Ελλάδα.
• Και την Πέμπτη, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η κυβέρνηση οφείλει να θέσει το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης. Έτσι ώστε. Εφόσον δεν διαπιστωθεί συναίνεση για μια ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος. Κατά το προηγούμενο της Συμφωνίας του Λονδίνου για το Χρέος το 1953. Να υπάρξουν και για μας ρυθμίσεις ανάλογες με εκείνες της Γερμανίας. Δηλαδή, μορατόριουμ στην αποπληρωμή των τόκων για εύλογο χρονικό διάστημα. Διαγραφή σημαντικού μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους. Αποπληρωμή του υπόλοιπου με «ρήτρα ανάπτυξης».
Φίλες και Φίλοι,
Το Μνημόνιο είναι βούρκος που πνίγει τις κυβερνήσεις που το εφαρμόζουν. Το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδό του έχει ήδη μετατραπεί σε πολιτικό. Θα μετεξελιχθεί και σε κυβερνητικό. Αυτό είναι στο χέρι του λαού μας. Με τις πάνδημες, ειρηνικές και επαναλαμβανόμενες αγωνιστικές κινητοποιήσεις του. Έχει τη μοναδική δυνατότητα να μην αφήσει να περάσουν τα νέα μέτρα λιτότητας των ?13,5 δις. Να οδηγήσει σε κατάρρευση και το Μνημόνιο και τη μνημονιακή συγκυβέρνηση. Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει την Ελλάδα από την τριανδρία των επίδοξων σωτήρων της.
Γεια σας και σας ευχαριστώ.
Σας εύχομαι καλούς αγώνες.
Θα νικήσουμε.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS